PortalIndexa Dog belongs with his Master. HpD5Uwna Dog belongs with his Master. 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 a Dog belongs with his Master.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Soh
.
.
Soh

a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILEReal Name : SanNi
Posts : 1289
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: {ƒαкє} ℓιgнт
Klas: master Kana
Partner: doɴ’т yoυ тell мe ɴo тrυтнѕ, jυѕт αll oғ yoυr lιeѕ. ɢιve мe αll oғ yoυr lιeѕ.

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitimedi jun 11 2013, 13:56

. S O N . O F . H E A V E N .
Met zijn handen in zijn broekzakken gestopt en zijn blik op donder liep de lange jongeman door de schoolgangen. Hij was weer terug. Na een maand op de academie was ie ontsnapt. Tussen de vingers van de jeugdzorg door geglipt. Terug naar zijn bende op Shadra. Naar huis. Waar Vergif in overvloed aanwezig was. Het was enkele maanden goed gegaan. Totdat hij bij een stomme inbraak opgepakt werd. Met het dienstmeisje naar bed gaan terwijl je weet dat de politie gebeld is, is niet slim. Zou ook nooit slim zijn en dat waren juist net de acties die er voor zorgden dat hij in de problemen raakte. Niet dat de schuld bij hem lag. Uiteraard niet. Het wicht had hem verleidt of God was weer eens zieke spelletjes met hem aan het spelen. Hoe dan ook; het was niet zijn schuld. En ook hoe dan ook; hij was terug op de academie. Tijdens zijn eerste bezoek was hij vrij berucht geworden. De gevechten, de affaires in de kasten van de conciërges. Het leverde enkele roddels en verhalen op. Maar hij was ook weer zo snel vertrokken, dat alsnog de meeste leerlingen geen eens een beeld van hem hadden. Als ze de roddels sowieso wel gehoord hadden. En nu waren er zoveel maanden voorbij getrokken dat hij het idee had dat hij vergeten was, een verloren mythe. Niet dat daar niet snel verandering in zou komen. Daar niet van. Maar zonde was het wel. Het miezerige geheugen van menselijke wezens: niet instaat om ook maar iets te onthouden dat er ook maar enigszins tot deed. Het liefste zou hij zich van heel het menselijke ras ontdoen, maar dat zou vallen onder 'moorden' en dat scheen weer illegaal te zijn. En hoewel de academie zeer dichtbij een gevangenis kwam, probeerde Soh de werkelijke uitvoering ervan zo veel mogelijk te vermeiden. Zeker die op Shadra voor het arme volk. Ja, hij heeft er een keer een nacht door gebracht en hij heeft gezien hoe het mensen op kan vreten. Nee, dat is waar hij nooit terecht zou willen komen. Het kon grote personen breken. Dat was een van de weinige dingen die het kippenvel op zijn armen kon toveren. Liever deze namaak gevangenis die de jeugdzorg hem gegeven had dan de real deal. Niet dat hij blij was dat hij hier was. Vanzelfsprekend niet. Het was nog steeds walgelijk, misselijkmakend en oneerlijk. God had hem goed verdoemd.

De eerste dag had hij al zeer goed afgerond. De eerste les ging goed, met het benodigde manipuleren van de leraar weliswaar, maar alsnog – het ging goed. De tweede les echter. Soh had kunnen voelen hoe het Vergif begon af te breken, zijn werking begon te verliezen, en had zijn geduld verloren. Een verkeerde opmerking van een medeleerling en hij had uit gehaald. Het meisje was met gebroken ribben naar de ziekenboeg gebracht, de leraar was zo erg in paniek geraakt dat hij met het meisje was mee gelopen en niet met Soh naar de hoofdmeester. Domme beslissing. Natuurlijk ging de jongeman niet uit zichzelf naar die gevreesde klootzak toe. Hij wist wel beter. Dus liep hij nu zwaar geïrriteerd door de school. Bliksem schoot door zijn ogen, zijn mondhoeken waren naar beneden gezakt en elk persoon dat het lef had om alleen al naar hem te kijken kon een snauw verwachten. Soh was terug op school. Wat een vreugde. Hij stond net op het punt om een kleine eerstejaars verrot te schelden, enkel en alleen omdat ze naar zijn mening te lang naar hem gekeken had, toen een bekend gelaat in zijn gezichtsveld verscheen. Het blonde haar. De smalle rug. Het was vrij onmogelijk om hem niet gelijk te herkennen. Hij moest net uit een lokaal zijn gekomen, omdat hij voor Soh liep, maar hem niet ingehaald had. Het eerstejaars meisje had geluk. Soh zijn prooi was verandert. Soepel als een slang, maar hongerig als een wolf met enkele manen zonder eten, gleed hij naar voren. Versnelde zijn pas zonder geluid te maken, stak zijn hand uit en omsloot de pols van de blonde man. Hij trok aan zijn arm. Draaide hem op deze manier om. Zijn andere hand vond een weg naar de hals van de man zodat hij zijn gezicht niet weg kon draaien. En in minder dan een ademhaling hadden Soh zijn lippen die van zijn favoriete puppy gevonden. Het was geen romantische, lieve kus maar agressief en wild zoals de 'engel' gewoon was. Het duurde kort, maar was daardoor niet minder vurig. Al snel had de witharige jongen de ander weer los gelaten, kort met zijn duim over zijn wang geaaid om vervolgens met een grijns door te lopen alsof er niks gebeurd was.

