Burn what breaks you [Open]

Zwart shirt, zwarte jeans, zwarte... Ballerina's. Shauni had duidelijk geen zin om zichzelf te zijn, ze had duidelijk geen zin om te zijn wie ze zou moeten zijn. Zwart was écht niks voor haar, en dan die ballerina's, op zich mooi, maar afzichtelijk aan de voeten van Shauni. Het was niet Shauni, het was het meisje waar ze zich achter verschuilde, iemand die ze leek te zijn, maar in haar hart was ze iemand anders, iemand die verleden tijd was... Ze was zo sterk, dat was ze altijd al geweest, maar iemand had haar gebroken, in twee, bam. Dat gaat zo snel bij Shauni. Je denkt misschien als je Shauni ziet dat je haar nooit zal kunnen breken, maar nee. Ze was aan het sterven binnenin. De modderjurk sleepte over de grond en de aansteker brandde in haar broekzak. Niemand zou haar hier zien, niemand zou weten dat ze hier haar verleden had verbrand. Zo'n ver verleden was het niet, maar het moest verdwijnen. De jurk verbranden moest werken als de poort die haar tegenhield om te schitteren breken. Ze zou die poort breken en verder leven. Ze mocht niet meer de Shauni zijn die huilend in de modder lag, denkend dat haar leven voorbij was. Ten slotte wist enkel Sasuke ervan, dus daarom was het het beste dat ze het gewoon zou verbranden en hopen dat niemand het ooit zou weten, dat niemand zou weten dat ze binnenin gewoon kapot was van verdriet.
Na eindeloos lopen had ze het gevoel dat ze alleen was, ver van alles en iedereen. Ze legde de jurk op de grond en knipte de aansteker aan. De dunne wind speelde met het gloeiende vlammetje. Traag deed Shauni het vlammetje naar waar de vieze jurk lag. Ze sloot haar ogen en liet het vlammetje op de jurk zetten. De vlam leek te rennen over de dunne stof en verspreidde zich over de hele jurk. Als de jurk enkel nog maar een hoopje zwart was, trapte Shauni de vlam weg. Sissend stopte het vlammetje. Het hoopje smeulende stof lag in het donker tussen de resten van het gebouw dat hier ooit stond.
Starend naar de grond hoorde Shauni voetstappen achter zich die elkaar snel opvolgden. Geschrokken draaide Shauni haar hoofd naar het geluid en zag een onduidelijke schim naderen. Zacht vloekte ze even en ging met haar voeten op het restje van de jurk staan. Niemand mocht haar ooit zo zien, zo zonder... Hakken.Ze voelde zich anders. "Wat doe je hier?" vroeg ze hees.

[Open voor iedereen]
[Ik waarschuw: enkel mijn openingstopic is best lang, de posts die daarop volgen zijn meestal kort, so...]

Dio had bijlange nog niet alles gezien van deze saaie school, dus besloot hij nog maar eens op verkenning te gaan op een van de aangenaamste plaatsen van deze school volgens hem dan: de kerkers, ze waren donker en vochtig, daar voelde hij zich helemaal thuis. Hij zat een tijdje na te denken, te frummelen met een kreukelig papier in zijn handen dat het plattegrond moest voorstellen. Hij propte het weer in zijn broekzak en liep met een krant in zijn hand naar de kerkers. Het verbaasde veel mensen maar Dio kon perfect lezen in het donker. Met elegante passen voor een man liep hij door de gangen, niet lettend op het volk rond hem. Hij liep de treden af van het gebouw en zo bevond hij zich in de kelders. Nu begon hij maar pas op te letten sinds er iets verbrand rook en er oranje licht was in de kelders. Langzaam liep hij erop af en stak hij de krant in de achterste broekzak van zijn jeansbroek. Hij stond nu achter een meisje dat haar modderige jurk net in brand had gestoken. Ze was gekleed in het zwart, niet iets wat je bepaald vrolijk kon noemen. Al snel was de jurk opgebrand en dan maar pas leek het meisje hem op te merken, want zijn voetstappen waren hoorbaar, hij naderde het meisje dat zich omdraaide. "Wat doe je hier?" vroeg ze hees. Dio kon alleen maar de krant uit zijn achterzak halen en deze opsteken. Hij stuurde lichtbollen in de kamer zodat het wat lichter werd. "Ik kwam de krant lezen, misschien een vreemde plek in jouw ogen, maar dat vind ik ook van mensen die hier hun vuile jurk in brand komen steken." Zijn opmerking was misschien wat té direct. Daarom probeerde hij lichtjes te glimlachen en te gaan zitten op een nabij krukje dat ter beschikking stond en in goede staat was. Hoe onbeleefd het ook was, toch opende hij zijn krant en begon hij te lezen.

