PortalIndexMemories for the future ~ HpD5UwnMemories for the future ~ 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Memories for the future ~

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Ephony
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Ephony

Memories for the future ~ UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 2621
Memories for the future ~ UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie.
Klas: Mentorklas van sexy Saf :3
Partner: Sometimes your nearness takes my breath away, and all the things I want to say can't find my voice. Then, in silence, I can only hope my eyes will speak my heart. ♥

Memories for the future ~ Empty
BerichtOnderwerp: Memories for the future ~   Memories for the future ~ Icon_minitimeza mei 11 2013, 15:08

Für my beloved Teddy Beertje, Meine Liebe &'nd prullenbakbewoner Jump.


Hoewel er niets tegen de lucht op Puffoon kon, hield ze van de muffigere geur die de school en haar gebied omringde. Elke plek die haar blik passeerde zat vol met herinneringen. Flarden gebeurtenissen speelde zich voor haar ogen af, elke ontmoeting herhaalde zich in haar hoofd. De eerste weken op haar oude middelbare school waren alles behalve rustig gegaan. Een van de eerste dagen was ze bijna onthoofd door het schoolhoofd, geholpen door de toenmalige Heer der Duisternis. Deshas had haar in het begin doodangsten bezorgd, maar bleek later een norse beschermheer te worden. Om het nog maar niet over het schoolhoofd te hebben. De Heer van het Woud had haar leven gered, en zo had ze binnen de eerste week van haar nieuwe schoolleven bijna haar leven verloren, een groot deel van de belangrijkste mensen in heel het universum ontmoet en nog nooit zo graag naar huis gewild. Haar mondhoeken krulde zich bij deze gedachten om in een vage glimlach, wat hield ze nog steeds van deze plek. De beste vrienden had ze hier gemaakt, de meest onmogelijke relaties tot een diepe band weten te krijgen, de liefde van haar leven ontmoet en ook weer kwijt geraakt. Laurens was een ander verhaal, en daar wilde ze nu niet aan denken. Ze was hier voor één persoon, maar voordat ze hem had willen ontmoeten had ze de oude vertrouwde plekken willen bezoeken. De bibliotheek die nu zo klein leek met wat ze had op de universiteit, het meer, het bos, de waterval en de klaslokalen. Hoewel ze twee jaar geleden was afgestudeerd van SSA, voelde ze zich oud toen ze tussen de hordes leerlingen heen liep. Met haar eenentwintig jaar kon ze nog door als stagiaire, dus niet veel mensen hadden het gek gevonden haar in de gangen te zien. Maar wat haar opviel was dat ze erg weinig tot geen gezichten meer herkende. Enkele leraren nog glimlachte in herkenning naar haar. Haar ijverige houding, leergierigheid en haast voorliefde voor leraren had haar bij vele leraren in het geheugen gegrift. Je vergat niet gauw iemand die altijd vooraan zat, haar hand bij elke vraag opstak en na de les altijd bleef hangen voor vragen en informatie. Ze sloeg haar grijsblauwe ogen op naar de hemel, genoot van de stilte buiten. Haar passen hadden haar naar de ruïnes gebracht, en ze glimlachte bij het nostalgische gehalte wat dit had. Hier was ze haar eerste dag begonnen, had ze Savador voor het eerst ontmoet en sindsdien had haar leven vele zijstraten genomen die ze nooit had kunnen verzinnen. Ze was ‘tante’, had de meest gevreesde man op SSA tot haar bloedeigen peetvader gemaakt, was in contact geweest met Legendarische Magicans en had haar geliefde schoolhoofd bijna verloren. Voor de muur was ze voor het eerst had gezeten bleef ze stil staan. Hij was kleiner dan in haar herinneringen, gruizeliger dan toen. Haar vingertoppen streelde langs het vergane steen, langs het mos en de wortels van de planten die zich een weg door het steen hadden gewerkt. Het enige verschil was dat Ené er niet bij was. Maar de nu enorme draak was op Puffoon gebleven, iets wat handiger en slimmer was geweest. Toen was de diepblauwe draak nog maar de grootte van een leguaan geweest. Nu was het een prachtig roofdier dat met een enkele slag van haar staart je ruggengraat kon breken en verbrijzelen. De wind speelde met haar blonde lokken, leek haar te verwelkomen en te omhelzen. Met een kinderlijke grijns zette ze haar handen tegen de muur, waarna haar voeten van de grond afkwam en ze soepeltjes omhoog werd getild door de lucht om haar heen. In de lucht draaide ze zich om, waarna ze zitten op de muur van vroeger neerkwam. Met haar handen naast haar benen keek ze vrolijk om zich heen. Een kinderlijke speelsheid borrelde vanuit haar buik omhoog, bracht een grijns op haar lippen en deed haar ogen opglinsteren. Met haar twee linkerhanden wist ze zich op haar voeten te werken. Leerlingen mochten zich tussen de muren van de ruïnes begeven, maar je erop bevinden was verboden. Dat had ze toen niet geweten, nu als de beste. En hoewel ze iemand was die zich altijd strikt aan de regels hield, ze wilde nog één keer dat gevoel van vroeger voelen. Niemand was er, leerlingen waren in hun lessen en Savador zou ze strakjes opzoeken. De man schreef ze vaker dan ze hem de afgelopen twee jaar had gezien. Enkel op speciale dagen zoals verjaardagen, feestdagen of uitjes met zijn kinderen kon ze weg van Puffoon en haar studie geschiedenis – haar nieuwe liefde in haar leven waar ze zich volledig op focuste. Het bleven twee verschillende planeten, dus zo makkelijk was het niet om de tijd te vinden hier heen te komen of naar Shadra te gaan. Alsof de lucht haar aanmoedigde dartelde deze vrolijk om haar heen, tilde haar haren op en deed haar shirt wapperen. Met de kinderlijke grijns en de kleur op haar wangen van de pret balanceerde ze heen en weer op de muur. Ze voelde zich weer zestien, jong, onwetend en uitbundig. Haar armen opzij uitgespreid, haar ogen gesloten en vertrouwend op haar instincten en magie bewoog ze zich over de kronkelende muur heen, achtervolgd door de wind en de bladeren die het optilde.


