PortalIndexI am always running [Therenas] HpD5UwnI am always running [Therenas] 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 I am always running [Therenas]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Drake
.
.
Drake

I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Moon
Posts : 1638
Points : 123
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire Magican
Klas: Miss Eres
Partner: This is the shadow place Mufasa once told you about. Stay away from it.

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitimedi maa 29 2016, 14:23


I am always running [Therenas] 5f96dc6ac8a099c0bdc446d4927dd5f5
Snelle voetstappen door het donker heen tegen koud metaal. Metaal dat op de grond lag en hem steeds meer leek in te sluiten. Spijlen rezen omhoog elke keer als hij ergens anders heen wilde. Ergens boven hem scheen een wit licht maar het was zo ver weg, hij kon het niet bereiken. Zijn ogen stonden vol paniek en je hoorde zijn kreten van angst en woedde. Zijn keel deed pijn van het schreeuwen en hij kon maar geen uitweg vinden uit dit donkere gehucht. Daar hield het op! het ijzer waar hij op rende hield op en de jongen sprong. Terwijl hij in slowmotion door de lucht schoot leek hij te krimpen, of eigelijk leek hij jonger te worden. Hoe jonger hij werd, hoe duidelijker de kwaadaardige lach op de achtergrond werd. Uiteindelijk viel hij toch weer op de grond. Hard beton dat hem een bloedlip op leverde. Toen hij opkeek vanaf de grond keek het jongetje angstig omhoog. Daar zag hij een hoge schaduw van een grote man reizen Op het moment dat hij het spitse lelijke gezicht zag Kroop hij weg als een kat in de val. Maar achter hem was enkel een betonnen muur waar vegen op zaten. De rest was duister en donker, enkel het licht hoog boven waardoor hij de man kon zien. 'Hey Drakie.. let's play!' Waarop het jongetje nogmaals zijn longen uit schreeuwde. Hij werd bij zijn kraag gegrepen en omhoog getild aan de veel te grote jas. Wild schopte hij om zich heen. Toen hij opnieuw in het lachende gezicht keek was het nog enger want het was niet langer het gezicht van zijn oom, het veranderde naar dat van een andere man. Savador met zijn triomfantelijke gele ogen. Het jongetje wilde trappen maar werd nog altijd vast gehouden. Nu veranderde het gezicht opnieuw, de ogen werden rooier en de grijns werd ook eng. Opeens zag hij... zijn eigen gezicht. Kwaadaardig staarde het hem aan terwijl hij daar hing. Toen hij voor het laatst hulpeloos schreeuwde werd alles zwart. Het volgende moment werd hij weer wakker. Het jongetje dat nog steeds de te grote jas droeg rende de kamer uit van het kasteel. Hij rende door maar herkende dit niet als de gangen van Starshine.. dit was Sint.Montgomery, tranen sprongen in zijn ogen. Opeens zag hij Gilbert staan en hij rende harder. Hij wilde de jongen in de armen springen, maar op het moment dat hij zou landen in zijn armen smakte hij hard met zijn neus tegen de grond. De witharige vriend was in het niets opgelost. Opeens zag hij een man met zwart haar staan, niet wetend of het nou zijn oom of Saf was, maar Drake zag nog iemand. Er stond een meisje tegenover hem. Koude rillingen trokken over zijn rug want ze stond er verstijfd van angst, enkel een handdoek om haar heen.Wat hem het meeste angst aan jaagde was het pistool. De man hield het omhoog recht voor haar hoofd en terwijl de jongen langzaam weer groter werd rende hij, schreeuwde. Precies op het moment dat hij het schot hoorde zag hij haar vallen. ''NOO-

''NOOOOO!!'' Hij schoot vanuit zijn bed recht omhoog, zijn hand vooruit gestrekt. Hij greep naar de lakens om hem heen, het gevoel alsof ze onder het bloed zaten net als hij zelf. Hij schoot het bed uit maar struikelde over de lakens tegen de grond. Kwaad proefde hij het bloed in zijn mond. Huilend lag hij tegen de koude vloer terwijl hij de lakens van hem af wilde halen, het zweet over zijn hele lichaam maakte hem nog kouder dan hij al was. Handen in zijn zwarte haar en de geur van zijn zweet en bloed maakte hem misselijk. Nog net niet kotsend brachten zijn armen hem trillend omhoog. Het bloed van zijn doorgestoken lip drupte op de grond. Hij ging tegen zijn bed rand zitten, knieën omhoog en huilde zachtjes, vol van angst en verdriet uit de nachtmerrie. Hij hield zijn handen in zijn haar en trok er zacht aan om de bevestiging te krijgen dat hij niet meer in de nachtmerrie zat. Toen hij een beetje gekalmeerd was keek Drake op en veegde zijn lip af. Zonder zich schoon te maken pakte hij zijn badjas. Even wierpen zijn ogen een blik op het lege bed van Zean, waar hing die uit. Het boeide Drake ook niet. Hij moest weten of e in veiligheid was. In het holst van de nacht liep hij even later de gang op, zijn hoofd nog woest, bezweet, bebloed. Hij moest weten of ze veilig was, want op het moment na een nachtmerrie lijkt alles zo realistisch dat hij het altijd zeker wil weten dat ze nog leefde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Theneras
.
.
Theneras

I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Simone
Posts : 989
Points : 43
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: Remember how to put back the light in my eyes

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitimedo maa 31 2016, 13:37

Het leven werd uit het lichaam van de man geforceerd toen twee dolken zich een weg boorde in het zachte lichaam, waarna de twee wapens ruw omhoog werden gewrikt. De punt zonk zich in het toen nog kloppende hart en dwongen het te stoppen. In een vloeiende beweging werden de dolken uit het levenloze en zielloze lichaam getrokken. De jongere versie van hemzelf grijnsde in de nietsziendende ogen. Deze man was een monster geweest, maar zal dat nooit meer zijn. dik bloed drupte van de twee identieke messen. De jongen knielde bij de man neer en maakte deze schoon aan de vuile kleding van de man. Hierna zou hij het kleine huis in lopen om de ondervoede kinderen uit de kasten te tillen. Zijn blauwe ogen flitsen kort over het stil hangende silhouet van de veertig jarige vrouw. Het gedrag van de man was haar teveel geweest. Met een beetje mazzel kwamen de kinderen, allemaal tussen de 4 en de 15 jaar oud, in een goed weeshuis. Als ze op de straten van Shadra bleven was het nog maar de vraag of ze het zouden overleven, dit gold vooral voor de jongste. Het jongetje was nu al zwaar ondervoed en zag er nog slechter uit dan dat de jonge huurmoordenaar ooit had gedaan.

