PortalIndexIt's a brand new era, you see. HpD5UwnIt's a brand new era, you see. 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 It's a brand new era, you see.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimedo nov 10 2011, 01:58

Al eerder was het hem ter ore gekomen dat een paar nieuwe Legendarische Magicians uit hun godvergeten Rijk waren gekropen en zich als parasieten op Starshine hadden gevestigd. Vers, fris en nieuw voor de volgende generatie, alsof de opvolgers nog een te slappe hap waren om die grootse taak op hen te nemen. Norwood misschien, dat was een letterlijk groentje. Zwak, knullig, alles behalve slinks. En als je niet slinks was, was je naar zijn behoren ook alles behalve intelligent. Bovendien was Norwood van pure Grenaanse bloede, 't takkevolk. Het had Savador kwaad gemaakt bij het besef dat hij zich alwéér als een makke hond voor de voeten van een of ander nieuw hoog mannetje moest werpen en die te bestempelen als een nieuwe leermeester. Als er zich ook een nieuwe Heer van het Duister in Dorchadas had genesteld, tenminste. En daarom was hij met een strak betrokken frons op zijn bleke gezicht en zacht ruisende mantel benend op weg gegaan naar de Toren om zijn onwennige vermoedens te bevestigen. Kadaj was een sul geweest, niets meer dan een zielig mannetje dat het wat te hoog in zijn bol had. Hij haatte de knul, en hij haatte Deshas om het feit dat hij zo'n mislukkeling als zijn directe opvolger had aangewezen. Maar Savador wist dat zijn oude leermeester nooit de slimste was geweest, en dat Deshas er zelfs voldaan over was geweest dat zijn opvolger op het gebied van denken veel meer aangelegd was dan zijn meester. Tevens meer aangelegd in dat dan in magische vaardigheden. Al was hij volgens Deshas een leerling die alles snel oppikte, het had hem destijds wel zorgen gebaard. Maar Deshas was er niet meer. Hoewel hij - rottig als zijn gedachtegang kon zijn - het beste met hem voor had en hem voor zolang als vriend behandeld had, was het ondanks alle vriendschappelijke momenten waar hij achter zijn rug om wel om kon kotsen vooral geweest om de macht en de hoge titels. Deshas had dat natuurlijk nooit doorgehad. Maar nu was het zowaar een gemis om geen trainingen van hem te krijgen. Nu pas realiseerde hij zich dat het wel degelijk een vriend voor hem was. De enige die hij ooit had gehad.
Achter je laten. Alles achter je laten. Het motto van de nu-periode in zijn leven. Het was voorbij en er was niets meer aan te doen. Voor Dorchadas kwam Savador abrupt tot stilstand. Nors staarde hij naar het zwart- met bordeau gekleurde hout voor zijn neus en het duur ogende Shadraanse embleem in het midden. De deur was in ieder geval hetzelfde gebleven. Zo stond hij er ook altijd enkele seconden voor voor hij klopte als Deshas hem na enige tijd weer naar zijn kamer riep voor een nieuwe training of een krachtige nieuwe spreuk die hij hem wilde aanleren. Savador greep naar de deurknop en zwaaide de deur nu echter zonder enige aankondiging open. Met samengeknepen ogen bleef hij in de deuropening staan en tuurde het vertrek in. De schemerige kamer rook wat muf, stofdeeltjes zweefden als witte spikkeltjes in een laatste warme zonnestraal die zich de kamer binnengeworpen had; als een laatste toning voor het door grauwheid vervangen werd en de echte herfst kwam. Hij herkende het allemaal nog wat vaag. Langzaam stapte hij verder de kamer binnen, de deur liet hij achter zich halfopen staan. Zijn slangachtige ogen gleden door de ruimte, en bij ieder plekje waar zijn blik bleef hangen ontvouwden zich steeds nieuwe vage herinneringen en de momenten die erbij hoorden. Het grote, bijna koninklijke kussen voor Miraç de zwarte panter die altijd in de hoek gelegen had, de muur waar Deshas zijn in schede gestoken zwaard tegen had laten rusten, het grote portret van de allereerste Heer der Duisternis die destijds in de zijkamer hing, de zilveren kroonluchter met spinrag tussen de kaarshouders aan het plafond. Zelfs sommige meubilairstukken meende hij nog te kunnen herkennen uit de Deshas-generatie. Of het was maar schijn, zoals veel in de mystieke kamer toendertijd schijn was. Savador streek zwijgend met een tweetal vingers over de desk van een kleine eikenhouten kast. Hij liet er een duidelijke streep in het stof bij na. Ja - het was een fase die hem nooit snel zal ontgaan, dat was zeker. Alles verandert. De oorzaak lag 'm bij de tijd die minuten, uren, dagen en jaren van zijn leven wegtikte. Voor zover het enige dat hij niet te boven kon staan.
Savador bleef na een paar trage passen uiteindelijk bij dezelfde kast stilstaan en sloot licht fronsend zijn ogen. Dat iemand hem nu al een kleine poos in de gaten hield was hem niet ontgaan.

[ Alejandro o3o ]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimedo nov 10 2011, 18:02

Hij haatte het.
Alles om precies te zijn. Alles aan deze verdoemde vreselijke plek. Enige licht punt was de uitdaging die zichzelf een naam had gegeven: Lesaiah. Maar echt zin om haar weer te irriteren kreeg hij ook niet. Was blij dat hij geen blauwe plekken had of iets in die zin. Hij wreef met een hand over zijn nek, slaakte een zucht. Misschien kon hij zich terplekken eventjes wurgen zodat dit alles zou stoppen. Hij haatte het om niets te doen hebben, dan ging hij denken. En hij hield niet van denken, omdat dat altijd uitliep in herinneren. En herinneren was het ergste wat hij kon doen in zijn leven. Herinneringen waren voor zwakkelingen die te lomp waren om een punt te zetten achter het verleden. Hij snapte niet hoe mensen zich vast konden klampen aan hun verleden. Ach, kon hij wel geamuseerd toekijken hoe ze wegkwijnden zonder ook maar iets te hebben bereikt in hun zielige leventjes. Dat was nou weer wel leuk. Maar het leek wel alsof hij mensen acuut wegjaagde, dat ze wisten dat hij eraan kwam en zich daarom snel verstopten.
Een grijns plooide zich rond zijn lippen, nou hij er een over nadacht… Die zogenaamde opvolger had hij ook nog niet gezien. Zou toch wel komisch zijn als zelfs die persoon bang was voor iemand die hij of zij nog nooit had gezien. Maar aan de ene kant… Als die persoon Kadaj had overleefd, dan was er tenminste al een plus puntje. Want hij wist van zichzelf dat hij minder erg was dan die vent. Of ja, zo zag hij zichzelf dan. En zijn zelfbeeld kon je nou niet echt kloppend noemen. Het was al een wonder dat hij niet vierentwintigzeven voor een of andere spiegel stond. Zichzelf te bewonderen en verdrinkend in zijn egoïsme en trots. Het was best zielig, heel erg zielig. En dat wist hij zelf ook wel. Maar niemand wist dat hij zo was, hij kon wel wat dingetjes voor zich houden. En dan was het toch goed?
Hij stopte eventjes, staarde met grote ogen in het niets. Waarom… Goede god, hij was weer eens afwezig geworden. Hij keek om zich heen. Trap… Overal traptreden. Hij drukte zichzelf tegen een wand aan, keek de kant op waar de trap naar onder liep. Vervolgens keek hij weer de andere kant op. Sophia… Ze was hier, hij wist het zeker. En ze zou hem duwen. Zodat hij zou vallen, en vallen en vallen en vallen en vallen en val… Stop. Ho, waar was hij in godsnaam mee bezig. Sophia was hier niet. Die was hoogstwaarschijnlijk allang dood. Hij haalde een hand door zijn haren, slaakte een diepe zucht. Idioot gedoe. Dat was dus de reden waarom hij het haatte, dat hele denk gedoe. En de architectuur hier natuurlijk, maar dat was op het moment niet belangrijk.
De moeite om verder de trap op te lopen had hij niet genomen. Hallo, hij mocht zichzelf een legendarische magiër noemen. Dan moest hij die naam wel waarmaken, en legendarische mensen of figuren deden niet aan traplopen in zijn ogen. En hij had al de nodige trucjes om zich van de ene naar de andere plek te begeven door enkel in zijn vingers te knippen, dus waarom moeilijk doen?
Een frons was zijn eerste reactie op het feit dat zijn deur open was. Even was er het vage idee in hem opgekomen dat het Lesaiah was, die hem nog een klap verschuldigd was. In haar ogen dan, want hij zag nooit in wat hij verkeerd deed. Hij haalde zijn schouders op, liep gewoon naar de deuropening toe en bleef hierin staan. Hij leunde tegen de linkerkant, trok een wenkbrauw op. Werkelijk. Kreeg hij ook nog eens bezoek van een wild vreemde. ‘*Hey Mister, qué es eso?’ Hij had het vrij luchtig gezegd, alsof er niets aan de hand was. Maar het irriteerde hem wel. Eerst was Lesaiah gekomen, had hem een klap verkocht. En nu een of andere gast die hem waarschijnlijk zou irriteren. Net nu hij het goede voornemen had genomen de overige papierwerken te bekijken die hij had overgeslagen omdat het teveel letters bevatte.

* Hey Mister, qué es eso = Hé meneertje, wat moet dat?
» Slaat er meer op dat hij die kast dinges aanraakt c:
» En ja deze post is zinloos, deal with it n_n
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimevr nov 11 2011, 07:30

Het was niet zo moeilijk geweest om de figuur al op te merken voor hij dit zelf met blik of woorden aangaf; de gigantische magiebron aan duisternis vulde als een zware druk de atmosfeer en deed het zijne trillen. Legendarisch niveau, ja dus. Conclusie bevestigd.
Wetend dat wie of wat het deze keer ook mocht zijn de persoon hem in de deuropening aan het bekijken was, deed Savador ongestoord verder zijn ding. Het langzaam langs de kasten en de stoelen schuifelen, zijn voeten amper zichtbaar onder de lange meeruisende mantel om zijn benen. Wel met een ergerlijke frons boven zijn gesloten ogen, want het was weer zover. Een nieuwe leermeester. Een nieuw persoontje waar hij zich voor de voeten zou moeten werpen. Enfin, niet iets waar hij al die tijd met smacht op zat te wachten. De stilte werd bruut verscheurd toen een zwaar accent de ruimte vulde in woorden die hij nauwelijks begreep; 'Hey Mister, qué es eso?' Savador was spontaan stil blijven staan, doodstil en recht, zijn bleke hand nog op de desk van de kast. Shadraans? Misschien een zwaar dialect uit de zuiderlanden van zijn thuisplaneet. Hij wist het niet. Er waren zoveel dialecten en daarbij meegenomen accenten op Shadra dat zelfs in de boeken van de beste geleerden nog een aantal ontbraken die wel weer in andere boeken vermeld stonden. Zelf kwam hij van Noord-Shadra, waar meer met 'ooig' en 'shae'-klanken gesproken werd. Het was in het algemeen meestal zoals het er gebruikelijk op iedere planeet aan toeging; Zuiderlanders konden Noorderlanders niet of nauwelijks verstaan, en idem dito. Maar de plotselinge woorden waren wel een aanleiding voor hem om zich langzaam naar de persoon in de deur om te draaien en zijn bleke ingevallen gezicht aan hem of haar te onthullen. Nors richtte zijn slangachtige blik zich in twee rode ogen in een nog strak, jong gezicht dat omlijst was met spierwitte lokken zoals Neara ze had. Maar dit haarstructuur gaf hem geen neiging om zijn neus er tussen te duwen en de geur op te snuiven als bij Neara's lokken van zachtheid en slag. De verticale pupillen in zijn irissen versmalden zich tot flinterdunne spleetjes. De blik in die rode ogen beviel hem niet. Al om al was het een lange volwassen man die daar in de deurpost stond, met een aura dat wel de macht uitstraalde, maar niet de kilte zoals de meeste Heren der Duisternis die hadden. Of het was maar schijn.
Savador reageerde niet op de vreemde woorden van de man, had immers alleen maar de eerste twee woorden begrepen. Met zijn ogen gesloten en zijn kin iets hooghartig opgericht sloeg hij met een hand de mantel achter zijn benen, liep in een snelle pas op een zachte fauteuil af en liet zich er doodleuk op neerzakken. Half onderuit, zijn been over het andere geslagen alsof Dorchadas aan hem toebehoorde. 'Zo,' kwam het er bitter uit. Hij keek de lange man uiteindelijk weer ijzig aan. 'En jij bent de nieuwe falende vervanger die de aangrijpende titel van Heer der Duisternis voor zolang het duurt weer op je zal nemen tot de nieuwe hoog van de toren blazende dwaas binnen komt sukkelen?' Savador liet zijn blik extra traag over de man heenglijden, langzaam en kritisch alsof hij een stuk vlees van de slager was en hij na wilde gaan of hij wel een keurmerk bevatte. 'Femonemaal,' weerklonk het ten slotte op een zachtere toon barstend van het sarcasme en de minachting door de stille kamer.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimevr nov 11 2011, 10:07

Natuurlijk vond hij het niet leuk dat hij genegeerd werd, maar het zij zo. Hij lag zich snel bij dingen neer, wist dat hij later toch duidelijk kon maken dat de ander verkeerd zat. Het lag er echter aan hoezeer de ander hem irriteerde in wat voor manier hij het zou laten blijken dat deze ernaast zat. Manieren waren er genoeg, en hij kende ze allemaal uit zijn hoofd. Het zat nog vers in zijn geheugen, hoewel hij een vijfentwintigjarige rust periode had gehad. Wat inhield dat hij zichzelf af had gezonderd van de buitenwereld, simpelweg omdat het nieuws hem had bereikt dat… Nou, leuke bijvoeglijk naamwoorden kon hij niet gebruiken voor de ander. Dus had hij de optie om nou sarcastisch tegen zichzelf te gaan doen in gedachtes, of enkel en alleen de naam zeggen. Nou, nadat hij er dus achter was gekomen dat Kadaj was verdwenen had hij de moeite genomen zichzelf eventjes af te zonderen. Alles te ordenen en te overzien. Bij de leeftijd rond de honderd, wanneer Deshas verdween, hadden ze geen van beiden nagedacht over de consequenties die je zou ondergaan als je daadwerkelijk een LM werd. En nu bleek dat Kadaj degene was die het het meest onderschat had.
O, meneertje voelde zich thuis. Leuk. Nou kon hij er niet goed tegen als anderen zenuwachtig deden, want dan werd hij het zelf ook, en omdat het gewoon irritant was. Nervositeit was iets anders, daar kon hij om lachen. Heel erg hard om lachen, en hij zou zich ook niet inhouden om dat te doen. Nou, bij mannen dan. Bij vrouwen kwam het altijd goed uit, dan had hij ze precies waar hij wou en kon hij werkelijk alles bij ze uithalen. En door de manieren die hij had geleerd, en die maar al te goed in zijn systeem zaten, kon hij niets anders dan ervan profiteren. Anders zou hij zijn zin nooit krijgen. En er was overigens niets met profiteren. Zijn ouders hadden hem zelfs geleerd alles in zijn voordeel te gebruiken, met nadruk op zijn vader. Want dat was hoe de man alles voor elkaar had gekregen.
De behoefte om naar de ander toe te lopen voelde hij niet. Hij vond hem nu al irritant. En in zijn ogen was hij ook ijdel, en verwend et cetera. Enkel door de blikken die hem geschonken werden. Maar een snel oordeel vellen zou hij niet, zijn beeld van anderen was zo flexibel als maar kon. En hij nam er altijd vrede mee als zijn eerste beeld niet scheen te kloppen. Dat was vrijwel nooit correct. Man, wat dat betreft kon mevrouw Lesaiah nog eens wat van hem leren. Hoe kinderachtig hij zich ook gedroeg tegenover haar. Hij trok een mondhoek omhoog, keek naar de ander. Leuke omschrijving, had hij nog niet eerder gehoord. Kwam ook omdat hij het hele verhaal dat hij, uitgerekend hij, in de voetsporen van Kadaj moest treden.
‘Ach, het is hoe je het bekijkt. Ik ben er tenminste beter vanaf gekomen dan… Die gast die meent mijn opvolger te worden,’ merkte hij op. Ja, hij wist wel dat de kans dat die man, die daar zat, hoogstwaarschijnlijk de miezerige titel van opvolger op zijn naam had. Want waarom zou hij hem anders komen opzoeken? Men was hier niet nieuwsgierig, of was zo beschaafd anderen hun privéleven te gunnen en hem of haar niet te storen enkel omdat zij wouden weten wie of wat de nieuwe dragen van een bepaalde titel was. ‘En ik denk dat ik hier sowieso nog wat langer zou rond blijven sukkelen, zoals jij het zou noemen, dan Kadaj,’ grijnsde hij, ‘En aangezien je je ook al thuis voelt hier. Neem ik aan dat je hier vaker bent geweest, klein gokje. Neem ik dus ook aan dat jij de zilverentitel op je naam hebt van opvolgertje, in andere woorden vreemd persoontje dat mij moet gehoorzamen of deze dat nou wilt of niet. Dus zeg mij, is mijn voorgevoel goed of niet?’ Analyses en conclusies trok hij snel. Was ook de enige reden waarom hij het papierwerk altijd zo snel af had. Nou, het was nooit af. Maakte drie vierde van het totaal, wachtte tot de volgende dag dat het weer ophoopte en de volle honderdprocent zou zijn en ging daar weer drie vierde van maken. Beginnen bij het werk dat hij de volgende niet had gedaan.

