PortalIndexIts green, finally!! [OPEN!] HpD5UwnIts green, finally!! [OPEN!] 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Its green, finally!! [OPEN!]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Tilorcian Florintia

Tilorcian Florintia

Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Leon
Posts : 101
Points : 35
Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Hybrid, Wood x Air.
Klas:
Partner:

Its green, finally!! [OPEN!] Empty
BerichtOnderwerp: Its green, finally!! [OPEN!]   Its green, finally!! [OPEN!] Icon_minitimedi apr 19 2016, 20:49

Het moment dat Tilorcian zo vreselijk trots op zichzelf was, was dan toch nu eindelijk aangekomen; zijn dochtertje begon EINDELIJK woudmagie te ontdekken! Over dat gesproken.. Dochtertje is niet meer het goede woord, zijn oudste nazaad is aan het puberen! Dit zorgde er meteen voor dat Jackie niet alleen woudmagie leerde gebruiken en haar kledingstijl die langzaam veranderd, nee het zorgde voor iets wat in Tilo's ogen veel belangerijker was! Haar haren werden EINDELIJK groen!! Hoe trots kon een grenaanse vader wel niet zijn.. Uit de extreme diversiteiten van mogelijke haarkleuren krijgt ze groen, de enige echte kleur afstammend van het Grenaans Oermens. Hoe trots kan je ookalweer zijn? Want volgensmij haalde hij het limiet...

Maar goed.. tussen de trotsheid door is het een gewone werkdag, dus met alle positiviteit speurde Tilorcian het huisje van Mellisandra en Tilo zelf uit in het vredelievend dorpje Oak's Field en nam een unillama naar Starshine Academy. Bergjes vlogen voorbij, bomen stonden in de weg en watervallen lieten - hoe letterlijk het ook is - water vallen.. Uiteindelijk kwam hij langzaam aan op het terrein van Starshine, en nog later stond hij in de stallen. Hij pakte een krukje, en genoot van een heerlijk kopje grenaanse thee. Ondertussen gingen zijn gedachtes roodgloeiend door het wild, aangezien hij zonder iets van de poepschep aan te raken, de poepschep behekste om hem zo zonder enige hand vies te maken de mest langzamerhand opschepte en in een grote, brede kruiwagen kieperde. Hij handen maar amper voor de beheksing, want die zaten lekker tegen het warme kopje aangeklemd. Een prachtig deuntje neuriënd ging Tilorcian verder, niet wetend dat er elk moment iemand langs komen zou..

[OPEN!]
Terug naar boven Ga naar beneden
Kindred

avatar

Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA PROFILEElite
Real Name : Mistake
Posts : 171
Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: x
Partner: Not one, without the other.

Its green, finally!! [OPEN!] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Its green, finally!! [OPEN!]   Its green, finally!! [OPEN!] Icon_minitimezo mei 01 2016, 13:03

