PortalIndexOh Doctorrrrr. [&RYOHEI] HpD5UwnOh Doctorrrrr. [&RYOHEI] 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Alice
.
.
Alice

Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Freedje
Posts : 126
Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light x Water
Klas: 6th
Partner: I'm not in for the real deal, but we can always play a game if you like?

Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] Empty
BerichtOnderwerp: Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI]   Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] Icon_minitimezo jul 19 2015, 22:57

Met een gaap keek Alice zichzelf in de spiegel aan voordat ze begon aan haar dagelijkse ritueel. Dat hield in: crèmes aanbrengen, make-up opdoen, haren verzorgen en kleren aandoen waarvan de combinatie uiteraard perfect was. Alles bij elkaar duurde het maar een half uurtje. Ondanks dat men het misschien van haar dacht, was ze nu ook weer niet zo dat alles perfect moest zitten. Oké, dat liet ze vaak overkomen en in het begin had ze zichzelf dat ook zeker zo aangepraat, maar ze begon te wennen aan de academie. Ze begon te wennen aan de leerlingen die hier waren en ook al wilde ze het niet toegeven, steeds kleinere deeltjes van haar vroegere zelf begonnen vrij te komen. Zeker nu ze Kailee opeens als stiefbroer leek te hebben, ze het nog geen maand geleden met Ryan had gedaan in de bosjes en daar een andere kant van zich had laten zien en zeker al twee weken niet meer was uitgegaan omdat ze met het dilemma van haar vader bezig was. Ze had Avenue tot nu toe elke week bezocht om te zien of het wel goed ging en er wel goed voor haar gezorgd werd, maar het leek erop dat haar vader tot dusver zijn woord had gehouden en Avenue aandacht had geschonken. Avenue had zelfs een nieuwe teddybeer gekregen, maar ze had er nog niet mee gespeeld omdat ze te gehecht was aan haar oude, bijna versleten teddybeer. De moeder van Kailee had schijnbaar voorgesteld om hem te vernieuwen, maar Avenue had koppig volgehouden dat ze de beer accepteerde zoals hij nu was. Nee, bevooroordeeld zou haar zusje later zeker niet zijn en Alice twijfelde of ze ook de persoonlijkheid van haar zou overnemen. Ze moest er in elk geval niet aan denken dat haar zusje later als ze op Alice’ leeftijd was in de bosjes lag te stoeien met een jongen. Ze hoopte dat Avenue een relatie kreeg met iemand waar ze van hield en die ze kon vertrouwen, iets dat voor haar niet meer weggelegd was. Door haar gedachten was ze niet echt bezig met haar omgeving en zag ze dus niet de hakschoen die ze gisteren had rond laten slingeren. Het gevolg was dat ze half struikelde en vervolgens met een klap op de grond terechtkwam. En dat zou niet eens zo erg zijn geweest als ze tijdens de val niet half haar enkel had omgezwikt. Ze slaakte een kreet van pijn en greep naar haar been. Ze zuchtte en probeerde overeind te komen wat maar amper ging. Toen het haar uiteindelijk gelukt was, leek haar enkel veel dikker te zijn en ze meende wat blauws te zien. Dat werd naar de ziekenzaal gaan dus. Ze trok haar jurk die één hand boven de knie hoog was weer netjes naar beneden en hinkelde vervolgens haar kamer uit. De trappen afgaan met een omgezwikte enkel was gewoon een ramp en Alice was dan ook blij dat ze er na enkele minuten al was. Ze leunde rustig tegen de deurstijl en trok een wenkbrauw op toen ze een vrouw met een dikke wrat op haar neus haar kant op zag komen. Eh… nope! ‘Ik wacht op iemand,’ zei ze gauw. De vrouw knikte en liep weer weg. Alice hinkelde de ziekenzaal binnen en keek of er niet iemand anders was die er mee… verzorgd uitzag. Ze trok haar wenkbrauwen op toen ze een mannelijke verpleger zag staan en grijnsde. Wel wel, dit bedoelde ze nu! ‘Eh… dokter?’ vroeg ze met een zielige stem. Ze hinkelde ietsje overdreven – het deed wel echt pijn though – naar het bed dat er stond en ging er op zitten. ‘Wilt u eens naar mijn enkel kijken? Het doet pijn,’ zei ze zielig tegen hem. Ze leunde een beetje opzij zodat haar jurk wat opschoof en zorgde ervoor dat zijn blik gevangen werd met haar paarse ogen terwijl ze haar liefste glimlach opzette.
Terug naar boven Ga naar beneden
iiiiiiiiiiiiiiiiiii

avatar

Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : i
Posts : 82
Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic:
Klas:
Partner:

Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI]   Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] Icon_minitimema sep 14 2015, 00:21

Forbidden apple

Now that the war is through with me I'm waking up, I cannot see That there is not much left of me.

Zijn linker wijsvinger duwt zijn zwarte dik omrande bril iets verder terug op zijn neus, zijn ogen gesloten. Zijn handen heeft hij ineen gevouwen, zijn ellebogen op zijn bureau en zijn kin die op zijn handen rust. Beetje bij beetje kruipen zijn donkerblauwe dunne wenkbrauwen naar elkaar toe, tot een volledige frons bereikt is. Diep in de schimmen van zijn gedachten luistert hij naar het tikken van de klok in zijn kantoor, en de hoge stemmetjes afkomstig van buiten. Tot op zekere hoogte irriteren de aardse geluiden hem en zou hij de klok het liefst door de ruit naar 'de giecheltjes' buiten gooien. Zo agressief... Twee vliegen in een klap, zo ging het spreekwoord? Ryo leegt zichzelf van gedachten en focust zich weer op het probleem voorhanden; zijn zus. Moest hij haar helpen of was het beter dat ze het zelf ondervond? Ryo's zus is een getrouwde vrouw van gemiddelde leeftijd met al een kind ondertussen, maar de laatste tijd gaat het niet goed betreft de relatie met haar man. Ryo heeft de man nog nooit ontmoet maar van wat hij zich van hem heeft ingebeeld, is het een lul. Het liefst zou hij langskomen met zijn Tachi en.... Alweer zo agressief. Die tijd heeft hij gehad.

Met een plotse klop op de deur wordt er aan zijn 'denkpauze' abrupt een einde gemaakt. Ryo's blauwe mix aan ogen schieten open en een sobere glimlach verschijnt op zijn gelaat. Nee, niets aan hem verried nu nog dat hij een paar seconden geleden aan een plan zat te werken om zijn zwager te vermoorden. Nu had hij een engelachtig gezicht, een die bijna licht leek te geven; perfectie. Zelf vond hij niet dat hij een mooi wezen was, integendeel... Het mooie smoeltje had hem vroeger dienst bewezen, maar iedere keer als hij nu in de spiegel keek kon hij alleen de strelende vingers van dode vrouwen zien die een onzichtbaar bloederig spoor hadden achter gelaten. Het smalle jongetje wat binnen komt gestruikeld onderzoekt Ryo kort voordat hij in huilen uitbarst. Ryo zet alles op alles om niet met zijn ogen te rollen en komt overeind van zijn bureau-stoel. Na een korte conversatie verzorgt Ryo het joch zijn brandwonden en trapt hem weer zijn kantoor uit. Stelletje puberende mieren zijn het, verstrikt in een machtsspelletje wat geen naam noch regels kent. Wie het hardste slaat, is de winnaar. Wie het hardst geslagen wordt, gaat (of wordt afgesleept) naar Ryohei. Such an unfair world.