Madra was nog steeds op school. Mooi zo. Dat zou zijn schooltijd in ieder geval wat leuker en interessanter maken. Sowieso was het slecht voor een hond om te lang van zijn baasje verwijderd te zijn. Gelukkig voor Madra was daar nu verandering in gebracht.
. f o r : F L A V I O . w o r d s : 8 2 9 . m o o d : A N N O Y E D & S E D U C T I V E .
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Flavio

Master Flavio

a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Zoë
Posts : 2255
Points : 0
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light magic.
Klas: Too old for that.
Partner: Someone destroyed me and it can't be healed.

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: Re: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitimedi jun 11 2013, 16:59

Het was een goed begin van een goede dag, althans dat dacht Flavio nochtans, het weer was lekker en de zon scheen door alle ramen heen van StarShine Academy. Het voelde allemaal als een heerlijke dag die hem tegemoet zou komen. Maar zou deze dag wel goed blijven voelen? Jammer genoeg kon deze jongeman niet in de toekomst kijken, want anders had hij dat echt wel gedaan... Wacht eens. Er was toch een nieuwe leraar? Master Kuran? Van het vak waarzeggerij? Misschien kon hij wel in de toekomst kijken? En als hij dat kon.... Misschien wilde hij het dan wel graag aan hem leren? Dat zou Flavio natuurlijk meer dan tof vinden. In de toekomst kunnen kijken zou hij soms namelijk echt wel willen. Dan wist hij op sommige momenten tenminste waar hij rekening mee moest gaan houden.
Maar aan de andere kant zou hij het ook niet willen weten, straks komt hij dingen te weten die hij eigenlijk helemaal niet wilt weten? Wat dan? Of dingen die hij eigenlijk niet mag weten..? Misschien komt het daardoor niet allemaal meer op die manier uit? Dat zou toch echt zwaar klote zijn... Of niet dan. Er zitten sowieso altijd voor- en nadelen aan bepaalde dingen. Maar daar moet je ook maar gewoon mee leren leven, want tsja... zo is het leven. Het leven is tenslotte helemaal niet zo gemakkelijk. Het leven heeft hoogte- en dieptepunten. Je moet ze beide maar accepteren, of je nou wilt of niet. Acceptatie hoort bij het leven.

Flavio was echt net klaar met de les die hij had gegeven aan een aantal leerlingen om zijn stage te behalen, nu hij er zo over nadacht.. Hij was hier al een behoorlijk lange tijd en is echt van deze school gaan houden. Wie weet houdt hij er nog wel een vast baantje aan over? Dat hoopte hij eigenlijk wel, want deze school is zo wat alles voor hem geworden. Maar hij was klaar met de les en iedere leerling had al een tijdje geleden de klas verlaten. Nu was het tijd voor hem om de klas te verlaten en het lokaal op slot te doen, zodat een aantal agressieve leerlingen niets konden slopen. Eenmaal de klas uitgelopen met zijn bruine leren tas op zijn schouder sloot hij de deur achter zijn kont aan. "Nu maar even naar mijn kamer," mompelde hij tegen zichzelf, waarna hij zijn sleutels in zijn bruine tas deed. Met een glimlach op zijn gezicht liep hij door de gangen van Starshine Academy heen.
Ineens werd Flavio vast gepakt bij zijn pols, met een fronsende blik keek hij voor zich uit en probeerde aan de greep te ontkomen, "Kana dit is niet leuk" snauwde hij naar de persoon die hem vast gepakt had. Eerlijk gezegd had hij echt verwacht dat het Kana was, wie zou hem anders bij de pols pakken? Master Savador? Nee, natuurlijk niet.. dat was niets voor Savador. Er werd aan Flavio' zijn arm getrokken, waarna hij op een vage manier werd omgedraaid tot de persoon. Toen zag hij dat het niet Kana was, maar ... maar Soh? Nee dat kon helemaal niet, Sander was van school afgegaan. Was dit een illusie? Of was dit allemaal maar gewoon een droom? Er werd een hand op zijn hals geplaatst en zelfs nog sneller dan een oogknippering voelde hij een paar lippen op die van hem, het was zo'n kus die hij gewend was van Soh. Een agressieve en wilde kus. Zodra hij losgelaten werd kreeg Flavio een boze blik op zijn gezicht, "Ben je helemaal gek geworden?! O..Opzouten en blijf met je tengels van mij af. Tenslotte b-ben ik niet van jou, ik ben van iemand a-anders! Dus ga weg en laat je niet meer zien. Als je ook maar één voet zet in één van de Lichtmagie lessen mag je meteen weer v-vertrekken. Ik hoef jou en je smerige spe-spelletjes niet!" riep hij zo hard mogelijk door de gangen heen. Iedereen kon zo wat van hun gesprek meegenieten, maar het maakte hem geen ene reet uit. Toen Flavio zag dat de jongen weg wilde lopen, pakt hij hem bij zijn kraag vast, "Je hebt mijn vertrouwen geschaad.. Soh."