Het was al vaker gebeurd dat het duo was aangetrokken tot de stallen en alle dieren. Het was niet verbazend sinds de twee elke dag omgingen met dieren, misschien niet als verzorgers maar als voorbode voor de dood die de dieren te wachten stond. Het was simpelweg wachten. Kindred kon hier niet zomaar te werk gaan en heel de stal uitmoorden, er zaten hier dieren van leerlingen en leraren, dieren die dierbaar waren voor iemand. Daarnaast hadden ze nog een prachtig leven voor zich, vol met liefde en verzorging. Kindred kon hen dat niet afnemen, dus was het wachten. En als er iets was waar Asper niet tegen kon, dan was het wachten. De ongeduldigheid van de wolf was duidelijk af te lezen aan het niet kunnen stil zitten, of zweven, de grommen en de grauwen en de kortafheid tegen Assrah, die er wel aan gewend was. Het was wel vaker voorgekomen dat er een lange periode was waar ze niet konden jagen, laat staan iets doen. Assrah kon daar vrede mee sluiten, ze hadden immers nog lang om te leven en genoeg andere dingen te doen. Asper echter niet. Het kwam zelfs soms voor dat hij met zijn kaken klapte, gewoon om zich in te beelden hoe hij een prooi zijn nek door brak en hem zo naar de dood begeleidde. Assrah draaide dan alleen met haar ogen en liet hem zijn gang gaan, er was niets wat het ongeduld bij de wolf zou weghalen.
opnieuw maakte het duo de reis naar de stallen, Asper had er haast om gesmeekt en Assrah had ingegeven. Ze wist niet hoe deze trip Wolf zou verblijden sinds hij alleen maar wanhopiger naar alle levende wezens zou staren, het schuim haast uit zijn bek druipend. Maar ze had een zwakke plek voor het beest en zijzelf wilde ook wel eens zien of er iets veranderd was, misschien wel iets te doen. Het lam had haar boog achter gelaten in de toren waar nu de nieuwe Magician van het Duister heerste. Ze hadden nog niet officieel kennis gemaakt, maar de twee wisten dat ze hem net als Carissa zouden dienen tot de dood hen zou scheiden. En dat zou nog een hele lange tijd duren, dus hadden ze hun vooroordelen aan de kant geschoven en waren ze met een schone lei begonnen. Zover dat kon. Asper gromde triomfantelijk toen ze de stallen weer naderden, hij schoot vooruit, het kleine gebouwtje in. Assrah volgde hem op de voet, nog steeds in hetzelfde tempo. Eenmaal binnen gekomen leek alles gewoon normaal. De dieren stonden in hun hokken zoals gewoonlijk en zagen er goed verzorgd uit. Het enige wat niet normaal leek, en dat had Asper ook al opgemerkt, was de schep die uit zichzelf bewoog en de mest verplaatste. Assrah staarde er voor een korte tijd naar maar liet het toen bezinken. Dit was een wereld van magie, hier was niets vreemd aan. Asper had zich weer aan haar zijde geschaard en zweefde weer om haar heen. Het lam draaide zich om en merkte vrijwel meteen een andere magie op dan wat de dieren bezaten. Er zat een man in de hoek, genietend van een kop koffie of thee, details, ze deden er niet toe. Asper had hem ook opgemerkt en zweefde naast Assrah nu, zijn wolvenkop nieuwsgierig in de richting van de man starend. 'What a surprise this is..' Gromde Asper naar Assrah, zijn ogen nog steeds op de jongeman gericht. 'Strange.. what did we miss?' Vulde Assrah hem aan, nadenkend. Ze hadden toch moeten weten dat hier nog iemand anders was geweest dan alleen de dieren? En de andere raag was er ook nog, wie was dit? Waarom waren ze deze man nog niet eerder tegengekomen? Kindred mocht dan al meer dan duizend jaar oud zijn, een dag niet geleerd was een dag niet geleefd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Oase
.
.
Oase

Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Idelle
Posts : 93
Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air
Klas: Miss Abigail
Partner: Arcyr

Its green, finally!! [OPEN!] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Its green, finally!! [OPEN!]   Its green, finally!! [OPEN!] Icon_minitimezo mei 01 2016, 23:23

Ooit was het goudkleurig geweest, maar door het vele zonlicht waren haar haren verbleekt tot een platinablond. Het maakte haar een niet minder opvallende verschijning in Zuid-Puffoon waar de meeste lieden donker gekleurde haren hadden. Ze kwam duidelijk uit het noorden met haar blonde lokken en lichte huid.