De binnenvallende puber heeft Ryo's gedachten tijdelijk bezig gehouden maar met zijn vertrek hebben de dreigende gedachten weer hun intreden gedaan. Ryo haalt een hand door zijn zachte lokken en trekt zijn bril van zijn neus af; het laatste beetje nerd daarmee verliezend, waardoor hij nu in al zijn 'pracht' te bewonderen viel. Afwezig stroopt hij de mouwen van zijn zwarte nauw aansluitende blouse omhoog, daarmee zijn gespierde slanke onderarmen ontblotend. Bij het horen van een stem in nood, wilt hij zichzelf wijsmaken dat het in zijn gedachten is, maar beseft eveneens dat dat niet de juiste houding is tegenover zijn werk. Soepeltjes draait hij zich een kwartslag, zijn lichaam nu driekwart naar het meisje toe gericht. Zijn blauwe ogen vestigt hij kort in haar zuurstokroze variant, maar glijdt al snel af naar haar lichaam. In een oogwenk kon hij zien dat ze niet lekker liep, maar tevens dat haar gejammer misschien een beetje over the top was. Ryo grijpt zijn waterflesje van het bureau af en drinkt enkele slokken, zijn ogen op het meisje houdend. Ryo ontknoopt de bovenste knoopjes van zijn tot boven dicht geknoopte blouse los en trekt ruw aan zijn kraag. ''De dokter is niet aanwezig maar als ik, de assistent, je van dienst kan zijn...'' spreekt hij in zijn charismatische stem.

De studente met haar licht violette haren hupst de laatste meters tussen hun weg en neemt ongevraagd plaats op het net opgemaakte witte bed. Ryo glimlacht warm naar haar en laat zijn ogen kort over haar benen glijden. Haar kledij is kort genoeg om even zijn aandacht te trekken voordat hij zijn ogen vestigt op het beschadigde lichaamsdeel. Ryo likt over zijn lippen en knikt op haar hulpvraag. ''Ik zal mijn best doen.'' zegt hij simplistisch, zijn ogen kort in die van haar zettend. Hoezeer ze Ryo ook probeert te vangen met haar ogen of ontblote lichaamsdelen, Ryo weet zijn ogen eenvoudig van haar af te trekken en zich te focussen op zijn werk. Hij zakt door een knie heen, en onderzoekt kort haar enkel. ''Wat heb je gedaan? Gevallen?'' vraagt hij nieuwsgierig, een glimlach op zijn snoet. Ryo's vinger strelen langs haar onderbeen en enkel, deze omsluitend en voorzichtig heen en weer buigend. ''Nou, je hebt niets gebroken...'' zegt hij grinnikend. ''Maar dat kon ook niet als je nog zo goed deze kant op kon hinkelen.'' zegt hij plagend. Ryo overweegt zijn opties en komt weer overeind. ''Je hebt drie opties...'' zegt hij, begeleid door drie vingers die hij in de lucht steekt. ''Één, we amputeren je halve been.'' zegt hij met de eerste vinger omhoog ''Twee, ik doe er een druk verband omheen.'' zegt hij met de tweede vinger omhoog ''Of drie... speciale, zéér oude geavanceerde dure, en complexe magie.'' zegt hij met een speelse grimas op zijn lippen. Hij knippert een aantal keren met zijn lange wimpers voor hij zijn armen over elkaar heen slaat en voorover buigt. Zijn gezicht nu dichterbij dat van haar dan eerst vraagt hij haar grijzend; ''Dus wat gaat het worden?'' De uitdagende woorden hangen nog even tussen hun in de lucht voordat hij weer recht op gaat staan en haar afwachtend aan kijkt. Hij hield van spelletjes...

[/b]

tag: LATE | words: ??? | notes: ????
▲▲▲
Terug naar boven Ga naar beneden
Alice
.
.
Alice

Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Freedje
Posts : 126
Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light x Water
Klas: 6th
Partner: I'm not in for the real deal, but we can always play a game if you like?

Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI]   Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] Icon_minitimezo sep 20 2015, 16:01