De schim die Shauni zag aankomen as die van een jongen. Hij stak zijn krant op en stuurde lichtbollen door de kamer. "Ik kwam de krant lezen, misschien een vreemde plek in jouw ogen, maar dat vind ik ook van mensen die hier hun vuile jurk in brand komen steken." zei hij. Hij probeerde lichtjes te glimlachen en ging zitten op een krukje. Hij sloeg zijn krant op en begon te lezen. Voor zover Shauni wist, waren er betere plaatsen om een krant te lezen. Niet dat Shauni dat deed of zo, maar als ze iets moest lezen, was dat in de klas, als ze al in de klas zat toch. Ze zou haar vrije tijd niet verspillen aan LEZEN. Nu niet en nooit niet.
Shauni besloot te reageren op de jongen in plaats van hem zomaar te negeren. "Nou dit leek me eigenlijk best een geschikte plek, voor als je het zou willen weten. Ik ga dat stukje rotstof niet verbranden in een klaslokaal of zo, dan word ik weggestuurd, op zich niet erg, maar ik heb hier nog iemand die ik een lesje wil leren." Dat laatste zij ze op een gemene toon, maar die was niet bedoeld voor de jongen, eerder voor Sasuke, die zou ze nog wel eens iets leren.

Het geknip van Dio's vingers zorgden ervoor dat er lichtbolletjes uit zijn lichaam kwamen die de boel verlichten tot een aangename lichtsterkte zodat hij de actualiteit van vandaag kon lezen. Natuurlijk kon hij het niet laten om commentaar te geven over het meisje met haar hoopje as dat voormalig een prachtige jurk moest voorstellen. "Ik kwam de krant lezen, misschien een vreemde plek in jouw ogen, maar dat vind ik ook van mensen die hier hun vuile jurk in brand komen steken." zei hij. Hij probeerde lichtjes te glimlachen en ging zitten op een krukje. Met één simpele beweging sloeg hij de krant open met een licht gekraak van het broze papier. Dio las alleen de krant voor alle miserie die er in deze wereld te vinden was. Het was een hele hoop en daar moest hij haast om lachen. Soh had dat waarschijnlijk al wel door maar die las de krant niet zoals Dio dit deed. Dio keek even op toen het meisje wat begon te zeggen: "Nou dit leek me eigenlijk best een geschikte plek, voor als je het zou willen weten. Ik ga dat stukje rotstof niet verbranden in een klaslokaal of zo, dan word ik weggestuurd, op zich niet erg, maar ik heb hier nog iemand die ik een lesje wil leren." Dit wekte Dio's interesse, zeker het gemene toontje waarop ze sprak. Het zorgde ervoor dat hij zijn krant op de grond legde en hij haar naar hem toe wenkte "Ik had geen idee dat zo'n prachtig meisje zulke haatgevoelens kon hebben jegens een bepaalde persoon." Nu kon hij wel glimlachen, ook was de glimlach deze keer niet bepaald een positieve emotie. Dio keek naar het meisje, natuurlijk waren de complimenten gewoon maar een bepaald iets om haar interesse te wekken. Dio had haar al een soort van gescand, ze hield van de aandacht van jongens. Dit zou pas interessant worden.

