Volledige naam: Francis Jourdain Lyon Bonnefoy [spreek uit: Francie Sjoerdèn Lie-on Bonne-fuwah]
Roepnaam: Francis
Bijnamen: France, Fran, Jour.
Leeftijd: 220
Afkomst: Razen [Niet volledig, hij is 15% Novaans]
Magie: Vuur [Legendarische Magician]
Geaardheid: Homoseksueel

Niet veel mensen hebben een helder beeld van Francis. Het is niet zo dat zijn karakter zó vaag is dat niemand er iets van begrijpt maar het is wel zo dat mensen maar één enkel beeld van Francis hebben: De eeuwige flirt.

Vergeleken met andere mensen is Francis niet de meest serieuze. Hij is heel speels, vrolijk en voelt helemaal geen schaamte. Schaamte staat niet in zijn woordenboek. Hij is erg zeker van zichzelf en twijfelt niet aan zijn looks of aan zijn karakter. Hij vind dat mensen maar aan hem moeten wennen en moeten leren omgaan met hem, want hij gaat zich niet aanpassen aan anderen. Daarvoor is hij té blij met zichzelf. Dat hij geen schaamte voelt is ook de reden dat hij vaak dingen doet die anderen niet doen. Het lijkt soms alsof hij geen zelfrespect heeft. Wanneer anderen het niet aandurven om een vies goedje achterover te slaan, doet hij het gewoon. Wanneer anderen zich liever niet blootgeven in de letterlijke zin, doet Francis dat gewoon. Hij is wel een durfal in die zin maar soms wekt hij daar de verkeerde gedachten mee op. Mensen vinden hem dan idioot of een lage kerel met geen waardigheid of iets dergelijks. Francis geeft er niks om, hij kent zichzelf goed genoeg om te kunnen bepalen wat hij wel en niet moet doen en hoe hij zich in een bepaalde situatie moet voelen.

Francis heeft een vrolijk en optimistisch karakter. Je zult dan ook altijd een lichte glimlach op zijn gezicht kunnen vinden, in welke situatie dan ook. Hij is meneer de optimist, probeert mensen altijd op te vrolijken wanneer ze sip zijn en straalt altijd wel als een soort zonnetje. Het lijkt wel of hij alles heeft en werkelijk altijd gelukkig is. Dat is helaas voor hem niet zo ookal lijkt het wel alsof dat zo is. Nee, hij heeft gewoon geleerd dat je het beste uit alles moest halen, hoe wanhopig je toekomst ook leek. Je moest genieten van het moment, de dag plukken. Carpe diem.
Soms zijn er wel momenten waarin Francis gewoon serieus is. Dat soort momenten zijn beperkt maar ze zijn er wel en dat is ook heel goed te merken aan Francis. De stralende glimlach laat dan geen spoortje achter op zijn gezicht, de opgetrokken wenkbrauwen vormen zich tot een frons en hij wordt dan zo akelig stil dat het niet te geloven is dat het Francis is die daar op de stoel zit. Het duurt niet voor eeuwig. Als hij het gevoel heeft dat hij weer terug kan keren naar zijn vrolijkheid doet hij dat gewoon en dan huppelt hij weer rond, zingend en lachend als een kind.

De eeuwige flirt... Ja, dat is pas kenmerkend voor Francis' karakter. Hij heeft de pure neiging om wanneer hij iets leuks ziet er mee te gaan flirten. En dan wel effectief, zodat hij op zijn minst een kus krijgt. Als dat gebeurt, dan hup, naar zijn kamer. Hij houdt ervan, liefde. Hij is zelf erg liefdevol ingesteld, houdt van zijn vrienden en beschouwt ze als zijn familie. Daarom is hij graag degene die mensen helpt of troost, niet omdat hij daar dan hechtere banden mee krijgt. Nee, hij doet het gewoon graag voor de mensen waar hij om geeft ookal hebben zij een hekel aan hem. Het kan hem geen barst schelen of het wederzijds is of niet. Als hij van je houd, doet hij dat gewoon en blijft ook van je houden. Nou weet hij wel uit training dat banden breekbaar en soms gevaarlijk kunnen zijn. Die gedachte probeert hij in zijn achterhoofd te houden maar helaas is het hem nooit gelukt. Zelfs onbekenden behandelt hij alsof het gewoon vrienden zijn. Spontaniteit en liefde zit er dus zeker wel in, helaas zit er bij hem geen behoedzaamheid in. En dat is juist belangrijk voor een LM.