De mannelijke verpleger op wie ze haar oog had laten vallen zag er echt niet lelijk uit. Donker haar en blauwe ogen. Zeker een type dat haar wel aansprak. Voor één nachtje of één middagje dan toch, want dan was ze toch wel weer uitgekeken. Ze wist dat ze echt een ramp was in dit soort dingen, maar ze had nog jaren genoeg om een man te vinden die bij haar paste. Gewoon zwijgen over haar verlegen en gelukkig worden met hem, meer was daar niet voor nodig. Ze had echter niet het gevoel dat ze haar liefdesgeluk hier op de academie ging vinden, dus nam ze maar gewoon de houding van een meisje aan dat wel graag naar bed wilde met iedereen. Wel, misschien niet met iedereen, maar er waren hier wel veel die haar aandacht trokken. En dan wilde ze er niet per se mee naar bed, maar een avondje zoenen vond ze ook niet erg. Maar ja, dankzij de meeste jongens werd zoenen altijd meer, dus daar kon ze zelf ook niet veel aan veranderen. Ze likte over haar onderlip toen ze zag dat hij de verpleger zijn bovenste knoopjes wat losser deed. Aha, dus het was er zo eentje. Ze had ook kunnen verwachten dat hij haar zou negeren en gewoon zijn werk zou doen op een zakelijke manier. En voor een groot deel deed hij dat ook, maar Alice kon ook wel zien dat hij dit best wel interessant vond. Mannen waren tegenwoordig echt zo makkelijk om over de streep te trekken. Je kon eigenlijk alleen van de homoseksuelen zeggen dat ze nog een beetje fatsoen hadden tegenover het vrouwelijke volk, de rest liet zich allemaal verleiden door borsten en lange benen. Ze grijnsde om haar eigen gedachten en kwam lichtelijk overeind toen hij haar enkel daadwerkelijk begon te onderzoeken. ‘Gestruikeld over mijn eigen hakschoen en verkeerd terechtgekomen,’ zei ze simpel tegen hem. Ze kreunde toen ze zijn aanraking voelde, maar het was moeilijk te beslissen voor een ander of ze dat deed van genot omdat zijn vingers praktisch langs haar onderbeen streelden of dat het was omdat haar pijnlijke enkel aangeraakt werd. Ze grijnsde toen hij opties begon op te sommen van wat hij kon gaan doen met haar been. Ze vond deze gast eigenlijk echt wel interessant. Ze keek om zich heen, maar ze zag dat er verder niet echt iemand in de buurt was. Ze was dan ook een simpel gedeelte van de ziekenzaal binnengestormd die waarschijnlijk alleen door hem werd gebruikt. Dat kon ook verklaren waarom er niet meer dan één bed in de ruimte stond. Ze had daar een oog voor gehad, ze had alleen oog gehad voor hem omdat hij er knap uitzag. En stiekem ook omdat ze niet door die heks verzorgd wilde worden die zich eerst over haar had willen ontfermen. Nee, dan was dit wel een stuk leuker. ‘Optie een zie ik écht niet zitten,’ zei ze en ondanks dat haar stem plagend klonk, keken haar ogen hem haast kil aan. Dit verdween echter onmiddellijk weer en een lieve glimlach maakte zich meester om haar mooie gezichtje. God, wat zouden mensen zich toch vergissen als ze naar haar keken en dachten dat ze een lief meisje was. Ze wist dat die fout veel werd gemaakt door jongens die het lef hadden om op haar af te komen en haar te behandelen alsof ze iets breekbaars was. De meesten gaven het dan ook al snel op als ze hoorden wat voor een grote bek ze had, maar slechts enkelingen leken geïnteresseerd te zijn door haar houding en leken zich daardoor juist meer aangetrokken tot haar te voelen. De sukkels. ‘Optie twee vind ik wel een goede, maar optie drie spreekt me ook wel aan,’ zei ze met een licht knipoogje naar hem. Ze meende zijn strelingen over haar onderbeen nog even te voelen na sidderen. Haar huid was warm geworden op de plek waar hij haar had aangeraakt en ook de ruimte om hun heen leek steeds warmer te worden. Ze knipperde met haar lange opgemaakte wimpers naar hem. ‘Maar jij mag beslissen wat het beste voor me is, dokter,’ sprak ze en ze liet dat laatste er zowel sarcastisch als plagend uitkomen, aangezien hij had aangegeven dat hij de assistent was. Assistent of niet, hij was een lekker ding en voor haar was het allemaal goed. Ze sloeg haar ene been vlotjes over de andere, leunde een beetje opzij zodat haar jurk nu tot halverwege haar bovenbenen opgeschoven werd en keek hem strak aan terwijl ze wachtte op antwoord.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] UTL8oxA PROFILE
Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] UTL8oxA MAGICIAN

Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI]   Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI] Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Oh Doctorrrrr. [&RYOHEI]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» And than you are there (Ryohei en Savador)
» ✄ Matsumoto Ryohei

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Hospital Ward-