Dit waren eerder herinneringen dan dromen en nachtmerries. De slapende jongen lag nu wild te draaien en te woelen, diepe frons op zijn voorhoofd terwijl hij sliep. De ene herinnering vervaagde terwijl de andere steeds scherper werd. Als een lens van een camera die focuste.

In het smalle en donkere steegje die werd overwoekerd door de geur van urine hield de jonge huurmoordenaar zich verscholen. Het enige licht wat hij had was de volle maan en een klein, zwak lampje dat niet echt zijn werk deed. Op licht trillende benen hield hij zich verborgen in de schaduwen en pakte zijn dolken strakker vast in zijn nog harder trillende handen. De kleine jongen knipperde en slikte een paar keer en hoorde een klein steentje wegrollen. Was hij hier? Hij gluurde voorzichtig om het hoekje en zag het gezicht wat op de tekening had gestaan. Snel trok hij zich weer terug terwijl zijn hart nog harder in zijn keel begon te bonzen. Zijn doelwit kwam de hoek om en alsof hij de dood niet in de ogen durfde te kijken draaide hij zich om. Als het jongetje eerlijk was, was dit een stuk makkelijker. De dolken boorde hij snel en diep in het lichaam van de man, hoorde hoe een verschrikte ademhaling diens lichaam verliet en via een opwaartse beweging trok hij de dolken terug. De dikke robijnrode vloeistof droop langzaam van de twee wapens af. Als de lege ogen van de man nog iets gezien konden hebben zagen ze angst in de blauwe ogen van het jongetje. Een ijselijke gil gevormd op het woord papa galmde door het kleine steegje, twee mooie keien vielen uit twee kleine handjes en raakte de grond met een luid getik. Het meisje die nog jonger was dan het jongetje zakte bij haar vader neer. Haar knietjes werden gelijk doorweekt met bloed terwijl het kind haar vader schudde en nog niet snapte wat dood zijn was. Haar betraande ogen keken op naar een van de jongste leden van de suasama. Trillende lippen vormde het woord help, maar het jongetje zou haar vader niet kunnen helpen. Zijn bewzweete en trillende handen klemde zich strakker om de dolken en kort schudde hij zijn hoofd waarna maakte dat hij weg kwam. Hin zou geen onschuldig kind van haar energieke ziel beroven. De paniekerige hulpkreten van het meisje galmde door de straten, zeker nu ze merkte dat haar vader maar bleef liggen en dat haar witte maillot doorweekt was met bloed. Er zou gauw genoeg iemand komen kijken, er zal vast wel iemand die haar zou helpen en op zou vangen. De kleine huurmoordenaar rende door de straten zo snel als dat zijn korte beetnjes hem konden dragen. Op een hoek van een verlaten steegje en leegde zijn maaginhoud in een gunstig geplaatste prullenbak. De tranen biggelde over zijn wangen terwijl zijn knieën het bijna begaven. Met zijn hand veegde hij zijn mond en neus af waarna hij zo snel en stil mogelijk terug ging naar daar. naar wat hij als een soort thuis beschouwde. De twee dolken hield hij in een ijzere greep toen een van de grrote bullebakken, dwazen in dienst van de grote baas, hem bij zijn nek pakte en tegen de koude harde muur gooiden. Ze zagen zijn traansporen, roken het braaksel en zagen hoe trillerig en bezweet hij was. Dat het zijn aller eerste job was alleen, maakte ze geen snars uit. Zijn twee dolken liet hij pas los toen hij op zijn wang beet om de schreeuw van pijn in te houden doordat een van die grote gasten zijn nu al gehavende rug nog een diepe pijnlijke snee gaf.

