PortalIndex3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] HpD5Uwn3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Miss Nannete

Miss Nannete

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Emma
Posts : 1299
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Wood
Klas: I have my own, sweetheart.
Partner:

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimewo jan 29 2014, 22:21

Met een zwierig gebaar vloog de zwarte borstel over de bruine planken. Een beweging die voor haar tere lichaam wellicht iets te veel was geweest, want Nannete voelde het onmiddelijk in haar rug schieten. Een zacht pufje verliet haar mond en ze strekte zich even met een pijnlijk gezicht uit. Maar daarna verzette ze zich weer en nam als vanouds het toneel onder handen. Deze ruimte was speciaal voor haar zo klaar gemaakt, met drie rijtjes stoelen, een tafel met klapbord voor haar en een toneel waarop de spelers zich hopelijk geheel zouden laten gaan. Op dat toneel stond een tafel met daarop 4 boeken uit haar eigen collectie, een stoel, een potplant en een lamp.

Het was namelijk tijd voor de almachtige Audities, de eerste keer dat ze haar kleine groepje enthousiastelingen aan het werk zou zien. Nannete was onwijs benieuwd naar wat voornamelijk de jongeren zouden presteren, van hen had ze de hoogste verwachtingen. Een paar leerlingen kende ze al uit haar les, waar ze hen ook had verteld over de toneelgroep die ze van de grond probeerde te krijgen. Daardoor kende ze bijvoorbeeld Zack al wel, maar hoe hij zou acteren was enkel afwachten. Natuurlijk kon Nannete dat wel redelijk voorspellen, maar hoe iemand zich echt zou gedragen als het zo ver was dat de vloer van hen was bleef verrassend.

De audities waren wellicht niet zo als men dat gewend was, sinds geen van de spelers het script ontvangen had. Maar het was ook niet de bedoeling dat ze stukken tekst uit hun kop zouden stampen en de handelingen die in datzelfde script tussen haakjes stonden als een soort emotieloze robot zouden uitvoeren. Nee, de audities waren bedoeld om te zien wie het karakter van een bepaald personage goed kon neerzetten. En er zaten veel verschillende karakters in het stuk, van veelvraten tot neuroten, dus wat dat betreft wist Nannete zeker dat er voor iedereen een plekje te vinden zou zijn waar ze helemaal thuis hoorden. Nee, het enige wat de geinteresseerden van haar hadden ontvangen was een korte beschrijving van het stuk en een lijst met rollen.

Nadat ze het toneel vlekkeloos achter had gelaten nam de oudere dame het bord met alle namen in haar hand, waar ze kon afvinken wie aanwezig was. Wie er allemaal zou komen wist ze niet, het was toegestaan ook langs te komen voor een kennismaking als je wilde helpen met decor of dergelijke, maar verplicht was het niet. Nee, daarvoor had ze woensdag een samenkomst gepland, om taken te verdelen en het budget te bespreken. Vandaag, maandagmiddag, focuste ze zich echt op het toneelspel zelf, al waren extra aanwezigen als publiek zeker leuk.

Op de deur van de ruimte stond in montere letters: ‘WHAT’S IN A NAME; AUDITIES. STILTE AUB’ Die stilte gold uiteraard pas als ze de audities was begonnen, maar Nannete had weinig trek in geklier vlak voor haar toneel. Ze opende de deur van het lokaal en begroette de eerste aanwezige met een vriendelijke glimlach. 'Naam?’ Ze vinkte de genoemde naam af en gebaarde dat de persoon naar binnen mocht. Dit proces herhaalde ze bij elke volgende persoon, af en toe kort reagerend op wat er tegen haar gezegd werd. Ze zou zometeen even kiezen of ze een opwarmingsoefening wilde doen, wat op zich wel handig was.. Anders werden de arme spelertjes ook zomaar in het diepe gegooid zonder enige aanwijzingen. Zodra iedereen binnen was sloot Nannete de deur en liep richting het geimproviseerde toneel, waar ze wachtte tot ze de volledige aandacht had.

“Hallo allemaal, mijn naam is Nannete en ik heet jullie hartelijk welkom op de eerste bijeenkomst van What’s in a name en tegelijk de een-na spannendste, de audities. Toch druk ik je op het hart vooral niet al te ongerust te zijn, ik heb langer ervaring dan vandaag met regie en toneelstukken, dus je essentie als speler heb ik vrij snel door.'’ Kort gleden haar ogen over de menigte heen. ‘Zijn er tot dusver vragen?' Anders zouden ze kunnen beginnen en dat zou goed van pas komen. Ze hadden namelijk een druk schema!

[In dit topic mag iedereen die auditie gaat doen komen zitten om te horen hoe het in zijn werk zal gaan. Ook mensen die enkel mee helpen aan onderdelen van het toneel die niet spelen zijn welkom, maar het is niet per se nodig om te reageren als je geen spelersrol wilde c:

Waarschijnlijk zal ik hier rond aanstaande woensdag weer posten, om de audities verder in te leiden. Als je daarvoor niet gepost hebt is dat geen ramp, dan kan je gewoon nog inspringen, maar daardoor hou ik het tempo *hopelijk* hoog genoeg om het levend te houden :3

Lijst met rollen:
-Elise, de koningin. Vuurmagie, dapper, opofferingsgezind, sociaal. Overlijdt in eerste bedrijf.
-Vic, de glaskoning. Eerst: Hardwerkend, liefhebbend, positief. Na dood Elise: Wrokkig tegenover magie, boos, gebroken door verlies van zijn geliefde, slechterik, sluit eigen dochter op (om haar te beschermen).
-Gunther, de rechterhand van de koning. Gluiperig, machtig, slim, eigenbelang eerst, verliefd op Genya, beheerst een beetje glasmagie.
-Genya, de prinses van het glaskoninkrijk. Moedeloos door gevangenschap, verlangend naar vriendschap, slim, zorgzaam, vergevend.
-Kasteelwachten: Naam en magie naar keuze. Zeer loyaal aan de koning en Gunther. Beetje stijfjes.

-Bewoners van glaskoninkrijk: Beheersen geen magie, meestal arm en onderdrukt, niet geheel tevreden met beleid vd koning, maar ze houden wel van hem en zijn vrouw Elise en weten dat hij in wezen goed is. Een deel zal hem steunen, een deel is van mening dat hij van de troon af moet.
-Bewoners naburig koninkrijk: Schieten hun jongelingen te hulp onder leiding van Lucas om midden in het eindgevecht binnen te stormen net op tijd om de groep te redden en daarmee de strijd in het voordeel van Kathy/Joe/Norman/Billy te beslissen.

- Lucas; Veelste nieuwsgierig, houdt van natuur, echte ontdekker en een beetje een dromer. Verliest zijn magiebeheersing en brengt het stuk daarmee in beweging.
- Katherine (Kathy): Slim, leider van de groep, kan slecht loslaten, wil alles regelen.
- Joanna (Joe): Stoer, tomboy, houdt enorm van eten, cynisch, niet snel bang (zegt ze).
-Norman; Oudste vd groep. Vaak chagrijnig, negatief, maar geeft toch ontzettend veel om zijn vrienden. Broer van Billy.
- Billy; De jongste, wordt door iedereen beschermt. Heeft heel scherp gehoor en hij zingt graag. Heeft een nogal romantische inborst.