Just like old times, my love c:
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

Memories for the future ~ UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
Memories for the future ~ UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

Memories for the future ~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Memories for the future ~   Memories for the future ~ Icon_minitimedi mei 14 2013, 19:45

Words; 1333 || Mood; Stern || OOC Notes; xxx

Such lack of knowledge



Het waren kinderlijke stemmen die als verre echo's over het zonnige lentegras zweefden, vrolijk en uitbundig zoals kinderen de doodnormale dingen in het voor hen nog mysterieuze leven als een oneindig avontuur konden zien. Ongerepte fantasie die bij volwassenen verschrompelde tot iets dat je vergat tot je er zelf weer bewust naar op zoek ging. Het moest vast om die reden zijn dat de zwaardere mannenstem die af en toe tussen deze kinderstemmen door klonk een geslotener, meer serieuzere toon had. De zon, hoog geklommen aan de strakblauwe hemel, wierp zijn stralen over het buitenterrein om het aanbreken van het kersverse seizoen in te luiden. Diverse bloemen, gewekt door het smelten van de sneeuw en de geleidelijk warmere temperatuur, staken felgeel en rood boven de jonge grassprieten omhoog. Vlinders en vroege bijen bezochten deze natuurlijke schoonheid, klimmend in het kroonblad of neerstrijkend op de stempel om vervolgens weer verder te trekken na een korte allure. Een vrij donker geklede man vond zich tussen de aspecten van de lente die hij zogenoemd walgelijk zou vinden een weg. Ondanks de wat grimmige uitdrukking op zijn bleke gezicht deed zijn kledingdracht iets anders aan. De zwartharige man had zichzelf op en top verzorgd; gestoken in een maatpak waar een arm gezin aan de waarde ervan een week mee kon rondkomen, opgepoetste herenschoenen glommen onder zijn donkere pantalon in de zon, zijn colbert leek haast stijf te ogen na meerdere strijkbeurten, en hij bood zich nog enige bescherming tegen de zon door een brimhat te dragen. Geen enkele Shadraan hield immers van de zon.
Zijn lange sluike lokken waren ingekort tot een halflang model, langs zijn kaaklijn liepen bakkenbaardjes en het dunne sikje dat aan zijn kin eindigde in een minuscule slag stak fel af tegen zijn melkwitte huid. Zijn pas was zelfverzekerd, zijn borst uit trots vooruit gestoken, zijn kin opgeheven, de blik in zijn ogen fel en meedogenloos - want niemand die hem in de weg kon lopen en niemand die hem in de weg zou lopen. Hij was veranderd, maar alleen qua uiterlijk. Geen enkel persoon die maar een beetje bekend was met de school en diens werknemers zou hem niet bij zijn voornaam kennen. En toch. Aan ieder detail van zijn houding, iedere expressie die in een fractie van een seconde zijn gelaat sierde en achter de stijve norse maskertjes was voor ieder die ook maar een beetje verder kon kijken te zien dat deze man bekrast was met littekens in zijn ziel, gebukt ging onder zijn leegte en met nietsziende ogen zichzelf gebroken had door teveel te hebben gezien van de slechte kanten van het leven. Hij droeg het met zich mee, overal waar hij ging. En hij zou het zonder twijfel ook zijn graf in meenemen. Het koude serieuze gestaar vooruit moest zo nu en dan noodzakelijk vervangen worden met een pril glimlachje en een haast zachtaardige blik, geworpen op de gestalte naast en beneden zich. De kleine jongen aan zijn hand van hooguit vijf jaar kwam tot zijn onderbuik. De capribroek was hem zorgvuldig aangetrokken voor het warmere weer vandaag, maar daarop droeg de jongen een overhemd in kindermaat en bretels, zoals het zijn vader betaamde. De blik in de felgroene ogen van het kind zocht zo nu en dan zijn weg naar boven om zijn vader te beantwoorden met een klein glimlachje terug tussen zijn enthousiaste verhalen door. Aan zijn andere zijde liep een meisje van dezelfde leeftijd in een wit jurkje. Haar haar dat in een boblijn-model zat was al net zo zwart, maar haar goudgele ogen waren identiek aan die van haar vader. Ze had de afstandelijke kant van haar moeder meegekregen en was lang niet zo aanhankelijk als haar tweelingbroertje. Daarom lag haar kleine handje niet in de zijne en liep ze als een grote meid half huppelend mee. In plaats daarvan hield hij zijn andere hand vrij om haar zachtroze kinderrugzakje met vrolijke beertjes te dragen.