De jongen legde zijn krant op de grond en wenkte haar naar hem toe. "Ik had geen idee dat zo'n prachtig meisje zulke haatgevoelens kon hebben jegens een bepaalde persoon." zei de jongen. Shauni haalde haar schouders op. Haat word simpel opgewekt als mensen je in de modder gooien. "Je weet er echt niks van, geloof me. Dat rotkind is simpel om te haten, echt heel simpel." De gemene toon was er weer, een andere toon kon ze echt niet produceren als ze aan Sasuke dacht, een verschrikkelijke gedachte. Hij had haar écht gebroken, maar als 'wraak' had ze de jurk die ze die dag aanhad net verbrand, het had haar sterker gevoeld, maar haar zelfvertrouwen was niet meer zo veel, en flirten ging ze ook niet zo veel meer doen. Huilen ook niet meer. Shauni voelde zich beter, het leek een nieuw begin. "Als je zou weten waar het om gaat, zou je juist het zelfde doen, echt."

Dio kreeg oprechte interesse in het verhaal, hij wilde elk detail weten en daarom legde hij zijn krant op de grond. Zijn blik ging naar het meisje waarvan hij ondertussen al de naam wist: Shauni. Ze had haar gedachten gewoon opgengesteld dus het was niet moeilijk om meteen alles van haar te weten te komen, maar dat deed hij niet. Hij wist alleen de simpele dingen zoals haar naam en dat ze van jongens hield. Misschien kon hij haar te vriend houden, dat was een strak plan. "Je weet er echt niks van, geloof me. Dat rotkind is simpel om te haten, echt heel simpel." Dio had nu de neiging om in lachen uit te barsten. Maar dat deed hij niet, hij stond alleen maar op om voor Shauni te gaan staan en te glimlachen. "Ik kan er alles van weten als je wilt, maar dan moet je me het verhaal vertellen. Ik zal je niet uitlachen of een oordeel vellen. Alleen maar helpen, dat wil ik doen." Een valse belofte, maar het klonk zo overtuigend dat Shauni er vast wel als een blok voor zou vallen. Dio was niet perfect nee, verre van. Maar hij deed alsof hij perfect was. Om zo toch wat vertrouwen op te wekken bij dit persoontje. Ze was kwetsbaar, dat zag je aan haar houding en zo kon hij natuurlijk sneller vertrouwen opwekken. "Als je zou weten waar het om gaat, zou je juist het zelfde doen, echt." zei Shauni en Dio haalde zijn schouders op. "Ik heb er geen idee van, het hangt er natuurlijk vanaf wat er is gebeurt, waarom en op welke manier het gebeurde." Nu glimlachte hij breder, alsof dit eindelijk eens vanzelf gebeurde. Maar natuurlijk wist hijzelf diep vanbinnen dat deze glimlach fake was en dat was ze ook... Ook al zag je het niet, niemand had ooit Dio oprecht zien glimlachen, en dat zou nooit gebeuren ook. Hij besloot weer op de kruk te gaan zitten. "Kom maar op mijn schoot zitten en vertel me het verhaal." Met zachte klopjes met zijn hand op zijn been probeerde hij Shauni zover te krijgen dat ze ging zitten.