Ondanks al die goede eigenschappen heeft Francis toch wel één eigenschap die erg slecht is voor hemzelf. Hij is een enorme perfectionist. Wanneer hij een valse toon hoort bij het bespelen van zijn viool, wilt hij altijd helemaal opnieuw beginnen en het foutloos doen. Wanneer hij iets opschrijft, wilt hij het foutloos met perfecte grammatica doen anders doet hij het weer opnieuw. Dit geldt ook voor zijn magie. Hij gaat door en door tot hij uiteindelijk een move kan beheersen en het maakt hem niet uit of het hem uren of dagen kost. Het-moet-perfect. In het perfectionistische opzicht heeft hij wel veel doorzettingsvermogen want als iets niet perfect is, is hij het bereid om het steeds maar opnieuw te proberen tot het hem lukt. Hij geeft niet op, hij is absoluut geen opgever. Toch is het streven naar perfectie niet erg goed. Hij put zichzelf er alleen maar mee uit.

Eigenschappen in het kort:

Goed:
- Optimistisch
- Durfal
- Liefdevol
- Doorzetter

Slecht:
- Perfectionistisch
- Absoluut niet behoedzaam
- Mensen hebben maar één beeld van hem

Wanneer Francis praat, kun je heel goed horen dat hij een accent heeft van een vreemde taal. In dit geval is dat Frans. Om te pesten spreekt hij soms een woordje Frans of als hij eens ergens van baalt, vloekt hij in het Frans. Het zijn van die kleine dingetjes die hij nog steeds zegt naast het spreken van de standaardtaal op Kovomaka. Zijn uitspraak is soms wat vreemd. Sommige woorden kan hij niet uitspreken, sommige woorden kent hij helemaal niet en dan vraagt hij wat het betekent. Hij heeft geen taalachterstand, want hij kan zich goed verstaanbaar maken en zijn zinnen kloppen grammaticaal ook wel. Toch maakt hij soms wel miniscule foutjes maar die zijn nooit heel erg.

Over het algemeen ziet hij er wat oud uit, ongeveer 25 of zo. Dat komt vooral door de lichte gezichtsbeharing die hij op zijn kin heeft. Hij vindt dat het lichte sikje wel wat toevoegd aan zijn imago dus laat hij het lekker zitten. Hij heeft lang aardbeienblond haar wat golvend op zijn schouders valt. Soms bind hij zijn haar vast met een lint. Dit doet hij vooral tijdens het vioolspelen omdat zijn haren de snaren kunnen raken. Zijn ogen zijn wat smal, hebben een babyblauwe kleur en lijken altijd glimmertjes te hebben.
Zijn lichaamsbouw is lang en van gemiddelde breedte. Hij is 1,90, zijn schouders zijn wat aan de brede kant door de trainingen van Aidan en zijn armen hebben ook heel wat kracht. Hij is gespierd maar gezond gespierd dus geen bodybuilderslichaam. Hij is ook wat aan de lichte kant wat zijn manier van lopen verklaard: Hij loopt namelijk met heel lichte stappen. Je hoort de helft van de tijd zijn voetstappen niet eens, behalve wanneer hij in een echoende gang is. Hij is dan ook best zweverig, als een soort ballerina. Op zich vind hij dat wel leuk, hij is dol op ballet.
Overige kenmerken zijn er verder niet, behalve dat hij altijd wel leuke kleding aan heeft. Zijn stijl neigt wat naar en classicisme en het romantisme: Veel warme tinten, kleine versierinkjes zoals ruches of gelineerde randen. Naast zijn stijl van kleding heeft hij ook vaak knopjes in zijn oren. Voor de rest doet hij niet aan piercings of tattoeages, ookal vindt hij het wel leuk om bij anderen te zien.