- Rot post.
- Maar tijden informatica les kan ik geen muziek luisteren D:
- En die laptops zijn crappy.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimevr nov 11 2011, 11:51

'Ach, het is hoe je het bekijkt,' leek de man uiteindelijk dan toch begrijpelijke woorden uit te kunnen slaan. Niet meer in zijn eigen dialectentaaltje zoals hij dat zelf bestempelde, maar waarschijnlijk in de gemeenschappelijke taal die vooral hier op Starshine als basis genomen werd. Een soort van Esperanto. Het enige wat hem lichtelijk irriteerde was het accent waar de witharige man nog mee sprak. In zijn oren had hij dat zelf misschien ook met zijn Noord-Shadranerigheid, maar het was tenminste niet zo zwaar dat hij nauwelijks uit woorden kon komen. 'Ik ben er tenminste beter vanaf gekomen dan… Die gast die meent mijn opvolger te worden,' voegde de vent eraan toe. Sceptisch trok Savador een enkele wenkbrauw op. 'Werkelijk,' kwam het er koeltjes uit. Welja, het was er weer zo één. Dan wist hij al hoe laat het was. Zijn haatgehalte was hoe het ook zij nog niet zo kokend heet en vol gevuld als bij Kadaj, en misschien was dat nog een schrale troost. 'En ik denk dat ik hier sowieso nog wat langer zou rond blijven sukkelen, zoals jij het zou noemen, dan Kadaj,' vervolgde de man grijnzend. Savador wist net zo niet wat er nu te grijnzen viel. Zijn bleke gezicht bleef strak, nors en streng zoals het altijd oogde.
'Je meent het,' sprak hij bijna pompeus, al neigde het toontje enig sarcasme te bevatten. Hij bleef de man in een korte stilte even kil aanstaren. 'Wel dan. Opdat je het niet tot een tumult laat lopen, zoals een definitieve verwachting is bij onervaren nieuwelingen in het vak zoals jij. En hou Kadaj vanaf nu alsjeblieft buiten de rol van Legendarische Magician; die knul deed geen sodemieter en wist half nog niet waar hij aan toe was. Zelfs ik had hem nog beter kunnen instrueren.' Savador zweeg. Zijn ogen waren achteloos gesloten, maar de overdreven nadruk op alsjeblieft had genoeg van zijn mening overgebracht in zijn woorden; Kadaj had het alles behalve veelbelovend gedaan. Die naïeve jongeman - want dat was het gewoon nog geweest, naar zijn mening - was hier binnen gehuppeld, hing voor zolang als dat hij er pret in had het Duistere Heertje uit, flirt hier, flirt daar, een beetje hangen op zijn kamertje in de Toren en verder dan dat was het niet gekomen. Niet eens een training. Geen énkele. De enige keer dat hij het joch gezien had was tijdens de gezamenlijke spoedvergadering voor alle oude en nieuwe Legendarische Magicians en hun opvolgers. Nou, wat was dat voldoendend geweest zeg. 'En aangezien je je ook al thuis voelt hier,' begon de man - die naar zijn tevredenheid niet zo onervaren overkwam als Kadaj - weer met spreken. 'Neem ik aan dat je hier vaker bent geweest, klein gokje. Neem ik dus ook aan dat jij de zilverentitel op je naam hebt van opvolgertje, in andere woorden vreemd persoontje dat mij moet gehoorzamen of deze dat nou wilt of niet. Dus zeg mij, is mijn voorgevoel goed of niet?' Savador keek de man even toornig in de rode ogen alsof het een leerling was aan wie hij iets nu voor de vierde keer uitgebreid moest uit gaan leggen. 'Goh.' Kalm sloot hij zijn ogen weer. Took you long enough.
'In het vervolg wellicht maar meteen op het punt komen?' Het kwam eruit als een overdreven vraag. En een laagje typisch sarcasme daaromheen kon in Savadors geval natuurlijk niet ontbreken. 'Dat bespaart mij ook wat kostbare tijd, zie je. Maar allicht, ik kan me sinds Deshas' plechtig betoog een opvolger noemen, inderdaad,' plakte Savador er triomfantelijk aan vast.

- Ik ben wel tevreden over uw post hur =w=
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimevr nov 11 2011, 15:03

Zijn koele reactie had eigenlijk de doorslag gegeven, was ook waarom hij zijn kleine gokje had gedeeld met de ander. Als hij er niet zeker van was geweest was hij er nooit over begonnen. Zijn gokjes moesten altijd juist zijn, anders voelde het als een falende actie. En als zijn acties moesten geslaagd zijn, stuk voor stuk. Dat was hoe hij handelde en hoe hij werkte. Hetzelfde als met zijn papierwerk, het was net zoals zijn huiswerk dat hij kreeg als jongetje van… Zeven was het verst terug was hij zich kon herinneren. Maar dat kwam dat vanaf daar alles pas echt veranderde, en dat het punt was waar zijn persoonlijkheid – die hij nu had – begon te ontwikkelen. Zijn huiswerk moest ook altijd perfect zijn, net zoals al het andere in zijn leven. Alles dat hij verplicht moest doen van zijn ouders. Het moest en zou perfect zijn. Enkel omdat hij de drang voelde beter te zijn, omdat hij destijds geen andere manier wist hoe hij de mensen om zich heen moest laten zien dat ze niet met hem moesten spotten. En zo was de gewoonte ontstaan dat alles perfect moest zijn, tot in de puntjes. Hoewel perfectie enkel een slechte illusie was, gemaakt door een man die een smoesje nodig had waarom hij niet goed had gedaan.
Zijn grijns werd breder. Had hij stiekem niet verwacht, iemand die een soort gelijke mening over die nietsnut van een Kadaj zou hebben. Niet dat het zo erg was, had hij tenminste iemand die hem enigszins zou begrijpen. Maar zijn beeld van al de anderen bleef in een opzicht altijd hetzelfde. Hij was slechts een vervanger in hun ogen, meer niet. Ze zouden zijn titel niet eens herkennen. Hij voelde weer de neiging om over zijn wang te wrijven, hoewel de rode afdruk – en lichte blauwe plek – allang weg was. Die klap had bewezen dat niemand hem hier serieus zou nemen. Althans Lesaiah niet. En zij was de eerste die hij hier tegen was gekomen. Dus op het feit na dat ze ook al de mensen van Gren moest vertegenwoordigen, moest ze dat ook voor de rest op Starshine. Of ze dat nou wilde of niet.
Nieuweling. Hij was een nieuweling… Schattig. Oké, het was duidelijk dat hij er jonger uitzag. Maar dat maakte hem alles behalve jonger. Het leek een soort van standaard dat LMs er jong uitzagen, simpelweg omdat hun leeftijd stil was gezet. Hij dacht eventjes na, fronste zijn wenkbrauwen door een bepaalde gedachtestroom. Zijn leeftijd was ergens rond de dertig, schatte hij dan, stilgezet. Hij kon het zich niet meer zo goed herinneren. Maar als hij werkelijk een opvolger was… Waarom was zijn leeftijd dan nog niet stilgezet? Hij leek wel… Vijftig, minimaal. Niet dat hij er iets op zou aanmerken, als hij er graag als een ouwe zak uit wou zien was dat zijn besluit. En hij zou zich daarbij neerleggen, want het had toch geen zin om er op in te gaan. Hoewel de vraag misschien wel nog over zijn lippen zou komen als hij eenmaal een tijdje aan het praten was. Zo ging het altijd.
‘Had jij ook kunnen doen,’ merkte hij op, hield zich in om hem niet een uitdagende blik te geven. Hij moest op het moment geen ruzie gaan zoeken, dat was niet zijn manier van handelen. Ruzie was onvolwassen en saai. Iemand irriteren daarin tegen was komisch en uiterst amuserend. ‘En jij denkt werkelijk dat jij de enige bent met kostbare tijd?’ Zijn grijns was al een tijdje terug vervaagd, en het zou ook een tijdje duren voordat hij weer terug kwam. Als het gesprek tenminste zo door zou gaan. Hij haalde diep adem. ‘Het is dat je zegt dat Deshas je heeft uitgekozen, anders had ik je allang weer van deze plek laten verdwijnen,’ kwam er in een ademstocht uit, die moest aantonen dat hij het alsnog niet fijn vond dat hij het maar met hem moest doen.
‘Nou, sta eens op,’ sprak hij, met een verveelde toon, maakte een handgebaartje dat die zijn woorden nog duidelijker zouden moeten maken. Alsof hij dacht dat de ander doof was. ‘Ik wil zien waarmee ik het moet doen.’ Nee, hij ging hem niet helemaal onderzoeken en bekijken als een of andere paardenhandelaar. Laat staan dat hij ooit in de bek van iemand zou kijken. Bah, dat was gewoon vies. Maar hij vond het er gewoon niet uitzien hoe de ander daar maar zat. Vertroebelde zijn beeld te veel, dat hij probeerde te vormen van een ander. Ondanks het feit dat hij al de mensen om zich heen automatisch haatte, wou hij wel een positief beeld van ze vormen in het begin. Zodat hij de positieve dingen kon wegstrepen, een negatief beeld het kon laten vervangen en zichzelf zo kon wijsmaken dat hij een reden had om de ander niet te mogen.
‘En wees eens zo vriendelijk om mij je naam te vertellen.’ Hij was het bijna vergeten te vragen, simpelweg om het feit dat het hem werkelijk niets uitmaakte. Wat hem betreft noemde hij de man gewoon slaafje. Want dat was hij vanaf dit moment ook. Hij zou hem gewoon wijsmaken dat het van essentieel belang was dat de ander zijn klusjes, waar hij zelf geen zin in had, op te knappen om een echte LM te worden in de toekomst. Zo gemakkelijk was het.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimevr nov 11 2011, 18:00

Deze kleine confrontatie ging van kwaad tot erger, maar zo wilde hij het liever niet noemen. Het was immers nog lang geen knallende ruzie - het kwam er nog niet eens in de buurt. Meneertje splinternieuwe Legendarische Magician van het Duister leek alleen een beetje ontdoen te zijn door zijn woorden die, zoals gebruikelijk was, een ijzig en aanvallend tintje hadden. Hij labelleerde het liever als een overspeling uit irritatie met kritiek. 'Had jij ook kunnen doen,' merkte de man die vanaf nu de rol als zijn nieuwe leermeester zou vertolken op. 'Ach, is het je ontgaan? Ik deed het namelijk al,' reageerde Savador kalmpjes terug. Dan niet met woorden maar met gedachten. Hij vouwde zijn bleke handen op zijn schoot in elkaar. 'En jij denkt werkelijk dat jij de enige bent met kostbare tijd?' werd hem een ogenblik later gevraagd. De grijns op zijn licht getinte smoelwerk was verdwenen. Ochjee. 'Uiteraard, maar heb ik dat gezegd?' Woorspelingen? Leuk. Tevens een automatische hobby die bij iedere aanvaring opspeelde. En vaak het gevolg hoe hij zich dieper in een haat-image nestelde. Hij keek weer op, want hij merkte hoe de man een diepe ademteug nam. Zijn mondhoeken hadden zich lichtelijk, nauwelijks zichtbaar omgekruld tot een flinterdun glimlachje op zijn bleke gelaat. 'Het is dat je zegt dat Deshas je heeft uitgekozen, anders had ik je allang weer van deze plek laten verdwijnen,' sprak de man uiteindelijk in één ademtocht uit. Savador hief zijn armen half op, speelde een beetje zwijgend met zijn vingers. Zijn blik was echter nog op de man gericht. 'Weet je dat heel zeker?' vroeg hij alsof de man voor hem zojuist een belangrijke keuze had gemaakt en hij met zekerheid wilde nagaan of hij er vastbesloten over was. 'Wellicht heb ik de juiste potentie om toekomstig de titel als Legendarisch op me te nemen. Wellicht ben ik een perfecte, snelle leerling met de passende aanleg voor Heer van het Duister. Dat weet jij niet, want je hebt maar een paar zinnen met me gewisseld in dit dialoog. Dat weet jij niet, want je kent me nauwelijks. Dat kun je ook niet weten als je als Grote Verantwoordelijke Man zo snel haastige conclusies trekt.' Hij zweeg weer, zijn blik had hij geen millimeter van de rode ogen verschoven. Bedenkelijk zette Savador de toppen van zijn vingers tegen elkaar aan. Hem van zijn positie ontdoen, hij wist niet eens of dat wel mogelijk was. Deshas had hem een ring overhandigd die symbool stond voor zijn opvolgerschap. Die titel was hem verguldigd op het moment dat hij de ring om zijn vinger geschoven had. Verbonden aan zijn taak, maar misschien te eenvoudig om zich er gewild of ongewild zo weer van af te werpen als de ring van zijn vinger kwam of hij het sierraad kwijtraakte. Het was nog het laatste wat hij wilde.
'Nou, sta eens op,' spoorde de man verveeld aan. Hij maakte een demonstratief wuifgebaartje dat hij verder de daad bij de woorden moest voegen. Savador bleef doodkalmpjes zitten. Zojuist weer zijn ogen gesloten en zijn vingertoppen nog rustend tegen elkaar alsof hij inderdaad doof was voor zijn woorden. 'Ik wil zien waarmee ik het moet doen.' Hij opende langzaam zijn ogen weer, zijn slangachtige blik zochten de rode kijkers op. 'Kun je dat zo al niet zien dan?' vroeg hij op een bedaarde toon die zo kalm was dat menig mens zich eraan kon irriteren. Maar Savador kon dan een strenge, chagerijnige, hatelijke oude zak zijn, hij had zo wel zijn behoefte om het andere deel van zijn imago als gemanierde gentleman omhoog te houden. En dus kwam hij traag overeind, ware het niet met een zacht slakende zucht. Toen hij recht stond spreidde hij zijn armen even in lage positie, alsof hij de ander op die manier bespottelijk over wilde laten komen door zich op tartende wijze te laten bekijken. Was hij niet zo stijfjes in alles geweest dan had hij ook nog een doodleuk rondje gedraaid. Hij zette daarna een hand tegen zijn broekriem, de mantel aan de rechterzijde achter zijn elleboog zodat nu ook zijn onderkleding was onthuld. Zwart, alleen maar zwarte kleding. Al verschilden de kledingstukken enigzins in tinten. De andere hand liet hij hangen, in de schuine en bijna gratievolle positie waarin hij stond viel het toch niet op. 'En wees eens zo vriendelijk om mij je naam te vertellen.' Hij snoof de lucht hoorbaar via zijn neus naar binnen, alsof hem dit allemaal te lang duurde en hij zich er tamelijk door verveelde.
'Savador Jaellvìas Sathandiai. Schoolhoofd, leraar, ex-tandarts,' kwam het er daarom al net zo apathisch uit. 'Wellicht ook wel zo genegen om nu ook de jouwe te onthullen,' voegde hij er koel aan toe.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimevr nov 11 2011, 19:11

‘Nou, dan spijt het mij dat ik geen gedachtes kan lezen,’ hij zweeg eventjes een paar tellen, sloeg zijn ogen toen ten hemel, ‘Stiekem kan ik het wel. Maar laten we het erop houden dat ik er de behoefte niet voor voel om in jouw hoofdje te kijken. Ga ik je zinnen afmaken, en dat is dan ook weer zo irritant, nietwaar?’ Hij meende wat hij zei. Maar het hele nadeel van gedachtelezen was dat hij er hoofdpijn van kreeg. Hij vond het echt wonderbaarlijk hoeveel mensen wel niet konden zeuren in hun gedachtes. Nog maar te zwijgen over het feit dat hij dan echt altijd doorhad dat ze logen. Had hij ook wel door zonder in hun hoofd te kijken, maar dan kon hij het gemakkelijker negeren. Maar mensen konden altijd zo doorzeuren over hun leugens. Over hoe goed ze hadden gelogen, over hoe slecht ze zich erover voelden et cetera. Zeuren waren het gewoon, grote zeuren.
‘Het kwam wel zo over.’ Daar zou hij het bij laten. Hij had wel wat beters te doen dan een zinloze discussie aangaan met die vent. ‘En daarom zou ik je juist wegsturen,’ merkte hij op, ‘Ik ken je niet. En ik wil mijn opvolger kennen. Je kunt zeggen wat je wil over hoe goed je wel niet zult zijn. Maar woorden zijn woorden. Daden zijn het echte werk, en overtuigen pas echt iemand. Leugens bestaan enkel en alleen uit woorden en gedachtes, niet uit daden. Die laten de harde waarheid zien. En die geloof ik dus. Dus ga niet zitten opscheppen voordat ik het gezien heb. Ik vel mijn eigen oordeel wel. Ik geloof in Deshas’ beslissing en heb er respect voor. Maar dat betekend niet dat ik dat ook gelijk voor jou zal hebben, mister. Ik weet wat ik zeg, dus doe niet net alsof je mijn woorden beter kan analyseren dan de spreker zelf.’ Hij zag het wel aankomen dat hij er weer commentaar op zou krijgen, maar het zij zo. Hij zou commentaar hebben op zijn commentaar. En zo door. Ja, het vroeg erom om van kwaad tot erger te gaan. Maar dat was niet zijn probleem. Als die ander zo nodig irritant moest doen, was dat zijn probleem.
Hij sloot zijn ogen, hief een hand op en wreef in zijn traanbuisjes met zijn duim en wijsvinger. ‘Je bezorgt me hoofdpijn,’ mompelde hij, ‘Er is iets aan jou wat niet klopt, maar ik kan het nu zo een twee drie niet zien. Maar er is iets, dat weet ik zeker.’ Hij vond het niet leuk om toe te geven dat hij het niet meteen wist, maar hij zou er wel achter komen. Zoals hij dat altijd deed. Het ging er niet om hoe hij zijn informatie zou vergaren, als hij hem maar kreeg. Hij opende zijn ogen, liet zijn hand zakken, fronste vrijwel meteen toen hij de man weer zag. Maar commentaar gaf hij er niet op. Zin om weer een onnodige discussie uit te lokken had hij niet, had wel betere dingen te doen.
Hij trok een wenkbrauw op bij het horen van het woord tandarts. Tandarts? Werkelijk. En nu speelde hij schoolhoofdje, ook leuk. ‘Alejandro Michelangelo Oscuro del Guerra,’ onthulde hij zijn eigen naam, deed niet de moeite zijn accent te verbergen terwijl hij het uitsprak. Moeizaam ging hij rechtstaan, liep naar Savador toe. Hij liep gewoon langs hem, maar klemde zijn kaken strak op elkaar wanneer hij de man daadwerkelijk passeerde. Hij draaide zich om, sloeg zijn armen over elkaar. Zijn ogen vernauwden zich, richtten zich strak op de rug van de man. ‘Je moet een grapje maken,’ sprak hij op een spottende toon, ‘Vuur? Echt? Je bent opvolger van mij, heer van het duister. En je gaat een beetje zitten spelen met vuur in je vrije tijd? Dat maakt me gewoon misselijk, ik kan wel overgeven.’ De minachting was gewoon niet te missen. Hoe durfde hij zich opvolger te noemen als hij niet in de discipline kon opbrengen het maar bij een magiesoort te houden? Natuurlijk fantaseerde hij er als klein jongetje op los over wat hij zou kunnen met andere soorten. Maar die fantasieën waren nu verdwenen, omdat het gewoon ondenkbaar was.