Hij en kinderen. Zo'n contrast om te zien in z'n geheel. Maar ze waren zijn enige steun en toeverlaat geworden, en idem dito. Hun moeder was er niet meer. Hij wel. En als er iets was waar hij hemel en aarde voor zou bewegen dan was het voor hen.
'- Maar toen kwam de draak voor de prinses maar ze was toch gelukkig gered!' riep het jongetje enthousiast met gespreide armen om zijn verhaal te doen over het poppenkastscenario dat hij vandaag op de kinderopvang had mogen aanschouwen. Hij hijgde en struikelde over zijn woorden bij het ademloze vertellen terwijl hij naast hem mee holde, zijn rugtasje met dino's daarbij vrolijk hotsend op zijn rug.
'Ja? Dat is mooi.' Zijn rol als vader had hij zich inmiddels zo goed mogelijk aangenomen, maar echt meegaan in de belevingen van een jong onwetend kind was niet bepaald voor hem weggelegd. 'En we hebben ook nog vingergeverfd, papa, kijk! Papa?' Hij sjorde aan de broek van zijn afwezig lijkende vader die zijn aandacht nu besteedde aan zijn stillere zusje Asema en wapperde ongeduldig met een tekening. De vrolijke glimlach die van zijn fijne gezichtje was verdwenen verscheen alweer net zo snel op het moment dat papa zich na een moment in zichzelf tot hem richtte. 'O - moet ik.. dit voorstellen?' Wat verontwaardigd keek hij neer op de tekening in zijn handen, waarop een zwartblauwige dunne vlek over het hele vel was gekliederd. Niet zo charmant als hij had gehoopt. De jongen had het niet gehoord, want hij was al verder gehost. Toen hij opkeek was hij al een heel eind vandaan. 'Elwin!'
Met Asema aan de hand zette hij vaart in zijn vlottere pas om zijn zoontje in te kunnen halen, maar dat bleek opeens niet meer nodig te zijn. 'Oh-oh..'
'Wat is er?'
Moeilijk keek de jongen naar zijn vader op die wat gefronst op hem neerstaarde, maar onmiddellijk begreep wat er aan de hand was toen het hem opviel hoe Elwin met zijn handen tegen zijn gulp op en neer stond te dansen - en pas later het kleine donkere vlekje op zijn broek. Oh-oh, ja. 'Bij Medusa, Elwin, ik had nog gezegd dat je dáár naar het toilet moest gaan, verdorie!' Halsoverkop sprintte hij met Elwin in zijn armen voor zich uitgestoken als een plassende puppy richting de ruïnes, Asema aan de andere hand meetrekkend. 'Mother of God -' Hij slikte de drang om Shadraanse verwensingen eruit te gooien in terwijl hij Elwin neerzette achter restanten van wat ooit een muur moest zijn geweest en haastig zijn broek probeerde open te pulken. Uiteindelijk lukte het hem na enige pogingen zijn plassertje eruit te halen. Langzaam knielde hij naast zijn zoon neer die zijn shirt onnodig hoog had opgetrokken en op zijn gemakje zijn blaas leegde tegen het muurtje, het puntje van zijn tong daarbij in opperste concentratie om goed te blijven richten uitgestoken. Alsof hij degene was die nodig moest slaakte hij een diepe opgeluchte zucht en streek met een hand door zijn lokken. Thank the heavens. Just in time. Hij bleef er voor alle zekerheid maar bij zitten om in actie te schieten als dit nodig was en te voorkomen dat Elwin alles onder urineerde. Dat zou hij van plan zijn geweest, althans, maar er was iets dat zijn aandacht trok. Iets dat hem helemaal niet zinde. Hij moest zijn ogen half dichtknijpen om in het licht van de zon tegen de smalle muur op te kijken, maar hij wist het na een moment zeker. Elwin stond er nog halfnaakt bij en zijn eens zo nette lokken oogden door alle plotselinge haast en overweldiging verwilderd, maar hij was zich op deze momenten verplicht om weer in zijn lerarenrol te kruipen. 'En wat zijn we aan het doen!' snauwde hij het gezichtloze silhouet in het licht van de volle zon daarom ook streng toe.