-De wijze raadselmaker Amadeus: Woont in een afgelegen gebied. Is eeuwenoud. Neutraal in conflicten, raadselachtig en mysterieus. Zeer wijs, kan koppig zijn, snel beledigd. Vorm naar keuze: wijze man/vrouw of wezen.
-Laranja de heks; Een monsterlijke vrouw die er helemaal niet goed tegen kan als mensen door haar bos wandelen (zie hieronder). Ze is gek, gooit graag met poedertjes en heeft een voorliefde voor mensen omswitchen naar dierenvormen of dus een boompje in haar woud.
-De bewegende bomen van het babbelende woud: Allerlei bomen met allemaal een verschillend karakter. Tragisch, apatisch, behulpzaam, dom, sarcastisch, gek, verward, boos, spastisch (mensen met takken slaan, ja?), irritant, verliefd.. Alles mag. Hebben een groepslied ;D

Sooooo, kom maar binnen  Rainbow Sheep ]
Terug naar boven Ga naar beneden
Lea
.
.
Lea

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Sergeant Pepper Puppycat
Posts : 334
Points : 10
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Woudmagie/watermagie
Klas: Master Shong
Partner:

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimedo jan 30 2014, 02:01

“Kriss! Schiet nou op! Straks beginnen ze zonder ons!” Met een ongeduldig tappend geluid tikte de schoenzool op het tapijt in de gang. Lea stond al veel te lang te wachten, vond ze zelf. Wat was Kriss in godsnaam aan het doen daarbinnen? Ze sloeg met een zucht haar armen over elkaar. De deur, voor haar, zwaaide opeens open en met het nodige ‘Tadaaah!!!’ gezicht en de ‘kijk eens hoe fabulous ik ben’ gebaren richting haar outfit stond Lea’s kortharige vriendin in de deuropening. “Ik dacht dat je die andere jurk aan zou trekken?” riep ze verbaasd uit terwijl haar ogen het rode jurkje bewonderend in zich opnamen. “En kijk,” Opgetogen haalde Kriss een zilveren tiara te voorschijn en drapeerde deze elegant op haar korte roodbruine haar. “Mooi he! Heeft mijn moeder me opgestuurd. Oh deze rol is zo van mij!” riep ze fanatiek. Lea’s slanke vingers herschikte het prachtige hoofdsieraad nog wat mooier zodat hij perfect uit zou komen. De rode ingelegde vlindertjes paste precies bij het fleurige jurkje. “Je hebt gelijk, misschien is deze jurk toch beter dan dat oubollige ding,” Zei Lea met een keurende blik naar Kriss, die een rondje draaide om het totale plaatje te laten zien. Een beetje onzeker keek ze naar haar eigen mint groene jurkje, toen ze een bemoedigende omhelzing van Kriss kreeg. “Jij ziet er ook prachtig uit, echt waar! Je moet niet zo onzeker zijn,” Lea glimlachte flauwtjes. Ze was verschrikkelijk zenuwachtig en had eigenlijk terug willen krabbelen. Zonder Kriss had ze hier anders niet gestaan. Alleen had ze het nooit aan gedurfd. Ookal was ze zelf degene die het aan Kriss had voorgesteld. Kriss had meteen haar zinnen op een rol gezet. Elise, de Koningin. Een van de hoofdrollen natuurlijk, had Lea gelachen. Kriss stond altijd graag in het middelpunt. Perfect dus voor haar. Lea zelf had heel erg lopen twijfelen, maar had uiteindelijk met een peptalk van Kriss toch besloten om voor Genya, de prinses van het glaskoninkrijk, te gaan. Het was ook een hoofdrol, wat haar een beetje benauwt maakte, maar zeker eentje die Lea wel zou staan. “Kom op. We zullen ze eens een poepie laten ruiken,” Kriss haakte haar arm in die van Lea en zo liepen ze samen naar de toneelzaal.

Hoe dichter ze bij de lokalen kwamen, des te erger voelde Lea de zenuwen borrelen. Op gelijke snelheid liepen ze in gelijke pas over de hallen. Een angstvallig fronsje verscheen op Lea’s gezicht toen ze even opzij keek, naar Kriss, die nergens last van leek te hebben en haar zelfs met een big smile aan keek. Kriss merkte dat Lea het weer benauwd kreeg, van de zenuwen, en trok haar dichter naar zich toe. “Wie weet wordt het hartstikke leuk. Ik ben zo benieuwd wie er allemaal komen. Iedereen mag meedoen. Straks zitten er allemaal leraren tussen haha of wat dacht je van Savador…” Lea trok een vies gezicht bij die naam. Het was duidelijk dat Kriss Lea een beetje probeerde af te leiden door haar luchtig gebabbel. En op een vreemde manier leek het te werken. Tot ze voor de deur van de toneelzaal stonden. Het jonge meisje slaakte een diepe rillerige zucht, streek haar jurkje glad en las de letters op de deur om zichzelf af te leiden. Toch was ze ergens ook wel nieuwsgierig wat er allemaal gebeuren ging. De meiden hadden beide al een tweede keuze op de rollen lijst. Als Lea de rol van Genya niet zou krijgen, zou ze tenminste mee willen doen als een van de bewoners van een rijk of misschien een van de babbelwoud bomen. Kriss was er absoluut zeker van dat ze de rol van Elise zou krijgen. Maar mocht haar geluk toch tegen haar keren, dan zou ze ook tevreden zijn met de rol van Laranja, de heks. Een plan C hadden ze niet nodig. Daar was Kriss zeker van. Toch had Lea al bedacht dat als ze niet op het toneel eindigde, ze gewoon achter de schermen zou helpen. Na een paar minuten wachten op de gang, ze waren nog als enige, werden de deuren geopend. “Goedemiddag, Miss Nannete,” zei Kriss vriendelijk tegen de litteratuur lerares, en maakte een zwierig buiginkje. Lea volgde Kriss met een begroeting en een verlegen glimlachje, maar liet de buiging achterwege. Ze noemde omstebeurt hun naam op en werden naar binnen gelaten.

Lea nam direct plaats op een van de stoelen terwijl Kriss door naar het toneel liep. Ze zwierde haar jurkje rond en maakte een elegante pirouette voor haar zenuwachtige vriendin, die bescheidde begon te klappen. Kriss stapte weer van het toneel af en kwam naast Lea zitten. Langzaam liep de zaal vol met een klein groepje mensen. Kriss herkende er duidelijk een paar en Lea zag hier en daar toch ook wat bekende gezichten. Zacht kletsend bleven ze wachten tot er iets zou gebeuren. Om hen heen klonk ook nog geroezemoes, wat plots stil viel. Kriss had het niet meteen door, aangezien ze net midden in een zin zat. “Hallo allemaal,” Meteen was Kriss doodstil en keek aandachtig naar het toneel. “mijn naam is Nannete en ik heet jullie hartelijk welkom op de eerste bijeenkomst van What’s in a name en tegelijk de een-na spannendste, de audities. Toch druk ik je op het hart vooral niet al te ongerust te zijn, ik heb langer ervaring dan vandaag met regie en toneelstukken, dus je essentie als speler heb ik vrij snel door.'’ Lea kreeg een opgetogen glimlachje van Kriss die haar even op haar handen klopte. ‘Zijn er tot dusver vragen?' “Ja,” zei Kriss die zich meteen weer naar het toneel toe draaide en haar hand op stak. Terwijl Kriss haar vraag stelde nam Lea iedereen vlug in zich op. “Miss? Krijgen we iets van een tekst wat we kunnen gebruiken voor de auditie? Of is het een geïmproviseerd geheel?” Kriss sprak luid genoeg zodat iedereen het kon verstaan en Lea was daar eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar. Ze hadden verder helemaal geen tekst of script gekregen, dus je echt voorbereiden op een specifieke rol kon eigenlijk niet.