» Flutpostje, sorry c:
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimeza nov 12 2011, 16:22

'Nou, dan spijt het mij dat ik geen gedachtes kan lezen.' O, dat had hij dus ook nog als achterliggend talentje. 'Stiekem kan ik het wel. Maar laten we het erop houden dat ik er de behoefte niet voor voel om in jouw hoofdje te kijken. Ga ik je zinnen afmaken, en dat is dan ook weer zo irritant, nietwaar?' Goh. Zijn nieuwe leermeester had telepathische vermogens. Kon hij misschien ook nog eens gebruik van maken als hij er de kans voor kreeg, nagaan of het wel degelijk een geval van waarheid was. Hij zou zich er heimelijk ook niet over verbazen als meneertje erover zou liegen.
'Ik kan me er niet bij neerleggen dat ik het niet irritant vind om je in mijn gezelschap te hebben, of we nu gaan gedachtelezen of niet,' reageerde Savador kalmpjes. 'Ironisch, nietwaar? Sommige mensen pronken met hun ware of zogenaamde talenten, simpelweg omdat ze verder niets speciaals hebben.' Zijn mondhoeken krulden hooghartig om tot een klein smalend glimlachje, want het was wel duidelijk dat de zinnen op de man voor zijn neus sloegen.
'Het kwam wel zo over,' ging de man verder. 'En daarom zou ik je juist wegsturen.' Savador keek hem zwijgend aan, afwachtend in de roerloze positie alsof hij wist dat er meer zou komen. 'Ik ken je niet. En ik wil mijn opvolger kennen. Je kunt zeggen wat je wil over hoe goed je wel niet zult zijn. Maar woorden zijn woorden. Daden zijn het echte werk, en overtuigen pas echt iemand. Leugens bestaan enkel en alleen uit woorden en gedachtes, niet uit daden. Die laten de harde waarheid zien. En die geloof ik dus. Dus ga niet zitten opscheppen voordat ik het gezien heb. Ik vel mijn eigen oordeel wel. Ik geloof in Deshas’ beslissing en heb er respect voor. Maar dat betekend niet dat ik dat ook gelijk voor jou zal hebben, mister. Ik weet wat ik zeg, dus doe niet net alsof je mijn woorden beter kan analyseren dan de spreker zelf,' het was een heel betoog dat hij voorgeschoteld kreeg, maar zelfs toen de ander uitgesproken was betrok er geen spiertje in zijn bleke gezicht. Alleen zijn smalle lippen hadden zich in een bijna hartelijk glimlachje hoger opgetrokken. 'Kalm, kalm,' zijn bittere stem had een ondoorgrondbare zachtheid gekregen en klonk als de rust zelve. Met de toegeschonken glimlach zette Savador nu ook zijn andere hand tegen zijn heup. 'We willen niet zo snel al aanleiding tot disharmonie, wel dan?' Alsof hij daartoe de aanleiding niet was geweest en het heel onschuldig over wilde laten komen alsof de ander de boosdoener was. 'Je bezorgt me hoofdpijn,' klaagde de man terwijl hij met een tweetal vingers in zijn traanbuisjes wreef. 'Er is iets aan jou wat niet klopt, maar ik kan het nu zo een twee drie niet zien. Maar er is iets, dat weet ik zeker.' Savador blikte met zijn wenkbrauwen lichtjes opgetrokken terug. 'Dat is voor mij een weet en voor jou een vraag,' sprak hij. 'Al ben je dus niet zo stom als dat je overkomt.' Wat dat 'iets aan hem' was wist hij ook niet precies. Het kon van alles zijn. Wat hij wel wist was dat hij het onbewust zelf al moest weten zonder dit in de gaten te hebben. 'Alejandro Michelangelo Oscuro del Guerra,' stelde de man - Alejandro - zich uiteindelijk voor. Een hele mond vol, ook weer uitgesproken in dat heerlijk dikke accentje. Onbeweeglijk bleef Savador staan terwijl hij de naam en alle bijnamen in zijn hoofd prentte. Alejandro was in beweging gekomen en liep recht op hem af, maar op het moment dat de lange man hem naderde werd hij gepasseerd en nam hij achter hem plaats. Zelf draaide hij zich niet naar hem om, wisselde ook geen blik meer. In dezelfde positie bleef hij roerloos staan. Alejandro's brandende blik was voelbaar in zijn rug. 'Je moet een grapje maken,' verbrak hij plotseling de ijzige stilte. De spottende toon die erin was te horen was nu niet bepaald een zegen. 'Vuur? Echt? Je bent opvolger van mij, heer van het duister. En je gaat een beetje zitten spelen met vuur in je vrije tijd? Dat maakt me gewoon misselijk, ik kan wel overgeven.' Ach, dus dat zat hem dus dwars? Zoals Alejandro wel kon overgeven kon hij nu wel in de lach schieten, maar daar weerhield hij zich maar beter van. 'Wel, excuseer me als u wilt, - meneer del Guerra - maar toevallig vervul ik hier mede de positie als leraar vuurmagie en is het de onbetwistbare brug geweest naar mijn carrière,' antwoordde Savador met terugkerende bitterheid in zijn stem. Nors fronsend draaide hij zich nu naar de man om, zijn slangachtige ogen zochten geïrriteerd die van Alejandro. 'Als u van tevoren had geweten dat ik drie jaar geleden tot opvolger benoemd zou worden en me dit mede had willen delen; graag - ik had het zeer gewaardeerd.' Kil, maar het was nog net geen snauw. Alsof het taboe was dat hij toevallig ook aanleg had voor een andere magiesoort waar hij meer dan twintig jaar voor had gestudeerd. Hij bleef altijd een volbloed, pure Shadraan - met alle rottige maar slimme streken en lugubere trucjes van dien. Jammer dat Alejandro dat niet inzag.

- Meh. Kinda buuh. djdl;37;shysgtsthd9 >;x
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimeza nov 12 2011, 20:15

Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik hoef niet te pronken,’ merkte hij ongeïnteresseerd op, ‘Ik kan zoveel aandacht krijgen als ik wil. En ben niet zo zielig dat ik het echt nodig heb, noch dat ik me als een of andere idioot ga gedragen om het echt te krijgen.’ En stiekem was de enige aandacht die hij wilde die van vrouwen. Ze waren net als sigaretten voor hem. Hij genoot van het prettige gevoel dat ze hem tijdelijk gaven, was er eigenlijk een beetje verslaafd aan. Hij zag het zelf niet zo, hij zag het gewoon als zijn wraak op zijn zussen. Dat was het eerst ook, maar nu niet meer zozeer. Maar nadat hij dat prettige gevoel er niet meer van kreeg gooide hij ze op de grond en trapte ze hardhandig uit. Om vervolgens de volgende te pakken alsof de vorige nooit had bestaan en er niets was gebeurd. Zo zat zijn leven qua aandacht eruit. Want van mannen moest hij niets hebben, want die vond hij toch altijd maar irritant. Baalde ook erg om het feit dat zijn opvolger een man was. Anders had hij nog wat lol kunnen hebben, maar zelfs dat werd hem afgenomen. Hoewel hij alsnog een beetje lol hiermee kon beleven, simpelweg door hem onnozele dingen te laten doen.
Hij trok zijn wenkbrauwen op, keek de man spottend aan wanneer deze twee keer het woord kalm zei. Meende hij nou werkelijk dat hij hem moest vertellen wanneer kalm te blijven? Hij moest zichzelf inhouden niet in lachen uit te barsten. Zijn stroom aan woorden die over zijn lippen rolden was nog niets geweest. Hij was nog kalm voor zijn doen. Hij wilde niet weten hoe hij was als hij eens niet kalm was. Dan had hij de ander waarschijnlijk al een klap gegeven met gebalde vuist. Enkel omdat hij zich zo irriteerde aan hem, en hem niet moest en… Hem stiekem gewoon wilde doden zodat hij alsnog een eigen opvolger kon uitzoeken. Maar hij had tegen zichzelf gezegd dat hij zich maar neer moest leggen bij Deshas’ besluit. En dit was zijn besluit, dus moest hij het er maar mee doen.
‘Alsof het dat al niet is,’ merkte hij met rollende ogen op. Hij irriteerde zich dood aan de ander. Vond het alleen fijn dat hij zijn naam zonder accent uit kon spreken. En dan ook nog eens vlug. Meestal als hij probeerde zonder accent te praten kwam alles er ontzettend sloom uit. En hij irriteerde zich dan aan zichzelf. En dat ging ook niet echt werken, want tja… Gewoon, wat zou hij moeten als hij zich echt aan zichzelf irriteerde. ‘Insgelijks.’ Natuurlijk mocht hij de ander nog steeds niet. Maar het was zowaar een compliment geweest, uit zijn mond. En dat had hij niet zien aankomen in deze scene.
‘Carrière?’ Hij deed niet de moeite om de lacherige ondertoon te verbergen, ‘Wat boeit jouw zielige carrièretje mij nou? Van mijn part was je nog steeds een tandarts. Of desnoods een zwerver of iets in die richting.’ Hij vernauwde zijn bloedrode kijkers. ‘Ík heb jou tot helemaal niets benoemd. Dat heeft Deshas gedaan. Man, mensen hier moeten echt eens stoppen de schulden en fouten van anderen op mij te schuiven. Ik kan er niets aan doen dat hun dingen hebben verknald in hun leven.’ Hij slaakte een zucht, liep op de ander af. Hij bleef vlak voor deze staan, keek op hem neer. O, wat hield hij van zijn lengte op momenten als dit. ‘Maar je doet je naam als volbloed niet echt eer aan door die titel zo te vertroebelen,’ merkte hij op, ‘Je bent een belediging in mijn ogen. En een grote ook. Dus geef mij een reden om jou, een irritante belediging, niet uit te wissen zodat ik er geen last meer van heb.’ Deshas. Dat was de perfecte reden geweest. Hij kon overal mee wegkomen, behalve dingen die zouden knagen aan zijn schuldgevoel, en erg knagen dan ook nog. En een belofte breken die hij een soort van had gemaakt met zijn leermeester zou zwaar vallen en hem van binnen gewoon kapot maken, dat wist hij nu al. Maar toch, hij wilde nog een andere reden horen. Uit Savador zijn mond. Waarom wist hij niet, hij wou het gewoon. En hij zou het dus krijgen ook.

» Pardon o3o ?
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimeza nov 12 2011, 23:43

Hij kon er weinig tegen doen of de achtergehouden minachting werd zichtbaar in zijn blik op het moment dat zijn pupillen zich versmalden en diep wegvielen in zijn irissen, als een woest roofdier dat op het punt stond de fatale doorslag te maken. 'Hoe oud ben je nu, werkelijk,' reageerde Savador koud op Alejandro's woorden alsof hij het in een corrigerende spreek tegen zijn zoon had. 'Ben je mentaal in je puberjaren blijven steken, wellicht? Of is het dat je je laconieke verwaandheid bij Medusa ook in mijn gezelschap moet bewijzen?' 'Ik hoef niet te pronken. Ik kan zoveel aandacht krijgen als ik wil.' Hij kon zich zo het kinderstemmetje van een verwend nest voor de geest halen. Allemachtig, wat vond hij dit kinderachtig. Net twee schooljongetjes waarvan de één de ander met alle triomf wilde laten zien en laten geloven dat hij beter was in wat dan ook.
'Alsof het dat al niet is,' uitte Alejandro op zijn woorden, geïrriteerd met zijn ogen rollend. In hoeverre ging die vent nog door? Hij ergerde zich nu al mateloos aan hem. Hij sloeg zijn slangachtige ogen naar hem op toen hij één van zijn gesproken woorden lacherig herhaalde. 'Carrière?' Een harde blik vulde zijn stijve houding aan. 'Wat boeit jouw zielige carrièretje mij nou? Van mijn part was je nog steeds een tandarts. Of desnoods een zwerver of iets in die richting.' Was kennelijk niet bereid om toe te geven dat hij zelf ook ooit eens onderaan de lat begonnen was. Misschien nog niet eens in de buurt daarvan, want een hele school in je macht hebben gaf toch wel een voldaan gevoel van eigenwaarde. 'Ík heb jou tot helemaal niets benoemd. Dat heeft Deshas gedaan. Man, mensen hier moeten echt eens stoppen de schulden en fouten van anderen op mij te schuiven. Ik kan er niets aan doen dat hun dingen hebben verknald in hun leven,' hij was uitgesproken. Voor zolang het duurde. 'Ik zou me nog geen tien keer door jou willen laten benoemen!' viel Savador in een venijnige snauw uit. Hij slaakte een kleine zucht, nam weer hoorbaar een ademteug. 'Maar allicht; jij hebt me niet benoemd. Dat heeft Deshas gedaan. En Deshas zag tenminste de ware opvolger in me die ik ben. En Deshas wenst tevens dat jij me zal trainen tot ik mentaal en fysiek sterk genoeg ben, tot iedere vezel in mijn lichaam de kunsten van de Shadraanse magie op Legendarisch topniveau beheerst, en tot op de dag dat ik je van je noodlottige troon zal stoten. Het is je responsabiliteit, jongeman.' Getergd, dat was hij. Die Alejandro gaf een slechte invloed op zijn al vurige temperament. Hij was momenteel de grootste prikkel, de bastaard. Savador bleef de man ijzig in de ogen staren, ook toen hij op hem af liep scheurde hij zijn blik niet van hem los. 'Maar je doet je naam als volbloed niet echt eer aan door die titel zo te vertroebelen,' werd er opnieuw een poging gedaan om hem teneer te halen. 'Je bent een belediging in mijn ogen. En een grote ook. Dus geef mij een reden om jou, een irritante belediging, niet uit te wissen zodat ik er geen last meer van heb.' In de korte maar langdurig lijkende stilte bleef hij de man alleen maar diep gefronsd aanstaren, alsof hij degene was die op antwoord wachtte. Maar zijn bleke hand schoot toen opeens in een plotselinge beweging naar de mouw van zijn onderkleding, die bij de pols tot de muis van zijn hand dichtgeknoopt was. Hij leek bijna kwaad te zijn zoals hij ruw en vooral demonstratief de mouw over zijn bleke arm optrok, en gedeeltelijk was hij dat ook. Op zijn tenen getrapt was een beter woord. Niemand sprak zo over hem waar hij zelf bij was, leermeester of niet. Zijn hand schoot bijna uit in een klap in Alejandro's gezicht, maar bleef op enige afstand voor zijn gezicht in de lucht zweven om hem de gitzwarte ring om zijn vinger te tonen. 'En jij weet net zo goed als ik wat dit betekent,' riep hij bars. 'Er zijn geen énkele redenen voor nodig van mijn kant, niet eens een verklaring. Deshas heeft mij uitgekozen, jij nam je naïeve plaats na de anderen in, mijn training moet vervolgd worden. Het is lot en je weet heel goed dat je geen andere opvolger kunt kiezen zolang deze ring om mijn vinger zit!' Krampachtig balde hij dezelfde hand tot een vuist om die vervolgens weer kalm te laten zakken. 'Dus doe je ding,' voegde Savador er sissend aan toe.