De jongen stond op, ging voor Shauni staan en glimlachte. "Ik kan er alles van weten als je wilt, maar dan moet je me het verhaal vertellen. Ik zal je niet uitlachen of een oordeel vellen. Alleen maar helpen, dat wil ik doen." zei hij. Shauni twijfelde, ze ging niet zomaar haar gevoelens aan de neus hangen van iemand die ze nog maar net had leren kennen. "Als je zou weten waar het om gaat, zou je juist het zelfde doen, echt." zei Shauni. De jongen haalde zijn schouders op. "Ik heb er geen idee van, het hangt er natuurlijk vanaf wat er is gebeurt, waarom en op welke manier het gebeurde." Hij glimlachte breder. Hij ging weer op de kruk gaan zitten. "Kom maar op mijn schoot zitten en vertel me het verhaal." Met zachte klopjes met zijn hand op zijn been probeerde hij Shauni zover te krijgen dat ze ging zitten. Shauni kruiste haar benen en schuifelde met haar linkerbeen door de stenen die op de grond lagen. "Luister, gast, ik ga niet gewoon aan je neus hangen wat ik denk en wat ik voel, ik ken je nog maar net, ik weet je naam nog niet eens, en jij de mijne ook niet. Mijn verhaal hoef je dus ook al niet te horen tot ik deftig weet wie je bent." Het brutale kantje in Shauni kwam tevoorschijn, een kantje dat ze wel vaker liet tonen. De reden waarom ze zo plots verandert was? Ze vertrouwde de jongen niet helemaal, hij leek haast té vriendelijk. Ze besloot hem eerst beter te leren kennen voor ze alles zou zeggen, tenminste, als ze alles zou zeggen. Ze bleef staan en keek twijfelend naar de jongen. Nee, ze zou het deze ene keer écht niet doen... Of... Toch? Shauni lag met zichzelf in de knoop. Ze ging er maar bij blijven dat ze hem nog niet genoeg kende, en als ze hem beter leerde kennen, dan kon hij nog zien of Shauni hem zag zitten. Dan zou ze er misschien nog over denken of hij echt te vertrouwen was en of ze op zijn schoot ging gaan zitten.

Nu kreeg Dio pas echte interesse in het meisje voor zich genaamd Shauni die gewoon haar geest te open zette voor anderen die zich met de gedachten van anderen bezighield. Nee hij was echt te lui om alles te vragen en magie was hetgene wat het allemaal voor hem oploste. Zijn handen gingen over zijn katana genaamd Yamato. Hij hield van dit zwaard maar niemand wist waarom. Niemand zou het ook ooit te weten komen. "Ik kan er alles van weten als je wilt, maar dan moet je me het verhaal vertellen. Ik zal je niet uitlachen of een oordeel vellen. Alleen maar helpen, dat wil ik doen." zei hij. Ze twijfelde, want er kwam geen beweging in, ze bleef er gewoon staan en dit begon Dio te irriteren. Shauni kruiste haar benen en schuifelde met haar linkerbeen door de stenen die op de grond lagen. "Luister, gast, ik ga niet gewoon aan je neus hangen wat ik denk en wat ik voel, ik ken je nog maar net, ik weet je naam nog niet eens, en jij de mijne ook niet. Mijn verhaal hoef je dus ook al niet te horen tot ik deftig weet wie je bent." En toen werd ze brutaal, nog even en ze had wel een probleem, Dio was slecht in opkroppen van gevoelens, maar toch bleef zijn gezicht strak in de plooi. "Dio is de naam." zei hij kortaf sinds zij zo brutaal was geweest. Hij ging met zijn hand door zijn haar en zo zorgde hij ervoor dat zijn stekeltjes mooi rechtop bleven staan. Een geeuw moest hij wel degelijk onderdrukken. Het meisje was zo saai, ze was zo voorspelbaar. Ze had de typische trekjes van een stereotype meisje en dat was dus naar Dio's normen oersaai. Ze zou hard haar best mogen doen om hem nog te kunnen verrassen.

"Dio is de naam." zei de jongen kortaf. Hij ging met een hand door zijn haar. Met die zin wist ze nog niet of ze alles zou vertellen of niet, ze kende hem nauwelijks. Hij zag er niet echt te vertrouwen uit, en hij zag er ook niet echt... Normaal uit, alsof hij iets te verschuilen had. Hij toonde nauwelijks emoties en dan zou het ook vast simpel zijn om te verschuilen wat hij dacht. Ben je te vertrouwen, ging Shauni zeggen, maar ze wist dat het een domme vraag zou zijn en dat ze gelach zou opwekken, alhoewel hij dat vast zou weten te verschuilen.
Argh, na zo'n kort antwoord wist Shauni gewoon niet wat te zeggen! Wat moest ze daarop antwoorden? "Ik ben Shauni," besloot ze maar doodnormaal te zeggen. Shauni haalde een hand door haar glanzende bruine pony, ze verveelde zich. Ze haalde diep adem en ging op de grond zitten. Ergens anders kon ze niet zitten, Dio had de enige kruk in de ruimte overgenomen. De kleren die ze aanhad waren toch lelijk, dus als ze vuil werden, was dat niet zo erg.
Shauni nam haar gsm. Het schermpje lichtte op en toonde 23:34 u. Hoe lang was ze hier al? 6 minuten of zo? Ze ging met haar hoofd of haar knieën liggen, maar stond na ongeveer een minuut weer op. Shauni had beslist, ze zou Dio een kans geven zoals ze met alle jongens deed. Ze zei, weer op haar normale, verleidelijke toon die ze vaak gebruikte bij jongens: "Wil je nog dat ik bij jou kom zitten of niet?" Haar groene ogen glansden en keken recht in Dio's ogen. Shauni wachtte op antwoord terwijl ze over haar arm wreef. Ze dacht wel dat dit Dio zou verrassen en hij zou toestemmen, maar je wist natuurlijk nooit hoe mensen zouden reageren. Shauni was best benieuwd naar hoe hij zou reageren, maar na haar 'you-know-you-want-me'-toontje was ze vrij zeker dat ze een verrassende reactie zou krijgen.