[Is het goed als ik met Lea en Kriss om en om reageer? Ze zijn toch allebei van mij, en anders wordt het zo onhandig om telkens twee keer te moeten posten :3]
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimezo feb 02 2014, 22:58

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Page_divider_by_lithiumharddrive

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] 2itltz5
I'm a man of wealth and taste
Pleased to meet you - hope you guess my name
But what's puzzling you - is the nature of my game

Winterdagen vlogen sneller voorbij als je minder gevat was voor de lagere temperaturen. Helaas was hij één van de personen die niet helemaal onder dat kadertje viel, en niet eens omdat hij te gevoelig was voor kou, zoals soms wel deed lijken - of elke andere reden waardoor mensen vaak het beeld van hem kregen dat hij een snobistische egoïst was, die zichzelf te belangrijk vond om voor anderen door dit weer te ploegen. Hij stond iets voorovergebogen met een hand leunend tegen de muur, in de hoop de stokkende lucht in zijn keel er beter met horten en stoten eruit te kunnen laten komen. Zijn andere hand bevond zich vlak onder zijn middenrif. Hij was opgestaan met een zware druk op zijn borst en wist dat hij vanavond ook naar bed ging met een zware druk op zijn borst. Het waren niet eens meer de simpele symptomen van de ziekte die hij had. Het waren kleine duivels die aan hem vraten: aspecten die hij niet meer vreemd vond omdat hij er gewend aan was, maar die altijd aanwezig waren en hun kleine weerhaakjes in hem sloegen op momenten dat hij het het minst kon gebruiken.  Was hij er wel klaar voor? Langs de twee vingers die hij om zijn neusbrug klemde wist hij ondanks zijn plotseling wazig geworden zicht zijn weg te vinden. Hij hervond zijn steun aan weerszijden van de wasbak, waar hij even hijgend boven bleef hangen. Een hand reikte trillend naar het medicijndoosje naast de kraan met het bekende etiket van de Oak's Fieldse apotheek erop. Datum, naam arts, naam medicijn, Dhr. S. Sathandiai, 2x per dag 1 capsule, een halfuur voor de maaltijd innemen, bij maagklachten kort na het eten zonder kauwen doorslikken, Omeprazol aangeraden - voorkom maagbloedingen(!), herhaalnummer 1401.04542.1, 30 ST MSR 50MG. Eén zo'n capsule sloeg hij achterover en spoelde hij weg met een glas water. Traag richtte hij zich vervolgens op naar de spiegel. Ja. Hij was er klaar voor. Waarom niet? Hij stond al een kwart van zijn leven voor de klas, als het al niet langer was. En bovendien had hij er de animo voor, nietwaar? Een diepe intimiderende stem als een schurende woestijnwind. Een uiterlijk dat altijd sinister aandeed, hoe hij zijn haar ook deed, of hoe hij zich ook gedroeg, perfect geknipt voor de rollen als slechterik. De donkerharige man in de spiegel staarde nors terug, zijn goudgele ogen wat doffer dan normaal, de lichte tint van zijn huid olijfkleuriger dan gewoonlijk. Zijn ziekte begon op te spelen zoals het altijd onverwachts deed - zichtbaar, ook - maar dat mocht niet baten. Als er een gouden gelegenheid was om te schitteren dan was hij erbij. Wanneer hij een kans kreeg om erkend te worden, dan nam hij die met beide gretige klauwen aan.

Waarschijnlijk was hij één van de laatsten die binnendruppelde, maar dat kon hem niks schelen. De lange zwarte mantel van zijn overkleed golfde om zijn benen toen hij voor de deur van het lokaal abrupt even tot stilstand kwam om de notitie erop te lezen. ‘WHAT’S IN A NAME; AUDITIES. STILTE A.U.B.’ - Och, wat sjofel. In dit stoffige stinkhok? Uiteraard, het waren slechts nog de audities, net zo op kwantiteit gericht als de generale repetities, waarbij het nog niet zo'n ramp was als je kostuum scheef zat of je je pruik even afhield. Maar als het erop aankwam wilde hij in al zijn grootsheid op stabiele planken staan, spotlights op hem gericht en koppen van een duizend man in een grote luxueuze zaal zijn richting in gedraaid. Als hij het voor die tijd nog meer op zijn adem kreeg klaagde hij Nannete aan voor poging tot verstikking, het gekke mens.
Als een schaduw gleed hij de ruimte in, bijna gecamoufleerd tegen de donkere wanden. Zijn aanwezigheid werd pas onthuld toen de deur achter hem dichtklapte en hij met stevige stugge passen de ruimte in beende, de zoom van zijn mantel als een grote vleermuisvleugel achter hem aan zwierend. Hij leek nauwelijks op of om te kijken, zijn borst iets vooruit en zijn kin laatdunkend opgericht als altijd, maar hij zag vanuit zijn ooghoeken toch al enkel gezelschap. Gezichten van enthousiaste leerlingen gleden voorbij. Onbelangrijk, luidruchtig, stom, klein, de een te dik naar zijn smaak, de ander te blond, maar allen zo gruwelijk tienerlijk. Dat was in zijn woordenboek een officieel woord. Toch wist hij zijn strontchagrijnige gezicht in een vriendelijk plooitje te dwingen toen zijn ogen de toneelleidster vonden, zijn smalle lippen omkrullend tot een zuinig, enigszins nog zuur glimlachje. 'Nannete,' glimlachte hij de oudere vrouw zoetjes toe voor hij zich weer van haar afdraaide en zijn mond weer vertrok naar zijn huidige staat. Zitten tussen die bengels zou hij niet. Als hij nu een stoel uitkoos en zich tussen die kinderen propte, zou hij zijn mantel vanavond twee keer in een wasje mee moeten laten draaien bij de plaatselijke wasserette, en bij Medusa, daar had hij geen zin in. In plaats daarvan bleef Savador langs de zijkant van de zaal leunend tegen een muur staan, zijn armen over elkaar geslagen en een vinger draaiend om zijn sikje.

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Page_divider_by_lithiumharddrive
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Aleister
.
.
Aleister

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : » dit account staat op (tijdelijk) in-actief.
Posts : 69
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: » Dark & Water.
Klas: » Master Salvador.
Partner: » -

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimema feb 03 2014, 22:22

1.034 words

oeps, heb me een beetje laten gaan o;
Hij was onverwachts vroeg uit. Wat irritant. Een week terug had hij de vrolijke poster voor een toneelstuk hier op school gezien, en in een ‘waarom-ook-niet/kan-nog-leuk-worden-ook’ bui had hij in krullende letters zijn naam op het aanmeldingsformulier gezet. Acteren. Hij had meerdere keren gehoord dat hij er goed in was. Eigenlijk was zijn hele leven een acteertrucje. Altijd maar, een vriendelijke glimlach hier, een bemoedigend schouderklopje daar, hij wist precies wat wanneer moest en wat wanneer niet moest. Acteren op een groot toneel, verkleed als een of andere gekke oude man of koning of wat dan ook was echter anders. Dit was meer iets automatisch, Aleister’s gecontroleerde toneelstuk dat ook wel bekend stond als zijn dagelijkse leven. Ach, het was allebei wel leuk. Zijn ouders hadden al meerdere keren brieven gestuurd waarin ze vroegen of er niet toneelstukken of musicals georganiseerd werden. Hij had altijd gezegd van niet, maar om eerlijk te zijn had hij ze gewoon geskipt. Hoewel hij het leuk vond om te acteren en zich in een rol te verdiepen, had hij nooit echt de behoefde gehad om zich voor een van de toneelstukken aan te melden. Tot nu. Tot zijn zusjes (maar liefst 4 stuks, waarvan er twee identieke exemplaren van elkaar waren) hem in een vakantie overmeesterd hadden.

‘Leeeeeei~, ik wil je zien acteren!’ had Bella gezegd. Zij en zijn andere zusjes hadden hem op de grond gepind; twee lagen over zijn benen, eentje hield zich stevig vast aan één van zijn armen. Bella, die de oudste was, was bovenop hem gaan zitten en zorgde er zo voor dat Aleister geen lucht meer in zijn longen kon krijgen. Of ze dit wist was maar de vraag. De vier meisjes hadden al een tijdje door dat er wél toneelstukken georganiseerd waren (ze wisten precies wanneer hij aan het liegen was, de kleine --) en hij had ze heel tactisch vermeden. Totdat ze hem overvielen en hem van de pianokruk afsleurde. Altijd maar dat geweld. Hij vond het eigenlijk ook wel leuk. ’Ja!’ stemde de andere drie in. Aleister begon ondertussen rood aan te lopen en duwde met zijn vrije arm Bella van zich af. Met een zachte ‘Oeff’ kwam ze naast hem terecht. Snakkend naar adem keek Aleister even naar zijn zusjes. Allemaal keken ze met grote, nieuwsgierige ogen zijn richting in. Met een zucht had hij zijn hoofd weer laten vallen. ‘Oké, oké. Eerst volgend toneelstuk. Ik zal me aanmelden, maar laat me nu wel los!’ Ze hadden hem losgelaten en dribbelde opgewonden door de muziekkamer. Aleister was weer voor de piano gaan zitten en had een rustig stuk gespeeld, terwijl hij zijn zusjes vertelde over school en hen vragen stelde over thuis.