0~10:
Perfection
Perfect... Alles moest perfect. Van begin tot eind, van top tot teen. Geen enkel spelfoutje, geen enkel vlekje op zijn broek. Helemaal niks. Hij moest perfectie uitstralen, de mensen versteld laten staan.
Francis is geboren in de familie Bonnefoy, een rijke en adellijke familie. Zijn ouders (Jeanne Bonnefoy en Louis Bonnefoy) waren zo gelukkig toen hun kind geboren werd. Aardbeienblond haar en babyblauwe ogen, net zoals zijn moeder. Expressief en explosief zoals zijn vader. Hij groeide als onkruid nadat hij was begonnen met lopen en hoe meer hij groeide, hoe meer hij veranderde. Van explosief ging hij naar recessief, een beetje een muurbloempje. Van hyperactief ging hij naar rustig en verfijnd, dankzij de gedragsregels die zijn ouders voor hem opstelden of zoals hij het noemt: Gedraag je anders krijg je geen snoepje. Zijn ouders waren desondanks erg blij met hun kind maar wist dat ze nog blijer zouden zijn wanneer hun zoon net zo als hun was: Beroemd, geliefd en perfect. Verfijnd, netjes en verheven boven de rest. Toen Francis oud genoeg was, kreeg hij direct etiquette-lessen, lessen in topografie, geschiedenis, wiskunde, een tweede vreemde taal en vervolgens nog een derde vreemde taal. Elke keer dat hij een foutje maakte, moest het opnieuw en hij moest net zo lang doorgaan tot hij alle landen kende, de formules wist toe te passen, de geschiedenis van het universum wist en de talen vlekkeloos beheerste. Nou ging dat laatste natuurlijk niet heel goed omdat talen moeilijker zijn om te beheersen dan bijvoorbeeld wiskunde, waardoor hij ook veel taalondersteuning kreeg. Hielp het wat? Jazeker. Maar het ging ten koste van kleine Francis. Hij raakte uitgeput door al de lessen maar hij deed alles om zijn ouders tevreden te stellen. Hij wou dat ze van hem hielden en niet tegen hem aan zouden kijken met de gedachte dat hij onhandelbaar of een mislukkeling was.
Omdat hij zijn hart nooit ergens had kunnen luchten omdat hij altijd maar bezig was met lessen volgen, op bezoek ging bij andere adellijke families en dergelijke, koos hij ervoor om muzieklessen te nemen. Hij hield van muziek. Hij danste er altijd op tijdens een bal en vond de samenklanken van de instrumenten prachtig. Hij was erg onder de indruk van de mensen die in het orkest zaten en wou zelf ook iets met muziek gaan doen. Na lang vragen en zeuren stemden zijn ouders ermee in om hem op muziekles te sturen. Hij begon met de viool. Eerst ging het nogal moeizaam omdat hij noten moest leren lezen en de praktijk onder de knie moest krijgen maar toen dat eenmaal lukte, ging Francis met grote sprongen vooruit. Al snel kon hij meer liedjes spelen dan hij zich kon herrineren en wanneer het orkest kwam om voor hun te spelen, kon hij de partijen zo overzetten in noten. Zijn ouders zagen een groot talent in hem en moedigden hem aan om iets als componist te worden. Francis was nog veel te jong om zo een beslissing te maken maar sinds hij niet zo'n persoon als zijn vader wou worden die altijd maar lui op een stoel zat en documenten ondertekende, ging hij hier toch mee akkoord. Waarom zijn ouders dit beroep aanmoedigden? Puur voor de roem, niet voor Francis' eigen plezier.

10~20:
Putting heart in music
Voordat Francis echt voor het beroep componist ging, wou hij eerst weten of hij wel goed genoeg was. Door zijn ouders was hij echt een perfectionist geworden en als hij niet te weten kreeg of hij goed genoeg was, zou hij niet voor het beroep willen gaan. Toen hij 10 was, ging hij op concours, een wedstrijd waar mensen laten zien wat ze kunnen. Op concours was hij bloednerveus. Hij was bang om fouten te maken en uitgelachen te worden door het publiek. Hij werd uiteindelijk zo vreselijk bang dat hij voor hij op moest begon te huilen. De nervositeit werd hem te veel, steeg hem naar het hoofd. Hij wou gewoon opgeven en naar huis gaan ookal wist hij dat hij het voor hemzelf en voor zijn ouders zou verpesten. Op dat moment kwam er een jongen die hem troostte en zei dat het half niet zo eng was als hij dacht. Hij moedigde Francis aan en toen deze eenmaal genoeg moed had om het te doen, ging hij het podium op en speelde de sterren van de hemel.
Francis was de jongen zo dankbaar dat hij nadat hij op was gegaan naar hem toe ging en hem duizendmaal bedankte voor zijn aanmoediging. Hij stelde daarna voor om contact te blijven houden en na het concours deden ze dat ook. Zo werden hij en Alejandro de beste vrienden.
Francis ging na het concours gewonnen te hebben voor het beroep componist. Hij kreeg les in andere instrumenten, instrumenten als piano, contrabas, trompet en dergelijke. Hij leerde zoveel instrumenten beheersen maar geen van de instrumenten ging zo vlekkeloos als viool. Dat is nog steeds zo. Naast het bespelen van andere instrumenten leerde hij ook over de theorie van componeren, de praktijk en alles wat erom heen draaide. In een paar jaar had Francis genoeg geleerd om een eigen lied te schrijven. Op zijn 15e had hij een hit gescoord. Een klassiek nummer genaamd ''La femme'' (de vrouw). Door dat nummer brak hij door als componist en werd hij beroemd. De droom van zijn ouders was dus uitgekomen.
Francis had zelf nooit gedacht dat hij beroemd zou worden, deed componeren puur en alleen voor zijn eigen plezier. Hij kon eerst maar niet wennen aan de roem, hij had niet verwacht dat mensen zijn muziek mooi zouden vinden en dat ze ook daadwerkelijk hun bewondering uitten door allerlei fanmails en dergelijke. Het was allemaal een grote verrassing voor Francis maar vond hij het leuk? Zeker wel.