Zijn blauwe ogen schoten open en hij hoestte een paar keer. De blonde jongen had zo lopen draaien dat hij uit zijn bed was gerold. Met zijn natte ogen knipperde Theneras een paar keer en rustig zat hij op. De kou van de vloer drong door tot zijn klamme huid wat een rilling bij hem los werkte. Met een hand wreef hij over zijn bezweette voorhoofd en natte haren. Gepaard met een zachte kreun, krabbelde hij overeind. De rode ogen van Revas waren goed te zien in het donker. De jongen mompelde iets wat moest lijken op 'tis goed, ga maar weer slapen.' Hij strompelde naar zijn kleding kast en griste er een zwart Donkergrijs T-shirt uit en een joggingsbroek tezamen met een handdoek. Slapen ging hem toch niet meer lukken dus kon hij beter gaan douchen en schone kleding aandoen. Dit was dan ook precies wat hij deed en het was pas toen de warme stralen zijn koude lichaam raakte dat hij eindelijk wat ontspande en rustiger werd. Hij had een hekel aan de nare herinneringen van zijn niet bestaande kindertijd en vroege jeugd. Eenmaal afgespoeld droogde hij zich af en trok de schone en droge kleren aan. Zijn doorweekte pyjama en de handdoek gooide hij hierna in de wasmand. Met een kleine zucht liep hij zijn kamer uit. Een wandeling kon hij wel gebruiken nu en eigenlijk had hij ook wel zin in een broodje of iets anders wat eetbaar was. Met stille passen liep hij door de gangen. Hij focuste zich expres op welk eten er allemaal in de keuken lag. Het was een manier om zijn gedachten zo veel mogelijk te sturen naar een specifiek iets, zodat ze niet weer zouden afdwalen. Theneras liep net de hoek om toen er iemand tegen hem op botste. Of hijzelf botste tegen die persoon op, het was maar net hoe je het bekeek. Lichtjes schudde hij met zijn hoofd en keek daarna naar de persoon. Het was niemand anders dan Drake. De jongen en hij waren niet op een goede voet begonnen. 'Drake' sprak de blonde jongen zachtjes, als teken van herkenning en begroeting. Hij zag er niet geheel relaxed uit. Hij keek woest, was bezweet en had een bloed lip zag Theneras. Hij keek de andere jongen kort aan. 'Je ziet er uit alsof je een geest heb gezien..' De jongen wist dat de sporen van zijn (eigen) nachtelijke horror ook nog van zijn gezicht en in zijn ogen te lezen was. Hij hoopte dat Drake zijn opmerking niet verkeerd opvatte. De blond harige jongen wilde normaal doen tegen deze jongen genaamd Drake Burned. Hij probeerde het althans. Ze waren compleet op de verkeerde voet begonnen en als hij eerlijk was stond zijn hoofd ook niet naar het uitwisselen van namen en scheldwoorden. Kort wreef hij even over zijn nek waarna hij zijn hand weer liet zakken met een bijna onhoorbare zucht. Rustig en neutraal keek hij de vuurmagiër aan.

// Words: 1310 xD. Mijn hand schoot uit x'D Hoop dat je er wat mee kan ofzo ;'D Anders hoor ik het graag ^^
Terug naar boven Ga naar beneden
Drake
.
.
Drake

I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Moon
Posts : 1638
Points : 123
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire Magican
Klas: Miss Eres
Partner: This is the shadow place Mufasa once told you about. Stay away from it.

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitimedi apr 05 2016, 13:19


Verwoed en met snelle en ongecontroleerde voetstappen raasde hij als een wervelstorm door de gangen heen. Zijn ravenzwarte haar bezweet en de oranje ogen hadden grote pupillen. Hij greep even naar zijn keel die pijn deed van het schreeuwen, ondertussen voelde hij zich smerig. Smerig o een manier die hij liever niet aan anderen wilde uitleggen. Elke nachtmerrie over hem.. bracht het omhoog. De jongen wist niet of de tranen nog in zijn ogen stonden, maar er was angst te lezen in zijn gedrag. Hij moest naar Hayden, hij moest weten of het goed met haar ging. Hij wilde nu naar haar toe, maar had blijkbaar een verkeerde afslag genomen omdat het hem niet lukte om zichzelf rustig te krijgen. Meestal als hij een nachtmerrie had dan was het gewoon zo dat net zo rot voelde, maar dan bleef hij liggen tot hij uiteindelijk zo moe was van het huilen tot hij weer in slaap viel. Nu moest hij naar Hayden toe om voor zichzelf te bewijzen dat ze dus nog wel leefde. Na een nachtmerrie lijkt alles zo echt. Hij had haar beloofd om haar te beschermen en dat zou hij doen ook. Nu zag Drake dat hij verkeerd was gelopen. Gefrustreerd uit woedde en angst sloeg hij tegen de muur aan, maar liep daarna gewoon door. Uiteindelijk zag hij opeens iemand staan daar verderop op de gang. Doordat zijn ogen nog vol slaap zaten en half betraand kon hij het niet goed zien. Hij kwam dichterbij. 'Drake' hoorde hij een stem zeggen. Als bij een wolf spitste Drake zijn oren. Theneras.. dit was niet goed, zeker niet. Verkeerde plek, verkeerde moment, verkeerde tijd! Nu had Drake namelijk iets gevonden waar  hij zijn woedde op kon botvieren. Tenminste, zo had het misschien geleken. Drake keek de blonde jongen kwaadaardig aan, niet met de gemene grijns maar gewoon echt agressief. Hij balde zijn vuisten ''JIJ!'' Misschien overreacting? hm, eigelijk was het gewoon typisch Drake zoals hij Drake was. Nu door zijn nachtmerrie de angst aan hem te zien was en er nog steeds aan hing, had deze gast wie hij een vijand achtte hem op een zwakke manier gezien. En dat was weer een van Drake zijn gootste angsten, om dus als angstig iemand gezien te worden.. wat hij eigelijk al zijn hele leven was en het maskerde door zijn eigen egotrapperij, pesten en zich veel meer te proberen te voelen dan anderen. Hij wist niet hoeveel Theneras van hem gezien had, die onzekerheid maakte hem nog kwaaier. 'Je ziet er uit alsof je een geest heb gezien..' veel dus. Hij balde zijn handen nog strakker zodat er bijna vuur ontstond uit zijn eigen woedde. Hij liet een zacht gegrom horen, reageerde verder niet, dat wat hij wel had gezegd had door de gang geklonken als een woeste schreeuw. Hij stapte op de gangen af, greep hem bij zijn kraag waarna hij hem tegen de muur vastzette. ''Misschien geen geest, maar wel een gast die het bloed onder mijn nagels vandaan haalt door alleen al zijn bek op te trekken!'' schreeuwde Drake tegen de jongen. Het kon zijn dat Drake door deze actie nog mensen wakker zou maken, maar dat kon hem niet schelen. Niks kon hem schelen, het was alsof er een monster dat bij hem van binnen zat nog altijd zinde op diepe wraak en hij moest en zou daar wat mee doen. Op dat moment vloog zijn vuist door de lucht richting het gezicht van Theneras.
Terug naar boven Ga naar beneden
Theneras
.
.
Theneras