De middag was echter niet helemaal zoals gepland gelopen. Hij had de laatste twee uren uitval; net niet genoeg tijd om iets te ondernemen, net te veel tijd om iets nuttigs te doen op het schoolterrein. Hij had zijn huiswerk voor een groot deel al af; daar was hij in een half uurtje mee klaar. Dus maakte hij een samenvatting en probeerde zo netjes en krullerig mogelijk te schrijven om zo de tijd door te komen. Hij had nog een wandeling gemaakt langs het meer (die hij vroegtijdig af moest breken door zo’n irritante miezerbui waar je binnen enkele seconde doorwerkt van raakte) en spendeerde het laatste kwartier met het lezen van een boek dat hij al drie keer eerder gelezen had.

De zolen van zijn hoge laarzen klakte tegen de stenen vloer terwijl de jongeman op weg was naar de audities. Hij was niet echt uit op een hoofdrol. Een kleine rol zou voldoende zijn (zolang hij maar niet als een lantaarnpaal of boom op het toneel zou moeten verschijnen), of meehelpen met het maken van de kostuums. Hij had op jonge leeftijd geleerd om te naaien en kleding te maken en had voor zijn zusjes wel eens matchende jurkjes gemaakt. Ach, hij zou het wel zien. Op de deur van de auditie zaal stond in grote letters: ‘WHAT’S IN A NAME?; AUDITIES. STILTE A.U.B.’ Aleister hief zijn wenkbrauw op terwijl hij het las, voordat de deur openzwaaide en de literatuurdocent genaamd Nanette het kleine groepje leerlingen dat zich al voor de deur verzameld had met een vriendelijke lach de zaal in verwelkomde. ”Aleister Chamber,” zei Aleister braafjes toen het zijn beurt was om zijn naam te noemen. Hij liep naar de tweede rij stoeltjes en plofte neer op een willekeurige stoel. Even keek hij rond terwijl de zaal volstroomde met leerlingen; groot klein, blond, brunette. Er waren nog best wat geïnteresseerde. De laatste persoon die binnenkwam was -- tot Aleisters verbazing -- meester Salvador. Hij droeg een lange mantel die achter hem aan golfde als een soort vleugel en even vroeg Aleister zich af wat de man hier deed. Misschien gewoon toezicht houden; Nanette was de jongste niet meer en zo veel leerlingen in één ruimte... Toen schoot er plotseling een andere gedachte door Aleisters hoofd. Misschien was hij hier wel om auditie te doen.. De man zag er niet al te best uit; zijn huid had een olijfachtige kleur die zelfs vanaf Aleisters plek te zien was. Aleister haalde echter lichtjes zijn schouders op en draaide zijn hoofd weer naar het toneel, zijn lange haren die hij met een zwart lint had vastgebonden in een hoge paardenstaart achter zich aanzwaaiend.

Mevrouw Nanette was naar het ‘toneel’ gelopen en heette iedereen welkom met wat warme woorden. Pas nu realiseerde Aleister zich dat hij helemaal geen script of iets dergelijks had; Hij was de afgelopen week zo druk geweest met huiswerk en toetsen en wat dan ook niet, dat hij helemaal niet nagedacht had over de audities waar hij zich (onder dwang van 4 levensgevaarlijke meisjes) voor aangemeld had. Hij vroeg zich af wat de docente in gedachte had. Op de vraag of er vragen waren kreeg de vrouw direct een antwoord. Iets over het gebrek aan tekst. Ah, Aleister was dus niet de enige die het opgevallen was. Hij draaide zijn hoofd belangstellend terug naar Miss Nanette, wachtend op een antwoord op deze vraag die Aleister ook zelf graag beantwoord zag.
code by *anna.
Terug naar boven Ga naar beneden
Aruka
.
.
Aruka

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Olga
Posts : 44
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Woud&Wind
Klas: -
Partner: -

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimedo feb 06 2014, 13:51

Een gedaante liep door de lange gangen van het schoolgebouw met een pen in de hand en in de andere een blocnote voor eventuele aantekeningen. Zijn zwarte plukjes haar waren inmiddels vrij verwilderd en hadden zich deels weten los te maken van de strakke knot en vielen over zijn sleutelbeen. De jongen was op weg naar een bepaalde bord dat in het centrum van de school stond op de eerste verdieping. Op dat bord stonden namelijk alle lessen waarvoor men zich kon inschrijven en zelfs een extra gedeelte die voor de missie's gereserveerd was. De lessen stonden verdeeld onder de type magie waar deze onder viel en de missie's onder hun bijbehorende niveau. Tot nu toe had hij een boel basislessen gevolgd die elke student op de school kreeg, en wist hij tijd vrij te maken voor een extra les naar keuze. Het hoefde voor Aruka niet zozeer een echte les te zijn, maar het kon net zo goed iets amuserend zijn, zolang het niet teveel tijd zou kosten. Zijn cijfers waren tot nu toe ruim voldoende en deze wilde hij niet laten zakken, het zou slecht staan op zijn rapport en hem in de toekomst nadelige gevolgen kunnen brengen. Maar goed, de jongen was zich ook van bewust met de diverse missie's die beschikbaar stonden, maar momenteel schonk hij er weinig interesse aan. Het lag niet aan de moeilijkheidsgraad of de reis naar een andere planeet, hij wilde juist eerst wennen aan de omgeving van school en de sfeer, voordat hij zich erop zou instorten. Inmiddels kwam het bord in zicht, maar stonden er helaas al een boel studenten ervoor met het idee om zich in te schrijven bij een les of missie. De jongen sloeg een zucht nu het erop leek dat het even zou duren, voordat hij door de massa heen zou komen. Aruka besloot maar even op een nabije bank plaats te nemen en een blaadje van de blocnote af te scheuren. Met zijn pen in zijn rechterhand en het blaadje op zijn schoot, begon hij de tijd te doden met het tekenen van zijn huisdier, een Nijlvaraan. Eerst bestond het uit diverse rondvormige figuren, voordat de silhouet iets meer een varaan begon te symboliseren. Ver kwam Aruka echter niet, toen het geroezemoes van de groep studenten een heel stuk minder geworden was. Het was jammer dat hij eerder had moeten stoppen met zijn tekening, maar het inschrijven voor een extra les leek hem iets belangrijker dan een schets. Hij kon immers nog altijd even iets tekenen. Aruka greep de schets en legde deze voorzichtig in een schrift waarin hij vaker in had geschetst, en deed zijn tas geruisloos weer op zijn rug en greep zijn blocnote weer vast. Binnen een paar stappen stond hij bij het grote bord waar een boel namen stonden onder diverse lessen en missie's.
Zijn blauwe ogen gleden globaal over de lessen heen, maar de titels en korte beschrijvingen kon hij enkel in wazige stand zien. De elementen kon hij wel onderscheiden en met geluk even de titels goed zien, maar er stond niets dat hem interesseerde of ze waren wel leuk, maar waren al vol. Toen Aruka alle lessen nagelopen was, sloeg hij een diepe teleurgestelde zucht nu het erop leek dat er niets leuks tussen zat. Toen Aruka nog voor een laatste keer opkeek, zag hij een klein kopje tussenstaan met de titel ' What's in a name'. Huh? Wat was dat? Toen Aruka het door had gelezen, met veel moeite, bleek het een toneelstuk te zijn, waarvoor ze zowel spelers als achter het toneel mensen voor zochten. Dit leek hem wel aardig interessant. Er stond nog een kopje onder met de naam 'Rollen' en met zijn vinger die langs de beschrijvingen gingen, stopte deze bij ene 'Lucas', een dromerige en natuur liefhebbend figuur. Bingo! Het was haast een match met zijn eigen karakter, dus leek het hem geen al te moeilijke rol om erin te spelen. Met een zwaaiende beweging schreef hij direct zijn naam onder de deelnemers lijst voor de rollen en voor het maken van de bijbehorende kostuums. Na dit gedaan te hebben schreef hij direct alle gegevens over op zijn blocnote. De datum van de bijeenkomst van de spelers was ook vrij spoedig, maar naarmate de dagen verstreken maakte hij zich wel zorgen dat hij helemaal geen tekst ontvangen had. Hoe zou hij dan zijn auditie moeten uitvoeren zonder zelfs een script? Improvisatie? Hij moest het maar zien.