Oase liet haar handen door haar haren glijden. Nog steeds bleef ze overal zand vinden, in haar kleren, in haar haren, in haar spullen, maar hinder ondervond ze er niet van. Je leert er mee leven zo op de zandvlaktes van Zuid-Puffoon. Zittend op de kruk voor de spiegel probeerde de tovenaarsleerling iets van haar kapsel te maken. In het spiegelbeeld zag ze Asmarin en Opaal morrend op het bed liggen. Ze hadden de grootte van windhonden aangenomen. Hun vleugels lagen zo ver mogelijk uitgespreid en ze hoopten zo veel mogelijk zonlicht op te vangen voor ze op de grond moesten gaan liggen. Asmarin duwde zijn oudere zus aan de kant om wat meer licht te kunnen vangen. Een snauw kon hij krijgen van de witte draak, gevolgd door een bliksemsnelle aanval die hem op de grond deed belanden. Als Asmarin niet wilde delen, dan riep Opaal zich uit tot heer en meester van dit bed en het zonlicht dat er op scheen.

De draken sisten, gromden en lieten hun tanden zien. Asmarin maakte zich groot. Opaal maakte zich op voor een aanval.
'Jongens,' zei Oase, hopend dat de (onder)buren de bons van Asmarin op de grond niet hadden gehoord. 'Gedraag je.'

Nu keken de twee edelen reptielen hun Schat aan met twee venijnige oogjes. Het leverde ze beide een tik op de neus op, gevolgd door een Oase die de dieren bij de nekvellen oppakten en op het bed kwakten met haar er tussenin.

'Ik zag op de plattegrond dat er ergens op het schoolterrein stallen zijn. Wie weet zit daar een vriendelijke verzorger die wel wat te eten voor jullie heeft,' zei Oase, terwijl de draken zich uit haar greep probeerde te bevrijden.

'En wat als hij ons verraad? Ik wijk niet van je zijde, omdat een of andere murmelende baardaap zegt dat "huisdieren" het lokaal niet in mogen,' zei Asmarin, het woord "huisdieren" uitspugend alsof het een vloek was. Gevangen tussen borst en bed, wist hij niet onder zijn Schat vandaan te komen en dat maakte zijn humeur en niet beter op.

'Gewoon eerst even peilen. Bij twijfel gewoon met een smoes gebruiken of stiekem wat meenemen. Jullie moeten toch eten hebben en voor ongedierte halen jullie je neus op,' zei Oase.

'Ons soort kan jaren zonder voedsel als het moet,' verklaarde Opaal trots.

'Jullie zijn anders niet bepaald te genieten met al dat gebekvecht en gesnauw,' zei Oase haar draken nog wat meer plettend. De draken gromde half instemmend. Ja, ze hadden honger, maar hun trots was te groot om op muizen te jagen of toe te geven dat ze hun Schat nodig hadden om te overleven. Draken, stel eigenwijze beesten waren het. Soms meer koppig dan wijs.

'Jongens, paraat. We gaan bij de stallen kijken. Eens zien wat we daar vinden,' zei Oase. Ze sprong van het bed af. De edele reptielen krompen tot hagedisformaat, gingen om Oase's nek en bovenarm zitten en hielden zich daar doodstil als een stel juwelen.

Bij de stallen vonden ze een man met groen haar die genoot van een kop warme drank.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tilorcian Florintia

Tilorcian Florintia

Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Leon
Posts : 101
Points : 35
Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Hybrid, Wood x Air.
Klas:
Partner:

Its green, finally!! [OPEN!] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Its green, finally!! [OPEN!]   Its green, finally!! [OPEN!] Icon_minitimedi mei 03 2016, 18:39