Op dat moment liet hij de kraag van de jongen los en draaide zichzelf weer om, om verder te lopen alsof er niets gebeurd was. Hopelijk zou de witharige jongen hem laten lopen en zich op iemand anders stortte. Daarnaast is hij niet eens de knapste persoon hier op Starshine. Er zijn genoeg andere? Daarnaast was dit heel erg vreemd. Waar kwam Soh ineens vandaan? Dit zou zeker weten problemen gaan opleveren tussen Kana en hem. Dat wilde hij niet? Zo lang Soh van hem weg zou blijven, op z'n minst mijdt Flavio hem wel gewoon, zou alles goed blijven gaan. En nu heeft hij even laten weten dat er niet met hem kan worden gespeeld.... althans dat hoopte hij. Hij wilde niet weer alles opnieuw herbeleven. Dat verdiende hij toch niet. Iedereen verdient wat liefde... hij dus toch ook? Geen agressieveling die hem continue loopt af te lebberen, hem dwingt tot bepaalde dingen die hij niet wilt. Kana was diegene die begrip toonde voor alles. Kana is echt een schat van een vriend. Maar nu Soh er weer is? Hij wist echt niet wat hij nou moest en hoe het verder zou gaan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Soh
.
.
Soh

a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILEReal Name : SanNi
Posts : 1289
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: {ƒαкє} ℓιgнт
Klas: master Kana
Partner: doɴ’т yoυ тell мe ɴo тrυтнѕ, jυѕт αll oғ yoυr lιeѕ. ɢιve мe αll oғ yoυr lιeѕ.

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: Re: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitimedi jun 11 2013, 21:02

. S O N . O F . H E A V E N .
De kus was achteloos geweest, zonder ook maar enige gedachte er achter. Zoals Soh altijd dingen deed zonder er verder over na te denken. Het feit dat er consequenties aan je acties konden zitten, was een wereldvreemd fenomeen voor de jongeman. Was het altijd geweest en dat zou waarschijnlijk ook altijd zo blijven. Dus toen hij zijn lippen op die van de ander plantte, bedacht hij zich niet wat dit los zou kunnen maken. Uiteraard niet. Soh was zelfs van mening dat hij uiterst vriendelijk bezig was. Een baas die zijn hond begroette nadat hij weg was geweest. Zoals elke trainer je zou kunnen vertellen, zou de hond op jou af moeten komen om je te begroeten. Maar puppy's waren nu eenmaal koppig en soms was de eerste stap zetten vereist. Tevens was het tonen van macht. Soh was degene die Madra kuste. Niet andersom. Het gaf aan dat de witharige jongen de leider was in de relatie. Degene die de grenzen bepaalde en de passen zette. Een kus; zo'n simpel gebaar, maar er kon zo veel achter zitten. Maar boven alles was het voor Soh zijn eigen genoegdoening. Een uitlating van zijn agressie. Het verkregen van affectie. De smaak van de zoete lippen van de ander. Ja, de jongeman genoot er volop van, maar was ook weer snel tevreden. Hij liep dan ook vrij snel door en liet de ander tierend achter. Het gekrijs hoorde hij wel, maar nam het niet op. De woorden gleden als water langs hem en van hem af. Zelfs toen hij bij zijn kraag gegrepen werd en zo gedwongen werd stil te blijven staan, was een spottende grijns zijn enige reactie. Bespottend, kleinerend zelfs, keek de 'engel' op de man neer die weliswaar enkele jaren ouder was dan hij, maar zeker niet langer. Hij had zijn vertrouwen geschaad, och, dat was een gewoonte van hem. Niks nieuws. De grijns bleef dan ook op zijn mondhoeken terwijl een verdere reactie uit bleef. Zijn puppy liep door; hij had vast iets belangrijks te doen. Wat een braaf beest was het toch. Soh had hem zo goed afgericht.

Een zacht wijsje fluitend slenterde de jongen verder; duidelijk in zijn nopjes. Zulke acties werkten altijd goed voor zijn humeur. Welke acties? De jongen fronste vluchtig toen hij moeite had met het terug halen wat er net gebeurd was. Oh ja. Hij had Madra gekust en vervolgens had zijn puppy ergens over gekrijst. Het standaard gebeuren. Dat hij van hem af moest blijven, want – .

Abrupt stond de jongeman stil.

Want hij had een ander.

Op de hakken van zijn voeten draaide hij zich om. Als zijn blik al eerder op donder had gestaan, was dit een regelrechte storm. Een storm van kokend lava en snijdende koud. Zo voelde zijn bloed op dit moment ook aan. Een bijtende combinatie van hitte en koelte. Agressie in zijn puurste vorm. Het koste maar enkele snelle passen tot dat de engel bij de blonde man was. Zijn hand vond de schouder van de ander en voordat hij het zelf ook maar in de gaten had waar hij mee bezig was, had hij de ander tegen de muur aangedrukt. Een zachte grom gleed over zijn lippen, zijn tanden hapte vluchtig naar de hals van zijn puppy. Hij stond op randje om de ander leed aan te doen. Te pijnigen. Te doden. Want hij had immers een ander. Iemand anders dan zijn baasje. Hoe onbetrouwbaar. Hoe walgelijk. Zijn eigen puppy. Zijn vingers gleden over de huid van de ander. Langs zijn hals, naar zijn wang om uiteindelijk toch te eindigen op zijn lippen. Zijn andere hand lag tegen de muur, beukte hier een enkele keer hard tegen aan en ontnam de puppy kans om te ontsnappen. Zijn lange lichaam was over hem heen gebogen. Zijn bloeddorstige ogen hielden hem gevangen. Zijn borstkas rees op doordat de engel zichzelf dwong om diep adem te halen. Niet dat het hielp. De woede trok nog altijd door zijn lichaam. Dit was een erger dan een irritatie en daardoor een of ander wicht haar ribben breken. Dit was heftiger. Gevaarlijker. Moordlustiger. Een verlangen naar bloed. Niet zijn eigen bloed. Of misschien ook wel. Maar ook het bloed van de ander. Van zijn puppy. Van de verrader. Van de verrader die een verrader maakte van zijn puppy. Voor een tweede keer haalde de jongeman diep adem, maar zijn blik werd niet er rustiger van. In het allerminst. Zijn lippen waren gekruld in een gevaarlijk grijns die zijn woede alles behalve verborg. Hij bracht zijn mond naar het oor van de ander, ademde er zachtjes in uit. “Zeg, Madra.” Een zachte fluistering. Hees, verleidelijk, maar o zo gevaarlijk. “Wie is het?”
. f o r : F L A V I O . w o r d s : 7 8 2 . m o o d : M U R D E R O U S .
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Flavio