Het was de dag van de auditie en Aruka liep met een extra strakke knot richting het lokaal waarin de auditie's zouden plaatsvinden. Een paar studenten liepen voor hem en de meeste schoten een lokaal in, maar twee van hen liepen de auditieruimte in. Aruka glimlachte zacht, het leek erop dat hij niet de enige was. Binnen een paar grote stappen was hij bij de deur beland en deed hij deze stilletjes open. Het leek erop dat hij wel in de juiste lokaal was binnengekomen nam de plek tot zich op. Er waren verschillende typen studenten gearriveerd en de docent die blijkbaar 'Miss Nanette' moest zijn had net haar woordje gedaan gezien de sfeer in het lokaal. Aruka stelde zich alsnog netjes voor de docent door naar haar toe te lopen, "Aruka Hyuuga,". Hierna liep hij naar een van de rijen stoelen toe en nam er stilletjes op plaats. De jongen trok een frons en keek naar de klok die boven de deur hing, waren ze eerder begonnen? Aruka keek weer voor zich en zag toen de gestalte van de rector van de school, Master Savador. Zijn pupil werd groot-de ander bewoog niet, omdat deze aan de blinde oog zat- en hield zich in om zijn mond niet open te laten vallen. Wat deed de rector hier? Ging hij ook meedoen met het stuk of was er iets gaande geweest waardoor hij hier stond? De man zag er zeker niet gezond uit, maar alleen dat kon de jongeman uit Savador krijgen. De jongen beslot zijn blik van de man af te wenden en de studenten weer te bestuderen. Ze zagen er van buitenaf vriendelijk uit, gelukkig. Maar goed, wat moest er nu worden gedaan? Iedereen leek namelijk op zijn gemak te zitten, alsof er geen audities gaande waren.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://kansai.actieforum.com
Drake
.
.
Drake

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Moon
Posts : 1638
Points : 123
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire Magican
Klas: Miss Eres
Partner: This is the shadow place Mufasa once told you about. Stay away from it.

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimezo feb 09 2014, 20:59


3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Tumblr_lxg6bliYGm1qej54bo1_500


De jongen zat in de vensterbank van zijn slaapkamer, zijn bijna oranje ogen turend naar het school terrein. De zwarte lokken vielen over zijn ogen en kriebelde aan zijn spitse neus, zijn hand streek losjes over zijn voorhoofd waardoor hij meer zicht had. Dat terwijl de zwarte haren niet zijn zicht belemmerde. Het was een van zijn kenmerken, altijd verscholen achter de zwarte lokken haar, ogen die je konden lezen en villen zonder zich af te wenden. Hij had enkel een joggingbroek aan en at van een stuk brood dat hij had mee genomen uit de grote zaal vandaan. Zijn hoofd steunde op zijn hand terwijl de ogen dromerig uit keken over de velden, hij was half in een eigen wereld. Een wereld die niemand kende en waar hij alleen wist wat er gebeurde. Gruwelijke hersenspinsels en gedachten tot herinneringen van vroeger. Hij zag Mushu buiten tussen de bomen van het verboden bos spelen, hij was er de laatste tijd steeds vaker. Het beestje scheerde vrolijk door de lucht, tussen de boom toppen door. Drake glimlachte even, vond het mooi om te zien. Zijn blik gleed nu naar zijn bed, waar wat schetsen lagen voor zijn idee en een soort pak wat op de schetsen leek. Hij ging vandaag auditie doen... Drake had het nooit van zichzelf verwacht en vroeg zich af hoe hij ooit op het idee had kunnen komen. Normaal hield hij zich meer op de achtergrond en hield hij niet van dit soort dingen. Alleen deze keer, Drake had het verhaal gelezen en het was hem gaan interesseren en wie weet, nooit geschoten is altijd mis right? Hij stond op en liep naar zijn bed waar een bruine spijkerbroek lag en een gewaad met mooie stiksels en patronen. Later als de kleding afdeling zich er mee ging bemoeien en de profs aan de slag gingen, zou hij een prachtige outfit krijgen, áls Drake de rol mocht hebben tenminste. Hij trok het aan en deed zijn haar goed, Hij trok de capuchon over zijn hoofd en de handschoenen die hij er bij had deed hij om zijn handen. Ook een paar mooie grove laarzen hoorde er bij. Tevreden keek hij in de spiegel, het zag er best overtuigend uit, eerlijk gezegd. In zijn hand speelde hij met vuur, het pak was er niet vatbaar voor.

De jongen nam een pepermuntje en verliet zijn slaapkamer, klaar voor zijn auditie. Hij had geen tekst hoeven leren en mocht improviseren, heerlijk vrij vond Drake dat. Nu liep hij rechtstreeks naar de zaal en zag de deur met het briefje er op. Het was een grote zaal en Drake keek er geïnteresseerd naar toen hij binnen stapte. Hij zag dat er nog niemand was, prachtig. Hij was expres te vroeg gekomen en glipte tussen de gangen door als een slepende schaduw. Even verderop stapte hij het podium op via een trappetje. Hij bekeek de donkere zaal en de verscholen schaduwen. Een sluw glimlachje verscheen op zijn gezicht, hij spreidde zijn armen en sloot zijn ogen. Hij snoof diep die theater lucht op en zuchtte tevreden, deze rol was van hem. Hij liep over het toneel en bespeelde in zijn hoofd al alle mensen die straks in volle smacht het toneel spel zouden aanschouwen. Hij kuchte en sloeg op zijn borst, zingen? Drake kon het niet goed, maar goed genoeg. Hij keek nog even door de zaal en toen hoorde hij het geluid van de deur, hij verdween in de schaduwen naar boven. De plekken waarvan de boven het toneelspel kon zien en er bezichtigings-plekken waren. hij ging er rustig zitten en keek hoe elke leerling binnen kwam druppelen. Miss Eres bleek er al wel te zijn geweest, kwam achter de coulisse vandaan en liep naar haar tafeltje, verwelkomde de leerlingen.  Drake legde zijn armen op de rand van het balkon en observeerde met genietende ogen de leerlingen die binnen kwamen stromen. Een meisje met rood haar die hij wel schattig vond. Ook een meisje met lange blonde haren, hij glimlachte en zag ook een jongen binnen komen met lang zwart haar. Hij kon ze niet, had ze alleen af en toe door de gangen zien lopen. Alle andere kende hij eigenlijk ook niet, zijn nieuwsgierigheid sterkte zich elke keer aan en hij tuurde over alle stoelen die zich langzaam begonnen te vullen. Opeens verscheen er een figuur beneden dat hij wel zeker kon, hij onderdrukte een lach, dus grinnikte zacht. Savador op het toneel, schijnend door de schijnwerpers? Te mooi om waard te zijn. Hij zag de volwassen man in al zijn sinistere sierlijkheid door het pad lopen, in de gaten gehouden door Drake's nieuwsgierige ogen. Zou hij er zijn om te helpen? Bij het idee alleen al schoot Drake bijna in de lach. Savador was niet een persoon dat zich lieflijk aan bood om te gaan helpen met dit stuk. Als Drake de man zo een beetje had leren kennen, wilde hij de titel waar iedereen een aanzien voor had. Waarscheinlijk de slechte koning, of iets in die richting. Drake bewoog sierlijk met zijn vingers en zette ze onder zijn kin. Even later zag hij de man tegen de muur gaan staan. Drake keek uit over de zaal en zag de laatste mensen binnen druppelen, ze zouden zo wel beginnen. Hij stond op en zijn gewaad liet het geluid horen van een slaand doek, hij keerde zich om naar de trap die zich zich naar beneden begeleidde. Het was er donker in de deur opening, hij was niet te zien in deze schaduwen, wat hij zo wilde houden. Hij vroeg zich af of de man tegenover hem in de zaal het wel in de gaten had, beide zou Drake vermaken. Hij wist ook even de blik te onderscheppen van Miss Nannete, zo wist ze dat hij er was. Drake zou auditeren voor de wijze uit het stuk. Misschien was dit niet de rol die van hem zou verwachten en eigenlijk had hij inderdaad ook graag de slechterik gespeeld. Alleen deze rol leek hem meer te interesseren, omdat het zo leuk geheimzinnig was. Drake droeg genoeg geheimen met zich mee en had zelf een geheimzinnige uitstraling. Hij stopte zijn handen in zijn zakken en leunde tegen de deurpost terwijl hij naar sommige leerlingen keek. Waren er meer leerlingen die voor deze rol gingen? Hij had eigenlijk geen idee, zou wel afwachten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Miss Nannete