- x)
Dat mijn vorige post wat flutterig was.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimezo nov 13 2011, 00:22

‘Voor jou een vraag, voor mij een weet. Maar ik zou echt eens denken aan het laten stopzetten van je leeftijd,’ hij fronste zijn wenkbrauwen, ‘Want echt… Je ziet er niet uit. Zelfs de beste illusies zouden geen wonderen kunnen verrichten in jouw geval.’ Het mocht dan niet zo lijken, maar hij was zowaar vriendelijk geweest. Hij bood op een indirecte manier iets aan, dat hij normaal nooit zou aanbieden. Niet dat hij ooit wat aanbood. Enkel een plezierig nachtje voor een willekeurige vrouw, maar verder ging het niet. Natuurlijk zou Savador dat op het moment niet inzien, die irriteerde zich waarschijnlijk zo erg aan zijn houding dat het hem een beetje begon te verblinden. Hij lachte echter continue, in zijn gedachtes. Of zijn woorden nou werden tegen gesproken of niet, er was altijd die spottende lach. Kon zijn omdat hij iedereen bespotte, maar hij voelde niet de behoefte er echt op te gaan letten.
Raak. Hij begon de rust die de man de hele tijd had getoond te doorbreken en genoot er met volle teugen van. Die snauw had het aangetoond. Nu waren er enkel nog een paar mentale tikjes voor nodig om dat maskertje te laten breken en dan was zijn taak ook alweer voorbracht vandaag. Natuurlijk had hij nog zat andere dingen te doen, maar qua deze etappe. Hij trok zijn wenkbrauwen weer op. ‘Deshas dit, Deshas dat… Kun je echt niets beters verzinnen? Dat is een tegenvaller,’ zijn toon was luchtig, net zoals zijn blik, ‘En alsof ik meneertje als mijn opvolger zou kiezen uit vrije wil. Dromen zijn leuk, maar de harde werkelijkheid gaat meestal toch een tikje anders.’ Nu hij wist dat hij de goede kant opging met zijn analyse kon hij zich weer gewoon ‘kalm’ gedragen. Zoals de ander dat dan noemde. Hij noemde het gewoon goed doordacht. Zoals hij altijd was, in zijn ogen. Maar zijn beeld van dingen klopte dan ook niet echt altijd, want daar was hij altijd perfect. Terwijl hij dat in de harde werkelijkheid niet eens was. Hij kwam er niet eens van in de buurt.
‘Jij hebt mij benoemd met termen die ik zal stoppen onder de categorie variaties van sukkel. En toch verwacht je dat iemand zoals ik je kan trainen tot een topniveau speler? Apart.’ Zijn blik was nog steeds hetzelfde, bespotte de ander en leek immuun voor al de nare woorden die over hem werden gesproken. Leek uit de hoogte. Maar hij was een meester in het vormen van die blik. Hij had hem zo vaak geschonken aan zijn zussen tijdens zijn echte puberale fase, waarin niets hem nog uit kon maken. Het was echter een kwestie van het verversen van de geheugen stengen in je hersens. Die daar als wormen doorheen kronkelden. En zo moeilijk was het niet, vooral als het een vrij grote was.
Hij vertrok geen spier toen ze vent een hand nogal dreigend omhoog hief. O, wat eng. Een hand. Hij bleef de ander met dezelfde blik aankijken, leek zelfs ongeïnteresseerd. Hij lachte zachtjes toen de man was uitgesproken, balde zijn ene hand tot een vuist en legde de ander erover heen. Hij hield zijn hoofd schuin tot een knakje de stilte verbrak, deed dit nog een keer door zijn hoofd de andere kant op te laten gaan. Hij sloot zijn ogen. ‘Mijn beste Savador, ik heb spieren genoeg in mijn lichaam om die vinger van jou te breken zonder enige hulp van magie. Ik ruk die ring persoonlijk van je vinger als het moet, dus daag mij niet uit. Je weet dat ik tot de dag vandaag je meerdere ben. En ik kan wat geschreeuw hebben, maar mijn gehoor is erg gevoelig. Noch maar te zwijgen over wat de anderen wel niet zullen denken als ze jou zo horen schreeuwen.’ Hij opende zijn ogen, keek hem aan. ‘Maar goed, als jij het zo graag wilt… Dan zal ik mijn ding doen.’ Hij hief een hand omhoog, wreef daarmee over zijn kin. Hij ademde diep in door zijn neus, om vervolgens een zucht te slaken. ‘Oké, laat maar eens zien wat je nog aan conditie hebt. Aangezien ik niet denk dat Kadaj ook maar een vinger naar je training heeft uitgestoken.’ Hij wees naar de grond. ‘Push ups, nu. Geen discussie, geen uitlokkingen om ervoor te zorgen dat ik ook nog eens echt doe wat ik eigenlijk wil doen met die lelijke ring van je.’ Hij draaide zich om, liep naar het bureau. ‘Ik heb nog papierwerk liggen, dus ik wil geen woord horen. Graag gedaan en dank je.’

» O, helemaal niet hoor c:
» Die van mij is nu eerder fluttig (;
» En zo begonnen de zinloze commando's.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimezo nov 13 2011, 01:26

'Voor jou een vraag, voor mij een weet. Maar ik zou echt eens denken aan het laten stopzetten van je leeftijd.' Ach ja, was het weer zover. Aan respect geen baat. 'Want echt… Je ziet er niet uit. Zelfs de beste illusies zouden geen wonderen kunnen verrichten in jouw geval.' Savador kneep zijn ogen ziedend samen, beet stevig op zijn kaken om de woedende woordenstroom er niet uit te gooien, zijn tanden daarbij ontbloot. Hoe hij het dúrfde. Hij wist dat hij wat afschrikwekkend kon overkomen, eerder dan aantrekkelijk. Maar er waren toch degelijk vrouwen geweest die er niet zo over hadden gedacht. Hij was alleen in de overgang en had een beetje teveel last van zijn midlife-crisis, meer niet. Dat hij niet meer zo soepel als Alejandro was, daar had hij ook niet voor gekozen. Niet op reageren. Inademen, uitademen. Laten begaan. Het is het niet waard. Maar de man begon hem naarmate de tijd verstreek steeds meer op zijn lip te zitten. Bedaard was hij al lang niet meer, er kwam een moment dat je bij hem over de schreef ging. Dat moment kwam vaak al aanzienlijk snel en had Alejandro zojuist bereikt. De man leek er totaal kalm onder te zijn terwijl hij hem steeds dieper de grond in boorde, direct of indirect. 'Deshas dit, Deshas dat… Kun je echt niets beters verzinnen? Dat is een tegenvaller,' ging Alejandro er vrolijk verder op in. 'En alsof ik meneertje als mijn opvolger zou kiezen uit vrije wil. Dromen zijn leuk, maar de harde werkelijkheid gaat meestal toch een tikje anders.' Automatisch nam Savador een nonchalante houding aan, zijn beide wenkbrauwen geringschattend opgetrokken. 'O, ik zou er nog niet eens over dromen,' luidde zijn reactie met de spottende ondertoon. Nee, dat was het al helemaal niet waard. 'Wellicht zou jij eens tot de werkelijkheid moeten komen, Heer Fameus. Je bent niet zo grootgeschapen als je denkt dat je bent. De titel Legendarisch houdt in jouw geval niets in; ik kan het immers nergens in je terugzien.' Hij zweeg weer. Met zijn ogen hooghartig gesloten zodat de paarse markeringen op zijn oogleden zichtbaar werden draaide hij zich half van Alejandro af. Het zo over laten komend dat hij zijn tijd verder niet eens meer waardig was. 'Jij hebt mij benoemd met termen die ik zal stoppen onder de categorie variaties van sukkel. En toch verwacht je dat iemand zoals ik je kan trainen tot een topniveau speler? Apart.' Half opende hij zijn ogen weer, maar zijn slangachtige blik was de andere kant uit gericht. 'Metterdaad, en vraag me niet hoe,' klonk het tussen neus en lippen door. 'Dat kan ík beter aan jóu vragen.'
Het feit dat hij zijn bleke hand met de ring op een zeker moment vlak voor zijn neus hield leek Alejandro niets te doen. Althans, niet voor zover hij van zijn gelaat kon bespeuren. De kerel stond daar maar ongegeneerd naar hem te staren, hij leek niet eens naar de ring te kijken. Vlerk. Het was net een onopgevoede leerling in het lichaam van een Legendarische Magiër. Nog doodleukjes lachen ook. Savador liet zijn hand met zuur op elkaar geperste lippen weer zakken. Geïrriteerd keek hij weer naar hem op toen Alejandro wel uitgebreid de tijd nam om zijn nek te knakken. 'Mijn beste Savador,' begon hij vervolgens weer te spreken. 'Ik heb spieren genoeg in mijn lichaam om die vinger van jou te breken zonder enige hulp van magie. Ik ruk die ring persoonlijk van je vinger als het moet, dus daag mij niet uit. Je weet dat ik tot de dag vandaag je meerdere ben. En ik kan wat geschreeuw hebben, maar mijn gehoor is erg gevoelig. Noch maar te zwijgen over wat de anderen wel niet zullen denken als ze jou zo horen schreeuwen.' Savador liet zich er niet door intimideren. In plaats daarvan sloot hij kalmpjes zijn ogen en nam een nieuwe kleine ademteug voor hij zijn tegenwoorden weerlegde. 'Dat vind ik dan heel prodigieus want ik krijg de ring sinds de dag dat mij hem werd overhandigd met geen mogelijkheid van mijn hand,' kwam het er al net zo kalmpjes - maar daardoor niet minder geïrriteerd - uit. 'Het ding lijkt te zijn vastgegroeid aan mijn vinger om mijn welverdiende positie als opvolger te symboliseren, en terecht.' Hij viel weer terug in stilte, want kennelijk stond meneertje Del Guerra op het punt om 'zijn ding te doen'. Nors maar afwachtend bleef Savador hem aankijken tijdens het kleine ogenblik dat hij over zijn kin wreef en misschien al iets aan het bedenken was. 'Oké, laat maar eens zien wat je nog aan conditie hebt. Aangezien ik niet denk dat Kadaj ook maar een vinger naar je training heeft uitgestoken,' zei hij na het slaken van een zucht. Hij volgde met zijn blik de vinger die naar de grond wees en perste zijn huid daarom al in een diepere frons bij de boodschap die hem duidelijk werd. 'Push ups, nu. Geen discussie, geen uitlokkingen om ervoor te zorgen dat ik ook nog eens echt doe wat ik eigenlijk wil doen met die lelijke ring van je.' Push ups. Wat had hij aan push ups? Alejandro draaide zich al om en liep van hem weg. 'Ik heb nog papierwerk liggen, dus ik wil geen woord horen. Graag gedaan en dank je.' Savador bleef met een hand tegen zijn rugholte gedrukt roerloos staan op dezelfde plek. Sikkeneurig staarden zijn slangachtige ogen naar de grond. Godverdomme. Pientere keuze, Deshas. Hij ging hier zich toch niet gaan liggen opdrukken? Hij had er geen zin in, wilde zich niet voor de voeten van het nieuwe leermeestertje werpen zoals hij het verontrustende idee zich vooraf al ingeprent had. Daarmee gaf hij zich automatisch aan hem over, en dat was nog wel het laatste wat hij wilde. Bovendien was hij nog niet zo heel lang geleden geopereerd, hij droeg er momenteel de kleding niet voor, zijn herenschoenen waren pas opgepoetst, zijn lange haar ging in de weg zitten. Met een bijna komische blik in zijn ogen die te overduidelijk aantoonde dat hij hier volledig mee oneens was keek hij op in Alejandro's richting. 'Ik heb het in mijn rug,' kwam het er kortaf en met al zijn koppigheid uit. En dus geen denken aan dat hij zijn ruggengraat heel leuk ging verdraaien.

- Het dilemma ;3;
"'Ik heb het in mijn rug" - stel Saf hierbij met een Stare -face voor ;D
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimezo nov 13 2011, 13:55

Hoewel de reactie niet uit woorden bestond kon hij maar al te goed zien dat de ander het niet leuk vond om opmerkingen te krijgen over zijn uiterlijk. En dan in een slechte zin, waar hij een professional in was. Op dat soort gebieden was hij altijd ervaren. En daarom vond hij het ook zo fijn om er gebruik van de maken. Hij was een ware profiteur en deed zijn naam eer aan. Hij had er nooit aan gedacht om het eens niet te doen, behalve toen die keer bij Lesaiah. Maar dat was heel wat anders geweest, ze had het ernaar gemaakt. Dus het was haar eigen schuld. Had ze hem maar niet aan moeten raken. Stom kreng dat ze eigenlijk ook was. Daarom haatte hij het dat hij op een plek moest blijven. Hij zou iedere keer dezelfde mensen tegen komen, keer op keer. En dat was iets waar hij niet tegen kon. Dat een of ander opvolgertje zich aan hem vast zou klampen, oké. Maar dat hij werkelijk ook nog al de vrouwen weer moest tegenkomen die hij eerder had gezien… Dat zou niet alleen de nederlagen erger maken die hij ondervond, maar ook nog eens voor een nodig schuldgevoel zorgen.
Hij haalde zijn schouders op, sloot zijn ogen. ‘Misschien wil ik ook wel niet dat iemand het terugziet?’ Hij opende zijn ogen half. ‘Ik ben iemand die van dat verrassende effect houd. Dus hoe kan ik daar beter voor dan iets zoals dat legendarische gedoe geheim houden, voor zover het gaat?’ Hij fronste eventjes, keek weg. ‘Niet dat je ook gelijk kunt zien aan iemand wat hij of zij is in… Nog niet eens een half uurtje, schat ik.’ Als meneertje Savador werkelijk dacht dat hij zo goed anderen kon analyseren dan had hij het mis. Hij wist niet wat zijn kunnen was, zijn vermogen. Maar het feit dat hij hier stond moest al iets bewijzen. Natuurlijk bewees het niets dat hij Kadaj’s plek had ingenomen, die knurft had nooit wat gekund. En ja, dat zat hem ook dwars. Want het zorgde ervoor dat het enkel moeilijk werd om zijn plaats hier te bewijzen. En hoewel het hem op het eerste gezicht niet zoveel zou uitmaken, maar stiekem deed het dat wel. Dat was weer iets uit zijn jeugd, dat hij wilde dat zijn werk erkend werd.
Hij trok een wenkbrauw op. ‘Wees blij dát ik het doe. Ik kan ook net zo goed het voorbeeld volgen van je vorige leermeester. Het is dat het mij is aangeleerd mij altijd aan mijn woord te houden, indien het echt niet anders kan.’ Het was hem niet aangeleerd. Het was erin gestampt. Net zoals al zijn gewoontes uit zijn jeugd van nul tot achttien jaar. De gewoontes die daarna kwamen had hij zichzelf eigen gemaakt. Daar had hij vrijheid gehad, het geproefd. En de smaak daarvan beviel hem. En nu werd het hem weer afgenomen. Maar het zij zo. Hij stond hier nu, met een redelijke titel. En dan wel helaas met een of andere ouwe zak die meende dat hij zijn opvolger was, met als enige bewijs een zielig ringetje. Dat volgens hem was vastgegroeid aan zijn domme vinger.
‘Dat zal ik je huid met veel plezier weg laten schroeien. Maar zoals ik al zei, ik houd mij aan mijn woord. Dus het zij zo. Ik zal wel leraartje spelen, als meneer dat zo graag wilt.’ Het maakte hem niet uit wanneer die vent zou beginnen aan die push ups. Als hij ze maar uiteindelijk deed. Als hij fysiek getraind wou worden, zou hij het fysiek krijgen ook. Stiekem was hij helemaal niet van plan om papierwerk te gaan doen. Hij zou, als hij eenmaal zat, zijn voeten op die tafel gooien en zijn benen over elkaar slaan. Met een brede glimlach toekijkend hoe die sul daar maar deed wat hij zei.
Hij had het wel zien aankomen dat het niet zo gemakkelijk zou gaan als hij had gehoopt. Hij bleef met zijn rug naar de ander toestaan, tikte met zijn nagels tegen het houtenblad van het bureau. ‘En jij meent dat je ooit mijn titel zal kunnen overnemen?’ Hij schudde zachtjes lachend zijn hoofd. ‘Ik mag er niet eens bij stilstaan, die onnozele pijntjes. Als je die titel echt wilt hebben, betekend dat bloed, zweet en tranen. Dus stel je niet aan met je zielige rug.’ Hij draaide zich om, hief een hand op en keek ernaar. ‘Maar oké, ik zal medelijden tonen,’ hij tuitte zijn lippen, ‘Enkel omdat arme Savador zo’n erge pijn heeft aan zijn rug.’ Hij liep naar de man toe, ging achter hem staan. Hij legde een hand op zijn schouder. ‘Dan zullen wij eens wat doen aan die rug van jou,’ fluisterde hij met een grijns. Hij plaatste zijn vrije hand plat en ongegeneerd tegen de rug van de man, het gedeelte dat de dubbele s vorm symboliseerde. ‘Ben je nog steeds zo zeker van je aanstellerij?’ fluisterde hij in zijn oor. Nee, hij voelde zich niet slecht door wat hij deed. Alsjeblieft hé, het was een man. Hij zou nooit durven om iets in de richting van flirten naar dat geslacht te doen. Het was enkel gewoonte. Meer niet.

Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimewo nov 16 2011, 13:51

Dacht hij hem eerst te kunnen overrompelen door Dorchadas, de Toren en het hele schoolterrein onveilig te maken, Deshas plek onbeschroomd over te nemen en hem zelfs over zijn uiterlijk op de vingers te tikken. Zo'n gedrocht was hij toch ook weer niet? Maar goed, dan kreeg hij alles wel terug. Hij vroeg er gewoon om op deze wijze.
'Misschien wil ik ook wel niet dat iemand het terugziet?' Savador wierp hem een zijdelingse, nurkse blik toe. 'Ik ben iemand die van dat verrassende effect houd. Dus hoe kan ik daar beter voor dan iets zoals dat legendarische gedoe geheim houden, voor zover het gaat?' Bijna wilde hij de bijtende opmerking maken dat hij gewoon niet sociaal genoeg voor de titel was, maar hij slikte de woorden net op tijd weg. 'Niet dat je ook gelijk kunt zien aan iemand wat hij of zij is in… Nog niet eens een half uurtje, schat ik,' eindigde Alejandro alsof het allemaal malende gedachtes waren die hij hardop dacht. Nu was het de beurt aan Savador om fronsend zijn ogen te sluiten. 'Je haalt me de woorden uit de mond,' want werkelijk, wat deed hij nu? Zich neerleggen bij zijn woorden terwijl hij er een nijdige tegenreactie op had terug verwacht?
'Al lijk je te zijn vergeten dat menig mens met een zwakke ziel gebukt gaat onder dat krachtoverwelmende aura van je.' De magiebron van een Legendarische Magician was superieur. Het was alsof de druk die erdoor werd veroorzaakt gewoon in de atmosfeer zelf zat. Terwijl hij de lucht verveeld via zijn neus door liet ontsnappen sloeg hij langzaam zijn armen over elkaar. Hij had geen zin in nutteloze en aanhoudelijke discussies die momenteel de ketting vormden van hun relatie. Maar hij wist niet waar hij dan wel zin in had met deze nieuwe leermeester. 'Wees blij dát ik het doe,' vatte Alejandro op. 'Ik kan ook net zo goed het voorbeeld volgen van je vorige leermeester. Het is dat het mij is aangeleerd mij altijd aan mijn woord te houden, indien het echt niet anders kan.' Op deze woorden draaide Savador zich half naar de man toe, bekeek hem van top tot teen met afgunst alsof hij niet veel meer was dan dat zielige ventje van een Kadaj.
'Werkelijk, het zou me niet verbazen als je je tot dat niveau zou verlagen,' spotte hij smalend. Zoveel beter dan Kadaj kon deze vent toch niet zijn? Met zijn bizarre accent en meerderwaardigheidscomplex. Ze waren Legendarisch, het was alleen maar een prioriteit om naar zulke mensen op te kijken. Maar de personen die Deshas uitkoos.. hij kon er bijna om janken dat zijn oude leermeester zijn eigen imago daarmee zo schond. Misschien was het allemaal maar een fase en kwam de band vanzelf wel, maar hij wilde er niet in geloven. Koppig was een synoniem voor Savador.
'Dat zal ik je huid met veel plezier weg laten schroeien. Maar zoals ik al zei, ik houd mij aan mijn woord. Dus het zij zo. Ik zal wel leraartje spelen, als meneer dat zo graag wilt.' Hij deed zijn mond al open om iets terug te zeggen, maar hij sloot zijn smalle lippen uiteindelijk toch weer op elkaar. Het was niet zonodig dat hij het wilde, het was een groot belang bij het hele gedoe van trainingen en reizen. En ergens was hij blij toe dat Kadaj geen poging had gedaan hem tot training aan te zetten. Wat had dat ingehouden? Hij zag zichzelf al emmertjes water halen en ermee sjouwen door het duistere bos of de bladeren ruimen omdat het joch niets beter wist. Want ervaren was hij niet geweest, daar maakte hij geen cirkelrenederingen van. En zo ook weigerde Savador push ups te doen. Vanzelfsprekend, vond hij. Het was niet dat zijn lichaam er nu zo zwak voor was. De weekenden in zijn leven in de tijd dat hij rond de twintig á dertig was hadden bestaan uit studeren, halterheffen, studeren, optrekken, studeren, strekken. Waarschijnlijk niet te verwachten dat zijn lichaam nu nog afgetraind oogde onder die strakke zwarte kledij als resultaat, maar tegenwoordig was zijn lijf niet meer zo soepel als toen en toonde het kenmerken van het lijf dat bij een vijftigplusser hoorde. Niet dat het zijn fysieke kracht wegnam, maar hij weigerde om zich nu fijntjes op te gaan liggen drukken. Dat was geen training, dat was amusement voor meneer Alejandro. Hij hoorde de man met zijn vingers op het tafelblad tikken. 'En jij meent dat je ooit mijn titel zal kunnen overnemen?' Savador bleef kribbig voor zich uitstaren. Een spottend lachje achter zijn rug om kon er natuurlijk weer vanaf. 'Ik mag er niet eens bij stilstaan, die onnozele pijntjes. Als je die titel echt wilt hebben, betekend dat bloed, zweet en tranen. Dus stel je niet aan met je zielige rug.' Hij stelde zich niet aan, hij wilde het gewoon niet. Bloed, zweet en tranen. Sjongejonge, dat zouden een paar push ups echt opleveren zeg. 'Maar oké, ik zal medelijden tonen.' Hij draaide zijn hoofd automatisch half opzij om zijn blik op Alejandro te richten, maar zijn aandacht bleef in plaats daarvan hangen op de vloer. 'Enkel omdat arme Savador zo’n erge pijn heeft aan zijn rug.' Zoals hij ergens aangevoeld had, zag hij hem in zijn ooghoek in beweging komen en naar hem toekomen. Zijn kaken had hij bij zijn sarcastisch woorden al geërgerd op elkaar geklemd, en nu viel ook de frons tussen zijn wenkbrauwen dieper weg. Ongemakkelijk. Alejandro nam vlak achter hem plaats en legde een hand op zijn schouder. Hij bleef stokstijf staan, niet zozeer bevroren onder de aanraking en de warmte die hij van de hand door zijn kleding door op zijn huid kon voelen, maar om de onwennigheid. Als een schuw dier dat niet zonder handschoenen kon worden opgepakt en direct al verstijfde onder iedere aanraking. 'Dan zullen wij eens wat doen aan die rug van jou,' fluisterde Alejandro vlak bij zijn oor. Hij voelde zijn spieren zich aanspannen toen een tweede hand tegen zijn rugholte werd gezet, nietwetend wat Alejandro precies van plan was om te doen, maar welwetend genoeg om te weten dat het niet veel goeds was. Maar de hand lag tegen zijn rug, tegen zijn gewassen kleding en zijn zwarte lokken die in dunne punten uitmondden over zijn onderrug. En dat contact alleen al was genoeg om hem uit zijn slof te doen laten schieten. 'Raak me niet aan!'
In een plotselinge grauw schoot Savador van hem vandaan en had de hand tegen zijn rug weggeslagen. Nu stond hij ziedend tegenover hem en staarde hem met zijn slangachtige ogen vernauwd aan. Hij moest het niet in zijn hoofd halen!
De bleke, bijna geklauwde hand waarmee hij Alejandro's hand had weggeslagen liet hij langzaam weer zakken. 'Ik doe je nutteloze training wel. Maar waag het niet om in mijn buurt te komen!' De woede in zijn woorden was niet gezakt bij zijn tweede opmerking. Die vent mocht best weten dat hij het alles behalve accepteerde. In een ruk die zo daadkrachtig was zodat zijn lokken meezwierden draaide Savador zich om, beende naar het midden van de kamer waar hem meer ruimte geschonken werd en zakte door zijn hurken om zich in een positie op handen en knieën uit te strekken tot hij in een opdrukpositie was. Zijn gebogen schoenpunten en half gebogen armen waar hij zijn eigen lichaamsgewicht op droeg trilden nu al hevig. Meer om het feit dat hij zich nog opgefokt voelde, want in zijn nette schoenen zouden scheuren komen en zijn spieren zou hij vanavond nog voelen branden. Verdomme. Zijn haar gleed over een schouder en drapeerde zich over de vloer terwijl hij tergend langzaam begon aan het uitputtende opdrukgedoe. En Alejandro zou zijn pleziertje krijgen.

- Mijn excuses voor de iets latere reactie ;x
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimewo nov 16 2011, 20:52

Hij trok zijn beiden wenkbrauwen op. Hij haalde woorden bij hem uit de mond? Ook iets wat hij niet had verwacht. Maar hij keek de ander al weer ongeïnteresseerd aan toen er meer woorden volgden. Niet dat hij het saai vond om discussie te voeren, maar hij had gewoon eventjes geen zin. Was toch niets mis mee? Nee, hij kon er gewoon niet tegen dat hij niet het laatste woord kon hebben, wat weer zo’n tikje was van hem. Hij legde zich weliswaar snel bij dingen neer, was vrij flexibel qua mening maar toch voelde het als een kleine nederlaag als hij niet het laatste woord kon hebben. En deze ook nog enigszins nuttig was, in plaats van een simpele ja of nee. Of oké, of noem het maar op. Al die varianten vond hij vals spel. En dat over het laatste woord hebben ging alleen maar op bij discussies. Vandaar dat men het vroeger ook zo hondsirritant vond om het te leren debatteren, zijn privéleraren die zijn ouders aan hem gaven als klein jongetje. Want zelfs toen al wilde hij het laatste woord hebben, het was er altijd al geweest. En vreemd genoeg leek hij met dat trekje erg op zijn vader, wat hij tot de dag vandaag stug ontkende.
Hij wendde zijn blik af. ‘Naïeve kleine kindjes letten niet op aura’s. Ja, de mijne voelen ze dan toevallig – enkel omdat hij nogal opvalt, maar ze zullen er nooit zozeer opletten als iemand als jij of ik. Volwassenen. Als ik jou nog zo mag noemen.’ O, hij was weer heel grappig bezig. Die gênante tijden dat hij altijd helemaal in een deuk had gelegen om zijn eigen grapje, bijna moest huilen van het lachen, en al de anderen om hem heen hem nooit leken te snappen. Hij dacht eerst altijd dat hij gewoon geen gevoel had voor humor, had daar vrede mee en bleef gewoon nog lachen. Hoewel hij zich wel inhield, hij zette zich niet zo graag voor schut. Blozen van schaamte, en zelfs door andere omstandigheden, stond hem niet. Eveneens als huilen, dus was het sowieso slimmer als hij niet meer zoveel zou lachen. Maar later trok hij de conclusie dat hij gewoon te slim was en de anderen te dom waren om zijn humor te snappen, natuurlijk was dat deels waar. Het was van beiden een beetje. Maar met zijn lichte obsessie voor perfectie moest hij natuurlijk weer prefect zijn, eveneens als zijn humor.
Hij vernauwde zijn ogen, deed niet de moeite om te verbergen dat de woorden niet door hem gewaardeerd werden. ‘Hij was een nietsnut en heeft vanaf het punt dat hij de titel kreeg van legendarische magiër alles verpest, en dan ook letterlijk alles. Hij verdiende het niet, heeft dat nooit gedaan. Het is zijn goedrecht dat hij verdween, want dat was het enige wat hij verdiende in zijn zielige leventje.’ Hij zou nooit de moeite doen om zijn mening over Kadaj voor zich te houden. Hij schaamde zich er niet voor, vond het de waarheid en niemand kon hem daarvan af praten. Hij haatte de ander met een bijzondere passie, en die zou enkel en alleen meer worden met de seconde. ‘Het is gewoon onmogelijk om je tot zo’n niveau te verlagen.’
Hij kreeg geen reactie in de vorm van woorden, maar lichaamshouding. Hij had een oog om de kleinste verschillen in houding op te merken, of ja hij had het ontwikkeld. Hij wist wel dat Savador het gewoon vertikte om hem zijn zin te geven, en ook dat push ups niet echt moeilijk was. En die bloed, zweet en tranen zouden later pas komen. Hij zou de ander breken, want enkel door iemand te breken en te drillen. Die persoon aan zijn lot over laten om zichzelf weer bijeen te rapen… Ze kon je iemand buigen tot hoe je die persoon wilde zijn. En omdat de man nu zijn eigen kleine projectje was, zou deze perfect zijn aan het einde van alles. Hij zou net als hem de perfecte Heer van het Duister zijn. Wel wist hij niet dat dit niet de enige manier was om iemand te trainen, het was de manier die bij hem was toegepast. Zo was hij zijn hele leven aangepakt, kapot gescholden door de mensen om zich heen. Hij kon nooit iets goed doen. En toch stond hij hier. En dat had hem genoeg bewezen dat het de beste manier was om deze titel te bereiken.
Hij zette een stap naar achter, hief zijn handen op. Net als een voetbalspeler die deed alsof hij niets had gedaan. Hij sloot zijn ogen. ‘Oké, maar dan had je maar niet over je rug moeten zeuren,’ was zijn enige opmerking. Maar de reactie van de man had hem iets verteld… Nee niet maar één ding, heel veel dingen. En hij moest daaraan gaan werken. Man, wat had hij zichzelf in het hoofd gehaald om de training van uitgerekend dit persoon te vervolgen? Hij zette zijn handen in zijn zij, keek naar hoe Savador uiteindelijk gehoorzaamde. Hij fronste, hij was niet blij. Hij had zijn zin gekregen, maar was alsnog niet blij. Hij slaakte een diepe zucht, liep naar de man toe. ‘Je doet het niet goed,’ merkte hij op. Hij ging voor hem staan, knielde neer en balde een hand zwakjes tot een vuist. Hij legde hem op de grond, voor het gezicht van de man. ‘Je neus moet mijn hand raken, je gaat niet genoeg door je armen heen. Dat heet vals spelen. En trouwens, ik bepaald zelf bij wie ik in de buurt kom en wie niet. En stel je niet aan, ik zou niet durven om… Waar je dan ook aan dacht… Bah, dat is gewoon vies.’ Hij kreeg natuurlijk weer verkeerde ideeën, maar wat wilde je ook? Onvolwassen als hij soms was op momenten als deze.

» Geeft niet hoor, lieve schat o3o
» En hopelijk kunt U er wat mee, het is nogal een grote zinloze lap tekst.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimewo nov 16 2011, 22:22