Master Flavio

a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Zoë
Posts : 2255
Points : 0
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light magic.
Klas: Too old for that.
Partner: Someone destroyed me and it can't be healed.

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: Re: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitimewo jun 12 2013, 12:17

De les was een goede les geweest, fijne leerlingen en geen enkele gekkigheid in zijn les. Miss Cassandra zal trots op hem zijn als Flavio dat aan haar zal vertellen. zelf was hij ook ontzettend trots op zichzelf. Een hele klas vol puberende magiërs en er was geen enkel akkevietje gebeurd. Niets. Ze waren netjes aan het werk gegaan, ook zorgvuldig. Want ze hadden een oefenles. Eerst een korte uitleg wat ze moesten oefenen en vervolgens mochten ze het in de praktijk doen. Ze waren erg braaf geweest en hadden helemaal niets uitgevreten. De perfecte leerlingen voor een stagiaire die les moet geven, want ook een stagiaire die les gaat geven moet nog leren. Leren op een andere manier dan wel, maar hoe je het went of keert. Hij moet ook leren.

De jongen die hem een paar maanden geleden ook al zoveel pijn deed was weer terug gekeerd. Sander, oftewel Soh, was weer op Starshine Academy en eigenlijk had Flavio het toch heel anders verwacht. Veel vriendelijker en veel liefdevoller, maar nee. Helaas was alles het tegendeel. Soh was weer typisch Soh, het was niet de jongen die hij aan het einde toch nog best miste toen hij plots verdween. Hij was weer precies zoals hij was aan het begin. Dit is niet de jongen die hij heel - heel stiekem leuk begon te vinden. Flavio begon zo hard te schreeuwen als dat hij maar kon, iedereen kon mee genieten maar het boeide hem op dit moment helemaal niets. Eigenlijk was dit ook meer van 'Dit was niet mijn intentie maar die van hem.' Voor het geval dat er toevallig een leerling van Kana gezien had dat de lippen van Soh die van hem raakte. Dat was dan fataal geweest voor hun relatie. De relatie die hij zo aanbood.
Nadat hij alles uit had geschreeuwd, gewoon omdat hij geen risico wilde lopen dat één of andere leerling van Kana het gezien had en het aan de man zou vertellen. Dat geschreeuw van hem was meer van 'Het was niet mijn intentie om dit te doen, het was die van hem.' Nadat de jongen had verteld dat hij zijn vertrouwen geschaad had liet Soh hem gewoon doorlopen. Iets wat hij helemaal niet verwacht had. Normaal gesproken had de jongen hem nu echt wel iets aangedaan, maar misschien was hij zo onder invloed van zijn woede dat hij alles wat Flavio zei niet verstaan had en het hem gewoonweg ontglipte. Dat had natuurlijk altijd gekund, maar ergens was deze blonde jongeman daar wel erg blij mee. Nu hoefde hij niet te vrezen voor zijn leven, nu kon hij gewoon doen alsof er niets aan de hand was. Des te beter.
Plots werd hij gegrepen door de jongen. Waren de woorden die Flavio net naar de jongen had geschreeuwd nu pas tot hem doorgedrongen? Een stel tanden voelde hij in zijn hals, waardoor de angst in Flavio' zijn ogen verscheen. Wat ging hij met hem doen? Wat was deze jongen met hem van plan? Waar had hij dit alles aan verdient? Een streling van vingers gleden over zijn huid heen en bij de andere kant van zijn hoofd hoorde hij verschillende bonken. "Wa-Wat wil je van me?" stotterde Flavio en keek de jongen zo stijf als mogelijk aan. Geen angst laten zien Flavio, niet laten zien.Dat vindt Soh alleen maar leuk en dat weet je. "Zeg, Madra." vroeg de jongen vervolgens weer aan hem. Denk maar niet dat hij dat ooit tegen hem zou gaan zeggen. Hij zal Kana persoonlijk pijnigen, alhoewel... Kana is wel ontzettend sterk en gespierd. Daarnaast is hij een docent en dan nog wel docent gymnastiek. Kana zal Soh vast en zeker wel aankunnen, maar hij wilde niet dat Kana wist dat Soh terug was en nog steeds achter hem aan zat. Dat wilde hij graag verborgen houden. "Denk m-maar niet dat je ook maar iets te weten komt. I-Ik zeg helemaal niets, al wordt het mijn d-d-d-dood." Zo koppig als Flavio was. Niets ging hij zeggen nooit van zijn leven. Het liefste wilde hij natuurlijk nog niet dood, maar als hij dood gaat ter bescherming van Kana? Dan zou hij ergens nog wel vrede mee hebben.
Terug naar boven Ga naar beneden
Soh
.
.
Soh

a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILEReal Name : SanNi
Posts : 1289
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: {ƒαкє} ℓιgнт
Klas: master Kana
Partner: doɴ’т yoυ тell мe ɴo тrυтнѕ, jυѕт αll oғ yoυr lιeѕ. ɢιve мe αll oғ yoυr lιeѕ.