Miss Nannete

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Emma
Posts : 1299
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Wood
Klas: I have my own, sweetheart.
Partner:

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimedo feb 27 2014, 20:46

“Goedemiddag, Miss Nannete.” klonk het uit de mond van een lieflijk meisje en goedkeurend knikte Nannete het kind toe. Achter deze leerlinge liep een tweede meisje naar binnen, die eveneens netjes groette. Fijn om te zien dat de meeste leerlingen hier uiterst respectvol waren, ze moest echt onthouden om Savador daarover te complimenteren.

Als men over de duivel sprak, zogezegd.. Daar was de hoofdmeester al. Nannete nam een momentje en benaderde hem dan. ''Ah, Savador. Prachtig om je hier te zien.'' sprak ze warm. ''Ga vooral zitten-'' begon ze, maar de hoofdmeester trok een eigen plan. Ach, het was al fantastisch dat hij er was, al hield hij zich wat afzijdig van de rest. Van een volwassen man verwachtte ze ook niet dat hij zich in het gebabbel van leerlingen mengde.
Langzaamaan druppelde iedereen binnen, ook Aleister Chamber en Aruka Hyuuga werden vriendelijk begroet en afgetekend. Dat alles ging door tot bijna alle stoeltjes bezet waren en Nannete om de aandacht vroeg.

Ze had haar uitleg nog even bewaard om te kijken of er al gretige spelers waren met vragen en inderdaad schoot er een hand omhoog. Miss Nannete richtte haar blik op de vraagstelster en knikte haar bevestigend toe. Ga je gang- leek de dame te zeggen.“Miss? Krijgen we iets van een tekst wat we kunnen gebruiken voor de auditie? Of is het een geïmproviseerd geheel?” Ah, precies de vraag waarop ze had gehoopt. Nannete zette enkele passen over het toneel heen tot ze achter de tafel stond en maakte een wijds gebaar. ''Een zeer goede vraag, jongedame. Een vraag die ik gemakkelijk kan beantwoorden: Tekst- nee. Die krijgen jullie niet. Nog niet althans, voor het stuk zelf natuurlijk wel. Ik zal gelijk uitleggen wat het hele programma van vandaag is, dus let goed op.'' Ze haalde even diep adem en begon op heldere stem uit te leggen.

''Straks lees ik een rol voor met de korte beschrijving, waarna de geïnteresseerden met mij naar het achterlokaaltje gaan. Dan worden ze alleen of in groepjes het toneel opgelaten om een geïmproviseerde situatie uit te spelen, met het karakter van hun rol in het achterhoofd. Zo is te zien of een personage iemand past als een oude jas, of nog een beetje onwennig is. Allebei helemaal niet erg, maar wel goed om te zien. Wees gewoon zelfverzekerd, we zijn hier allemaal om plezier te hebben en te leren, niemand is perfect. Doe lekker je ding en neem je tijd.''

''Goed, genoeg gebabbeld, zo moet alles wel duidelijk zijn, nietwaar? Dan wil ik eerst iedereen naar voren vragen die interesse heeft in de rol van Vic of Gunther, oftewel de verduisterde glaskoning en zijn rechterhand. Ook mensen met voorkeur voor het spelen van Lucas of Genya mogen meekomen; Lucas is een dromerige jongen die het stuk op gang brengt door per ongeluk het Glazen Koninkrijk binnen te wandelen. Genya is de prinses in een glazen kooi, die wanhopig verlangt naar vrijheid. Kom, kom, wees maar niet verlegen. Oh, en iemand nog hier voor auditie voor Katherine, onze vrouwelijke regelneef?''

Toen ze een groepje rond zich had staan gebaarde ze en liep met hen naar achteren. Daar gaf ze telkens een iemand een signaal en legde de opdracht kort uit, waarna ze in haar stoel ging zitten om te kijken. Op een notitiebord maakte ze aantekeningen, krabbels en gedachten, +jes en minnetjes, maar voornamelijk positieve dingen.

Opdrachten:

Ik geef er een aantal tegelijk, zodat hopelijk een aantal mensen wat te doen hebben ^^ In mijn volgende post komen er voor nieuwe rollen opdrachten :3

Vic: Hou een relaas over je beleid en waarom dit goed is, stop hierin genoeg emoties om het geen vlak karakter te maken! Vic is namelijk gewoon slecht, hij is ervan overtuigd dat wat hij doet goed is en rouwt nog steeds om zijn vrouw. Desgewenst mag er tegen een NPC die het podium op is geroepen worden gepraat als doelwit voor je relaas, zolang het -een beetje- realistisch blijft Smile.

Günther: Van deze gluiperige adviseur wil ik graag horen hoe je om zou gaan met de volgende situatie; Je salaris is omlaag gegaan met 200 dukaten per maand en nu is er ook nog eens een nieuwe kasteelwacht aangesteld (zonder dat jij daar inspraak in hebt gehad?!?) Kies zelf hoe je personage hierop reageert, voorbeelden: Tegen Vic praten, tegen een ondergeschikte kasteelwacht praten, tegen een onwetende burger praten, in jezelf mompelen, doe wat je wilt!

Lucas: Beschrijf je reactie als je na lang dwalen terug komt in een bekend gebied, je bent alleen, gedesoriënteerd en niet meer in staat je magie te besturen. Wat voel je? Paniek? Of ben je nog niet helemaal in staat om te bevatten wat er gebeurd is? Desgewenst mag er een NPC als dorpeling of iets dergelijks gebruikt worden :]

Genya: Genya vertelt aan haar huisdier (er staat een opgezette vogel op tafel) over de dingen die ze door de glazen wanden van haar gevangenis kan zien en wellicht ook over haar gevoelens jegens haar vader. De zon komt net op en haar glazen paleisje wordt schitterend verlicht: Hoe ervaart ze de gevangenschap?
Katherine: In al je perfectionisme is er iets mis gegaan! Je moest een surpriseparty regelen voor een vriendin, maar nu blijken de bestelde balonnen lek, de feesthoedjes de foute kleur, de locatie een kippenhok enzovoorts. Inner stress? Jazeker! Laat die emotie zien Wink

Richtlijn:
-Zet bovenaan je post voor welke rol je personage auditie doet. Je mag er ook meerdere proberen, die je dan even duidelijk moet scheiden c:
-Nannete geeft je een seintje en je kan beginnen.
-NPC's mogen worden gebruikt als kleine rolletjes, maar hou er rekening mee dat ook zij improviseren en dus niet perfect reageren ^^
-Nadat je klaar bent zal Nannete je een kort commentaar geven en kun je weer gaan zitten om naar de rest te kijken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimedi maa 04 2014, 23:43

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Page_divider_by_lithiumharddrive

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] 2itltz5
I'm a man of wealth and taste
Pleased to meet you - hope you guess my name
But what's puzzling you - is the nature of my game