I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Simone
Posts : 989
Points : 43
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: Remember how to put back the light in my eyes

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitimedo apr 07 2016, 19:11

De jongen was blij dat hij een magiër was met duistere magie. Het betekende dat hij toch iet meer, iets beter, kon zien in het donker. Hij was dan ook in stilte door het kasteel geslopen, had een broodje genast uit de keuken en liep nu weer stilletjes terug. Hij had dan ook verrast op gekeken toen hij iemand zag lopen, was bijna tegen hem op gebotst zelfs. De naam van de jongen genaamd Drake had hij zachtjes gesproken. Als herkenning, kleine begroeting. Als reactie hierop keek de jongen met de zwarte haren hem kwaadaardig aan. Niet met die grijns zoals de vorige keer maar echt agressief. De gemoedstoestand van hem was goed te horen aan zijn ''JIJ!'' Theneras was even stil, keek de jongen zo rustig mogelijk aan. 'Ik' antwoordde hij, een beetje droogjes. De licht blauwe ogen van de licht blonde jongen namen Drake in zich op. De andere jongen was woest, licht bezweet, een beetje angstig en had een bloed lip. Op een rustige, neutrale toon vertelde hij de agressieve kerel dat hij eruit zag alsof hij een geest gezien had. Hopend dat dat jongen zijn opmerking niet verkeerd aan, keek hij hem rustig aan en ook wel een klein beetje afwachtend. Toen een licht gegrom door de stille gangen klonk, wist hij al dat zijn hoop tevergeefs was. Met felle stappen was die gast genaamd Drake op hem afgestapt, had hem bij zijn kraag gepakt en tegen de muur aan gedrukt. Met een kleine klap knalde zijn hoofd tegen de muur en vrijwel meteen voelde de jongen een hoofdpijn opdoemen. Voor een klein moment had hij angst gevoeld, maar dit hervormde zich al snel om in adrenaline. Zijn eigen handen vonden ook hun weg naar de kraag, maar dan van die van de andere jongen. ''Misschien geen geest, maar wel een gast die het bloed onder mijn nagels vandaan haalt door alleen al zijn bek op te trekken!'' klonk de stem van die Drake luid en schreeuwend door de gangen. Een zucht ontsnapte aan hem en hij hield zijn nog iets pijnlijke hoofd iets schuin. 'Deze gast heeft jouw niet eens wat aangedaan man. We hebben een kleine woordenwissel gehad toen, meer niet. Dus waarom ik je het bloed onder je nagels vandaan haal is mij een vraagteken.' sprak hij het vervelende joch met de naam Drake toe. Een randje van irritatie was rond zijn woorden te horen. Hij zag hoe de jongen zijn hand terugtrok en er een vuist van maakte. Zo goed als hij kon in de beperkte bewegingsruimte draaide hij zijn hoofd weg, wat ervoor zorgde dat de vuist van de jongen tegen zijn mondhoek landde en zo langs zijn wang scheerde. Vrij snel daarna kwam de smaak van ijzer in zijn mond. Prachtig, nu hadden ze beide een bloed lip. 'Wat dacht je? Laat ik die jongen een mep verkopen, dan kunnen we samen bloedende lip Matties zijn?' Zijn beide handen (die nu nog rondom de zwartharige zijn kraag waren geklemd) zette hij plat tegen diens borst aan. Daarna duwde hij hem zo hard als hij kon weg. Één hand werd tot een vuist gebald en met de andere wreef hij kort over zijn zere wang om vervolgens aan zijn bloedende lip te voelen. De neiging om de jongen terug een mep te verkopen of om zijn hand los te wrikken van zijn kraag, door middel van op de goede punten te drukken, was groot. Maar hij drukte het weg en deed het niet. Ook naar de jongen zijn knie trappen was een grote verleiding, eentje die best moeilijk was om te negeren, zo half gesandwiched tussen Drake en de muur Hij had het gedaan, was het niet voor het feit dat hij deze jongen niet verder wilde uitlokken en dat hij de jongen zo min mogelijk tegen zich wilde hebben, maar deze jongen en de hoofdpijn maakt hem prikkelbaarder. Hij was op het moment gewoon iets prikkelbaarder dan anders. 'Als het even kan vecht ik liever niet met je en duik ik graag mijn bed weer in?' stelde hij voor.'Want we willen hier allebei niet zijn, vinden elkaar niet zo aardig en willen allebei ergens anders naar toe.' ging hij verder 'Dus wat zeg je ervan, Drake Burned. Zullen we onze wegen hier laten scheiden? Want het lijkt me niet dat je mij mee wilt, op wat voor een nachtelijk reddingsmissie of avontuur je dan ook gaan wilt.' De verleiding was hem toch te groot, moest hij tot zijn spijt (eerlijk) toegeven. Hij haakte een van zijn benen langs die van Drake. En haalde hem in een vlugge beweging weer naar zichzelf toe, hopend dat de andere jongen zijn evenwicht zou verliezen. Een klein koekje van eigen deeg, noemde ze dat. 'Of wel soms?' Een kleine grijns speelde rondom zijn niet bloedende mondhoek. Met zijn tong ging hij kort over het open stukje van zijn lip, proefde en voelde dat deze nog open was. Geweldig, het zou een korstje worden en waarschijnlijk ook wat dikker. Helemaal prachtig. De blonde jongen ademde uit, liet de irritatie uit zijn lichaam glijden, wreef daarna over zijn bonkende hoofd met een hand. Tegen ieder ander had hij een sorry gezegd, had zich schuldig gevoeld voor zijn actie. Drake was daar niet één van.
Terug naar boven Ga naar beneden
Drake
.
.
Drake

I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Moon
Posts : 1638
Points : 123
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire Magican
Klas: Miss Eres
Partner: This is the shadow place Mufasa once told you about. Stay away from it.