[ Ahyessss - mijn sexy tandenborstel, meine süße Fraulein zupergeiliger geiligkeit Stare *SENSUELE KLAP OP LINKERBILHELFT* ¡Ay caramba ]

Elwin, dan met zwart haar ofc~ VAN ASEMA HEB IK NOG GEEN GESCHIKT PLAATJE:
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Ephony
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Ephony

Memories for the future ~ UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 2621
Memories for the future ~ UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie.
Klas: Mentorklas van sexy Saf :3
Partner: Sometimes your nearness takes my breath away, and all the things I want to say can't find my voice. Then, in silence, I can only hope my eyes will speak my heart. ♥

Memories for the future ~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Memories for the future ~   Memories for the future ~ Icon_minitimedi mei 14 2013, 20:15

[ Oehlala mon amour, niet waar iedereen het kan zien! – of lezen.. – Snoezepoes <3 ]


Neuriënd, begeleid door de wind die zachtjes mee zong in haar oren, zette ze de laatste passen met gesloten ogen op de muur. De zon stond hoog, glansde op haar dwarrelende lokken en gaf de blos op haar wangen nog meer kleur. Soms had je het nodig om vrij te zijn, je vrij te voelen. Het maakte niet uit hoe, wat je ervoor deed of in welke maten het naar boven kwam. Vrijheid was er in vele vormen, voor ieder mens en wezen zijn eigen. Dit was zo’n moment voor Ephony, het sloeg voor andere waarschijnlijk nergens op, maar voor haar bevatte deze paar seconden ontzettend veel. Haar ogen opende zich om twee velle, grijsblauwe kijkens voor het zonlicht toe te laten. Verbaasd staakte ze haar passen op de muur, in zuchtend protest van de wind die nog niet klaar was met het spelletje. Enkele stemmen hadden haar verbeterde gehoor bereikt, vaag als een murmeling in de verte. Voorzichtig liep ze verder naar het einde van de muur, de zon in haar rug waardoor zij wel het tafereel onder haar kon zien. Op het uiteinde van de muur stond ze stil, haar handen op haar rug ineen en haar bovenlichaam wat voorover gebogen. Doordat de zon over haar schouder langs haar heen scheen gaf ze het vertrokken gezicht groot gelijk. De velle lentezon midden in je ogen terwijl je opkeek was nou nooit geheel prettig. Zeker niet voor een Shadraan. Ze had niet gedacht hem zo gauw al te zien, en ergens voelde ze een lichte teleurstelling dat haar verassing nu een beetje in de soep was gelopen. De brede lach spleet haar gezicht haast in twee, terwijl ze verder naar voren boog, de zon zo blokkeerde en haar gezicht dichter bij die van Savador begaf. ‘SAFKE,’ tetterde ze overblij, niet beseffend dat hun gezichten nu wat dichter bij elkaar waren en hij haar ook op gewone toon luid en duidelijk had gehoord. Het borrelende enthousiasme die haar karakter defineerde kwam ook nu in een ontploffing van vrolijkheid naar boven bij het zien van het norse gezicht. Hoewel ze nu richting de 21 liep, was haar klungelige vrolijkheid nog steeds niet uit haar verdwenen. Met een dwarrelende daling van de muur sprong ze haar oude schoolhoofd om de hals, kwam hierdoor ook op haar knieën te zitten. Na een dikke knuffel – of hij haar nou herkend had of niet – nam ze wat afstand van hem. Pas nu bekeken haar ogen zijn gezicht. ‘He.. je hebt een baard,’ kwam het er droogjes uitgezet, alsof hij de stijl van de Vikingen had overgenomen als baardgroei. 'En je bent kaal,' propte ze er nog even onnadenkend achteraan. Elwin was blijkbaar klaar met plassen, want kwam met zijn eigen enthousiasme – en zijn broek nog op zijn hielen – naar haar toe gewaggeld. Armpjes gespreid, lach op zijn gezicht en het wiebelende evenwicht wat je kreeg als je met je broek op je hielen door het huis liep, op zoek naar een nieuwe wc-rol. ‘Dag lieverd,’ begroette ze het jongetje, ving hem in haar armen op voordat hij zijn evenwicht verloor en hielp hem lachend in de omhelzing met zijn broek optrekken. Ook van Asema kreeg ze een wat afstandelijkere maar toch lieve knuffel. ‘Wat fijn om jullie weer te zien,’ snufte ze een beetje emotioneel terwijl ze het jongetje op haar schoot in een wurgende omhelzing hield. Pas toen hij gierend probeerde los te worstelen liet ze hem lachend los. ‘Hoe is het met mijn brompot,’ richtte ze haar vrolijke lach op Savador. Hoewel ze geen meisje van 18 meer was, voelde ze zich nog steeds een hulpeloze tiener bij het zien van Savador kenmerkende blikken. Gelukkig kreeg ze die nog amper, hoewel ze hem wel al zo voor zich zag als ze weer eens in een van haar brieven een leuke foto van hun drieën vroeg. ‘Nog steeds eerstejaars met een zwaard aan het onthoofden?’ grijnsde ze naar hem, onschuldig verwijzen naar hun eigen geschiedenis.

Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

Memories for the future ~ UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
Memories for the future ~ UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

Memories for the future ~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Memories for the future ~   Memories for the future ~ Icon_minitimewo mei 15 2013, 00:58

Words; 1329 || Mood; HAPPY HAPPY JOY JOY || OOC Notes; xxx

Such lack of knowledge



Wat was dat toch met leerlingen die de ruïnes beklommen als een of ander stenen speelparadijs? Bedwelmd door het ogenblik en verblind door de felle stralen van de lentezon kon hij geen gezicht of herkenbare contouren onderscheiden. Zijn zonnebril die hij op dagen als deze vaker verplicht was te dragen had hij nu niet bij en zijn kinderen vormden ook nog altijd een afleidingsfactor. 'Elwin, learn some manners and come here!' richtte hij zich in het Noord-Shadraans dat voor zijn kinderen uiteraard ook verstaanbaar was sissend tot zijn zoontje. Hij fronste toen Elwin vrolijk in zijn handen klapte. 'Afvegen! Handen wassen!'
'Dat gaat nu niet, jongen,' siste hij verbeten. Met een klein wuifje deed hij na een zoektocht naar de gepaste woorden uiteindelijk toch maar een poging zichzelf duidelijk te maken. 'Knijp maar af.' Als hij een onverantwoordelijke leerling toesprak moest dat zo fier en statig mogelijk gebeuren, met zijn nageslacht trots en rechtop naast hun vader - en niet wiebelend met een slurfje voor een muurtje in een poging de laatste druppels af te schudden. Hij was in al zijn norsige ontevredenheid al half overeind gekomen om Elwin bij zijn broekriem te grijpen en de jongen naar zich toe te trekken toen hij plotseling overvallen werd door een nieuwe verrassing. Zijn aandacht op de ongemanierde vlerk op het muurtje was hem even ontglipt, en daarom kwam zowel de uitbundige schreeuw als de daaropvolgende handeling des te onverwachter op hem over. Hij wankelde, zijn handen in een mengeling van verbazing en verontwaardiging losjes zwevend boven de onderrug van het meisje dat tegen hem aangedrukt stond en zijn adem voor een moment stokkend in zijn keel. In het moment was zijn hoed van zijn hoofd gegleden en achter hem in het gras gevallen. De leerlinge die hij zojuist nog snauwend toe had gesproken was hem warempel om de hals gevlogen. Maar hij herkende haar - oja, hij herkende haar. De zwierige blonde lokken, de eeuwig vrolijke blauwe ogen, het stralende gezicht dat altijd een vorm van vrolijkheid uitstraalde, die walgelijke bron van luchtige luchtmagie die hij in het begin zo gehaat had. Ze was er, gewoon uit het niets. Niet meer het kleine meisje dat hij keer op keer getroost had als een vaderfiguur. Nee. Ze was gegroeid, een jonge vrouw. Officieel volwassen, maar ondanks dat feit nog altijd met die uitbundige kinderlijkheid in haar tere ziel. Voorzichtig in een vorm van acceptatie legde hij zijn handen even te rusten op haar rug om de omhelzing compleet te maken, al ging dat nogal wat ongemakkelijk van zijn kant. Het overviel hem allemaal een beetje. Maar het was zijn meid. Zijn Ephony. 'Ah - ' kwam er in een kleine kreunerige ademteug uit. 'Voorzichtig met mijn rug - ' Zijn mondhoeken persten zich in een pril pijnlijk glimlachje, want dat probleem was nog altijd niet de wereld uit geholpen. Hij kon het nog steeds moeilijk geloven, zelfs toen de blonde jongedame voor zijn neus wat stappen achteruit zette zodat hij haar in al haar opbloeiende volwassenheid kon aanschouwen. De blik in zijn gewoonlijk strenge ogen was zacht en teder, met ergens nog de lichte verbazing in de vorm van een kleine frons en het lichte grimasachtige glimlachje op zijn gelaat terwijl hij haar net zo nauwkeurig van top tot teen in zich opnam zoals zij dat op haar beurt deed. 