Was het zijn zogenaamd mismaakte uiterlijk wel niet, dan was het zijn leeftijd wel. Goh. Savador was benieuwd wat het volgende punt zou zijn waar Alejandro tegen hem over zou vitten. 'Zo mag je me zeker noemen. Het is immers niet moeilijk om tot de conclusie te komen dat ik mentaal wat van een hogere graad ben dan jij,' luidde zijn weerwoord kalmpjes, zijn bleke hand daarbij tegen zijn borst gelegd alsof hij zelf heel wat was. 'Spijtig dat je op dat aspect niet kunt opleven aan je weerzinwekkende ultiemheid.' Zo, dat was ook weer gezegd. Niemand zei ooit direct waar het op neerkwam, dus deed hij dat meestal. Gevolg; een diepe, vaak wederzijdse haat van anderen. En die 'anderen' begrepen nauwelijks de fenomenen in de wereld en dat de waarheid hard kon zijn. Jammer dan.
'Hij was een nietsnut en heeft vanaf het punt dat hij de titel kreeg van legendarische magiër alles verpest, en dan ook letterlijk alles. Hij verdiende het niet, heeft dat nooit gedaan.' O, wat leuk. Dat was kennelijk een zwak puntje bij de beste heer Alejandro Del Guerra. En zwakke puntjes moest hij naar zijn achterhoofd verplaatsen, onder alle omstandigheden onthouden en weer teboven halen als het hem goed uitkwam. Dan kon hij hem erop terugpakken. Een negatievere gewoonte van hem dat hij meestal vooral toepaste op de leerlingen die hij niet mocht tijdens de lessen. Dat waren er heel wat. 'Het is zijn goedrecht dat hij verdween, want dat was het enige wat hij verdiende in zijn zielige leventje.' Hij maakte zich er wel druk om, zeg. Savador hoorde de woorden aan en wachtte met gesloten ogen kalm af tot Alejandro uitgesproken was. 'Wel wel, dan zijn we het daar tenminste over eens,' zei hij toen. Hij meende zijn woorden, hoe spottend ze ook mochten klinken. Kadaj was niets meer geweest dan een onnozele en naïeve beginneling. Hij had niet sterk geoogd, had zich ook niet bepaald intelligent neergezet. En met zijn honderd en nog wat jaartjes was hij ook nog eens één van de jongste Legendarische Magicians ooit geweest. Maar Savador had er geen baat aan om hem als een regelrechte flop als Heer te bestempelen. En ergens was hij blij toe dat de ongeschikte knul eindelijk uit het vak was. 'Het is gewoon onmogelijk om je tot zo’n niveau te verlagen.' Ja, dat niveau was wel behoorlijk laag geweest. Hij had zijn beeld over Kadaj heus wel verbeterd als de knurft wat meer inzet getoond had, maar de dwaas verkoos zijn eigen bezigheden boven zijn taken. 'Werkelijk,' zei Savador op een 'je-meent-het'-toontje. Common fact.
Zijn kalmte smolt weg als sneeuw bij zonlicht toen hij zich uiteindelijk maar neerlegde bij het feit dat het maar beter was om Alejandro te gehoorzamen, al deed hij het misschien alleen maar om zijn eigen vertier. Hij negeerde zijn bijna terugdeinzende reactie, de vent had hem gewoon niet aan moeten raken. Met alle grimmigheid had hij zich onder vele pijnscheutjes door zijn rug, klamme spieren en stijve botten uiteindelijk in de positie gewerkt om aan de hoogstwaarschijnlijk eindeloze sessie te kunnen beginnen. Het voelde eerder alsof hij zich in de meest onmogelijke positie had gewrongen. Ouderdomskwaaltjes. Al had hij nog zoveel slangachtige kenmerken en eigenschappen, hij kon zijn arm of been nog net niet Egyptisch laten kronkelen. Hij voelde hoe zijn armspieren langzamerhand al overmeesterd werden door een brandende, uitputtende pijn. God, hij moest echt meer aan beweging doen. Dat was hij sowieso al van plan op het moment dat hij als patiënt ontslagen werd uit het ziekenhuis en hij de stabiliteit van zijn rug nodig op moest bouwen. Weer het oude patroon van halterheffen oppakken, misschien iedere morgen vroeg ook een klein sprintje door het bos. Maar daar had hij het gewoon te druk voor, zelfs in de weekenden als zijn collega's en werknemers nog ronkend op bed lagen en hij zich het apezuur werkte. Beweging, conditie. Hij kon Norwood toch moeilijk van zich laten winnen? Dat zou pas een nederlaag voor hem zijn. Hij zou nog liever van de waterval glijden dan dat hij die bebrilde stronk er met het triomf vandoor zou laten gaan.
Was hij net zo 'soepel' bezig, werd hij uit zijn concentratie gehaald. 'Je doet het niet goed.'
'Hoezo; 'ik doe het niet goed'?!' viel Savador snauwend naar hem uit. Hij was toch bezig, Medusa, was het nog niet goed! Een dikke kloppende ader bij zijn slaap toonde aan hoeveel inspanning hij er in moest stoppen om zich niet over de grond neer te laten vallen. Zijn slangachtige ogen vestigden zich kwaad op de vuist die voor zijn neus werd gelegd. 'Je neus moet mijn hand raken, je gaat niet genoeg door je armen heen. Dat heet vals spelen. En trouwens, ik bepaald zelf bij wie ik in de buurt kom en wie niet.' Vals spelen. Hij had nu zin om heel overdreven zijn neus tegen zijn vuist te wrijven en het als een zakdoekje te gebruiken. Hij speelde niet vals, hij zou niet durven. Zijn ademhaling door zijn neusgaten werd zwaarder, de ader bij zijn slaap meer opgezwollen en het kostte hem ook meer inspanning om de zachte kreunen te blijven onderdrukken. Maar hij ging dieper door zijn armen heen. Het ging wat moeizamer weliswaar, en hij kon de botjes in zijn polsen zo nu en dan horen knakken, maar het puntje van zijn neus raakte Alejandro's vuist. 'En stel je niet aan, ik zou niet durven om… Waar je dan ook aan dacht… Bah, dat is gewoon vies.' In een ruk richtte Savador zijn gezicht naar Alejandro op, en aan de uitdrukking op zijn glimmende gezicht van het zweet was duidelijk te zien dat hij er niet zo gesteld op was om zoiets uit de mond van een man te horen komen. 'Dat is waar jij aan denkt, Medusa!' sneerde hij hees, zijn adem half benomen door de uitputting in de activiteit. 'En graag zou ik je daarbij mede willen delen dat ik beslist niet anders van geaardheid ben dan hetero! Zoek maar mooi verder, jongen.' Chagrijnig richtte hij zijn gezicht weer richting de vloer, zijn ogen stijf dichtgeknepen en zijn lippen op elkaar geperst. Behalve het opdrukken moest hij nu ook veel moeite stoppen om vieze bijgebrachte ideeën weg te drukken. Gats, hij wilde er helemaal niet aan denken. Waarom Alejandro überhaupt zulke dingen aan het licht moest brengen terwijl hij druk bezig was.

- Dat is eigenlijk best wel.. fout o3o
En okeetjes. Ik kon wel wat met uw post hur.
Hopelijk kunt u ook wat met de mijne n_n

Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Neara

Neara

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 433
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie
Klas: x
Partner: All that you do, do with your might; things done by halves are never done right.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimewo nov 16 2011, 22:57


De kou buiten sloeg al aardig door in de stenen van de muren in de toren. Neara liep vanaf de bovenste verdieping – uiteraard moest Angani op de bovenste etage zijn. Hoe symbolisch – naar beneden. In eerste instantie om een ronde door het kasteel te maken, haar hoofd vrij te maken en nergens aan te hoeven denken dan dingen wat haar geen irritatie en verwarring bracht. Zacht neuriënd liep ze met haar onhoorbare passen soepel de brede trappen af. Het witte gewaad omhelsde strak haar smalle, vrouwelijke lichaam. De lage rug gaf haar de mogelijkheid haar enorme vleugels uit te slaan zonder dat ze telkens een nieuw gewaad moest aanschaffen doordat er scheuren in kwamen. Fronsend kwam haar kin wat omhoog, staarde haar zilveren poelen in het niets toen de schelle stemmen haar gehoor bereikte. De eerste herkende ze als een donderslag, telkens herkende ze deze sneller dan ze wilde. Savador, een schelle sneer. In zichzelf gekeerd kropen haar wenkbrauwen wat omhoog bij de reactie van de vreemde, zware mannenstem. De woorden van de vreemde stem van de man deden haar starende blik in het niets langzaam een stukje verwijdde. Haar passen vervolgde, en nog midden in de zin waarvan ze ergens heimelijk in de lach van kon schieten gleed de deur van Dorchadas geluidloos open. Haar witte gestalte, de sneeuwwitte golvende lokken rond haar smalle gezicht behielden het sprookjesachtige uiterlijk. Het aanbeeld wat ze zag had ze nooit kunnen bedenken. De woorden van de enorm lange, en vreemde man kwamen maar half aan. Meteen werden haar dingen duidelijk, maar kwamen er ook vragen op. Deze man met zijn magiebron die in je oren zou gonzen als je niet de zelfde sterkte bevatte was waarschijnlijk niemand minder dan een Heer der Duisternis. Kadaj had ze na de vergadering nooit meer wat van vernomen, en blijkbaar was het zo drastisch dat er een vervanger was ingeschakeld. Maar hierbij kwamen de vragen op over de voorganger van de man die hier stond, waar hij was gebleven en wat voor reden er nodig was geweest om ook Kadaj weer te vervangen. Savador steunde op zijn tenen en op zijn handen, de lange man zat voor hem en kreeg het verhitte antwoord dat hij totaal verkeerd zat. Bewegingsloos keek ze naar het tweetal, zag ze en merkte ze aan Savadors hartslag en ademhaling dat dit niet de eerste push up was die hij deed of had gedaan. Zelfs de versterkte, mannelijke geur door het opkomende zweet ontging haar sterke reuk niet. Starend bleef ze staan, wist dat de lange man haar waarschijnlijk al lang opgemerkt moest hebben. Zijzelf en haar collega’s waren er onder andere in getraind zo gauw mogelijk iemand anders op te merken zonder die gene ook maar gezien te hebben. Was het met behulp van diens magie, of gewoonweg door het voelen van een magie bron. En de hare was, net als die van hem, haast niet te missen door de sterkte ervan. Of het bij Savador geheel doordrong wist ze niet geheel zeker, verhit was deze weer verder gegaan met zijn opdrukken die hem blijkbaar veel moeite kostte. ‘Dat ik dit nog een keer mee mag maken,’ geamuseerd gleden haar armen losjes over elkaar, haar zachte zilveren blik duidelijk geamuseerd op Savadors op en neer gaande rug bevestigd toen ze zachtjes met haar zangerige stem had gesproken. Langzaam gleed haar vriendelijke blik op naar de rode ogen van de vreemdeling. ‘En wie heeft hem zo ver gekregen dit te doen als ik vragen mag?-‘ met haar soepele en geluidloze passen die door haar gehele lichaam gleden liep ze langzaam de kamer in. Haar blik met de gebruikelijke vriendelijkheid in de rode kijkers gericht. Haar slanke gestalte strak omhelst door het witte, lange gewaad die telkens even opbolde door haar slanke benen bij elke pas. ‘-gezien het feit dat ik meneer dit niet zo gauw zag doen,’ de lichte glimlach op haar lippen werd groter, en hoewel een normaal mens waarschijnlijk hard in lachen uitgebarsten zou zijn was deze enkele vergroting van de krulling van haar lippen duidelijk een aantoning dat dit gehele plaatje haar kostelijk amuseerde. Haar armen los losjes over elkaar geslagen, waarbij haar ogen haast demonstratief - iets wat waarschijnlijk alleen Savador op zou merken - in die van de vreemdeling bleven kijken. Hoezeer ze Savador vandaag niet tegen had willen komen, op deze manier was er geen gevaar dat hij weer met haar geest aan de haal ging. Haar verwarring bracht en haar van haar voedstuk af blies.
*steelt Noor d'r ding ter uitprobeersel*
Terug naar boven Ga naar beneden
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimewo nov 16 2011, 23:45

Hij klapte langzaam in zijn handen, grijnsde. ‘Nou, dan een applausje voor ons.’ Flauw. Top punt van flauwheid, kon je het eigenlijk wel noemen. Hij zat nou eenmaal vol met domme en zinloze opmerkingen. En ze kwamen er meestal uit voordat hij het doorhad, kon uiteindelijk maar het beste ervan maken. Ja, hij had op sommige momenten echt het mentaal vermogen van een willekeurige puber. Een puber nog wel, niet eens een adolescent, dat was te hoog gegrepen. Maar hij kon wel serieus en volwassen doen, maar hij voelde er de behoefte niet voor. Hij was dat al genoeg geweest tot achttien jarige leertijd. En daarna was hij het ook nog een hele lange tijd geweest, pas rond de leeftijd van vijfendertig kwam er verandering. Hij had nog wat te goed in zijn leven, maar had het nooit gekregen. Zijn gehele jeugd was hem afgenomen door perfectionisten, die hem ook hadden omgetoverd tot een van hun. Hij haatte het, maar kon er niets aan doen. Je leerde sneller dingen aan dan af, en hij kon het weten. Hoeveel trekjes was hij nou eigenlijk al kwijt van de… Duizenden? Hij had er veel, te veel. En ze moesten weg, maakten hem imperfect. Hij, Alejandro… Imperfect… Nee. Dat mocht niet, hij was legendarisch. En toch was hij het. Hij moest deze gedachtestroom afkappen, hij kreeg er hoofdpijn van.
‘Hoezo?’ herhaalde hij de man nogal dom, alsof hij hem niet scheen te snappen, ‘Je doet het gewoon niet goed, punt. Ik doe dit op een vinger, een hand andere op mijn rug. Moet jij ook kunnen over een paar maanden, geen smoesjes. En als je het nu al niet goed doet, bij de gemakkelijkste variant, hoe wil je het dan ooit redden?’ Zijn stem was ietwat fel, meende zijn woorden en die grijns die hij eerst op zijn gelaat had gehad was verdwenen. En die zou er ook niet meer op komen. Niet nu. Niet tijdens trainingen. Nooit tijdens trainingen eigenlijk. De enige manier om die imperfectie bij de ander weg te werken was door de harde aanpak, en die zou hij gebruiken ook. Enkel en alleen omdat deze ook bij hem was toegepast. Zelfs Deshas had het gedaan, omdat deze dacht dat hij het fijn vond. Hij was toen nog te jong om zijn eigen mannetje te staan en te zeggen dat hij het alles behalve prettig vond. En tegen de tijd dat hij eindelijk het besluit had genomen het mede te delen was het te laat. Hij was altijd te laat. Maar deze keer was hij hier net op tijd gekomen, hij kon al het stof van dit project nog afhalen. Hij kon het nog herstellen, het kon nog. Het was nog mogelijk. En hij zou het dus doen ook.
‘Jij maakt het ernaar met je overdreven reacties,’ siste hij, ‘Jij staat hier te gillen als een keukenmeid omdat ik een hand op je schouder leg. Niet andersom.’ Hij vernauwde zijn blik, kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘Ik veracht mensen die het in hun hoofd halen een andere geaardheid te hebben dan bedoeld is. Geslachten zijn er niets voor niets en je moet je er maar bij neerleggen.’ Zijn vuist die er eerst nog zo vriendelijk bij lag balde zich krampachtig vaster, tot zijn knokkels wit kleurden. ‘Dus waag het niet om mij ervan te verdenken om ook maar te denken om ook maar enige vieze dingen te willen uitvoeren bij iemand met hetzelfde geslacht,’ sissende toon hield aan, ‘Het is walgelijk en het maakt me ziek. Alsjeblieft, zo zwak ben ik ook weer niet.’ Het was waar dat hij zowel biseksuelen als homoseksuelen verachtte, hij haatte ze. Waarom zou je je eigen… Lot – als je het zo eventjes kon noemen, tegenspreken? Het was toch niet voor niets zo bepaald, of lag dat nou aan hem? Het idee alleen al dat mensen van iemand durfden te houden die hetzelfde geslacht had… Bah.
Er kroop een rilling over zijn rug die hem abrupt uit zijn gedachtes trok. Hij ging rechter zitten, klemde zijn kaken op elkaar. Hij wist maar al te goed wat dit gevoel betekende. Maar hij voelde niet genoeg belangstelling om zich om te draaien. Nee, hij wist dat het niet Lesaiah was. Of Fealwen met haar achterlijke Bela. Hij was lang genoeg bij die twee geweest om hun aura nu onderhand uit zijn broekzak te kennen. Maar hij was bezig, dus die persoon had maar pech. Pas toen de vrouwelijke stem zijn oren binnendrong werd zijn interesse gewekt. Maar… Hij wist gewoon zeker dat als hij nu weg zou gaan die ouwe zak zich lui op de grond zou laten vallen. Hij stond en alles wees erop dat de vent moe was. Conditie nul dus. Zijn hoofd draaide zich een beetje, wilde toch Savador ook nog in de gaten kunnen houden. Zijn ogen zocht naar de plek waar het aura vandaan kwam, spotten het gestalte al snel.
Zijn ogen werden groter, zijn kaken klemden zich op elkaar van frustratie. Nee… Dat kon niet. Het was onmogelijk. Zij kon hier niet zijn, ze was dood. Hij moest nou niet oude trauma’s ophalen enkel omdat iemand toevallig op haar leek. Het was ook te danken aan de zilveren kleur van haar ogen dat hij haar niet aanzag voor Sophia, de oudere zus die de rol als Satan in zijn leven had gespeeld. Maar de lichte haren, gewoon wit eigenlijk, en het feit dat ze qua lengte hetzelfde oogde zorgde ervoor dat hij haar de eerste paar seconden wel voor haar aan had gezien. Hem angst had aangejaagd, doodsangst. Ze moest het hebben gezien, die korte glim van slechts één enkele tel in zijn ogen. Hij ging staan toen ze op hen af kwam lopen, rechtte zijn rug. Het is Sophia niet, was de enige gedachte die zich momenteel herhaalde in zijn hoofd. Wanhopig leek het wel, maar van buiten grijnsde hij enkel, had nog geen antwoord gegeven op haar vraag.
Haar glimlach irriteerde hem. Maar hij moest en zou blijven grijnzen, het verbergen. Niemand hoefde het te weten. ‘Alejandro, is de naam,’ grijnsde hij, ‘Alejandro Michelangelo Oscuro del Guerra.’ Hij irriteerde zich aan zichzelf. Geweldig. ‘En met wie heb ik het genoegen?’ Angst en verward gevoel ebden langzaam weg, zorgde ervoor dat hij zich weer vrij kon gedragen in zijn doen en laten. Hij wierp eventjes een blik op Savador. ‘Jij blijft braaf je push ups doen, oké?’ Het was al duidelijk door de woorden van de vrouw dat ze de ander moest kennen. Zou waarschijnlijk een afleiding zijn, maar dat was juist goed. Afleiding was goed. Leerde die ouwe ook gelijk zijn hoofd erbij te houden.

