Blijkbaar was hij dus niet blij met haar tegenspraak. Nu leek hij weer op de jongen die hij was toen ze hem voor het eerst zag. Nog voor dat die grimms waren op komen dagen. Maar zijn geïrriteerde trekjes deden haar aan nog iemand anders denken0 iemand die ze al eerder had gezien maar ze kon er geen naam meer opplakken. Het was dan ook onwaarschijnlijk dat zijn gelaatstrekken vergelijkbaar waren met iemand anders die Rhine had ontmoet. Maar toch bleef er een belletje vervelend in haar hoofd rinkelen. Ze gaf hem geen antwoord meer ze bleef alleen zwijgzaam liggen. Ze weigerde om iets goed over zichzelf te zeggen en aangezien hij geen tegenspraak meer dulde zweeg ze maar. Normaal had ze niet gezwegen en een grote mond opgezet maar aangezien hij zonet haar leven had gered en haar hier had gelegd, kortom haar geholpen vond ze dat ze dat niet kon maken. Toen hij zich had omgedraaid en er paarse cirkels verschenen had hij niet naar haar gekeken. ze snapte niet wat er gebeurde en ze had graag wat uitleg gehad maar het leek wel alsof ze met niets zijn aandacht kon trekken. en misschien was het ook wel slimmer om even neits te zeggen ze had werkelijk geen idee wat er zou gebeuren als ze hem uit zijn concentratie zou halen, en eerlijk gezegd wilde ze daar ook helemaal niet achter komen. Spreuken die fout liepen konden heel nare gevolgen geven dat wist rhine als geen ander. Fwinn liet de spreuk los en in een klap vielen de kledij weer naar beneden. Hij zakte rustig op het ligbed en keek met een uitgeput gezicht naar Rhine. Toen ze hem een bedank kusje had gegeven richtte hij zijn blik meteen op haar. ze toonde hem een kleine twijfelende glimlach. Ze zag de argwanende blik en ze voelde hoe haar wangen roder werden. ze wendde haar blik af. Ja dat had ze dus beter niet kunnen doen. Maar ze had toch iets moeten doen om hem te bedanken? Maar als ze had geweten dat hij er zo op zou reageren had ze het natuurlijk nooit gedaan. Hij stond moeizaam op en liep met een nog beduusde blik de kamer in. Ja nu schaamde ze zich pas echt. Haar hoofd naar de grond gericht met haar handen in haar haar. 'great job Rhine' Dacht ze sarcastisch. ze was best verbaasd toen hij er toch nog een glimalch uitkreeg en toen snel weer zijn hoofd wegdraaide. hij was dus niet boos? Rhine twijfelde er nog aan. Hij keek haar niet meer aan dus ze veronderstelde dat ze het hem nogal lastig had gemaakt. Was hij dan echt zo aangeslagen door zo'n klein zoentje? Dat had ze niet van hem verwacht. zeker niet als ze terug dacht aan hoe hij haar bij hun eerste ontmoeting tegen een rots had gepind. en nu? Nu deed hij zo vreemd. Ze luisterde naar zijn uitleg. tijdmagie dus hè? en het was gevaarlijk voor de gebruiker? En toch had hij het gedaan om haar te helpen? Ze stond langzaam op en liep naar hem toe. Twijfelend legde ze haar bleke hand op zijn schouder. "Bedankt Fwinn..." Zei ze zachtjes met een kleine glimlach. Ze draaide haar blik even weg en liet haar hand van zijn schouder zakken. "Enneuh het spijt me van die kus...Als ik had geweten dat je zo...euhm...schrok had ik je nooit op die manier bedankt" Zei ze er toch maar even achteraan. Ze wilde niet dat er nog iemand was die met een rotgevoel aan haar terug dacht.