Tilorcian had het nog nooit zo rustig gehad. Hij ging langzaam te werk, en zijn kopje grenaanse thee was langzaam aan aan het afkoelen zodra hij steeds kleinere nipjes van het kopje nam, tot het kopje alleen nog maar een grenaans theeblaadje met wat verspreide restjes thee dat er altijd nog wel in een leeggedronken kopje zit. Ondertussen ging het scheppen gewoon door, en de stank was niet te geloven. Daarom begon Tilo aan een spreuk. 'Floraernotradisa Odōsantriaor' begon Tilorcian, en in een oogwenk verscheen er ergens in een al verschoonde plek, dicht bij het nog bemeste vieze gedeelte een kleine groenpaarsige bonenstaak uit de harde, stenen vloer die eerder was bedekt met het bepoepte stro. Toen hij helemaal uitgebloeid was, zag je een roze-bebladerde bloem met extreem lange gele meeldraden die een beetje krommig uit de bloem hingen. Meteen overtrof de bloem haar geur -  die immers te vergelijken was met de geur van wierook - van de vieze mestgeur, en alle vieze geurtjes er om heen. Door de ultieme concentratie die nodig was om de bloem uit de zware stenen vloer te laten doorbreken, was het poepscheppen eventjes gestopt. Toen Tilorcian dat merkte, maakte hij een vingerknip en het ging weer eens verder. Maar precies na dat, kwamen er twee indrukwekkende wezens aan, of een... Dat deed er niet toe, ze leefde iniedergeval niet in een solitair lichaam...De ene leek op een lam, maar meer humanoïde dan op vier benen.. De ander leek op een enorme, met ravenveren en wolvenharen bevachte slangachtige, met ook een wolfachtige kop. Beide koppen hadden een masker erboven op, in de kleur van de ander zijn vacht. Beide' hun ogen waren vuurachtig en blauw, alsof de blauwe vlammen er zo uit konden schieten.. Het had ook aspecten van paars erin, wat het weer eer deed lijken op een heelal-achtige kleur. 'What a surprise this is..' Gromde de slang.  'Strange.. what did we miss?' zei het lam. Tilorcian probeerde zich in te houden, maar Jeetje Mina.. Wat een wezen zouden hun wel niet zijn? 'Pratand, humanoïde en slangachtig.. Maar met een vacht... Ogen die het gevoel geven die zowat elk moment in vlam kunnen vatten... Wat een wonderbaarlijk exemplaar zijn jullie..' Hij deed even zijn bril op, hij moest immers hun goed bekijken.. 'May I ask, what kind of species are you.. or you guys..' En op dat moment stormde er een studenté binnen. Platinablonde, lange lokken kwamen tevoorschijn aan haar haarkruin. Luchtblauwe ogen die zeker aan te merken waren staarde de groenharige Tilorcian aan. Zijn ogen gingen elders direct naar haar hagedissen rond haar nek en bovenarm, iets liet hun verdacht veel op iets lijken, maar Joost mag weten wat.. 'Ook hallo, wat je naam dan is? Ik zie dat je intresante hagedissen rond je nek en bovenarm hebt, wat zijn ze precies? Ze doen me denken aan...'
Terug naar boven Ga naar beneden
Kindred

avatar

Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA PROFILEElite
Real Name : Mistake
Posts : 171
Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: x
Partner: Not one, without the other.

Its green, finally!! [OPEN!] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Its green, finally!! [OPEN!]   Its green, finally!! [OPEN!] Icon_minitimezo mei 15 2016, 22:16