» Lettertype is verdana o3o ?
» En post is niet zo geworden als ik wilde ._.
» I failed.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimedo nov 17 2011, 18:37

Ja, het was te bevestigen. Deze kerel was daadwerkelijk een leerling in het lichaam van een Legendarische Magician. Bij God, wat ergerde hij zich aan zijn gedrag. De vent klapte dofjes in zijn handjes, als een soort applausje voor hen beide. Savador had de erge neiging om met zijn ogen te rollen. Als er iets was dat hij wel haatte dan was dat wel het 'zogenaamde-leuk-zijn' van tieners. Echt typisch puberaal gedrag. Het liefst wilde hij nu die tweehonderd van Alejandro's leeftijd aftrekken en hem voor lief houden als de zeventienjarige die hij van binnen waarschijnlijk nog moest zijn. Alsof het al niet erg genoeg was allemaal besloot hij een ogenblik later een andere houding aan te nemen en hem lekker te gaan corrigeren op zijn - naar zijn eigen mening soepel lopende - opdrukwerk. Niet alle mannen van zijn leeftijd deden hem dit na. Maar kennelijk werd hij daarop niet mee gecomplimenteerd. 'Je doet het gewoon niet goed, punt,' begon het gezeur. 'Ik doe dit op een vinger, een hand andere op mijn rug.'
'Indrukwekkend!' gooide Savador er in een sarcastische, hijgerige snauw uit tussen het opdrukken door. Moest hij nu ook onder de indruk zijn? Want dat was hij nog niet. Hij haatte patsers. 'Moet jij ook kunnen over een paar maanden, geen smoesjes. En als je het nu al niet goed doet, bij de gemakkelijkste variant, hoe wil je het dan ooit redden?' Zeur. Hij moest niet zeuren. Meneertje Commandant. Toen hij nog onder training van Deshas was lukte het hem nog wel soepel zonder dat zijn spieren al na een paar minuutjes begonnen te branden. Opdrukken had hij toen ook gemoeten.
Alejandro smeet zijn opmerking er in een venijnig gesis uit als reactie op zijn eerdere woorden. Ongegeneerd bleef Savador geleidelijk aan door zijn armen gaan alsof hij hem straal negeerde, de rest van zijn lichaam zo stijf als een plank en zijn zweterige gezicht ver doorgebogen om na iedere nieuwe opheffing zijn neus de vuist op de vloer te laten raken. En Alejandro bleef intussen maar doorkallen terwijl hij hier zijn inspanningen zat te vergooien. Het was zelfs te merken aan de harde knokkels onder de wit weggetrokken huid van zijn gebalde vuist. 'Goh,' klonk het tamelijk kalmpjes voor zijn doen. Hij zakte langzaam weer door zijn ellebogen omlaag. 'Dan hebben we minstens een tweede kwestie waar we het beide roerend mee eens zijn. Verbluffend.' Zwijgend ging hij door, verdere woorden maakte hij er niet aan vuil. Het was zo. Naar behoren hoorde het niet. En het was schandalig. Als de oudbollige zak die hij was, ook mentaal, leefde hij nog met de standvastelijke prioriteiten uit de zestigerjaren en de normen en waarden die toen van toepassing waren in de maatschappij en burgerlijke levensstijl. Meisjes moesten lange witte jurkjes dragen, hun lange haar bij een. Jongens renden over straat in geruite spencers en bretels. En geen kind die er toen ook maar aan dacht om met hetzelfde geslacht te gaan. Dat was taboe, dat hoorde niet. En dus ook op zijn school, zoals met alles waar hij uit zijn tijd mee opgeleefd had en het meenam naar deze generatie alsof de wereld inmiddels nooit veranderd is.
Hij had wel opgemerkt dat er een deur openging, maar hij had niet echt de moeite genomen om te kijken wie of wat het was. Eigenlijk was hij daarvoor ook te druk bezig met zijn trainingssessie waar hij nu al een ontieglijke hekel aan had. 'Dat ik dit nog een keer mee mag maken.' De zangerige serene stem zo zacht als honing die plots door de kamer galmde klonk hem als muziek in de oren. Verrast keek hij op, al was dit alles behalve te zien aan zijn bleke en bezweette gezicht. Zijn hart die opsprong bij het aanzicht van de lokken zo wit als sneeuw, de slanke lichaamsbouw met de vrouwelijke rondingen die zo goed uitkwamen in haar kledij en waar hij zo van hield, de zilvergrijze poelen van sereniteit. Het opdrukken was al minder geworden, het hield nu helemaal staande toen hij een zachte zucht slaakte en zich op zijn trillende armen naar een zittende positie verplaatste. 'Neara,' sprak hij zacht. Zijn mondhoeken krulden langzaam om tot een voldane glimlach. Het feit dat hij een smeltend gevoel kreeg in zijn binnenste zodra hij haar zag nam haar smalende houding voor hem weg, want kennelijk amuseerde ze zich wel. Hij was al lang blij dat hij weer van haar verschijning kon genieten. Nog steeds adembenemend, zelfs nog mooier dan in zijn dromen. 'En wie heeft hem zo ver gekregen dit te doen als ik vragen mag? Gezien het feit dat ik meneer dit niet zo gauw zag doen.' Ze liep verder de kamer in terwijl ze sprak, en hij moest zijn hoofd meedraaien om haar slanke benen en het ruisende witte gewaad dat er sierlijk om heem golfde in zijn gezichtsveld te houden. Alsof ze nu zijn enige focus was bleef Savador haar met de lichte omkrulling van zijn lippen in de gaten houden. Op Alejandro lette hij al niet eens meer. Hij was al langzaam overeind gekomen, de training leek hij wel vergeten te zijn. Nonchalant met een hand op de rugleuning van een stoel leunend terwijl hij met de andere de knopen van zijn lange mantel losmaakte. Zijn slangachtige ogen gevestigd op de hare. Het was maar om zichzelf een houding te geven. 'Alejandro, is de naam,' moest Alejandro zonodig het moment in duigen laten vallen. Savadors gezicht betrok meteen, het was overduidelijk te zien. Nors wierp hij de vent die hij met schaamte tegenover Neara moest betitelen als zijn nieuwe leermeester een zijwaartse blik toe. 'Alejandro Michelangelo Oscuro del Guerra.' Zag hem nu stom staan grijnzen. Minachtend trok hij één enkele wenkbrauw op, zijn smalle lippen perste hij lichtjes op elkaar. Al stop je nog zoveel accent in je woorden, het maakt geen indruk, hidalgo. Dat was wat hij zich met man en macht voor wilde houden. Medusa, wat haatte hij het nu om midden in een training van hém te zitten. 'En met wie heb ik het genoegen?' Zijn vernauwde blik schoot verbitterd terug naar Neara. Als ze het maar niet in hun hoofd haalden om gezellig een theekransje te houden terwijl hij zich hier maar in het zweet aan het werken was. Waarom moest ze zich hier überhaupt vertonen? Zijn pupillen versmalden zich tot dunne spleetjes. Hij staarde Alejandro dood toen de vent hem met een blijk van afkeuring een blik toewierp alsof hij niet mee mocht delen aan het gesprek. 'Jij blijft braaf je push ups doen, oké?' Er plooide zich een rimpel in Savadors neus als een oude boze hond, zijn lippen nog extra zuurtjes op elkaar geperst om aan te tonen dat hij het allerminst waardeerde. Demonstratief bewoog zijn arm in een trage beweging opzij om zijn mantel over de rugleuning van de stoel die hij eerder als steun had gebruikt te draperen. 'En jij blijft braaf met je tengeltjes - je moet niet denken dat je - dat je..' Met een gemompeld 'murrhmll' tussen neus en lippen door waar zijn stamelende woorden ongelukkig in uitmondden liet hij zich toen maar weer op de grond vallen om nu in enkel de strakke kleding die hij onder zijn mantel droeg het doelloze oppushen te vervolgen. Hij kwam niet uit zijn woorden. En hij zou het al helemaal niet op zo'n manier laten overkomen dat het niet moeilijk was om eruit op te maken dat hij die zekere juffrouw met de witte haren die zojuist was binnengekomen voor zichzelf wilde houden. Niemand die het ook maar moest wagen om een worp in haar richting te doen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Neara

Neara

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 433
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie
Klas: x
Partner: All that you do, do with your might; things done by halves are never done right.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimevr nov 18 2011, 22:51

Ze had haar ogen nog op Savadors rug gericht, hierdoor de verstrakking op de vreemdeling zijn gezicht niet gezien. Maar uiteindelijk richtte ze bij haar woorden zich op de man. Oogde dat hij vele malen interessanter was dan de zwetende Savador. Hoewel ze genood van dit beeld, was de onderhuidse drang om Savador te stangen even groot. De vriendelijke, niets anders dan dat, glimlach op haar volle lippen. Haar naam zacht uit Savadors mond kwam negeerde ze, hield haar aandacht op de vreemde man gericht die ze een vraag had gesteld. Alsof ze de vastgelijmde blik van Savador niet merkte, alsof ze zijn glimlach niet zag die op zijn lippen was gesmolten zodra ze in zijn gezichtsveld was gekomen. Haar ogen en aandacht waren enkel gevestigd op de man die zich nu voorstelde als Alejandro Michelangelo Oscuro. De grijns op zijn lippen deed haar niets, het was enkel zijn versnelde hartklopping en ademhaling die haar aandacht had getrokken. Alsof hem meer dingen bezighielden dan hun kennismaking. Iets waarnaar ze nieuwsgierig werd maar net genoeg was om niet naar te vragen. ‘Alejandro,’ herhaalde ze zijn naam iets te vriendelijk, haar mondhoeken krulde zich ietsjes verder om. ‘Neara. Neara Ventus inté Caelumm,’ haar lange naam die ze weinig gebruikte. Een achternaam die ze vol trots droeg, enkel uit pure liefde voor haar ouders. Het weinige wat ze nog over had om hun leven te eren. Haar slanke hand kwam al even soepel omhoog als de rest van haar lichaam had bewogen voordat ze voor Alejandro stil stond om zijn hand aan te nemen ter hoffelijke begroeting. Haar ogen gleden van de lange man af, maar richtte zich niet op Savador toen deze beveelt werd door te gaan. Richtte zich voor een seconde in het niets waarna ze terug gleden naar de rode ogen. Ze wist hoe zijn gezicht eruit moest zien, hoe boos hij moest kijken en hoe de irritatie zich in hem opbouwde. En ergens gaf het haar een voldoening, een goeddoening voor alles wat hij had gedaan. Wat hij haar had aangedaan, de verwarring. Kinderlijk genoeg zal hij ervoor boeten. Maar zodra hij tegen begon te foeteren gleed haar blik kalmpjes naar de ogen van Savador. Haar wenkbrauwen trokken een minuscuul stukje omhoog, alsof ze hem non-verbaal wilde vragen waar hij dacht over te praten en of hij werkelijk dacht dat hij dingen kon bepalen over haar. Haast demonstratief draaide haar kin terug naar Alejandro toen Savador brommend door ging met zijn oefening. ‘Lastig, opstandige opvolgers,’ glimlachte ze waarna haar ogen pas terug schoten naar die van Alejandro. ‘Vertel me, als je zo vriendelijk wilt zijn, me vertellen waarom het niet Kadaj is die ik hier zie staan maar jij. Hoewel ik Kadaj ook maar een enkele keer heb gezien,’ het lange gewaad ruiste zachtjes rond haar slanke lichaam toen ze verder het vertrek in liep en haar vinger langs een rand van een stoel liet glijden. Haar ogen bekeken het vertrek met de glimlach nog op haar lippen. Ze kende de kamer, de twee keer dat ze hier was geweest hadden haar genoeg beeld gegeven om alles te onthouden. IN een soepele beweging draaide ze haar gehele lichaam weer met het zacht ruisende geluid van de witte stof naar Alejandro om.

× Nutteloos Oh Noes!, maar wilde posten voordat het weekend was zodat jullie nog konden posten en jullie geen halve week op me hoefde te wachten Oh Noes!
Terug naar boven Ga naar beneden
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimeza nov 19 2011, 00:53

Hij haalde zijn schouders op, leek het sarcasme niet op te merken. ‘Ach, ik moet toch iets kunnen na tweehonderd jaar,’ mompelde hij. Het was waar dat hij zijn leven een beetje had verspild aan het flikflooien bij vrouwen, zichzelf perfectioneren en later natuurlijk met het plannen van hoe hij voor eens en altijd af kon rekening met die vieze verrader onder de naam Kadaj. Kwam er ook bij dat hij constant van plek naar plek verhuisde aangezien die angst bleef dat zijn zussen hem ooit zouden vinden. Hij wist niet of ze dood waren, of dat ze nog leefde. Hij had al lang gelden, dik honderd jaar, dat zegel – of hoe je het wilde noemen – van ze afgehaald. Natuurlijk hadden ze geprotesteerd, gezworven dat hij ervoor zou boeten. Maar wat kon het hem schelen? Als hij braaf het hazenpad bleef kiezen zou niemand hem ooit vinden. Hij kon zich wel wijsmaken dat hij hiernaartoe was gekomen om enkel en alleen zijn titel op te eisen. Maar dat zou voor de helft een leugen zijn. Dit was de enige plek waarvan hij verzekerd was dat ze hem nooit zouden vinden, en als ze het al in hun hoofd haalden hier te komen… Ze zouden het nooit van hem winnen. Ze kenden de plek niet, hij zou hoe dan ook in het voordeel zijn. Er bestond zoiets als kaarten, maar niet van deze plek. Of ja, niet dat hij wist. En in de bibliotheken waar hij was geweest stikte het van de kaarten van al de planeten, maakte het er niet echt veiliger op.
Dus stiekem was hij hier gewoon omdat hij bang was. Voor de twee die zijn leven een ware hel konden maken. Best zielig. Hij was heer van het duister, en alsnog wisten twee vrouwen hem de stuipen op het lijf te jagen. Maar hoezeer hij ze ook haatte, hij kon ze niets doen. Hij kon het niet. Ze waren familie, bloedverwanten. En wetende dat zijn zussen zich nooit zouden vastklampen aan een man, zoals hij dat niet kon bij een vrouw, zouden ze die bloedlijn niet voortzetten. Hoewel hij er soms wel eventjes bij stilstond dat hij dat misschien allang had gedaan. Hij hield het nooit bij, dacht er niet echt heel erg serieus aan. Maar als je zou gaan tellen met hoeveel vrouwen hij een bed al had gedeeld… Dan raakte je de tel kwijt omdat het teveel werd en je hem dan enkel vreemd ging staan aankijken. Maar de kans was er zeker dat hij allang de lijn had doorgetrokken, zonder het ook maar te beseffen. Oké, hij besefte het nu. Maar hij wist het alsnog niet zeker, hij wist niets zeker. Behalve dat hij nu een opvolger scheen te hebben die hij moest trainen, dat hij Lesaiah had omgedoopt tot eerste klas kreng en dat er een vrouw in de buurt was die hem deed denken aan Sophia. Nou niet echt de dingen die je wilde weten, als het aan hem lag.
Hij was maar niet ingegaan op het feit dat ze een tweede ding een soort van gemeen schenen te hebben. Het werd hem iets te veel wat neigingen tot sympathie betreft. Hij was geen lieverdje dat de eerste beste vent die wat met hem gemeend had zou omdopen tot vriend. Kennis, of wat dan ook. Minachting kwam eerst, dan lichte irritatie, kreeg hij last van zijn minderwaardigheidscomplex en tot slot zou hij eindelijk overwegen de ander een stevige handdruk te geven. Maar meer zou je niet uit de man krijgen. Hij had nooit vrienden gehad, in zijn gehele leven. En hij ging al een tijdje mee, een tijd kon je het wel noemen. Dus om daar ineens verandering in te brengen… Geen goed idee.
Hij leek Savador geheel vergeten te zijn. Dacht enkel aan de angst die moest verdwijnen zodat hij de vrouw eindelijk kon zien zoals ze werkelijk was: Beeldschoon. Maar dat was een standaard voor vrouwen die de titel legendarisch droegen. Want hun uiterlijk moest dat ook zijn. Hoe moeilijk hij het ook vond om toe te geven, Lesaiah was ook een prachtvrouw. En Fealwen? Ach, zij kon er ook nog wel mee door. Als je haar lengte negeerde. Iedereen had zo zijn imperfectie. Het deed hem genoegen om zijn eigen naam over haar lippen te horen komen, haar stem hielp enorm met het realiseren van het feit dat ze niet Sophia was. Maar Neara. Hij kon haar alleen maar met een grijns aankijken, deze keer geen complimentje over een naam. Het was duidelijk dat dat hier niet werkte.
Handje schudden. Een vrij normaal gebaar, dat hij soms nogal eens vertroebelde. Bij Lesaiah had hij het gedaan, en ook bij Fealwen… Maar opnieuw bleef hij nu braafjes grijnzen. Maar jammer genoeg werd zijn gehele moment verpest door de stem van de ander. Zijn ogen werden voor een paar tellen iets groter, keek zijdelings naar de man. Hij leek ietwat verbaasd, alsof hij opschrok uit zijn gedachtes. Niets was minder waar, maar hij ontkende het zelf gewoon. Hij gaf geen kik, keek enkel hoe hij gehoorzaamde. Hij had niets om mee te dreigen, al zijn dreigementen zouden worden overtroffen door de zijne. Zijn kunnen was groter, zijn gezag was groter. Alles aan hem was grootser, en komisch genoeg ook zijn lengte.
Hij richtte zich weer op Neara wanneer deze een opmerking maakte. Hij haalde zijn schouders op. ‘Ach, wat doe je eraan,’ mompelde hij, grijnsde daarna met enige moeite, ‘Welke opvolger is niet opstandig geweest? Ik kan niet ontkennen dat ik het niet was.’ Het irriteerde hem. Irritant. Uiterst irritant. Alles aan haar leek o zo perfect, maar er moest ergens een scheurtje zitten. Maar hij slaagde er niet in dat te vinden. En ondanks dat hij zelf een voldaan gevoel zou vinden als hij eindelijk hét perfecte toonbeeld zou vinden van vrouwelijkheid, irriteerde haar perfecte handelingen, houding en noem het maar op hem mateloos. Enkel omdat het het er nog meer inwreef dat hij lang niet zo perfect was als hij hoopte. Hij slaakte een zucht. ‘Was hij dan zo belangrijk?’ Zijn stem had een klagelijke toon, zijn armen vouwden zich over elkaar en zijn grijns had plaats gemaakt voor een ietwat beledigde uitdrukking. ‘Hij is weg. Dat is het enige wat ik weet. En meer hoef ik niet te weten, het interesseert me niet. Wat mij betreft ligt hij ergens weg te kwijnen in een hoekje, of ligt hij allang diep onder de grond.’ Het was duidelijk dat hij het er echt niet over wilde hebben. Hij wilde niet herinnerd worden aan een vreselijk persoon zoals Kadaj. Niet dat het hem minder erg maakte door zomaar ongevraagd zijn plek in te nemen. Maar daar stond hij weer eens niet bij stil, want hij stond nooit stil bij dingen zoals dat.

