Meeting the Big (Bad) Boss || Master Savador~

Eindelijk begaf ik mij naar het kantoor van het schoolhoofd. Iets wat ik eigenlijk enkele dagen geleden had moeten doen. Maar ja, ik had me toen overslapen en hoewel ik in de namiddag ook best  wel tijd gehad had om mijn overstap van school officieel te maken, had ik daar helemaal geen zin in gehad. Maar vandaag was de dag, en voordat ik tijd had gehad om me te bedenken had ik mijn spullen bijeen geraapt, de sleutel van mijn kamer in de herberg teruggegeven aan de herbergierster, en had ik mijn benen het bevel te geven om naar de Starshine Academy te wandelen.

Ik liet mijn blik de architectuur van de school rustig verkennen terwijl ik wandelde door de grootse gangen. Het was heel wat anders dan mijn vorige school. Niet beter, ook niet slechter. Gewoon, anders. Wat me wel opviel was de magie die ik in de lucht kon voelen: het was sterker dan dat ik ooit had meegemaakt. Het hing dik in de lucht, een beetje als een soort stroop. Ik had echter geen idee waarom dit zo was, of waar de bron van deze sterke magiestroom zich bevond, maar op dat moment maakte het me niet uit. De magie was hier sterk, en dus zou het misschien wat makkelijker zijn om die te gebruiken. Misschien kon ik eindelijk mijn watermagie deftig gebruiken! Misschien zou ik met dat element een redelijk niveau kunnen halen in plaats van ergens onderaan de lijst van “Talent met watermagie” te bengelen! Ik werd er zowaar wat opgewekter door.

Dit was een goede beslissing geweest, besloot ik.

Het duurde wel eventjes eer dat ik het kantoor van het schoolhoofd gevonden had. Zoals wel te verwachten was had ik nog geen idee van de layout van de school, en elke gang die ik betrad kon even goed naar een andere dimensie leiden. (Het was misschien maar best dat dit niet het geval was). Drie keer vroeg ik maar liefst de weg aan iemand die toevallig passeerde, en drie keer kreeg ik een medelijdende blik van die persoon. Bijna alsof ik een arm lammetje was die naar de slachtbank werd gebracht. Rillingen rolden over mijn ruggengraat; dit beloofde niet veel goeds...

Misschien was het schoolhoofd wel een of ander bloeddorstig monster! Of een demon uit de voorgenoemde andere dimensie! Of misschien wel het meest aanhankelijke en overvriendelijke omaatje dat bestond. Zo het type dat je volpropte met koekjes en taart en niet kon zwijgen over wat een leuke knul je toch wel weer was. Ik huiverde. Nee, dan nog liever een zielen-vretende  demon opgeroepen door een of andere geschifte Shadraan. Of iemand anders die dat kon. Het hoefde niet per se een Shadraan te zijn, ik had niets tegen Shadranen.

En toen stond ik plots voor de zware deuren, de enige barriere tussen mijzelf en het schoolhoofd die   -als de blikken van de studenten die mij de weg hadden uitgelegd een indicator waren die ik serieus kon nemen- best wel uit mijn ergste nachtmerries gestapt zou kunnen zijn. Ik nam even diep adem, opende mijn valies voorzichtig en wierp een blik op Nagisa die opgekruld op mijn kleren lag te dutten. Mijn vingers streelden de schubben van de Hoornadder lichtjes, en toen sloot ik de reistas opnieuw, een kleine opening latend zodat ze geen lucht tekort zou komen.

Toen rechtte ik mijn schouders, spande mijn bloedrode das wat meer aan en controleerde nog eens of de kraag van mijn blazer wel mooi plat lag. Nogmaals nam ik diep adem en verzamelde al mijn moed en klopte aan.