Leunend tegen de wand aan de zijkant van de zaal sloeg Savador in een langzame beweging zijn armen over elkaar heen, zijn blik overschaduwd. De goudgele roofdierachtige ogen als ambers die in het hart van een laaiend vuur waren geworpen gleden met typerende onheilspellende emanatie door de zaal, alsof hij iedere aanwezige ziel hier absoluut niet kon luchten of zien. Te min voor zijn aanwezigheid, maar desalniettemin genoeg van belang om ze met een enkele felle blik op het hart te drukken er geen vrolijke hop-zwier-tuimelrol-basisschoolmusical van te maken: onverstaanbare dialogen, rap uit een duim gezogen liedjes, slechte kinderacteurtjes, verscholen leraren in de coulissen die al liplezend hun teksten moesten voorzeggen, zelf gemaakte achtergronddecortjes van papier-maché, foeilelijk en half afgeraffeld en zo simplistisch als hun gehele script. Niet met hem als één van de rollen. Hij stond er immers niet bepaald om te popelen dáár een icoon van te worden. Het moest zo professioneel mogelijk worden, en hij hoopte dat Nanette wist wat het woord professioneel inhield als het op toneelstukken aankwam. Zo niet, had hij er geen goed aan gedaan de inspanning op te brengen zijn belangrijke arm op te heven en zijn naam onder aan de lijst te zetten. Puur, puur afwachten: dat was het en niets meer. En bij Medusa, laat het lot hem de uitkomst bieden dat hij hier niet zijn tijd stond te verdoen.
Statig als een rassenhengst stond hij daar maar bewegingloos, wetend dat hij herkend of erkend werd, maar de verachting gleed niet van zijn gezicht af. Zoals het zelden deed. Zelfs toen de zaal overvol leek en de lichten werden gedimd en zijn gestalte meteen erna opging in de schaduwen dompelde hij zijn vlijmende aanwezigheid over de zaal. Gepraat en gelach verstomden, de stilte die volgde enkel nog verbroken door een kuch hier of schuifelende voeten daar. Met weinig admiratie hield hij Nanette in het oog, die het podium opkwam en haar leerlingen met een wijds gebaar verwelkomde, alsof ze allemaal in een heus paradijs waren beland en zij er de trotse vertegenwoordigster van was. Jammer maar helaas werd de geweldigheid ervan ontwricht door het nodige zakelijke. Uitleg, motiverende woordjes, gezwets.
Zijn blik was alweer afwezig van het podium afgedwaald naar de overkant van de zaal, tot er een hand de hoogte in schoot en de eerste vraag door de zaal galmde. Traag gleden zijn ogen weer terug naar het gezicht van de oude vrouw op afwachting van haar antwoord, enigszins met verborgen nieuwsgierigheid. God, blind me, niet eens een oefentekst voor de auditie? Geen één of twee simpele zinnetjes voor zijn superieure splendide imposante imposanterigheid? Hij was Savador. Hij regelde geen dingen; dingen werden voor hem geregeld. Wat een zonde dat Nanette daar niet van op de hoogte was. Ah well, we gaan allemaal op een dag dementeren, nietwaar?
Improviseren, dus. Niet iets wat hij niet kon. Juist iets waar hij redelijk goed in bleek te zijn, vooral als het op plotselinge situaties aankwam waar hij zijn maskertje aan diende te passen. Zoals het behouden van zijn faux vriendelijkheid wanneer hem dat uitkwam. Het zou ongetwijfeld geen complex gedoe worden. Eigenlijk hoefde hij alleen maar het podium op en zichzelf te zijn voor de rol waar hij zich voor in had geschreven. De huid tussen zijn wenkbrauwen viel weg in een kleine ondiepe frons en zijn strenge ogen schoten naar het toneel toen er enkele namen werden afgeroepen. Wat een jubel, mocht hij als één van de eerste. Duister en bedaard, als een hongerige spin die langzaam zijn poten na elkander uitstrekte en zich over zijn web sluipend een weg naar zijn prooi werkte, rechtte hij zijn rug en beende richting podium. De zoom en een kleine windvlaag van zijn mantel streek langs enkele gezichten in het voorbijgaan van de rijen en rijen leerlingen, en zelfs toen hij het smalle trappetje opklom en het glimmende domein van alle definities tot figuratie betrad, overbelicht werd door de felle schijnwerpers en voor het oog stond van een menigte deinsde hij er niet voor terug om een streep te zetten onder zijn gezag. Nogal laconiek beende hij over het ruime podium, zijn kin opgeheven en zijn blik laatdunkend tot de zaal gericht. Eén lange ongenegeerde oogopslag en meer vond hij ze niet waardig. Zijn aandacht richtte zich tot Nanette om haar een veelbetekenend glimlachje te schenken. Of op z'n minst; een kleine snelle optrekking van zijn ene mondhoek dat als glimlachje door moest gaan. Daarna liep hij in één rechte lijn meteen door naar het achterkamertje om de nodige voorbereidingen te treffen.






- Günther -
_________________________________________


De dimmende spots waren voor hem het seintje om tussen de coulissen vandaan te komen en met rappe benende passen het podium op te lopen. De zwarte kledij die hij al aanhad bij binnenkomst, een lange zwarte mantel, was voor nu onveranderd gebleven. De enige toevoegingen waren een staf met een zwarte glazen bol op het uiteinde die hij in zijn hand hield - een klein aspect waaraan je kon herkennen dat de man in wiens huid hij nu kroop uit het Glaskoninkrijk afkomstig was - en een verfomfaaide roek die achter hem aan flapte, een schaduwwezen gecreëerd uit zijn magie. Zijn kin stak iets naar voren, zijn blik bij het oplopen vooruit. Het publiek was er niet. Geen enkel ander individu leek in de zaal aanwezig te zijn, behalve hij en iemand die leunend aan een lange stok naast zich, die een wachtersspeer moest figureren, half in slaap dommelde. 'Aaaah, Alfur,' glimlachte hij het groentje onder de wachters toe, zijn armen in een warm onthaal gespreid terwijl hij op de slungelige jongeman af kwam gelopen. De persoon die Alfur de wachter verdienste besloot op te schrikken met een zichtbare mengeling van afgunst en schuwheid op zijn gezicht. Met een lieftallig glimlachje dat zekere gal en walging achterhield kwam Savador als Günther bij de jongen tot stilstand. Zijn mantel zwierde nog even sierlijk na voor deze zich roerloos over zijn achterzijde drapeerde. 'Het moet vast zwaar voor je zijn, de last om je te moeten mengen in de stelligheid van het beleid. Compleet nieuw en.. alleen. Niemand die je kent. Maar je kent mij en dat is al een pak van je hart,' voegde hij eraan toe op een toon die geen tegenspraak bood, alsof het zo was en ook niet anders kon. Alfur had zijn mond al open, maar voor hij iets kon zeggen besloot Günther van onderwerp te veranderen. 'Treedt de gewenning al op?'
'Euh.. ja. Het is inderdaad wel even wennen, ik bedoel -'    
'Prachtig. Mijn bezoldiging is onlangs verlaagd.'
'Oh?'
'Vreemd, nietwaar?' vroeg hij zoetjes tussen neus en lippen door, zijn ogen kalm gesloten en zijn lippen iets getuit. Hij wisselde de staf met de zwarte glazen bol naar zijn andere hand en vervolgde: 'Van nature mag ik dan wel geen volleerd glasmagiër zijn, met mijn nuttige advies ben ik een pilaar voor het Glaskoninkrijk, het eeuwige duwtje in de rug van Zijne Majesteit - en al wat ik terugkrijg voor jaren trouwe dienst is een.. een aftrek van mijn loon.' Bij de jammerlijke zelfmedelijdende toon die zijn stem aannam verplaatste een gehandschoende hand zich spijtig naar de plek van zijn hart. 'Dat is.. erbarmelijk, ja.' De wachter schoorvoette nerveus heen en weer.  
'Ik denk dat een deel ervan uit is gegaan naar jou.' Die uitspraak was te onverwachts en te direct voor jonge Alfur.
'Eh.. nou - oja? Ooh. Ik-' Günther kapte zijn zin af door zijn staf met een dreun naast zich te plaatsen en de schriele wacht in zijn magere nek te grijpen, hem in een ruk naar zich toetrekkend.
'Weet je wat ik acht te doen met overtollige klaplopers zoals jij?' siste hij in zijn oor. 'Zijne Majesteit mag zijn troepen hebben, maar ik ben zijn Adviseur en heb daarbij een deel onder mijn commando staan als de nood roept, Alfur, begrijp je dat? Dat houdt in dat je onder me staat en je gehoorzaamheid bewijst, zwijgt, marcheert, orders opvolgt en opnieuw zwijgt - indien nodig werp je je als een schild voor me en geef je je leven voor míjn leven!' Alfur werd hardhandig tegen de grond gesmeten, en Günthers mantel drapeerde zich als een lijkendoek over hem heen toen de royale adviseur zich iets over hem heen boog. 'Want jij bent maar een klein onderdeel van de infanterie. Voetvolk. Een onbelangrijk wachtertje. Je bespottelijke beduvelen jegens mij door dukaten aan te nemen die aan mij toebehoren is hetzelfde als je tegen de Koning en heel zijn koninkrijk keren. Wellicht gewoon een suggestie -,' begon er een sprankje van glundering en dubieus vermaak door zijn stem te malen. Hij plaatste een voet tegen Alfurs schouder om hem tegen de grond te drukken en hem als steunpaaltje te gebruiken. '- maar misschien moeten we de rollen maar weer eens omdraaien, denk je ook niet? Mijn advies is om de hoge raad hierover te benaderen die direct onder Zijne Majesteit staat. Maak ze duidelijk dat het wel zo evenwichtig is als je loon zakt tot een dukaatje of twee en de rest aan mij wordt afgestaan. Maak vort nu!' Een trap tegen het achterste van de doodsbange wachter maakte hem ertoe dat hij jammerend wegkroop. 'O, en Alfur.' Günther was weer overeind gekomen, een wijzende vinger met gestrekte arm in zijn richting priemend. 'Vertel niet dat het van mij afkwam, graag.' Hij wierp Alfur die zich al heftig knikkend van het podium verwijderde een zoet glimlachje toe dat alles behalve aansloot op zijn valse benijd. Günther slaakte een diepe lach, strekte zijn arm uit om zijn roek erop te laten landen, sloeg zijn mantel achter zijn benen en verdween met stugge passen uit het zicht.
Een tweede hint had de wachter niet nodig.