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: Re: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitimezo jun 16 2013, 14:47

ι αм тнe cloѕeѕт тнιɴɢ тo ɢod, ѕo wнorѕнιp мe αɴd ɴever ѕтop.
Het gebeurde meer dan eens dat de agressie Soh zijn lichaam de baas werd. Het werd steeds meer een gewoonte dan een uitzondering. In de bende had er altijd voor gezorgd dat de mensen ontzag voor hem hadden. Zoals het behoorde. De engel die uit de hemel was verstoten omdat hij de heilige maagden had ontmaagd. De engel die God van zijn troon had proberen te stoten. Elk verhaal dat de ronde deed over de witharige jongen leek steeds groter en vreemder te worden. Niet dat hij het erg had gevonden. Nee, de bendeleden hadden ontzag voor de jongeman gehad en na Poizun zijn vertrek hem snel geaccepteerd als leider. En ze wisten gewoon uit de buurt te blijven als de jongeman weer een van z'n buien had. Maar zelfs in die situaties was hij nog veilig te noemen. Voor zijn doen dan. Want zo snel als Soh zijn agressie kon op zetten, zo snel kon het ook weer verdwijnen. Uitrazen. Iemand in elkaar slaan. Of met iemand slapen. En de agressie was weg. Het duurde nooit lang. Nee, Soh zijn echte gevaar zit in een andere situatie. Als hij verleidelijk toch moordlustig was. Als zijn gedachten de kant op gingen van 'ik heb zin om bloed te zien', maar hij nog niet kon bepalen wiens bloed het was. Want op die momenten verblinde zijn emoties de jongeman allerminst. Zijn gedachten waren kristalhelder. Hij was minder snel geneigd tot stomme vergissingen of het omslaan van emotie. Nee, in die toestand kon hij in koele bloeden de spieren ontdoen van de huid. De tanden er een voor een uittrekken. Het nog kloppende hart uit iemands nog levende lichaam trekken. Zulke dingen. Zonder een moment van spijt of twijfel. Want Soh leefde alleen maar in het nu en het bestaan van gevolgen was een wereldvreemd fenomeen voor hem. En dat in combinatie met zijn vaak duistere humeur kon een fatale combinatie zijn.
En het was precies deze emotie, deze 'state of mind', die Soh toen zijn tanden zich in de hals van de ander begroef. Ook al was Soh er zelf niet zeker van of hij bloed wilde zien of iets anders. Of hij zijn puppy wilde af maken of dat deze onloyaliteit hem eigenlijk opwond. Niet dat de gevolgen heel anders zouden zijn. Een staf zou volgen. Dat sowieso. Daar kon zowel de engel als zijn puppy niet onderuit. Maar voordat hij zijn woede, of passie, zijn gang liet gaan moest er iets anders afgehandeld worden. De verrader opspeuren. Degene vinden die zijn puppy vergiftigd had met misselijkmakende woorden. Degene die waarschijnlijk puppy aangeraakt had, geaaid. En ergens in de hitte van de woede, kon de jongeman een ijskoude kilte voelen. Zijn puppy. Van hem. En van niemand anders.
De vraag van de anderen wat hij wilde, bevestigde zijn gedachtegang alleen maar. Eerste dingen eerst. Zijn mond verplaatste zich naar het oor van de ander. Zelfs na maanden afwezigheid, en het zelfs compleet het bestaan vergeten van zijn puppy, wist zijn lichaam nog precies hoe het om het lichaam van de ander heen paste. Niet dat ze ooit ver waren gekomen, maar de jacht was juist hetgeen geweest wat leuk was geweest, maar alsnog. Soh kende het lichaam van de ander en hij zorgde ook voor dat zijn stem precies de juiste intonatie had. Zwoele verleiding gepaard met duistere dreiging. Een stem die je niet kon weigeren of het nou was uit angst of liefde. Tenminste; dat was de bedoeling. Maar zijn puppy was altijd klaar voor gekke sprongen. De 'engel' kreeg niet zijn antwoord. Ergens werkte het verkoelend; temde zijn agressie. Bluste niet zijn woede, dat niet, maar zorgde er wel voor dat hij een stap naar achteren deed en kort door de gang keek. Dit was de verkeerde plek voor een gesprek als deze. Of het nou in bloedvergieten of lichamelijke genoten eindigde. Het moest niet hier.
Zijn hand gleed vluchtig door zijn halflange haar dat daarvoor nog warrig over zijn voorhoofd had gevallen. Zijn kristalblauwe ogen vielen weer op zijn puppy; nu met een verrassend neutrale blik – bijna betrouwbaar voor Soh zijn doen. “Wij gaan nu naar jouw lokaal, Madra.” Een vriendelijke glimlach ging gepaard met de woorden; het was bijna vriendelijk te noemen. Voor kort boog de witharige jongeman weer naar voren, weer over de ander heen. “En nee is geen antwoord.” Hij rechtte zijn rug weer en ging nonchalant met zijn hand langs zijn bloes die daardoor een stukje werd opgetild. Een simpele beweging waar weinig achter leek te zitten, mits nu niet het zakmes dat in Soh zijn riem zat verborgen nu voor een ademhaling zichtbaar werd. Een dreigement alleen voor zijn puppy bedoelt, onzichtbaar voor de rest van de voorbijgangers en mogelijke toeschouwers.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Flavio

Master Flavio

a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Zoë
Posts : 2255
Points : 0
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light magic.
Klas: Too old for that.
Partner: Someone destroyed me and it can't be healed.