Magical experience
Rond zijn 14e begonnen zich tekens van magie te tonen: Kaarsen die opeens uit of aan gingen, de kamer die van koud naar warm ging. Eerst merkten ze dit niet eens, dachten ze dat het aan de wind of aan het klimaat lag. Later werd het echt duidelijk dat Francis magie bezat. Toen ze bij het smeulende haardvuur hadden gezeten, een halve ruzie hadden gehad over dat de kwaliteit van zijn muziek omlaag ging, rees het vuur opeens tot hoog in de schoorsteen. Ze wisten dat het niet aan hun had gelegen doordat zijn vader volledige controle had over vuurmagie en zijn moeder geen vuurmagie beheerste. Het was vast en zeker hun zoon geweest. Francis stond versteld door dit en zijn vader begon meteen met hem lesgeven in vuurmagie. Het ging niet vlekkeloos. Francis' afkomst is niet volledig Raziaans, ook 15% Novaans, wat de reden was dat hij er zoveel moeite mee had. Vlammen kon hij alleen beheersen wanneer er een vlam in de buurt was en dan nog ging het niet erg goed. Hij baalde hier in eerste instantie erg van maar door zijn drang naar perfectie, probeerde hij het toch. Hij ging door tot het uiterste, deed zowat alles om ervoor te zorgen dat het hem lukte. Zijn motivatie hielp hem enorm in dit proces en uiteindelijk lukte het besturen. Maar hij was niet de beste en dat frustreerde hem vreselijk.
Een paar jaar later lukte alles hem al redelijk. Helaas was het in zijn ogen nog steeds niet goed genoeg. Zijn vader was diep teleurgesteld in hem. Hij voelde zich als een soort mislukkeling die tijd en gek genoeg wou hij het bijna opgeven. Hij was kapot, moe en werd lusteloos in alles wat hij deed. Dat was tot hij Aidan ontmoette. Aidan was een flink stuk ouder dan hem en had de rang van Legendarische Magician al aangenomen. Ze hadden elkaar in een bar ontmoet, waar Francis nogal depressief zat te drinken. In een soort opwelling vertelde hij Aidan alles over zijn vuurmagie-lessen en dat die hem vreselijk uitputten. Destijds was Aidan nog op zoek naar een opvolger maar alle mensen die hij in gedachten had, hadden gefaald. Hij besloot de jongen te testen, te kijken wat deze kon. Hij nodigde hem uit om eens te komen trainen en Francis accepteerde deze uitnodiging toegewijd.
Toen ze begonnen te trainen, merkte Aidan al dat Francis niet erg goed was met de magie. Het was matig. Hij maakte veel fouten, soms ging het vuur de andere kant op maar stopte Francis ooit? Nee. Dat deed hij niet. Hij was gemotiveerd en wou goed met zijn magie om leren gaan en de enige manier om dat doel te bereiken is om keihard te trainen. Toch was Aidan niet erg onder de indruk van zijn kracht. Hij wou Francis bijna opgeven en een andere kandidaat nemen maar hij zag hoe toegewijd en gemotiveerd Francis was en dat hij als hij eenmaal ergens aan begon er niet mee zou stoppen. Zijn motivatie interesseerde Aidan wel. Hij besloot hem te gaan trainen, ergens puur om te zien hoe lang hij het zou volhouden...