_________________________________________

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Page_divider_by_lithiumharddrive
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Sepulcrus

Sepulcrus

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Sepulcrus
Posts : 131
Points : 0
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Aardmagie met een drupje water
Klas: Miss Roxanne
Partner: Let me be your knight in stone armour

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitimewo maa 05 2014, 22:36

Met echoënde passen veroorzaakt door mijn schoeisel slenterde ik door de gangen, ietwat verveeld en lusteloos. Ik had wel zin om wat te doen, maar het probleem was dat ik geen idee had wat precies. Ten einde raad positioneerde ik me maar tegen een der vele muren en bestudeerde ik de passerende mensen, zowel leerlingen als leerkrachten. Maar geen kon me echt boeien, wat toch wel vreemd was, meestal had ik hier nogal wat plezier in. Hun karaktertrekken raden en natuurlijk kijken of ik iemand herkende, wat door mijn korte verblijf niet vaak gebeurde. Zelfs het luistervinken naar de scherven van gesprekken interesseerde me niet. Gek.

Uiteindelijk begaf ik me naar een prikbord waar meestal wel wat boeiende dingen op stonden, of het nu toffe lessen waren, zoals survival, of iets anders. Ik had gewoon iets nodig om me bezig te houden vandaag, en als ik niets vond kon ik natuurlijk wat gaan sporten of zo. Zin had ik daar echter niet in, maar goed. Tussen de casual kledingstijl van de meeste studenten viel mijn ‘stijve’ pak nogal op, en nog steeds draaiden heel wat hoofden zich in mijn richting toen ik passeerde, blijkbaar vonden ze dat nog steeds vreemd. Niet dat dat mij wat kon schelen. Mijn pak was cool en zat tenminste goed.

Lachen met mijn outfit kon ik wel verdragen natuurlijk, ik had jaren zo rondgelopen op mijn vorige school, na een tijdje was iedereen dat wel gewend. Met ‘een tijdje’ bedoel ik natuurlijk een jaar of twee. Eigenlijk klopt dit niet helemaal aangezien de nieuwe eerstejaars dat altijd weer vreemd vonden, kon het ze niet kwalijk nemen. Maar beledigende opmerkingen erover daar kon ik nu eens niet tegen. Het is niet omdat ik me stijlvol en formeel kleed dat ik je oma zou daten, komaan zeg. Nee, die mensen kregen vaak wel een reactie terug, niet al te vriendelijk wel te verstaan. Maar dat was zo erg ook weer niet, ik was al veel rustiger dan vroeger, moet iets te maken hebben met mijnzelfvertrouwen. Maar, ik kon toch nog steeds stellen dat die opmerkingen me nogal irriteerden, of zelfs boos maakten. Lichtjes maar.

Uiteindelijk kwam ik bij het prikbord aan, en daar trok een bepaald papiertje mijn aandacht. “What’s in a name”, een toneelstuk? En ze deden audities… Deja Vu. Had ik me daar niet voor opgegeven? Ik kon me duidelijk herinneren dat ik mijn naam op een blad had gezet, maar was het dit? Eens kijken, audities waren vandaag, ergens in een klaslokaal… klonk bekend, ik was zeker dat dit was waar ik me voor had opgeven. Hoe laat was het feitelijk? Een blik op de klok en … ik was geschokt. Het was al later dan ik verwacht had. Wanneer begonnen die audities alweer? Wat?! Ze begonnen nu? Ik was te laat? Niet met mij, eh! Mijn uitweg uit de verveling ging ik niet laten dichtvallen vlak voor mijn neus! Al moest ik de schaamte van het laatkomen verdragen, ik zou erbij zijn!

Drummend door de mensenmassa bewoog ik mezelf richting het lokaal waar de audities zouden moeten doorgaan, volgens de info op het papiertje. Zodra de zee van hoofden minderde naar een plasje hier en daar zette ik mijn benen in werking en zette het op een lopen. Trappen af, gangen door, gesloten deur met een banner boven. Te laat was ik dus, ik zuchtte. Mijn knokkels kwamen tweemaal kort neer op het hout, ik wachtte niet op een antwoord van binnen. De klink naar beneden drukkend opende ik de deur en stapte het lokaal in. Vele hoofden draaiden zich in mijn richting, maar de oudere dame op het podium stopte haar uitleg niet. Ik zou me wel verontschuldigd hebben voor mijn laatkomerij maar als degene bezwaard met de leiding bezig was zou dat moeten wachten. De aandacht die ik plotseling kreeg negerend nam ik plaats tegen de muur, vlak naast de deur. Wat verder, ook tegen de muur stond een bekendere en mijn persoonlijke favoriete persoon in termen van interessantheid, Master Savador, of was het Salvador? Een van die twee in elk geval. Die kerel was boeiend, zijn lichaamstaal! Hij wist toch steeds een air van … elegante grootsheid om zich heen te dragen, en keek alsof alles hier hem te min was. De rest van de aanwezigen kwam me niet bekend voor, mijn dwalende blik vond niemand bekends. Mijn stille zoektocht stakend luisterde ik naar wat de vrouw op het podium te melden had, Savador vanuit mijn ooghoeken in de gaten houdend.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA PROFILE
3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] UTL8oxA MAGICIAN

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Empty
BerichtOnderwerp: Re: 3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]   3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name] Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

3, 2, 1.. Actie. [Auditie-topic spelers|| What's in a Name]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Actie; Beste Actie topic/post
» Suikerhartjes actie!
» Actie; Beste Villain
» Actie; Deze persoon moet geen mes krijgen
» Actie; Deze persoon zou zich als eerste opofferen

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Classrooms-