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: Re: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitimewo jun 19 2013, 11:27

Het leek alsof de jongeman, die de naam Sander Oliyas Harrison droef, een hele opschudding maakte van iets wat eigenlijk helemaal niet zo hoefde te worden verwoord. Ten eerste mocht de jongen hem gerust heel anders gaan verwelkomen, want om hem nou meteen met een wilde, totaal niet liefdevolle kus te verwelkomen? Dat is niet echt wat hij verwachtte over een terugkomst van iemand waar hij diep van binnen toch van hield. Flavio dacht daarnaast ook dat Soh van hém hield, maar dat was dus echt weer het tegendeel bleek maar weer. Het was enkel van 'Van mij' en niet van 'Hey Flavio, hoe gaat het met je? Ik heb je gemist.' Nee wat dacht hij wel niet, dat kon hij toch niet verwachten van Soh om zoiets te zeggen? Hij kende Soh toch? Soh was niet van het lieve. Soh was gewoon een en al bad ass. Zo was hij en daar kon je vrijwel niets aan veranderen, ja misschien als iemand echt van hem gaat houden en Sander ook van die persoon. Dat dié persoon hem kan veranderen in iemand die hij diep, heel diep, van binnen is. Maar of het hem zou gaan lukken? Dat is nog altijd de vraag bij Soh.
Juist op dat moment voelde hij een hele reeks tanden die zich in zijn hals begroeven, "Auw!" gilde Flavio het bijna uit van de pijn. Was deze jongen nou helemaal gek geworden? Nu mag hij ook weer alles uit gaan leggen aan Kana, waarom hij deze afdrukken in zijn nek heeft of hij moet het gaan verbergen met een sjaal of zoiets? Misschien was dat inderdaad wel een optie. "Ben je nou helemaal gek geworden? Haal je tanden uit mijn nek en wel nu meteen!" met tranen in zijn ogen schreeuwde hij dit zo luid als hij kon op dit moment. De trilling in zijn stem van de pijn kon je overduidelijk horen. Het was erg duidelijk dat Flavio het op dit moment niet naar zijn zin had. Die tanden die Soh in zijn nek had gezet deden hem ontzettend veel pijn en hij wist zeker dat er nu dan ook druppels bloed zijn lichaam verlieten. Misschien moet hij maar naar master Savador gaan met dit geval. Bewijs genoeg dat hij hier gewoon mishandeld wordt, misschien kan Soh dan wel naar een of ander gesticht worden overgeplaatst. Dan is Flavio in ieder geval weer van hem af, god zij dank. Eerst moest hij janken van verdriet dat de jongen weg was gegaan, gewoon zo maar, maar nu wenste hij echt heel erg dat hij gewoonweg weer verdween. Net zoals hij weer op kwam dagen. Gewoon 'poef' verdwenen. Niets meer van Sander te vinden. Dat is wat hij nu zo graag wilde. Weg met die jongen.
Eindelijk werden de tanden uit zijn hals gehaald en daardoor greep Flavio vrijwel meteen met zijn vrije hand naar zijn hals, voelend naar bloed en als het dat was dan moest hij zorgen dat het bloed niet meer zou stromen met een enkele spreuk. De ademhaling van de witharige jongen voelde hij op zijn oor vallen. Het gaf hem kippenvel, wat totaal niet was wat hij wilde. De jongen haalde vluchtig een hand door zijn eigen witte haren heen, waardoor het er erg warrig en toch erg.... zwoel uit zag. Nee Flavio, zo mag je niet denken! Haal die gedachten NU uit je hoofd. Je bent met Kana nu en hij is de enige echte voor jou. De kristalblauwe ogen van de jongen keken hem aan, waarna de jongen “Wij gaan nu naar jouw lokaal, Madra.” tegen hem zei. Snel schudde hij met zijn hoofd. Nee, nee. Dat wilde hij niet. Hij wilde hier graag blijven. Dan voelde hij zichzelf enigszins nog veilig, maar aan de andere kant wilde hij wel erg graag naar zijn eigen lokaal gaan zodat andere leerlingen hen niet zagen en geen wilde geruchten gingen verspreiden. Juist op dat moment dat die gedachten door zijn hoofd heen schoot boog Soh weer over hem heen en zei . “En nee is geen antwoord.” tegen hem. Met een wat boze blik op het gezicht van de blondharige jongeman keek hij de andere jongen aan."Alleen om mijn r...relatie te beschermen tegen wilde geruchten, dankzij jou!" zei hij zacht tegen de jongen terwijl hij met een vinger tegen zijn borstkas aan porde. Om het hem extra duidelijk te maken.
Eindelijk rechtte Soh zijn rug waardoor Flavio normaal en dus niet tegen de muur hoefde te staan. De jongen trok kort zijn blouse op, waardoor er een wapen tevoorschijn kwam. "G-Gek!" siste hij naar de andere jongen en liep met kleine passen door de gang heen naar zijn lokaal. Met een diepe zucht ging hij met zijn hand in zijn broekzak en stak de sleutel in het sleutelgat. "Kom maar binnen. Maar denk maar niet dat ik ook maar iets ga z-zeggen," siste Flavio opnieuw naar de jongen. Al werd het zijn dood, iets zeggen zou hij niet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Soh
.
.
Soh

a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILEReal Name : SanNi
Posts : 1289
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: {ƒαкє} ℓιgнт
Klas: master Kana
Partner: doɴ’т yoυ тell мe ɴo тrυтнѕ, jυѕт αll oғ yoυr lιeѕ. ɢιve мe αll oғ yoυr lιeѕ.