20~220:
Years have passed me by
Jaren en jaren gingen voorbij aan training. Elke training werd met de dag zwaarder maar het was niet voor niets: Zijn spieren werden sterker, zijn magie werd gecontroleerder en zijn eigen geest werd stabieler. Hoe meer hij trainde, hoe beter, waren zijn gedachten destijds. Hij kon het niet hebben dat zijn ouders en familie teleurgesteld waren omdat hij zijn magie niet goed beheerste en omdat de verkoopcijfers van zijn muziek daalden. Toen gáf hij nog om de mening van anderen dus deed hij zijn best om iedereen tevreden te stellen ookal zou hij zich er kapot voor werken.
Toch begon Francis zich er steeds minder van aan te trekken. Hij werd met het jaar ouder en zo ook flink wat wijzer. Hij begon op te staan voor zichzelf, gaf niks meer om wat anderen over hem zeiden en deed alles puur voor hemzelf. Hij wou de magie beheersen omdat hij wou laten zien dat er uit een ''mislukkeling met magie'' toch nog een sterke magiër kon ontstaan. Hij wou veranderen, zijn manipulatieve verleden achter zich laten en zich richten op een betere toekomst. Toen hij dat realiseerde gingen de trainingen ook steeds beter. De magie luisterde naar zijn eigen wil en ergens was dat ook precies wat Francis verkeerd had gedaan: Hij had geen eigen wil gehad. Hij had alsmaar geluisterd naar zijn ouders, had ze tevreden willen stellen met de resultaten en niets meer of minder. Aidan was trots op hem, liet dit ook blijken. Dat was ook zijn hele plan geweest: Francis zo hard laten trainen dat hij op een dag zou beseffen dat hij het niet voor anderen deed maar voor zichzelf. Aidan bewonderde dit en vanaf die dag besloot hij hem als vaste leerling te nemen en hem te trainen tot hij sterk genoeg was om hem op te volgen.

Somebody that I used to know
Tijdens zijn training besloot Francis (toen 53) weer eens langs Alejandro te gaan. Hij had hem lang niet meer gezien, miste hem en moest nodig bijpraten over zijn training en dergelijke. Aidan moest die dag toch weg dus hij kon vrij en blij gaan waar hij wou. Toen Francis daar aan kwam begroette hij Alejandro eerst uitbundig en vrolijk en praatten ze heel wat bij over wat er de laatste jaren is gebeurd. Het was weer heel gezellig, net zoals vroeger. Alejandro besloot op een gegeven moment om hem voor te stellen aan zijn twee zussen Anna en Sophia. En echt, het leek net liefde op het eerste gezicht. Francis kon de hele dag zijn ogen niet van Anna af houden. Hij werd heel stuntelig door haar ookal probeerde hij zich zo netjes mogelijk te gedragen. Hij kon het niet helpen. Hij kon niet anders denken dan dat ze zo mooi en lief en attent was. Elke keer als hij een vrije dag had ging hij naar Alejandro toe, puur en alleen om Anna weer te zien en met haar te spreken. Hij was eigenlijk best wel een stalker.
Door de jaren heen veranderen mensen en zo veranderde Francis ook. Hij liet een zelfvertrouwen groeien in de vorm van een sik, het wobbelige gedrag ging weg en hij begon zich volwassener. te gedragen Helaas kwam het flirten er nog even bij en zijn drang om alles perfect te doen bleef gewoon. Dat flirten had echter zo zijn voordeel: Francis werd een echte romanticus en hij was vastbesloten dat in te zetten om Anna ook voor hem te laten vallen. Hij gaf haar rozen, chocolade, stuurde lieve kaartjes en noem maar op. Hij deed zowat alles om haar tevreden te stellen en eventueel verliefd te laten worden. Maar helaas, zijn liefde werd niet beantwoord. Toch bleef hij optimistisch met de gedachte dat ze ooit wel voor hem zou vallen. Ooit... Helaas kwam er nooit een ooit. Anna overleed. Alejandro's ouders hadden hem gedwongen om Anna en Sophia langer te laten leven door middel van magie maar toen Anna rond de 100 was, wou ze dat het stopgezet werd. Ze wou niet meer leven, het duurde haar al veel te lang en het leven werd lusteloos en onnodig voor haar. Ze had alles wat ze wou gedaan. En op de dag van haar 101ste verjaardag, overleed ze.
Francis kwam maar met moeite over haar dood. Hij had werkelijk waar van haar gehouden, had alles gedaan om haar te laten zien hoeveel gevoelens hij voor haar had en nooit was het beantwoord geweest. Natuurlijk had hij haar niet willen dwingen om van hem te houden maar toch, het was nogal bedroevend voor een man.