» Hopelijk is hij bruikbaar ;D
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimema nov 21 2011, 15:34

Hij vond het beslist maar niets dat ze met haar gratievolle verschijning binnen was komen vallen om zich aan die knaap van zijn nieuwe leermeester voor te stellen en hem vervolgens straal te negeren. De loeder had al haar aandacht op die slungel gericht. Zijn uitslovingen om Alejandro tevreden te stellen waren alleen op het eerste gezicht leuk en begonnen daarna al gauw saai te worden. 'Neara. Neara Ventus inté Caelumm,' had ze zich op die wijze en dat mondjevol aan namen de eerste keer aan hem voorgesteld? Hij kon het zich in ieder geval niet meer herinneren. Met opgetrokken wenkbrauwen en een blik alsof ze geen benul had waar hij het over had richtte ze zich vervolgens weer tot Alejandro. 'Lastig, opstandige opvolgers.' Verdomme! Zat hij hier tevens zijn best voor haar te doen, met moeite zijn emoties uit te persen dat die witharige reus het bij Medusa niet moest wagen iets met haar uit te halen waar hij bij was, en dan werd hij zo grof aan de kant geschoven. Typisch. Wat behoorlijk typisch weer.
'Ach, wat doe je eraan,' reageerde Alejandro al net zo laconiek. 'Welke opvolger is niet opstandig geweest? Ik kan niet ontkennen dat ik het niet was.' Alsof ze het over een klein opstandig kind hadden dat niet onder normale omstandigheden kon worden opgevoed vanwege zijn gedrag. Hij balde woest zijn vuisten, legde één hand op zijn rug en begon zich in zijn razernij sneller op te drukken, ondanks de brandende en bijna schroeiende pijn in zijn rechterarmspier. Zo dan! Hij was geen zwak mietje en ze moesten niet denken dat ze zo over hem konden praten waar hij zelf bij was! Zelfs Neara..
Het duizelde hem nu het bloed naar zijn hoofd steeg. Rotwijf. En hij deed nog zo zijn best voor haar. 'Vertel me, als je zo vriendelijk wilt zijn, me vertellen waarom het niet Kadaj is die ik hier zie staan maar jij. Hoewel ik Kadaj ook maar een enkele keer heb gezien,' tuurlijk, zet het theekransje maar gezellig voort. 'Was hij dan zo belangrijk?' Aan de toon in Alejandro's stem te horen merkte hij dat de man zich er flink aan irriteerde. En hijzelf ook, vooral nu het onderwerp over Kadaj ging en hij gewoonweg misselijk werd als hij aan dat ziekmakende joch dacht, dat nogal ver uit de hoogte over zichzelf was geweest. Maar of hij daadwerkelijk iemand zo groot geweest was; verreweg van niet. Legendarisch of niet; het was gewoon een zielig ventje geweest. Hij ergerde zich er al aan als de naam Kadaj viel, maar hij wilde er al helemaal niks over horen terwijl hij al zijn inspanningen moest versmijten en zijn uiterste best moest doen om op één trillende arm overeind te blijven. 'Hij is weg. Dat is het enige wat ik weet. En meer hoef ik niet te weten, het interesseert me niet.' Kloppende aders hadden zich nu ook in zijn bleke nek opgezwollen, maar Savador kon alleen maar kwaad naar de vloer staren. Hoe langer de twee personen voor zijn neus hun inhoudloze gesprek voortzetten, hoe verder hij uit zijn concentratie werd gehaald. Hij kneep zijn ogen stijf dicht en klemde zijn kaken op elkaar. 'Wat mij betreft ligt hij ergens weg te kwijnen in een hoekje, of ligt hij allang diep onder de grond.' Savador bracht de frustratie er in een schorre schreeuw uit, die hij uitstootte met het laatste beetje lucht in zijn longen en waarop hij op hetzelfde moment ook zijn ogen wijd opensperde. Hij liet zich languit vallen over de vloer, met de aders in zijn nek die door het schreeuwen nog dikker waren geworden en het zweet dat over zijn bleke gezicht liep. Rustend op zijn wang hijgde hij woedend uit, starend naar Alejandro's schoenen.
'Ik ga weg!' sneerde hij nadat hij overeind gekomen was en zijn mantel van de stoel gerukt had. 'Ik hoef geen nutteloze verhalen aan te horen over iemand die een gespreksonderwerp nog niet eens waard is! Ik hoef niet - terwijl ik me hier in een coma werk - hoef niet.. met een secreet dat me onredelijk behandelt en een zogenoemde leermeester die niet eens zijn volle potentie gooit in de training van zijn..' Hij stootte de woorden in zijn trillerige adem uit terwijl hij nog op adem probeerde te komen en zijn uitgeputte armen bevend in de mouwen van zijn lange mantel stak. 'Ik ga weg,' herhaalde Savador nu in een vermoeide zucht waarna hij vervolgens als een hernia-patiënt naar de deur strompelde, zijn haren plakkend over zijn bleke gezicht en zijn kleding scheef. Als hij alleen maar spottend werd benaderd als hij nog een poging wilde doen om het serieus te nemen - zelfs door de vrouw die hij heimelijk liefhad - dan hoefde het niet voor hem.

- n_n
Pardon voor de late reactie en dat het niet gisteren kwam, zoals beloofd.
Maar ik voelde me wat ziekjes.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Neara

Neara

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 433
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie
Klas: x
Partner: All that you do, do with your might; things done by halves are never done right.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimema nov 21 2011, 20:59

Glimlachend was ze naar Alejandro blijven kijken, had Savador maar kort een blik gegund. Was hier nu niet voor hem, maar voor het nieuwe figuur voor haar wat ze als nieuwe collega kon beschouwen. ‘Iedereen heeft inderdaad zo zijn tijd,’ glimlachte ze nog. Dit was een algemeen deel in het verleden, iets wat op iedereen toegepast kon worden. Iets wat veilig was om toe te geven, iets wat niet van belang was. De sierlijke glimlach op haar smalle gezicht, het witte gewaad dat in een sereen geheel rond haar lichaam viel. Zodra ze over Kadaj begon merkte ze de houding tegenover deze haast onbekende man van Alejandro al op. Hoewel haar mondhoeken een tikkeltje meer omhoog trokken kropen ook haar wenkbrauwen daarbij omhoog. ‘Zo kun je het ook bekijken. Zolang er maar geen twee mensen zijn die zichzelf Heer der Duisternis noemen. Anders denk ik toch zo dat het fout gaat,’ de vriendelijkheid bleef in haar stem, haar wenkbrauwen waren weer gezakt toen ze in haar hoofd geconcludeerd had dat Kadaj deze man weinig interesseerde. Voordat ze iets kon zeggen, haar volle lippen waren al van elkaar af gekomen werd ze gestoord door Savador. Blijkbaar had hij er genoeg van, iets wat ze niet helemaal begreep. Ietwat verbaasd keek Neara neer op het gespreide lichaam van Savador op de vloer een stukje verderop. Als een pop waarvan de draadjes plots waren doorgeknipt bleef hij liggen. Haar ogen volgde het zonder dat ze sprak, vroeg zich af of hij werkelijk boos was omdat ze het over Kadaj hadden. En ze wist dat dat het niet was, had zijn woede gevoelt zodra ze haar aandacht op Alejandro had gericht en hem haast genegeerd had. Haar wenkbrauwen trokken sceptisch omhoog toen ze uitgescholden werd, stond daar kalmpjes. Duidelijk een houding dat ze boven zijn humeur en snerende woorden stond, dat ze zich niet tot zijn niveau ging verlagen. Met opgetrokken wenkbrauwen bleef ze hem na kijken toen hij richting de deur beende. ‘Savador?’ haar koele stem weerklonk terwijl ze hem weg zag strompelen, ‘Respect komt van twee kanten,’ al even koel draaide ze zich daarna naar Alejandro om. Duidelijk geen zin om Savador terug te halen, om een discussie met hem aan te gaan omdat hij zich weer eens beledigd voelde. Met een zachte zucht die nauwelijks hoorbaar was vestigde ze haar zilveren ogen weer in die van de enorme man. Haar blik omhoog gericht, zelfs op de aardige afstand die ze tussen hen in hadden moest ze omhoog kijken. ‘Vind je het erg om wat koetjes en kalfjes vraagjes te beantwoorden?’ glimlachte ze naar hem, wilde op een vriendelijke manier achter wat standaard zaakjes komen. Gezien het feit dat ze geen zin had om een volgende vergadering te openen omdat er een nieuwe collega was binnen gewandeld.
Terug naar boven Ga naar beneden
Alejandro
Goddess of Ducklings
Goddess of Ducklings
Alejandro

It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILEPosts : 4052
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas: None.
Partner: I'm supposed to be the stronger one, but you always seem to prove that theory wrong.

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitimedi nov 22 2011, 23:22

Change of plans. In het begin had hij erop gedoeld om Savador af te beulen, hem fysiek kapot te maken. Niemand gaf ooit zijn volle honderd procent van zijn potentiele kunnen. Enkel vijfentwintig, dat was de standaard. Hij misschien net vijftig, of vijfenzeventig, of ergens ertussen in. Niet dat hij echt een topsporter was, en het was te danken aan het feit dat hij zoveel tijd had gehad om het rustig aan te doen, anders had hij het waarschijnlijk alvast opgegeven. Het enige wat ervoor kon zorgen dat je die volle honderd procent ooit ten volle zou benutten, was doodsangst. Pure doodsangst. En als dat ervoor nodig was om de man kapot te maken op fysiek gedeelte, dan zou hij daarvoor zorgen. Hij zou altijd zorgen dat hij zijn zin kreeg. Maar hij was de man allang vergeten, aandacht volledig gericht op de overduidelijk vele malen interessantere vrouw, die de naam Neara droeg. Maar dit nam niet weg dat hij zich mateloos irriteerde, aan alles in de kamer. Beiden personen. Maar goed als hij was in het neppen van zijn houding, deed hij dat nu. Niemand hoefde te weten dat hij zich irriteerde. Het zou vast geen positieve reacties oproepen van andermans kant, dus waarom zou hij het er dan naar maken. Was nergens voor nodig, en het was het ook niet nodig om het te riskeren. Om zo vroeg al risico’s te nemen was overhaast, en nergens voor nodig. Hij zou wel wachten, het zou uiteindelijk toch allemaal gaan zoals hij wilde. Het was een groot strategisch spel, wat niemand – behalve hij, doorhad.
Zijn reactie op haar vraag over Kadaj was misschien weer een beetje overdreven geweest, maar hij kon het niet helpen. Hij haatte de ander zozeer dat hij het gewoon niet kon verbergen, niet als hij het wilde. Want het maakte hem werkelijk niets uit. Hij haatte hem, schaamde zich er niet voor. Waarom zou hij? Het was een vuile verrader, wilde dat hij hem had weggevaagd toen het nog kon. Nu wist hij niet waar de ander was, wat er van hem was geworden. Eveneens als Deshas. Hij wist het niet, hoefde het niet te weten. Ze waren niet meer belangrijk, hij had genoeg geleerd in zijn leven en kon heus wel zijn eigen mannetje staan. Hij was een volwassen man, hij kon wel wat hebben van de buitenwereld. Hij had geleerd hoe hij zich ertegen moest weren, indien dit nodig was. Hij was opgegroeid onder onmenselijke omstandigheden, die perfect leken maar dit niet waren. Ze waren alles behalve perfect, het was een levende hel. Dus waarom zou je nog van hem verwachten dat hij wat gaf om de mensen om hem heen? Hij haatte ze, allemaal. Dus waarom zou hij zich bezighouden met de verdwijningen van zijn voorgangers?
‘Ach, als er iemand komt die beweert dat hij of zij mijn titel behoort te hebben. Dan zal ik deze overtuigen dat dit niet het geval is, goedschiks of kwaadschiks. Het ligt aan die persoon zelf, maar iedereen zou hetzelfde doen, nietwaar?’ Zijn blik had iets uitdagends, alsof hij haar aanzag voor iemand die hier was gekomen om zijn titel te stelen. Natuurlijk was ze dat niet, dat wist hij ook wel. Maar het ging om het idee. Vele mensen op één plek, dat betekende vele verschillende meningen. En ondanks het feit dat hij altijd zo ongeïnteresseerd leek als maar kon, interesseerde het hem weldegelijk. Ergens, stiekem. Niet dat hij dit ooit toe zou geven, het van de daken zou schreeuwen als hij er zelf aan toe zou geven. Het was een kinderlijke nieuwsgierigheid, en hij beschouwde zichzelf niet als kinderlijk. Dus je kon wel lang wachten tot hij het toegaf.
Zijn gedachtestroom stopte eventjes, veranderde toen van richting. Hij keek neer op de man. De neiging om door zijn benen te gaan, hem bij zijn lange haren vast te pakken en overeind te trekken – hem dwingend hem aan te kijken in de ogen, en hem een spottende grijns te tonen was aanwezig. En niet zo’n klein beetje. Maar er was iemand anders bij, hij moest zijn manieren dus behouden. Geen sergeantje spelen dus, jammer. Het enige wat er vanaf kwam was een nogal ongeïnteresseerde: ‘Oh,’ hij zweeg eventjes, grijnsde daarna. ‘Geloof ik is ‘ie kapot.’ Flauw grapje. Maar hij was nou eenmaal flauw op momenten als dit. Was zijn onverschillige houding, het feit dat hij niets gaf om degene om hem heen.
Hij keek zijdelings naar Neara toen deze wat zei, had gewoon naar alles behalve de man gekeken toen deze een halve uitbarsting kreeg omdat hij werd genegeerd. Wat zielig zeg. ‘O, en nou ik eventjes nadenk,’ hij fronste bedenkelijk, richtte zijn blik op de man, ‘Door jezelf voorschut te zetten, zet je mij ook voorschut. Wat betekent: Straf. Als je het niet eens kunt uithouden om een paar simpele push ups te doen, je kinderachtig gaat gedragen door je uit te sloven in de hoop een beetje aandacht te krijgen – geprezen zult worden voor je miezerige daad… Dan krijg je dus straf.’ Hij kon het niet laten om weer om te slaan tot zijn spottende kant, die altijd flauwe opmerkingen wilde maken. ‘Wees maar blij dat ik niet aan strafregeltjes doe, anders zou je vast achterblijven met kramp in je zwakke handje. En prima, als je wilt gaan. Ga je. Weet wel dat het je straf er niet minder op zal maken.’ Hij was leraar, en waarom zou hij zich dan ook niet zo kinderachtig gedragen als een echte leraar? Leraren die je straften om de kleinste foutjes, je strafregels lieten schrijven en het werk waar je kramp door had gekregen in je hand voor je neus verscheurden. Zijn polsen kennende, het feit dat ze vroeger nog zwakker waren, waren straf zinnen een hel. Vooral omdat hij niet snel kon schrijven, was van nature linkshandig – maar dit was weggehaald, hard handig verwijderd. Nu was hij een onnatuurlijke rechtshandige, die het nog steeds vertikte om schrijfgerei normaal vast te houden.
Hij richtte zijn aandacht weer op de vrouw, wanneer deze hem een vraag stelde. ‘Koetjes en kalfjes?’ grijnsde hij, ‘Het ligt eraan wat voor koetjes en kalfjes. Het mogen ook nog andere dieren zijn, maakt het misschien wel wat leuker voor ons.’ O, verdorie. Hij had het helemaal niet zo bedoeld, kon hij dan niet één keer een normale zin zeggen zonder een achterliggende gedachte. Hij moest ook altijd onbewust weer ergens anders mee bezig zijn, nare gewoontes ook. ‘Maar natuurlijk wil ik wel wat vraagjes beantwoorden, zolang je er maar geen verhoring van maakt.’ Hij had zo ook zijn grenzen, was wel bereid ze te verleggen… Maar hij had uiteindelijk wel ergens een grens neergelegd die hij niet zou verleggen, voor niets.

» Hier is je post, mevrouw Elo Stare
» En kijk maar of je er iets mee kunt, inspiratie was ver te zoeken o3o
» Eveneens als mijn woordenschat heb ik het gevoel ._.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



It's a brand new era, you see. UTL8oxA PROFILE
It's a brand new era, you see. UTL8oxA MAGICIAN

It's a brand new era, you see. Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's a brand new era, you see.   It's a brand new era, you see. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

It's a brand new era, you see.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Brand new and not amused
» Brand new melody

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Headmaster's Office :: The Tower :: Dorchadas - The Room of Darkness-