'Ephony - ' Nog altijd een beetje ongelovig reikten zijn handen naar haar gezicht om deze te voelen, te omlijsten en te beroeren met zachte strelingen met zijn duim. Hoelang was het immers geleden? Vier, vijf jaar? Het enige teken van leven dat hij door de jaren gekregen had was via brieven, haar kriebelige bekende handschrift waar hij in andere situaties een enkele streep of het zoveelste hoge cijfer onderaan haar toetsvel had gezet. Want ze had het geweldig gedaan. Datzelfde leergierige slimme meisje was uitgebloeid, nu fijn ogend als een rijpe vrucht en op het toppunt van haar schoonheid. Het deed hem onbeschrijfbaar veel goeds om te zien dat het goed met haar ging, dat ze gelukkig was. En dat hij haar na tientallen brieven heen en terug eindelijk weer in haar volle glorie mocht aanschouwen.
Zijn hand zweefde stil in de lucht, bevroren middenin een handeling toen ze met een typisch nietstoevoegende Ephony-opmerking aankwam bij het opmerken van zijn gezichtsbeharing en daarmee het vrij emotionele moment aan gruzelementen sloeg. Meteen viel hij terug in zijn oude houding waarin ze haar norse Saf ongetwijfeld in zou kunnen herkennen.
'Sik, het is een sík' verbeterde hij tegendraads alsof ze hem zwaar beledigd had en met zijn lippen wat sip getuit aan de haartjes op zijn kin plukte. Haar volgende opmerking leek één van de zovele druppels die nog zouden komen te zijn, want hij wendde met een verontwaardigde snuif en zijn vingers verstrengeld in zijn zwarte lokken grimmig zijn gezicht af. Hij was niet kaal. Wat een walgelijk woord eigenlijk ook. Kaal.
'Elwin,' zuchtte hij tussen zijn opeengeklemde kaken door. Met zijn vingers om zijn neusbrug geklemd en zijn ogen gesloten deed hij een poging zijn hoofd van het gênante moment afgewend te houden toen Elwin in zijn halve blootje lachend op Ephony af kwam gewaggeld. Hij had dat joch manieren geleerd, op Shadraanse wijze - maar dat leek allemaal in het water te vallen zolang zijn kinderen nog kinderen waren, zo bleek maar weer. Toch kon hij niet anders dan het moment met omkrullende mondhoeken te aanvaren. Elwin, gierend in de armen van Ephony, Asema die een beetje verlegen met de zoom van haar jurkje stond te frunniken maar zich even later ook in het gezelschap mengde. Zij herkenden haar ook - natuurlijk deden ze dat. Als het aan hem had gelegen waren zij de eersten geweest die haar zouden herkennen. Glimlachend met zijn blik op de gierende Elwin gericht die zich vermaakte met zijn grote pleegzus ging hij iets door zijn hurken om de afgeworpen rugzakjes van zijn kinderen op te rapen. Zijn blik vond de hare weer bij het horen van haar vraag.
'Ach - niets bijzonders.. z'n gangetje,' antwoordde hij met ontwijkende blik en niet zozeer geïnteresseerd. Hij glimlachte erbij, maar eigenlijk ging het helemaal niet zo denderend. Uda was nog altijd bij hem en het leven lachte hem niet bepaald toe. Hij besloot dat ze er het fijne niet van hoefde te weten. Hij zou bezorgd om haar moeten zijn, niet andersom. Hoe het er met hem voorstond deed er niet toe.
In een tandenontblootte grijns haalde hij nonchalant een hand door zijn lokken, want het scenario dat hij in zijn hoofd vormde bij haar volgende vraag herkende hij nog uit duizenden. Zij, wankelend op hetzelfde dunne muurtje aan hun zijde, hij met een zwaard in zijn hand.
'Enkel als het nodig is,' klonk zijn al net zo nonchalante antwoord terwijl hij wat jolig zijn schouders ophaalde.
'En ik - ' kwam Elwin met kinderlijk enthousiasme inclusief uitsputterende speekseldruppeltjes tussenbeide terwijl hij hoger op Ephony's schoot klom en zijn handjes dichtbij haar oor bracht. 'En ik ga volgend jaar naar de basisschool,' zei hij in een kinds gefluister - wat dus beslist verstaanbaar was - in haar oor. Handenklappend wees hij vervolgens naar zijn zusje. 'En Asema ook.'