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: Re: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitimewo jun 26 2013, 09:42

ι αм тнe cloѕeѕт тнιɴɢ тo ɢod, ѕo wнorѕнιp мe αɴd ɴever ѕтop.
Zijn honger naar woede was allerminst gestild, maar ergens voelde elke beweging vertrouwd aan. Het protesteer als hij de ander verwondde, het weigeren van antwoord geven op zijn vraag. Het waren oude, bekende danspassen. Bijna alsof de jongen nooit was weg geweest. Precies dat ene stukje herkenning koelde de jongen voor kort af. Maakte dat hij zich los kon maken van de ander. Dat hij het kon bedenken dat in een schoolgang het niet handig was om een ander te bedreigen – zeker niet omdat hij al in de gaten werd gehouden door de schoolleiding. Leraren hadden een waarschuwing mee gekregen zodra hij de les in stapte. Het maakte dingen er niet makkelijker op en hoewel de jongeman het nooit zou afslaan als alle ogen op hem gericht waren, besefte hij ook dat dit de verkeerde soort ogen waren. Een misstap en hij werd van de school gekickt en moest naar de jeugdgevangenis. En iemand aanranden in de gang en zijn tanden in zijn hals doorboren kon precies die ene misstap zijn. Nog geen eens een week zou hij het dan uitgehouden hebben op de academie. Nog geen eens een week. Vrij triest eigenlijk. Het verstandigst was om zijn puppy gewoon links te laten liggen en verder te gaan met zijn eigen leven. Maar Soh deed niet aan verstandig. Nee, iemand had aan zijn puppy gezeten en dat moest tot in de puntjes uitgezocht worden. Hij moest er achter komen wie het gore lef had gehad om zijn spullen aan te raken. En bovendien moest hij ook zijn puppy ervan overtuigen dat het een vergissing was geweest, dat hij alleen bij zijn enige echte meester hoorde; Soh.
Op zijn 'verzoek' om naar een lokaal te gaan, was het eerste antwoord het schudden met zijn hoofd van de ander. Afwijzing. Soh was niks anders van zijn trouwe puppy gewend, maar hij had geleerd zijn 'nee' als een 'ja' te gaan lezen. Hoe heftiger zijn hond tegenstribbelde, hoe meer hij het wilde. Tenminste, zo zag deze engel het. Dus de eerste afwijzing was geen verrassing. Het was pas de woordkeuze van de jongeman toen hij instemde die de hongerige woede voor kort liet terug komen. De witharige jongen tilde zijn hand, kort in verleiding om te slaan, maar liet deze toch maar weer snel dalen. Een gekwetste blik speelde voor een hartklopping met zijn ogen. Relatie. Zijn hand pakte de hand van zijn puppy vast, degene waarvan één vinger tegen zijn borstkas drukte. De jongeman bracht de hand naar zijn gezicht, rook kort de geur er vanaf voordat hij er een kus opdrukte. Zijn kristalblauwe ogen waren voor kort gesloten geweest, maar richtten zich nu weer op de goudkleurige van zijn puppy. Een koele zekerheid, maar op de achtergrond ook nog een zichtbare pijn speelden met de kristalblauwe kleur van de ogen van de jongen. “Van mij.”
Na de korte, haast onverstaanbare, fluistering verbrak de engel al het lichaamscontact en nam de moeite om een stap naar achteren te doen. Toonde zijn mes om te laten merken dat hij serieus was, dat zijn puppy maar beter kon doen wat hij zei en werd na de verwachtte belediging dan toch naar het lokaal begeleid. Met het sleutel nog in het sleutelgat opende de witharige jongen de deur en liep op zijn gemak het lokaal in. Waarschijnlijk de eerste keer dat hij vrijwillig een lokaal naar binnen ging. Hij hoorde het nog wel wat Madra hem toe siste, maar gaf er geen reactie op. In plaats daarvan plofte hij op de eerste tafel naar die hij zag, wijdbeens; genoeg ruimte om voor iemand er tussen te passen. Hij tilde zijn handen op, opende zijn armen in een verwelkomend gebaar en wenkte zijn puppy. “Madra.” Zijn stem was zacht, met een koele ondertoon – als sneeuw een stem zou hebben, zou het zo klinken. “Kom hier.” De agressie was verstopt achter een laag van liefelijke affectie. Zijn vaste grijns lag op dit moment niet op zijn lippen, zijn ogen sidderde niet van woede. “Ik wil je wat zeggen.” Een tweede wenkgebaar met zijn vingers volgde, zijn armen bleven geopend: klaar om de ander te omhelzen en weer te claimen tot zijn bezit.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Flavio

Master Flavio

a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Zoë
Posts : 2255
Points : 0
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light magic.
Klas: Too old for that.
Partner: Someone destroyed me and it can't be healed.

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: Re: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitimewo jul 24 2013, 19:04

Nu Flavio er eigenlijk zo over na dacht vroeg hij zich af waar Kana was. Hij had hem al een paar dagen niet gezien. Hij vroeg zich af of er wat aan de hand was met hem en waar hij eigenlijk was. Misschien moest deze blondharige jongeman maar eens op zoek naar zijn vriend en kijken waar hij nou was. Ergens maakte hij zich zorgen en had hij geen goed gevoel erover, maar voor zover hij er niets van af wist liet hij zich niet meevoeren met zijn gevoelens erover. Dat zou sommige dingen alleen maar erger maken en dat wilde hij niet. Ergens had hij nu liever op zoek gegaan naar Kana in plaats van hier zijn met Soh, maar aan de andere kant.. Had Soh dit niet gedaan dan had hij waarschijnlijk niet zo snel aangedacht aan het feit dat het angstvallig stil rond zijn vriendje was. Heel erg stil. Zo stil dat het hem een beetje bang maakte, maar hij moest zich er nou maar geen zorgen over maken. Althans nog niet. Niet nu in ieder geval.
Natuurlijk stribbelde Flavio eerst tegen, dat zat in hem maar hij wilde niets in gevaar brengen. Zijn relatie was veel voor hem en het betekende ook ontzettend veel voor hem. Kana is de eerste echte persoon waarbij hij zich veilig voelde. Kana zorgde ervoor dat deze blondharige man het gevoel had dat niks hem meer zou kunnen overkomen. Die man betekende zoveel voor hem dat hij hem en zijn relatie niet in gevaar wilde brengen. Dus liet hij het maar toe, maar om duidelijk te maken dat hij het er niet volledig mee eens was drukte hij met één van zijn wijsvingers tegen de borstkas van de witharige jongen die tegenover hem stond. Maar net toen hij hem weg wilde trekken werd zijn hand vast gepakt, het leek alsof de witharige jongen aan zijn hand aan het ruiken was. Daarna werd zijn vinger gekust door de jongeman zijn lippen. Met twee fronsende wenkbrauwen keek hij naar de jongen met de kristalblauwe ogen die op dat moment gesloten waren, voor heel kort want voordat Flavio het überhaupt wist waren de ogen van Soh alweer geopend. De typische koele blik die Soh vrijwel altijd in zijn ogen had - had hij deze keer gewoon weer, die blik kende hij maar al te goed. “Van mij.” werd er gezegd door de witharige jongen. Met een wat verwarde blik trok hij zijn hand terug.
Eenmaal aangekomen in het lokaal sloot hij de deur achter zich met de sleutel van het lokaal. Hij draaide zich om en zag vrijwel meteen hoe Soh er al bij was gaan zitten. Wijdbeens. Kort schudde Flavio met zijn hoofd, "Wat moet je van mij, Soh?" vroeg de jongeman aan de andere jongen die daar wijdbeens op de tafel was gaan zitten. Net nadat hij dat vroeg hoorde hij de albekende naam die Soh hem had gegeven. Alsof het allemaal niet erger kon worden. “Madra.” De jongen zei het met wel een hele andere klank in zijn stem een stemklank die hij niet echt kende. De stemklank klonk zacht en ergens liefelijk. Totaal niet iets wat hij van Soh verwacht had. “Kom hier.” De jongen leek ineens veranderd te zijn. Veranderd in hooguit vijf minuten, dat is iets wat je niet vaak tegen kwam en absoluut niet met deze jongen. Deze jongen is vrijwel altijd agressief, hebberig en seksueel tegen hem geweest. Hij kende deze jogen niet zoals hij zichzelf nu liet zien aan Flavio. "Ben jij überhaupt w-wel Soh?" vroeg hij met een bibberige stem. Ergens kon hij het niet weerstaan om hem gewoon even een knuffel te geven, hij heeft altijd wel van knuffels gehouden als hij ze zelf gaf of diegene zei dat hij hem een knuffel wilde gaan geven. Maar aan de andere kant wist hij niet of het wel verstandig was. Maar dat kleine naïeve Flavio'tje wilde Soh maar al te graag een knuffel geven. Gewoon omdat hij ineens zo anders leek. Zo liefelijk. Zo vol van liefde. Hij wilde graag een knuffel.
Soh maakte een wenkgebaar met zijn vingers naar hem waardoor Flavio op zijn onderlip beet en keek naar de jongeman met de witte haren en de kristalblauwe ogen. “Ik wil je wat zeggen.” werd er daarna nog tegen hem gezegd en hij begon alleen maar harder op zijn onderlip te bijten. Een tweede wenkgebaar van Soh volgde en de jongen zijn armen bleven geopend. Zal hij hem gewoon even omhelzen? Heel even maar? Dat kon toch immers geen kwaad. Met kleine stapjes liep de blondharige man naar Soh toe, friemelend aan zijn eigen vingers keek hij even naar de witharige jongeman. Zal hij hem gewoon even kort omhelzen? Dat kon immer toch geen kwaad? Hij opende zijn armen en liep uiteindelijk dan toch maar op Soh af. Deed zijn armen om de witharige jongen heen en vroeg aan de jongen, "W-Wat wil je m-mij zeggen?" Hij omhelsde de jongen enkel omdat hij ineens zo liefelijke en zachte klank in zijn stem had. Dat had hij heel even nodig na een lange tijd van ziekte. Een knuffel.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



a Dog belongs with his Master. UTL8oxA PROFILE
a Dog belongs with his Master. UTL8oxA MAGICIAN

a Dog belongs with his Master. Empty
BerichtOnderwerp: Re: a Dog belongs with his Master.   a Dog belongs with his Master. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

a Dog belongs with his Master.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Luck always seems like it belongs to someone else
» Master?
» Hello Master.
» For my master..
» Master Iro's Class

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Floors-