De stallen waren als vanouds geweest, de gebruikelijke geuren van mest en paard en menig ander wezen waren hun neusgaten binnengedrongen. Wellicht dat die geuren de geur van dit prachtige mens-exemplaar hadden bedwelmd. Het had hen voor enkele seconden van hun stuk gebracht. Waren ze door het al zo lang niet jagen, verzwakt? Namen hun zintuigen nu af en reduceerden ze zich langzaam tot de wezens die hier in de stallen stonden, klaar voor menselijk gebruik? Een rilling ging over Assrah's rug en over Asper's vacht, zelfs de wolf had moeite om zich weer terug te plaatsen in zijn honger naar jacht en dood. Het rook hier veel te levend. Wellicht dat de man met het groene haar hier voor zorgde. Misschien dat ze daardoor zo van hun stuk waren gebracht. Meestal gebeurde het dat als ze ergens kwamen of op jacht gingen naar de wezens die een dood te wachten stonden, dat de geur van levendigheid nooit zo sterk was geweest. Er was altijd iets van weemoed te vinden in de wezens, angst en soms ook hoop. De hoop dat hun ellendige bestaan eindelijk voorbij was, dat ze eindelijk voor de rechters van de dood stonden die eindelijk de beslissing namen waar zij al zo lang op hadden gewacht. En toen waren de beesten dan dom genoeg om het op een rennen te zetten. Voor velen waren Kindred een mythe of legende. Een duo dat de dood bracht, dat kon niet bestaan. De here geeft en de here neemt, zo luidde het gezegde. En toch, waren Kindred dan de boodschappers van de heer, degene die namen maar toch ook gaven? Ze namen een leven, maar gaven dit in een snelle dood. Of in een langzame, het lag eraan hoe zwaar je zonden afwogen.
Beiden bewogen hun hoofd en kop bij het horen van de stem van de man. Het bracht hen uit hun gedachten-trance en Asper begon weer wat door de stallen te zweven. Waar hij kwam, drongen de dieren wat angstig terug in hun hok, bang voor het beest dat ieder moment wel zijn kaken rond de nek van het wezen kon zetten en het zo kon doorscheuren. Maar voor nu stond het brein van de wolf er niet naar, hij was te verbaasd dat hij de man had gemist. Assrah had zich ondertussen al hersteld, maar bleef op haar plek staan, stijfjes en gereserveerd. Ze zag de man opstaan, onderzoekend naar hen kijkend en hem zien mompelen. Ze had spijt dat ze haar boog had laten liggen. Ergens voelde ze zich geïntimideerd, niet angstig, maar toch ongemakkelijk. Toen kwam de vraag die zowel Assrah als Apser wel had verwacht. Maar nog voor een van hen zijn of haar bek kon open trekken werden ze verstoord door een nieuwe geur, alweer mens. En opnieuw sprak de groen-harige man, het meisje bleef stil. Assrah maakte van de situatie gebruik om zich bij Asper te voegen, die achter de twee zweefde en daar te blijven staan.
'Two birds with one stone..' Sprak Asper grommend en hij klapte met zijn kaken, venijnig naar de hagedissen starend die rond de nek van het meisje en haar bovenarm waren gestrengeld. Assrah zuchtte. 'Asper, get of your throne!' Klonk het beschuldigend maar kalm uit Assrah's mond. 'They are not ours to take,' vervolgde ze kalm, haar ogen gericht op het meisje. 'Oh, but my teeth ache!' Bracht Asper als weerwoord, wat onrustig bewegend. Assrah schudde haar hoofd teleurgesteld. 'Excuseer Asper alstublieft, zijn tanden zijn hem helaas erg... geliefd.' Daar hield het gesprek bij Kindred op, ze staarden zwijgend en afwachtend naar de twee menselijke wezens voor hen, Asper nog steeds onrustig, zijn ogen gericht op de hagedissen, alsof hij elk moment toch nog kon toehappen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Oase
.
.
Oase

Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Idelle
Posts : 93
Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air
Klas: Miss Abigail
Partner: Arcyr

Its green, finally!! [OPEN!] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Its green, finally!! [OPEN!]   Its green, finally!! [OPEN!] Icon_minitimewo mei 18 2016, 12:31

Opaal was de eerste die de aanwezigheid van Kindred opmerkte, al wist ze het potentiële gevaar niet te benoemen. Nog buiten het zicht van de groenharige man nam ze de grootte van een kat aan. Op deze manier kon ze met een beweging haar schat beschermen door haar klauwen en vleugels te gebruiken.

'Wat is er aan de hand?' vroeg Oase die extra alertheid van haar witte draak niet was ontgaan. Ze bleven in de schaduwen van de stal staan buiten het zicht van andere mensen.

'Een jagende dood,' zei Opaal. Asmarin had het nu ook opgemerkt. Hij siste zachtjes.  

'Op wie jaagt het?' vroeg Oase. Zonder hun lichamen te bewegen speurden ze de omgeving af.