'Juist. En wat gaan we daar leren, Elwin?' Nadenkend tikte de kleine jongen tegen zijn onderlip, even bedenkelijk starend naar zijn vader die zijn hoed van de grond opraapte. 'Discipline and manners.' Savador perste zijn smalle lippen even in een zuinig glimlachje voor hij zijn blik weer op zijn lang gemiste pleegdochter vestigde. 'En hoe staat het er met jou voor? Druk aan het studeren?' vroeg hij vaderlijk voor het tonen van belangstelling.


[ U weet me te vinden meine Bratwurst *wink wink* *sexypose* *random bananenschil* *gebaar richting uw prullenbak* ]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Ephony
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Ephony

Memories for the future ~ UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 2621
Memories for the future ~ UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie.
Klas: Mentorklas van sexy Saf :3
Partner: Sometimes your nearness takes my breath away, and all the things I want to say can't find my voice. Then, in silence, I can only hope my eyes will speak my heart. ♥

Memories for the future ~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Memories for the future ~   Memories for the future ~ Icon_minitimevr mei 17 2013, 16:35

[ Aber natürlich! U krijgt al mijn geliefde afval op uw kopje gedumpt <3 ]


Met Elwin nog met spartelende armpjes op haar schoot keek ze Savador aan. Haar ogen waren wat versmald bij zijn antwoord, even ontwijkend en nietszeggend als altijd. Soms was het een beetje vermoeiend hoe diep je bij hem moest graven voordat de werkelijkheid naar boven kwam, maar ach. Niet iedereen was een open boek. ‘Het gaat nooit z’n gangetje bij jou,’ sprak ze hem haast streng teken, maar ging er op dit moment niet verder op in. Ze had nog genoeg tijd om alle verhalen uit hem te trekken. In ieder geval de meeste, zodat ze hopelijk weer met een gerust hart terug naar Puffoon kon vertrekken. Toch schudden ze lachtent haar hoofd bij zijn haast triomfantelijke reactie, alsof hij er nog steeds trots op was dat hij dat kon doen en nog steeds deed. Haar heldere ogen schoten haast gelijk naar beneden bij het stemmetje van Elwin dat nu duidelijk ook zijn zegje in het gesprek wilde doen. Met gebaste verbazing – iets te overdreven, aangezien Ephony haar goedbedoelde toneelkunsten altijd bagger slecht waren geweest – draaide ze haar oor naar hem toe. ‘Wat goed! Zijn jullie al zo oud?’ enthousiast keek ze de tweeling aan, duidelijk trots dat de kinderen zelf er ook enthousiast over waren om voor het eerst echt naar school te gaan. Natuurlijk wist ze dit al. Ook al was ze er niet meer elke dag om ze te zien, te spreken of te helpen met de stifttekening zodat de houten tafel niet ook onder gekleurd werd, hield ze alles van de kinderen bij. Alles wat Savador vertelde werd in haar geheugen opgeslagen. En aangezien ze de eerste jaren van de kinderen nog had meegemaakt, wist ze wanneer ze hun eerste stapjes hadden gezet, hun eerste woordjes hadden gebrabbeld en hun eerste tandjes waren doorgekomen – nier perse in die volgorde. Wat ongemakkelijk schoot ze in de lach om Elwins antwoord op zijn vaders vraag. ‘En natuurlijk om lekker te knutselen, vriendjes te maken, buiten te spelen, te leren lezen en schrijven. En nog véél slimmer te worden!’ bracht ze het wat kinderlijkere en zachtere beeld van de eerste paar schooljaren ook even naar boven, waarna ze een zuinig mondje naar Savador toestak voor het gedril dat hij zijn kinderen altijd liet ondernemen. Netjes en discipline, als ze even niet oplette vergat Savador zijn kinderen strakjes nog kind te laten zijn. Met Elwin nog in haar armen strekte ze haar benen en ging ze weer staan. Gelukkig was het jongetje niet zo zwaar, waardoor ze haar vrije hand nog liefelijk op het bolletje van Asema kon laten liggen die nog naast haar stond. Met een moederlijke glimlach naar het jonge meisje beantwoorde ze Savador. ‘Absoluut. Ik ben nu bezig met de laatste delen van mijn eigen onderzoek “De geschiedenis achter de vleugels – dier en mens”. Of naja, het moet in die richting gaan zegmaar. En ze hebben een hemelse opleiding, die ik tijdens mijn onderzoek gevonden heb. Het is specifiek gericht op vleugels, beginnend bij dieren op alle planeten en daaruit doorgaand naar de mensen en menselijke wezens met vleugels waar ze vanaf weten,’ brabbelde ze in een hoog en enthousiast tempo. ‘Oh, en ik had laatst een lek in de badkamer,’ bromde ze, haar gezicht vertrokken toen ze weer aan het incident dacht. Zodra ze was gaan studeren had ze haar ouders overgehaald haar eigen plekje te geven. Na het pijnlijke afscheid van Laurens, waarin haar ouders ook een grote rol in hadden gespeeld wilde ze thuis weg. Een frisse start, geheel op zichzelf zonder iemand om zich heen waar ze verantwoording aan af moest leggen. Nu woonde ze aan de rand van de grote stad waar haar universiteit stond, met een auto-ritje afstand op Ené, die ze had ondergebracht in een enorm bospark waar de nu grote draak vrij rond kon bewegen. Enkel het jagen was af en toe een probleem, maar telkens wisten Ephony en haar diepblauwe draak zich weer uit de problemen met de gemeente te werken. ‘En de loodgieter zou eerst komen, maar werd toen ziek en toen duurde het weer eeuwig voordat ik normaal kon douche,’ de gefronste wenkbrauwen brachten haar gezicht in een chagrijnige stand. Dagen had ze zich bij haar onderburen moeten verschuldigen om af en toe gebruik te maken van hun douche. Gelukkig was het al wat oudere stel erg aardig, en de andere dagen bracht ze maar een beroep op de primitieve wijzen van vroeger. Als ze het toen al zo konden, zou zij het zeker nu ook nog kunnen. ‘Hoe gaat het met de heks?’ vroeg ze zonder enige voorzichtigheid, doelend op Uda. Ephony had een hekel aan weinig tot eigenlijk geen mensen, maar dit mens kwam er toch al heel gauw bij in de buurt. ‘Is haar haakneus al op komen spelen, of enkel de bezem?’ met een onschuldig gezicht keek ze op naar Savador, liefelijk als de onschuld zelf. Benieuwd naar wat de vrouw nu allemaal weer had uitgespookt met die kronkels in dat brein van haar.

Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

Memories for the future ~ UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
Memories for the future ~ UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

Memories for the future ~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Memories for the future ~   Memories for the future ~ Icon_minitimeza jun 08 2013, 10:01

Words; 1155 || Mood; xxx || OOC Notes; xxx

» Voice