Love is genderless
Een ander hoofdstuk in Francis' leven was dat hij niet erg lang bij de vrouwen was gaan hangen. Na Anna's dood was hij depressief, was hij vaak te vinden in bars waar hij en Alejandro zich lam zopen om het verdriet te verdringen. Door de vele bezoekjes aan de kroegen en bars kreeg Francis ook onder andere zijn nicotineverslaving. Nicotine hielp hem beter na te denken en zich beter te concentreren. Zo stopte hij op een gegeven moment met drinken omdat hij wist dat het niet goed was om alles domweg te verdringen. Huilen deed hij niet, het verdriet was inmiddels wel geleden. Toch ging hij nog steeds naar kroegen waar hij een nieuwe interesse vond: Mannen.
Vrouwen waren daarna gewoon verleden tijd geworden. Hij had ze een beetje aan de kant geschoven. Hij weet nog steeds niet waarom hij opeens op mannen begon te kicken, begon zich een beetje zorgen te maken om het merk sigaretten wat hij gebruikte maar het maakte hem na een tijdje niet eens meer uit. Liefde was liefde. Of het nou vrouw met man was, man met man, of vrouw met vrouw.
Er was echter wel één ding wat hem erg stoorde: Hij vond Alejandro bijzonder aantrekkelijk. Zijn. Beste. Vriend. Aantrekkelijk. Eigenlijk ook puur en alleen omdat hij zoveel op Anna leek. Het is wel te begrijpen dat Francis dat niet kon hebben en hij deed zijn uiterste best om het voor hem te verbergen. Hij probeerde eigenlijk zijn hele homoseksualiteit voor hem te verbergen, puur en alleen omdat hij zijn afkeer kent en weet dat hij er niet positief op zou reageren.

At long last
De jarenlange zware en intensieve training hadden uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen. Francis had optimale controle over zijn magie, had een nog groter uithoudingsvermogen opgebouwt en was in zekere zin al een LM te noemen. Aidan vond dat Francis er klaar voor was. Beiden waren ze trots op de resultaten die ze geboekt hadden en het was voor Francis nogal lastig om afscheid te nemen. Aidan was een geweldige trainer geweest, soms wat streng en hardhandig met zijn methodes van trainen maar was daarnaast wel sympatiek en wist ook altijd of er iets met Francis was. En Francis was een aanwezige en gemotiveerde leerling geweest waar Aidan graag les aan gaf. Er zou uiteindelijk toch een moment komen waarin ze afscheid van elkaar namen. Dat deden ze. Hun paden splitsten en allebei namen ze een ander pad.
Daarna bleef Aidan voor een lange tijd afwezig. In de tijd dat hij afwezig was, nam Francis zijn functies op Razen tijdelijk over tot hij vanzelf terug zou komen. Hij bleef echter een maand of twee afwezig en Francis begon zich echt af te vragen wat er gebeurd was. Uiteindelijk kreeg hij een brief van de Hoofdmeester van SSA, waarin stond dat Aidan was afgetreden als LM en hij Francis had gekozen als zijn opvolger. Zo vertrok Francis naar SSA als de nieuwe LM van Vuur, klaar voor alle tegenslagen en uitdagingen.

Francis heeft een nicotine-verslaving. Hij is in aanraking gekomen met sigaretten in een bar toen hij nog zijn verdriet weg dronk. Hij dacht dat het geen kwaad kon. Hij nam een eerste trek, vond het eerst heel erg smerig maar ze zeiden dat je er aan moest wennen, net zoals je aan bier moet wennen. Francis twijfelde eerst maar nam opnieuw en trek en daarna nog een aantal trekken tot hij het een best aangenaam gevoel vond. Zo begon hij te roken. Eerst heel weinig, per dag maar één maar dat werden er steeds meer. Hij rookte vooral wanneer hij voor een moeilijke keuze stond en hij zijn concentratie nodig had. Nicotine hielp hem beter na te denken, zich te concentreren. Een beetje zoals drugs. De bijwerkingen zijn echter ook zoals ze bij drugs zijn. Als hij een kwartier niet heeft gerookt beginnen zijn handen te trillen, wordt hij chagrijnig als de pest en kan soms wel uitbarsten in wanhoop voor nicotine. Pak zijn sigaretten dus niet af.

Likes: Alles wat met kunst te maken heeft(muziek, toneel, beeldende vorming), wijn(ookal drinkt hij het in tegenstelling tot Master Savador heel wat minder), zomer, schattige dingen.
Dislikes: Vies weer, viezigheid in al zijn vormen, spinnen.