[Sorry, beetje korter en grote flut, maar er stond niet veel informatie die ik kon gebruiken in je post, dus sorry!]

"Dio is de naam" de toon waarop hij sprak was kortaf, dankzij haar arrogante toontje was hij geïrriteerd geraakt en was hij nu vrij slechtgezind. Al verraadde zijn gezicht niets. Hij was de man van weinig emoties en dat zouden ze allemaal wel merken. Het liefst wist hij veel van de anderen en zij niets van hem. Natuurlijk kon hij leugens gaan vertellen, maar dat was niet zijn stijl. Hij hield ervan om mensen te laten vissen naar hoe hij werkelijk was, maar nooit zouden ze er achter komen. Zeker niet na zijn verleden, zijn twee dode ouders, zijn irritante pleeggezin dat natuurlijk niet wist waar hij was. Het leek hem allemaal niet te deren. Shauni stelde zich voor, natuurlijk niet wetend dat hij haar naam allang wist. Dus hij hield de schijn maar op dat hij haar naam inderdaad niet wist. "Ik ben Shauni," Ze haalde haar hand door haar bruine haar, kopieerde de acties van Dio die net daarvoor zijn hand door zijn haren had gehaald. Dus ze leek mensen hun gewoontes ook te kopiëren. Lastig vrouwmens had hij voor zich. Dio onderdrukte een geeuw en bleef ontspannen op zijn kruk zitten. Nu veranderde Shauni's gezichtsuitdrukking en manier van doen. Nu werd ze de persoon waarop Dio zat te wachten... Het flirterig type. "Wil je nog dat ik bij jou kom zitten of niet?" Haar groene ogen glansden en keken recht in Dio's ogen. Haar verleidelijke toontje, als Dio niet was zoals hij nu was, was hij er waarschijnlijk voor gevallen. Hij zette een glimlach op zijn gezicht die er verbazingwekkend echt uitzag. "Natuurlijk" Hij klopte weer zachtjes met zijn handen op zijn schoot. Zo deel één van zijn plan was al goed verlopen. Echt verrast was hij niet, hij verwachtte dit toontje en hij ging er op in. Wetend dat hij dan een gevoel van overwinning zou opwekken bij Shauni, natuurlijk was hij deze keer eens aan de winnende hand, tenzij Shauni heel onverwachts uit de hoek kwam.

[size=12]Dio glimlachte. "Natuurlijk" zei hij en hij klopte weer met zijn handen op zijn schoot. Shauni ging zitten en sloeg haar benen over elkaar. Bam. Daar had je het, tuurlijk ging hij op het aanbod in. Iederéén zou het best willen, dacht Shauni stil bij zichzelf. Dacht ze. Ze wist eigenlijk best dat niet iedereen het zou willen, want de meeste mensen vielen niet voor de charmes van Shauni. Toch probeerde ze om zoveel mogelijk harten te veroveren en er zoveel mogelijk te breken. Een vaste relatie was niks voor Shauni, ze had het meer voor korte flirts die niet eens echte liefde waren. Echte liefde bestond niet volgens Shauni. Shauni zette haar ellebogen op haar knieën en rustte met haar kin op de rug van haar hand. Bruin waren haar handen niet echt, warm had ze het op Shadra nooit echt gehad. Liefde maakte haar wel warm, maar van dat soort warmte bruin je niet. Ze glimlachte even om waar zij allemaal zat aan te denken.
"Ik zal toch nog wat meer over je te weten willen komen voor ik mijn hele verhaal aan je neus ga hangen hoor, dus zeg maar gewoon wat je te binnenschiet." Ze grijnsde en strekte haar benen.[