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitimedi mei 03 2016, 22:41


Zijn woede was misschien niet gericht tot Then. Drake was niet iemand die andere zomaar zonder reden aanviel. Pas wanneer hij echt ruzie met je had dan was er een probleem. Maar wanneer angst en woedde uit verleden en heden samenkwamen tot in het diepste van zijn ziel en hij niet van zichzelf wist of hij nou bang of boos was.. dan begaf er zich een rode waas door de ogen en het enige wat hij nog wist was dat hij weg wilde van alles. Het enige wat nu verschilde was dat hij moest weten of Hayden in orde was. Het deed hem zoveel pijn van binnen om te denken aan het feit dat ze dood was. Nu haat hem dreef en de golven van geruststelling ver weg lagen was Drake als het beest dat hij altijd verborgen hield. Hij had Then tegen de muur aangedrukt en voelde zijn eigen kracht door zijn lichaam  gaan. De andere jongen had ook Drake bij zijn kraag gepakt, maar het boeide Drake niet. 'Deze gast heeft jouw niet eens wat aangedaan man. We hebben een kleine woordenwissel gehad toen, meer niet. Dus waarom ik je het bloed onder je nagels vandaan haal is mij een vraagteken.' Drake keek Theneras met gespleten ogen aan. ''Misschien mij niet, maar bij wie zul je dat wel doen. Daarbij wie heb jij al kwaad gedaan? Ik zie een moordenaar als ik er een in de ogen kijk. Ik heb er te vaak in gekeken.'' Misschien was het Drake zijn eigen wartaal, maar ergens had hij ook gelijk. Drake wist dat deze jongen onderdeel was van het project waar Celia uit vandaan kwam en zij had hem er dingen over verteld voor zover zij er over kòn vertellen. Het was gewoon zo dat vanaf het moment dat Drake oog op hem had gelegd en dat dat daarna uitkwam, stonden zijn haren recht overeind als hij deze gast tegen kwam. Woedde balde zich samen als de vuist die Drake maakte. De vuist schampte zich langs zijn doel maar had wel schade aangericht. Een sadistische glinstering was in zijn ogen te zien. 'Wat dacht je? Laat ik die jongen een mep verkopen, dan kunnen we samen bloedende lip Matties zijn?' Drake grauwde en zette hem harder tegen de muur, kwam dichterbij met zijn gezicht. ''Matties?! Jij bent de laatste persoon hier die ik zou vertrouwen.'' Drake wist niet meer waar hij boos op was. Op Theneras, op Savador, zijn oom, zichzelf? Hij snapte het niet meer. 'Als het even kan vecht ik liever niet met je en duik ik graag mijn bed weer in?' Drake snoof, keek weg en wilde eigelijk niet naar de jongen luisteren. hij wilde hem weg en tegelijk ervoor zorgen dat hij pijn leidde. 'Want we willen hier allebei niet zijn, vinden elkaar niet zo aardig en willen allebei ergens anders naar toe.' Drake bleef stil.. keek de jongen met haat in zijn ogen aan. 'Dus wat zeg je ervan, Drake Burned. Zullen we onze wegen hier laten scheiden? Want het lijkt me niet dat je mij mee wilt, op wat voor een nachtelijk reddingsmissie of avontuur je dan ook gaan wilt.' Drake vloekte in zichzelf, kon het wel uitschreeuwen. Het maakte hem ook alleen maar gefrustreerder dat die andere gast hier maar zo rustig stond, kalm alsof er niks gaande was. Het maakte hem boos dat Then hem zo had gezien, dat hij nu meer wist van een kant die Drake niet aan mensen wilde laten zien. Hij snoof diep tot hij het in zijn eigen borst voelde. Hij wilde de jongen eigelijk net los laten. Op dat moment voelde Drake een warmte tegen zijn been komen. De jongen probeerde hem te vloeren en dit liet het geduld wat hem net de greep losser had laten maken.. knappen. Doordat Drake onstabiel in zijn hoofd was, was hij dat ook in zijn lichaam. In slowmotion zag hij Theneras van zich af gaan omdat hij naar achteren viel. Met zijn armen omhoog viel Drake naar achteren. Een pijn volle klap tegen zijn achterhoofd liet hem weten dat hij tegen de grond kwam. Tijd nam de snelheid terug en Drake keek omhoog naar de jongen. 'Of wel soms?' Hij was nu ziedend. De koude grond deed pijn en het zweet op zijn lichaam hielp niet. Drake wist dat het tegen de regels was maar daar had deze jongen sowieso al lak aan, dus daarom zou hij later spijt hebben van de actie die hij zou gaan doen. Drake wreef over zijn hoofd. Net alsof hij toegaf aan het feit dat Theneras gelijk had, wat logisch was geweest, -maar we hadden het hier over Drake- kwam de jongen overeind. Hij keek de jongen niet aan, ook omdat zijn zwarte haar voor zijn rood doorlopen ogen hing. ''ghehe.. je hebt gelijk. Ik had hier namelijk nooit moeten zijn. Ik hoor toch echt niet te bestaan, maar niet dat jij daar ook maar iets van af weet.'' op deze manier nam Drake de woorden heel anders op en zijn frustratie was er best goed in te horen. Tijd om er verder over na te denken had de blonde gozer niet. Drake hief zijn hand richting de jongen. Hij zou boeten. Vurige lianen ontstonden in seconden, schoten vanuit Drake zijn rug als enge spinnen poten naar Therenas toe. Hij pakte Theneras vast zijn kleren vatte beheerst vlam. Het was best een eng gezicht, maar voor Theneras zijn geluk liet hij de lianen nog 'buiten zijn lichaam gaan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Theneras
.
.
Theneras