'Het heeft honger,' merkte Asmarin op. 'Bloedlust, maar geen prooi.'

'Hij jaagt op dieren,' zei Opaal. 'Wij zijn mogelijk de prooi.'

Asmarin grinnikte. Het was een raar, schurend geluid als stenen die gezeefd werden. Nog raarder vonden ze het idee dat niet Oase, maar zij het doelwit van gevaar waren. Het was een amusant idee.
Het beviel Oase allerminst. Ze zocht de stal af, maar zag niets.

Misschien dat de dreigende aanwezigheid aan de andere zijde stond. Ze wilde hier in ieder geval. Met licht en ruimte was ze veel meer in het voordeel.

Oase zei haar draken zich stil te houden tot ze een beter zicht op de situatie kregen en liep naar buiten toe. De groenharige man zag direct dat hij te maken had met levende dieren had in plaats van sieraden.

Ze zou hem er alleen op moeten wijzen dat de benaming "hagedis" een drakentrots gigantisch stak. Ach ja, de man wist waarschijnlijk niet beter.

'Ook hallo, wat je naam dan is? Ik zie dat je interessante hagedissen rond je nek en bovenarm hebt, wat zijn ze precies? Ze doen me denken aan...'

Klappende kaken. Oase voelde hoe haar draken neigde om de bedreiging aan te vallen. Het enige wat hun stopte, was Oase's bevel om te wachten op haar orders, maar het kostte hun moeite.

Wat daar voor hun stond, waren twee wezens die Oase nog nooit eerder gezien had. Wolf en lam. Instinct en rationaliteit. Ying en Yang? Asper werd de wolfgeest genoemd door zijn lichtere wederhelft.

Rationaliteit scheen nog altijd de overhand te hebben op het hongerig instinct, maar voor hoe lang nog? Oase wist niets over deze wezens en haar draken hadden door de honger het geduld niet om dit tactisch op te lossen.

Eten. Eten moest er komen. Een jacht als het kon om de frustratie kwijt te raken. De man zou wel weten waar het hier voor "huisdieren" toegestaan was om te jagen (al durfde Oase noch haar draken, noch Asper en zijn wederhelft onder de huisdieren te classificeren). Het klonk in ieder geval als een plan.

'Ik accepteer uw verontschuldiging van harte,' zei Oase. Ze maakte een sierlijke buiging en op het moment dat ze weer rechtop stond, sierde een flauwe glimlach haar gezicht.

'Mijn naam is Oase van de Niemandslanden. Dit zijn heer Asmarin en vrouwe Opaal, allebei Theebergersendraken en mijn beschermers. Meneer...' zei Oase zich wendend tot de groenharige man. '...volgens mij heeft iedereen hier honger. Kunt u ons een geschikte jachtplek wijzen? Dan kunnen we elkaar wat beter leren kennen. Bovendien leveren mijn draken te veel weerstand voor een sportieve jacht.'

Ze gaf Asmarin een tekentje. De zwarte draak liet zich van haar arm afglijden en ging daar quasi nonchalant aan haar voeten zitten. De grootte van een luipaard had hij aangenomen en zijn vleugels had hij lichtelijk gespreid om snel weg te kunnen vliegen. Zijn huid glansde metaalachtig in het middaglicht. Asmarin had de bek wat opengesperd. Zijn tanden blonken, zijn klauwen waren uit.

Nee, Oase liet niemand op haar draken jagen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA PROFILE
Its green, finally!! [OPEN!] UTL8oxA MAGICIAN

Its green, finally!! [OPEN!] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Its green, finally!! [OPEN!]   Its green, finally!! [OPEN!] Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Its green, finally!! [OPEN!]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» [open] Finally, the winter is gone
» Oh yes, i finally have time to swimm! - OPEN!
» Green, green, it's green they say..
» Red ~&~ Green
» Finally Away~

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Grass Field :: Stables-