Wat een geweldige start van de week was dit. Hij kon een week de tijd krijgen te wennen aan de lesrooster en de gebouwen voor hij daadwerkelijk moest komen opdraven voor zijn lessen. Hij had dus een week lang niets te doen. En het was halverwege de week dat Kristh had besloten om zijn te slijten met een boek, koffie in de grote zaal. Er was helemaal geen drol aan als je hier zat om te studeren en je hoefde nog niet bij de lessen te komen. De nieuwe periode startte pas volgende week en dat maakte het instromen geleidelijker en vlotter. Kristh had liever gelijk gestart, maar hij kon het niet doorgeduwd krijgen. Met een emotieloze blik tuurde hij naar de krant voor hem. Er was weer van alles te lezen en te doen in kovomaka. Verschillende bewegende foto’s lieten leuke korte vijfseconden fragementjes zien, zoals de vines die jullie kende, maar dan zonder geluid. Het was gewoonweg niet interessant te noemen. Met een lome beweging greep hij het broodje vast en nam een rustige hap uit zijn boterham. Zijn ogen dwaalde even over de omgeving, het was erg rustig. Sterker nog, het was compleet leeg. Waarschijnlijk volgde iedereen zijn lessen. De kantinejuf was rustig bezig met het dweilen van het laatste stuk en liep rustig weg. ‘Vergeet niet het bordje, gladheid, neer te zetten....’ mompelde hij kalmpjes en rolde met zijn ogen toen ze rustig de keuken ging ruimen. Of je doet het niet. Kristh vouwde rustig zijn krant op en volgde kort met zijn ogen een jongedame die de kantine binnenliep. Waarschijnlijk om wat te eten te halen, of ze was aan het spijbelen. Kristh gaf geen beroerte om dat feit. Het werd pas zijn zaak op het moment dat ze achter hem langs de tafel liep en zonder pardon uitgleed over de spekglade vloer die maar half was opgedroogd. En waar vond het dienblad zo leuk om zichzelf neer te planten in haar val. Juist, de nek van Kristh. Hij verstijfde met alle spieren toen haar drankje en eten tegen hem aan kwakte en zijn witte blouse werd compleet doorweekt. Zijn donkerblauwe spijkerbroek kreeg donkere vlekken en zijn kleding. Zijn gezicht verstarde en hij hield zich in om de brandende hitte op zijn schouders te negeren. Hij balde een vuist en sloeg het hard op de tafel. Een kreetje van schrik was in de verte te horen omdat de oude kantine juffrouw het harde gebons niet had verwacht. ‘Wat zei ik over het niet plaatsen van het bordje,’ mompelde hij gesmoord onder de pijn die het brandende koffie veroorzaakte. Zijn witte blouse werd natter en kleverig en maakte de hitte niet ondragelijker. Op de plekken waar het erg heet werd gloeide zijn huid op onder de magie om het af te laten koelen. Het was een karmozijnkleurig licht en maakte zich los als lichte bolletjes die zich snel weer verdunde en verdwenen. Kristh kon zich net inhouden om zich niet uit te foeteren onder de woede en pijn tegen de persoon die was uitgegleden. Met een hatelijke blik keek hij om terwijl zijn stevige gebouwde schouders haast ontbloot leken door zijn doorweekte bovenkant van zijn shirt. Hij zag de jongedame op de grond liggen. De brunnette was overduidelijk uitgegleden want de gladde vloer glinsterde nog. Hij kon pissig worden, maar zijn hatelijke blik zei minstens dat hij niet vrolijk was dat haar dienblad op dat ene exacte puntje moest vallen waar alleen hij zat. Hij stond daarna op en bood zijn hand aan om haar toch maar overeind te helpen. Zijn blik was weer de neutrale uitdrukkingloze blik, maar blij was hij niet om deze situatie.

Ziva Only