I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Simone
Posts : 989
Points : 43
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: Remember how to put back the light in my eyes

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitimevr mei 20 2016, 17:26

Theneras was niet haatdragend, integendeel zelfs. Maar Drake Burned kwam er langzamerhand steeds een stapje dichterbij in de buurt. Hij had de andere jongen, met nu meegeteld, tweemaal gezien en beide keren had de jongen met de zwarte haren een negatieve impressie op de blonde knul achtergelaten. De muur drukte zo nu en dan pijnlijk in zijn heupen en rug, maar hij sloeg er geen gade aan. Er waren ergere en pijnlijkere dingen om mee te maken, vergeleken daarmee was dit nog niks. ''Misschien mij niet, maar bij wie zul je dat wel doen. Daarbij wie heb jij al kwaad gedaan? Ik zie een moordenaar als ik er een in de ogen kijk. Ik heb er te vaak in gekeken.'' De woorden van Drake kwamen aan als een mokerslag en lieten een pijnlijke scheut van emoties door zijn lichaam trekken. Standvastig klemde hij zijn kaken op elkaar, liet zijn blik nog altijd op Drake rusten. Een trillerige uitademing volgde. ‘Jou niet en niemand niet.’ Siste hij de kerel toe. Verdere woorden bleven in zijn keel steken want ze zouden het allemaal vele malen erger maken en ze zouden Drake zijn vermoedens alleen maar bevestigen. Dat was iets wat de achttienjarige jongen niet wilde. Het zou alleen maar slecht uitpakken en ervoor zorgen dat de andere jongen zijn leven nog zuurder zou maken, had hij zo het idee. De vuist die vervolgens op hem af kwam vliegen miste zijn echte doel, maar schampte langs zijn lip en wang. De woorden die Theneras uitkraamde leken Drake alleen maar kwader te maken; niet dat hij anders verwacht had. Er leek niets te zijn wat de andere jongen kon laten bedaren. ''Matties?! Jij bent de laatste persoon hier die ik zou vertrouwen.'' Gromde de zwartharige gast hem toe. Hij voelde hoe zijn lichaam meer contact maakte met de muur en kon de jongen zijn ademhaling op zijn gezicht voelen. Een sneer was rondom de ex sluipmoordenaar zijn lippen te zien, hij had er eerlijk gezegd nu wel genoeg van en wilde eigenlijk gewoon zijn bed terug in, weg van deze gast. ‘Dan ben je vast blij te horen dat het insgelijks is?’ sprak hij Drake zo rustig mogelijk toe. Een randje van irritatie was te horen rondom zijn woorden. Op een zo rustige toon als mogelijk was in deze situatie ging Theneras door met praten terwijl zijn brein langs alle opties ging om de jongen zijn grip los te krijgen, dit te laten ophouden en het achter zich laten. De haatdragende ogen die op hem gericht waren maakte het er ook niet beter op. Het eerste waarmee zijn adrenaline gevulde lijf kwam was het plan om ervoor te zorgen dat de zwartharige jongen zijn evenwicht zou verliezen en dus haakte hij een been achter die van hem, en haalde hem zo onderuit. Als het bij een ander persoon dan Drake Burned geweest was, had hij zich schuldig gevoeld en had hij een verontschuldiging klaar tezamen met een uitleg. Maar dit was niet het geval. Hij keek toe hoe Drake op de grond landde, hoe de jongen over zijn eigen achterhoofd wreef, om dan zelf een paar stappen opzij te zetten. Hij wilde gewoon weg hier. ''ghehe.. je hebt gelijk. Ik had hier namelijk nooit moeten zijn. Ik hoor toch echt niet te bestaan, maar niet dat jij daar ook maar iets van af weet.'' De woorden lieten hem fronsen. De woorden klonken vreemd aan en het liefste had hij ze een paar keer heen en weer in zijn brein willen laten gaan. Nadenken over wat de jongen ermee bedoelde, maar dat was iets waarin hij niet slaagde. Een paar handen werden naar hem opgeheven, een voorteken van vurige lianen die van achter Drake, uit zijn rug bleek wel, schoten. Het was als een grote spin die afliep op zijn prooi. Maar dan stond de spin in brand, was het een gigantisch specimen en had het dier een denkvermogen van een mens. In andere situaties had de blond harige jongeman de spreuk kunnen appreciëren. Drake pakte zijn shirt vast, liet het langzaam en gecontroleerd van vatten. De lianen maakten gelukkig nog geen contact met de blond harige en achttienjarige jongeman. Geschrokken slikte de jongen, het was niet niets. Vuur zo dicht bij je hebben. Hijzelf vond vuur maar niks. Een echte waterspreuken had hij nog niet om te gebruiken, en dat was op dit moment een teleurstellende gedachte. Hij zou het moeten oplossen met zijn ervaringen en spreuken van de duistere magie. Hij voelde hoe Revas doorhad dat zijn meester in de penarie zat en de gewaarwording stelde de jongen gerust. Mentaal ging hij zijn arsenaal af en besloot om wat dark matter bollen te maken. Hij wilde de jongen en diens vuurmagie bij hem weg krijgen, wilde zijn eigen shirt dan uitrekken. Brandwonden oplopen stonden toevallig niet op zijn wensenlijstje. Eer de magieballen van duistere magie klaar was, richtte hij deze op Drake. Met name op diens handen en borstkas. Afstand creëren. Het tikken van nagels op de stenen vloer en een laag gegrom vertelde hem dat Revas vanuit de schaduwen was gekomen. De ogen van de zwarte wolf glinsterden in het licht wat het vuur met zich meebracht. Al een keer eerder had Theneras meegemaakt welke schade het soul beast aan kon richten met zijn kaken. Met ontblote tanden staarde het grote wezen Drake Burned aan, wachtend op een commando van zijn meester. Als het even kon, wilde Theneras met dit zo min mogelijk geweld oplossen; al leek die hoop gevaren te zijn op het moment dat hij een van zijn benen achter die van Drake Burned had gezet en de jongen kennis had laten maken met de koude en vooral harde vloer van het donkere, stille en slapende kasteel.
Terug naar boven Ga naar beneden
Drake
.
.
Drake

I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Moon
Posts : 1638
Points : 123
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire Magican
Klas: Miss Eres
Partner: This is the shadow place Mufasa once told you about. Stay away from it.

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitimevr jun 03 2016, 15:24


Drake voelde zo ontzettend veel van binnen maar tegelijkertijd kon hij ook niet beschrijven wat hij dan voelde. Zoveel gedachten en zijn hoofd klopte van de pijn, hij wilde hier weg, wilde af van de eeuwige pijn. Terwijl hij bang was, was hij ook boos en doordat hij boos was, was hij ook razend. Geen weg meer terug en geen kant meer op waar hij kon kijken. Alles in zijn verleden was een sleutel tot wie hij was, maar wilde hij wel zijn wie hij was? Door bijna alle leerlingen gehaat en alleen geliefd door de meisjes omdat hij zo goed was in bed? Hij had vrienden, maar echt verbonden voelde hij zich niet, niet meer en nooit meer. Misschien was het niet eens dat hij Theneras haatte omdat hij bij die groep had gezeten, niet omdat hij hem had uitgedaagd bij hun eerste ontmoeting. Als Drake naar hem keek zag hij misschien wel een persoon die hij van binnen ook was, vooral bij de eerste keer. De angst voor een machtiger iets en er niks tegen kunnen doen totdat je het gevoel hebt dat je er van binnen totaal aan kapot gaat. Dat het verleden je zicht naar de wereld zo troebel is geworden dat je niet meer snapt wat goed of slecht is. Misschien was het ook wel zo dat hij een hekel had een zwakheid omdat hij het zelf ook niet naar een ander wilde tonen over zichzelf. Nu deze gast dit wel had gezien van hem wilde hij dat de jongen zou verdwijnen van de wereld want Drake was zo bang dat de rest van de school er ook achter zou komen dat hij niet zo stoer en cool was als hij zich voordeed. Hij wist de blikken nog voor zich te halen.. hoe de medeleerlingen hem hadden uitgelachen toen zij er achter kwamen dat de verdomme principal an zijn oude school zijn eigen moeder was. De spottende blikken en het geroep over moederskindje terwijl hij een hele reputatie had opgebouwd. Als hij de kans had gehad dan zou Drake die dag talloze jongeren in elkaar hebben geslagen uit pure woedde, had ze verbrand tot op het bot. Maar hij had het niet gekund door de magie afnemende handboeien en de twee grote mannen die hem hadden afgevoerd naar de hoofdstad van Razen. Hij had nog net afscheid kunnen nemen van zijn vrienden. Hij wilde huilen als hij terug dacht aan die dag. Het moment dat hij letterlijk alles verloor wat hij in zijn leven als waardevol had gezien en dat was al nooit veel geweest. Drake wist het verhaal niet van Theneras maar iets in de jongen triggerde Drake, iets waar hij niet goed van werd. Zijn vermoedes werden beantwoord toen hij de schok zag op het blond omlijste gezicht over het feit dat hij een moordenaar was. Zie je wel? Drake had gelijk gehad. Al vanaf het begin. Woedde werd sterker en hij kon het maar niet begrijpen. ‘Jou niet en niemand niet.’ Drake snoof. ''Ik geloof er geen zak van!'' Drake walgde van hem, Then gaf hem de kriebels. Daarna had hij het over matties gehad, maar Drake vertrouwde hem voor geen cent. ‘Dan ben je vast blij te horen dat het insgelijks is?’ verknipt als Drake was keek hij Then aan. ''Het boeit me niet wat jij er van vind.'' Drake had hem uiteindelijk los gelaten, maar een verkeerde actie was de truc met zijn been. Nu was Drake er klaar mee. Hij zorgde voor de energie en voordat zijn tegenstander het doorhad zat hij gevangen in de lianen van vuur. Drake snoof diep in en uit. Nu had hij Theneras in zijn greep, maar natuurlijk ook hij wist spreuken, dus hij zag al snel dat de jongen een tegenaanval voorbereidde. Drake zag de Dark matter bollen waar een groot monster uit ontstond. Drake keek er verward naar. Het was een grote zwarte wolf die tevoorschijn kwam uit de vlammen. Grote gevaarlijke tanden stonden naar hem gericht. Drake grauwde naar het dier maar was niet bang. Wel stopte hij de vlammen. Nu die weg waren stond Drake oog in oog met de soulbeast van Theneras, hij keek het in de duistere ogen en Drake ademde zwaar. De wolf was groot en zeker ook gevaarlijk. Drake slikte en begreep het nu nog minder. Enkele seconden staarde Drake naar het dier, waarna zijn blik naar Theneras gleed met een mysterieuze blik in zijn ogen. Al het vuur vanuit zijn magie had veel woedde vrij gelaten. Vooral nu hij naar de wolf keek was het alsof hij iets van zichzelf er in terug zag wat hij ook kon verklaren. Drake had een steeds normalere ademhaling en snoof uiteindelijk. ''So... I think that we are more alike as we think we are.'' sprak Drake, maar het gaf geen duidelijkheid. Hij dacht aan wat hij eerder tegen Theneras had gezegd over dat hij eigelijk niet moest bestaan. De jongen wreef het bloed dat nog op zijn lippen stond af met zijn badjas. Toen hij zijn ogen sloot veranderde zijn lichaam dat naar beneden zakte, uiteindelijk veranderde zijn gehele vorm en was er niks meer van Drake over. Het enige wat tegenover Theneras stond was een net zo grote wolf, diepzwart als zijn eigen haar met grote vlamkleurige ogen en een groot litteken op zijn ogen. Het stond voor zijn vertroebelde zicht en nog meer. Hij keek de jongen aan, ogen vol haat en woede. Toch viel hij Theneras niet aan en ook niet zijn soulbeast. Het ene wat hij deed was knikken met zijn kop, daarna liep hij weg met een staartzwiep. Drake loste als wolf op in het donker van de gang.
Terug naar boven Ga naar beneden
Theneras
.
.
Theneras

I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Simone
Posts : 989
Points : 43
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: Remember how to put back the light in my eyes

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitimema jun 06 2016, 17:35

De woorden van Drake waren aangekomen als een moker. Hij wist dat het te zien was op zijn gezicht, dat hij niet verwacht had dat Drake het zou weten. En hij was te moe en te verbaasd om zijn mentale masker op tijd op te krijgen. ''Ik geloof er geen zak van!'' Theneras snoof geagiteerd. 'Dan geloof je het niet. Simpel.' Antwoordde hij de andere jongen. Het ging gepaard met een schouder ophaal, al was zijn stem lichtelijk geknepen geweest door irritatie. Drake was niet meer voor rede vatbaar; als hij dat eerder deze avond wel al was geweest. Waarschijnlijk niet. De zwartharige jongen had er gejaagd uitgezien. Het had hem lichtelijk aan hemzelf doen denken; De staat waarin hij verkeerde was niet zo heel veel verschillend als dat wat Drake blijkbaar er vaarde. Niet dat Theneras het hardop zou zeggen of het zou vragen. Hij zou er toch niets mee bereiken en zou deze situatie alleen maar verder escaleren. Iets wat hij als het even kon niet wilde of in ieder geval zo minimaal mogelijk wilde. ''Het boeit me niet wat jij er van vind.'' Hierop reageerde Theneras niet. Hij wist niets erop te zeggen, haalde enkel zijn schouders kort op. Te laat had hij door gehad dat Drake hem al zo goed als los had gelaten. Met zijn been had hij de ander onderuit gehaald. Wegkomen ging niet doordat Drake alleen maar woester was geworden door de actie en nu zijn magie had gebruikt. De vlammende lianen raakten de blond harige jongen niet. Toen Drake hem vastpakte, creëerde de vuurmagiër vlammen. De vlammen die nu aan zijn nacht kleding likte, jaagde hem de stuipen op het lijf. Zelf had Theneras ook zo zijn magie en zijn trucjes en dus vormde hij twee Dark matter ballen die hij op Drake af vuurde. Vrijwel gelijk sprong Revas, Theneras's soul beast uit de schaduwen. Hevig grommend keek hij Drake aan. Tanden ontbloot en nekharen overeind. De zwartharige jongen in kwestie grauwde naar het dier, maar die was niet onder de indruk. De vlammen stopte, iets waar de licht bezwete en lichtelijk vermoeide blonde knul meer dan blij mee was. Revas en Drake leken een erg korte staar competitie te houden, waarna de jongen terug keek naar de ander. Hij droeg een blik in zijn ogen die Theneras niet goed kon lezen en interpreteren. Het verwarde hem lichtjes maar hij sloeg er geen acht op. Hij snapte deze knaap toch al niet. De ademhaling van de ander leek te normaliseren en even snoof hij voordat hij sprak. ''So... I think that we are more alike as we think we are.'' Deze uitspraak verwarde Theneras nog meer en hij fronste lichtjes. Voordat hij kon antwoordden zag hij hoe Drake nog wat bloed van zijn lip afveegde en vervolgens in een grote zwarte wolf veranderde. Ah, Dat was dus zijn dierenvorm. De vlamkleurige ogen en de littekens over zijn ogen waren twee goed indicaties dat dit Drake was, mocht de jongen hem ooit in deze vorm tegen komen, wist hij hoe hij er uit zag. Dat was mooi meegenomen. Toch slikte Theneras een enkele keer en maakte zich mentaal al klaar voor een tegen aanval. De kaken van Drake Wolfie Burned konden behoorlijk pijnlijk aan komen. Revas merkte de gemoedstoestand van zijn meester en gromde wat dieper naar Drake. Al was het niet nodig geweest. De zwartharige viel hem niet aan maar knikte een keer (waarop de blonde jongen half verbouwereerd terug knikte) voordat hij weg liep gepaard met een staart zwiep om als het ware op te losse in het donker van de gang; Theneras compleet verbaasd achterlatend. Hij knipperde een paar keer, al kijkend naar de plek waar Drake opgeslokt was door het zwart van de nacht. Nog altijd verbaasd over hoe de situatie was om ge slaan schudde hij kort zijn hoofd en keek zijn Soul beast daarna aan. Het zwarte dier snoof kort; mompelde iets over dat hij niet nodig was geweest en door had kunnen slapen en maakte een rechtsomkeert. De blonde knul grinnikte lichtjes en volgde zijn soul beast. Het idee om al lopend terug naar zijn kamer te gaan, welde even in hem op maar hij schoof het aan de kant. Hij was moe en wilde terug zijn bed in. Via Shadow trip was hij binnen een paar luttele seconden terug in zijn kamer. Eenmaal daar plofte hij face First en half kreunend op zijn bed. Deze nacht was een erg debiele geweest.

[Topic finished & closed?]
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



I am always running [Therenas] UTL8oxA PROFILE
I am always running [Therenas] UTL8oxA MAGICIAN

I am always running [Therenas] Empty
BerichtOnderwerp: Re: I am always running [Therenas]   I am always running [Therenas] Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

I am always running [Therenas]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Running {open}
» Free running
» Running ║ Open
» running, rushing
» Running in the dark || Julian

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Floors :: Floor IV - Fire Magicians Dormitory-