[Sorry dat het zo kort is maar ik heb echt geen inspiratie meer!]/size]

"Natuurlijk" zei Dio met een valse glimlach waarvan niemand zou kunnen zeggen dat deze fake was. Niemand kende zijn ware emoties, hoe hij vanbinnen werkte en waarom hij geen emotie toonde, maar vandaag wou hij faken, hij had daar zin in. Shauni kwam op zijn schoot zitten, bingo, ze hapte toe. Hij viel helemaal niet voor de charmes van Shauni. Ze hapte gewoon als een vis toe op hetgene wat hij voorstelde. Zij was hier diegene die in de val zat. In zijn val zat. Zij was zijn gevangene, zij was diegene die niet aan zijn charmes kon weerstaan. Haar hart zou breken en dat was een feit, dat was ook zijn plan. Ze boog haar rug en zo kon hij misschien haar meer vertrouwen laten hebben. Hij legde zijn handen op haar schouders en begon haar te masseren, zachtjes, de meeste meiden hadden dat graag, dat had hij geleerd van zijn pleegouders. "Ik zal toch nog wat meer over je te weten willen komen voor ik mijn hele verhaal aan je neus ga hangen hoor, dus zeg maar gewoon wat je te binnenschiet." Ze grijnsde en strekte haar benen. Hmm, hij zou toch leugens moeten gaan vertellen, want ze mocht absoluut niets van hem weten. Een paar algemene feiten mocht ze wel weten. "Ik ben 1 meter 90 groot, ik weeg 80 kilogram ongeveer, ik ben achttien jaar. Ik kom van Nova, ik lees ook best veel." somde hij op, een paar algemene feiten die de waarheid waren, maar als ze meer vroeg, dan zouden zijn antwoorden goed verborgen leugens worden..

Toen Shauni voorover boog, begon Dio haar schouders te masseren. Shauni glimlachte, zij hoefde al niks meer te doen want Dio was zelf aan het proberen. Shauni zou terug toehappen als het net dat stapje verder ging. "Ik zal toch nog wat meer over je te weten willen komen voor ik mijn hele verhaal aan je neus ga hangen hoor, dus zeg maar gewoon wat je te binnenschiet." zei Shauni. Dio zei: "Ik ben 1 meter 90 groot, ik weeg 80 kilogram ongeveer, ik ben achttien jaar. Ik kom van Nova, ik lees ook best veel." Wooow, ontzettend boeiend. Hiermee wist ze nog steeds niet of ze alles zou vertellen of niet, ze moest eigenlijk meer weten. Wel, zou ze eigenlijk het verhaal aan iemand vertellen? Eigenlijk moest niemand het weten, het was haar geheim, en ze zou zich enkel maar meer down voelen als iemand het wist. Ten slotte wist je niet hoe mensen waren, hij kon alles doorvertellen, hij kon haar uitlachen, hij kon echt alles doen om haar in verlegenheid te brengen. Shauni stond op en ging tegen de muur staan. "Ik zat niet lekker... En ik heb besloten om het toch voor me te houden, want ik weet dat je niet iedereen kan vertrouwen." Als Dio toch wou dat ze hem alles vertelde, zou hij haar moeten verrassen.

PROFILE MAGICIAN

» Burn to hell
» I Burn - Droptopic
» Fire Water Burn
» You're gonna burn the city down
» ~Let's prove fire can burn water~ [Jayla]

Burn what breaks you [Open]

Burn what breaks you [Open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen