PortalIndex20 Days HpD5Uwn20 Days 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 20 Days

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Master Savador
 
 
Master Savador

20 Days UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: 20 Days   20 Days Icon_minitimedi mei 03 2011, 20:50

Onder begeleiding van meegekregen krukken had hij zichzelf uit de shuttle geholpen. Zijn bleke gelaat strak en emotieloos, maar zijn wangen leken nog meer te zijn ingevallen en onder zijn ogen waren de laatste sporen te zien dat hij tijdens de terugreis stiekeme tranen had gelaten. Zijn lange sluike lokken zaten warrig en statisch, nu nog onverzorgder dan normaal. Savador was zojuist teruggekomen van het medische onderzoek op een ziekenhuis op Shadra, maar het resultaat was lang niet zo meevallend geweest als dat hij altijd maar gedacht en gezegd had om anderen gerust te stellen. Het was zoveel erger.
Uit een ijskoude eenzaamheid die vlak daarna direct de overhand genomen had, had hij zich moeizaam via trappen omhoog gewerkt naar zijn kantoor om de kinderen te pakken om zich vervolgens afgezonderd van iedereen op te sluiten in de martelkamer, diep in de kerkers. Nu zat hij futloos onderuitgezakt in een piepende schommelstoel, Asema en Elwin in zijn armen, in zijn andere vrije hand een halfleeg gedronken fles Shadraanse wijn. Zijn krukken stonden schuin tegen de muur aan, vlak naast een ingeklapte rolstoel. Hij wilde die dingen niet gebruiken. Sterker nog; hij vertikte het, vooral wat de rolstoel betreft. Savador sloeg nogmaals de fles achterover om er een flinke slok uit te nemen. Het maakte allemaal niet meer uit. Diva niet, de kinderen niet, zelfs voor Madeline voelde hij nu een grote onverschilligheid. Voor Neara hoefde hij ook geen moeite meer te doen, het had geen zin. En Uda, de vrouw die het relatiebureau voor hem had uitgekozen sinds hij zich er opzettelijk had ingeschreven om een nieuwe moeder voor zijn kinderen te vinden, kon hij het nieuws beter ook maar zo snel mogelijk vertellen. Gebroken staarde Savador voor zich uit, als een zwaar verslaafde alcoholist die zichzelf liever het leven ontnam. Elwin rukte zoals gewoonlijk weer aan zijn lokken en produceerde het hoogste geluid, maar hij reageerde er niet op. Asema staarde hem vanuit zijn armen alleen maar een lange tijd roerloos aan, ook iets waar hij nauwelijks acht op sloeg. Huilen deed Savador niet, dat leek hij nu ook niet meer te kunnen. Zijn tranen waren op.
Twintig dagen.. het bleef maar in zijn hoofd rondspoken hoe de vrouwelijke dokter het hem had medegedeeld. Met spijt en berouw, maar het was immers haar vak. Nog twintig dagen te leven, daarna zou het in één klap over zijn. En dat terwijl Savador nog zoveel wilde doen wat hij nog niet klaar had kunnen spelen.

(Vrienden, geliefden, kennissen, etc.)
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Ephony
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Ephony

20 Days UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 2621
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie.
Klas: Mentorklas van sexy Saf :3
Partner: Sometimes your nearness takes my breath away, and all the things I want to say can't find my voice. Then, in silence, I can only hope my eyes will speak my heart. ♥

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimedi mei 03 2011, 21:42

Met gefronsde wenkbrauwen stapte Ephony door de gangen. Tot haar grote genoegen was Savador eindelijk naar de kliniek gegaan, en daardoor een tijdje afwezig geweest aangezien hij terug had gemoeten naar Shadra. Ze had het landde van de shuttle gemist door haar eigen les, maar had verwacht dat ze Savador in zijn kantoor zou aantreffen. Maar de deur was open geweest, de kinderen waren weg en hij was nergens te vinden op de plaatsen waar ze dacht hem te kunnen vinden. Ené had voor haar - tegen de wil van de draak in, die leek net Laurens. Het blauwe dier vond Savador nog steeds niet vertrouwelijk - het Duistere Bos over gevlogen om naar de bleke man te zoeken aangezien Ephony zelf het liefst nooit meer van haar leven een stap het bos in zou zeten. De enige plek waar ze nog nooit was geweest en waar ze eerst niet eens vanaf had geweten die nog over was waren de Kerkers. Het zou haar niets verbazen om hem daar te vinden, grotendeels omdat het de enige plek was die ze nog niet bezocht had. Hij kon toch niet nog steeds op Shadra zitten, dan had ze vast wel iets gehoord of hij opgenomen was. Haar eigen hoofd probeerde haar te sussen, haar ervan te overtuigen dat het niets ernstigs was en dat het waarschijnlijk gewoon een vervroegde ouderdomskwaal was die wat meer aandacht nodig had dan andere soorten reuma. Haar onvaste handen hadden de fakkel vast terwijl ze de vochtige trap af liep, had geen flauw idee waar ze heen moest lopen. Haar passen express luidruchtig gemaakt om de doodenge stilte te verbreken. Haar grijsblauwe ogen probeerde met grote moeite door de duisternis heen te kijken waar het licht van de fakkel niet meer rijkte. Haar haast ineengekrompe houding gaf aan dat ze zich totaal niet op haar gemak voelde, evenals haar schuchtig heen en weer schietende ogen. 'Savador?' klonk haar stem voorzichtig voor zich uit, hoorde hem zachtjes terug galmen tegen de vochtige muren. Een rilling liep over haar rug, wilde alweer rechtsomkeert maken toen ze plots bekende kreetjes hoorde. Haar galmende voetstappen hielden op samen met haar ademhaling toen Ephony zich conentreerde op de kindergeluidjes die ze na die tijd zeker wel herkende. 'Elwin,' klonk het opgelucht en tochwat verbaast. Evensnel als het tot haar doordrong dat ze Savador waarschijnlijk gevonden had vervolgde haar passen nu sneller. 'Savador!?' klonk haar stem nu zekerder, sprak ergens nog deels alleen om de stilte samen met Elwins kirrende geluidjes op te vullen terwijl ze de hoek om liep en het licht van de fakkel volgde. 'Thank god, ik heb je gevonden,' klonk haar stem opgelucht, kon door het schemerige donker haar glimlach horen. Langzaam liep ze door de deur, waarbij haar ogen automatisch door de omgeving gleden en de zoveelste angstrilling door haar ruggengraat door haar hele lichaam heen golfde. Hij had weer een perfecte plek uitgekozen voor een persoon als zij. 'Savador, waarom zit je hier? Grubels,' klonk het laatste rillend, doelend op de gehele martelkamer zelf. 'Savador?' klonk het zachtjes, was terwijl ze haar vorige woorden sprak voorzichtig de kamer verder ingelopen. 'Saf?' klonk het opeens geschokt toen zijn gelaat duidelijker werd in het kaarslicht van de vakkel. In een paar snellere stappen zette ze de vakkel in een standaard nadat ze een paar andere op haar weg naar Savador toe had aangestoken en zakte voor hem op haar knieën. Haar kin opgeheven waarbij haar grijsblauwe ogen moederlijk bezorgd over zijn gezicht gleden. De stilte kwam terug voor enkele tellen terwijl Ephony hem aanstaarde, probeerde in een noodgang te achterhalen waarom Savador de sporen van zijn tranen niet weg had gehaald, besefde toen pas dat hij gehuild had. Pas nu merkte ze de ingeklapte rolstoel en de krukken, schoten haar ogen daarheen om daarna weer verschrikt terug te schieten naar Savador. 'Wat...?' klonk haar stem verstikte, doelend op de uitslag van de doktor waarbij haar handen op zijn knieën kwamen te liggen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

20 Days UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 02:09

De naderende voetstappen had hij niet gehoord, evenmin had hij het licht van de fakkel die door iemand gedragen werd die steeds meer zijn richting inkwam onder de gleuf van de deur niet opgemerkt. Hij was hier juist opzettelijk gaan zitten zodat niemand hem zou kunnen zien. Maar toe maar, ze mochten hem nu wel vinden. Wat maakte het ook uit? Helemaal niets.
Of een roddelgretige leerling hem nu vond, het zou geen verschil maken als er zelfs nog na zijn dood lang over zijn gebroken status werd geroddeld. Of het nu een collega was die het allemaal nog even lekker erin ging wrijven, ze deden maar. Niets was erger dan die uitslag momenteel. Twintig dagen. Twintig korte daagjes. Wat moest hij in die tijd nu in hemelsnaam doen? Er was niet veel meer wat hij kon regelen voor zijn laatste wensen, hij wilde altijd teveel en te groot. Het enige wat hij nu nog kon doen was letterlijk zijn afgang afwachten. Uitvaart regelen, terminale zorg, misschien palliatieve zorg als hij het eerder dan de komende twintig dagen niet meer zag zitten. Het nalatingsschap liet hij natuurlijk aan Ephony en zijn eigen biologische kinderen na. Neara zou hij ook wel een deel willen schenken, maar officieel waren ze nog niet aan elkaar verbonden. Dat zou in de korte periode die hij nog had ook niet maar gebeuren. Het was gewoon te laat. Het uiteindelijke einde. Dit was zijn allerlaatste hoofdstuk.
'Savador!?' Ephony's stem. Ephony's zachte, vriendelijke stem. Van buiten leek het hem niets te doen, bleef hij in zijn schommelstoel alleen maar doods voor zich uit staren. Maar psychisch was hij zo gelukkig om alleen haar stemgeluid te kunnen horen. Het ontroerde hem. En terecht, hij moest dit gaan koesteren. Ieder uur, iedere minuut, iedere kleine seconde. Voor hij het wist had hij nog maar vijftien dagen, daarna tien, vervolgens vijf en tenslotte nog maar een paar enkele minuten in zijn sterfbed voor het echt met hem gedaan zou zijn.
'Thank god, ik heb je gevonden,' Savador reageerde nog steeds niet op zijn pleegdochter, ook niet toen ze met een klein glimlachje de martelkamer binnenkwam. Zijn slangachtige ogen leken te zijn vastgelijmd op de muur tegenover hem, diep weggezakt in de donkere wallen rondom zijn ogen die de paarse markeringen nog donkerder af lieten steken op zijn grauwige huid. Ephony stelde de vraag waarom hij hier zat, herhaalde een aantal keer tot zijn grootste ergernis toe zijn naam alsof hij doof was. Onder een zachte trillerige inademing die nu langer de tijd nam dan gewoonlijk had hij zijn ogen gesloten. Ze wist het nog niet. Hoe moest hij het haar ook in godsnaam vertellen? Hij slikte moeizaam een brok in zijn keel weg zodra Ephony's gedrag overschakelde naar lichte paniek op het moment dat zijn verfomfaaide uiterlijk zichtbaar werd in het licht van de fakkel. Nog steeds staarde hij leeg naar de andere kant van de kamer, zijn blik gericht op enkele schoffels met scherpe gerafelde kanten, vroeger gebruikt om ledematen letterlijk mee weg te 'schoffelen'. Wat zou hij nu graag willen zijn kop er gewoon onder te leggen. Dan hoefde hij niet in alle nerveusiteit af te wachten tot zijn einde.
Ephony deed juist precies het tegenovergestelde van wat hij gehoopt had; ze bleef, ze oogde bezorgd en knielde voor hem neer om hem eens goed van dichtbij te bekijken. Langzaam gleden zijn slangachtige ogen naar beneden tot ze in die van Ephony bleven hangen. 'Twintig dagen,' viel hij direct met de deur in huis, alhoewel het niet gedetailleerd genoeg was om meteen te kunnen achterhalen waar hij op doelde. 'Ik heb nog twintig dagen te leven,' vervolgde hij enkele seconden later. Zijn stem schor en hees, maar dat was er in ieder geval uit. Direct keek Savador weg om Ephony's geschrokken reactie niet te hoeven zien, dat was nu gewoon te pijnlijk. Hij steunde met een elleboog op de armleuning van de stoel en streek met een betrokken mond zijn sluike warrige lokken met een hand uit zijn bleke gezicht, waarna hij gelijk ook weer even een nieuwe slok uit de wijnfles nam. 'Ironisch, niet?' sprak hij zacht. 'Er steekt heel opeens een klein steekje in je rug de kop op, je laat je onderzoeken met de mening dat er vast niets ernstigs zal zijn en je gaat naar huis met de uitslag dat je nog geen drie weken meer te leven hebt.'
Een klein vreugdeloos lachje ontsnapte uit zijn keel. Geen sprankje humor erin te herkennen, het klonk spottend en sarcastisch. 'Niet dat ik hier gemist zal worden. Ze besmeuren hier liever de muren met mijn bloed dan dat ze bloemen bij mijn graf komen leggen.'
Savador zweeg, een pijnlijke stilte. Zelfs de kinderen spraken geen brabbelend woord en keken alleen maar stilletjes naar hun vader en hun oudere stiefzus op, haast alsof ze wisten wat er gaande was. In een langzame beweging bracht Savador een hand naar zijn gelaat en verborg sober zijn gezicht en de hele gebroken uitdrukking erachter.


Laatst aangepast door Master Savador op wo mei 04 2011, 04:25; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Ace..
.
.
Ace..

20 Days UTL8oxA PROFILEPosts : 350
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire & Darkness
Klas: Master Savador
Partner: LOVELESS

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 04:08

Ace liep door de kerkers, verdwaald. Tuurlijk, hij kan zien in het donker door middel van zijn duistere magie, maar de weg wist hij nog steeds niet. Hij liep tegen een fakkel op die hij van de muur afpakte en aanstak, door zijn finger een vlam te maken en tegen de fakkel aan te houden. Hij begon verder te lopen tot hij plots 4 verschillende gedaantes voelden. Hij volgde het spoor en kwam uit bij een deur. Hij wilde die net openen, toen hij 2 stemmen hoorden. Een mannelijke en een vrouwelijke. Ace legde zijn handen tegen de muur naast de deur, en voelde toen de vormingen en schaduwen van de personen aan. Het waren Savador en Ephony, Savador's dochter. Savador had 2 baby's in zijn armen. Ace ging tegen die muur aan zitten en begon naar ze te luisteren. Plots hoorde Ace iets wat hij nooit verwacht had te horen. Savador had nog geen 3 weken te leven... Ace begon diep na te denken. Savador was het type man dat hij altijd gerespecteerd had, iemand die wist wat hij wilde en hoe hij het moest krijgen ook. Ze mochten elkaar totaal niet, maar dat was een ander verhaal. En dan nu om te horen dat de man die hij het meest respecteerde op heel Starshine zou sterven. Het was ongelovelijk... Hij nam de gedaante aan van Akabane, zodat Savador hem niet zou herkennen, en opende toen de deur. Er verscheen een grote vlam in zijn hand, en toen die weg ging was er een bos zwarte rozen. Hij nam een scalpel uit zijn jas en bond de rozen eraan vast. Hij wierp de scalpel naar de muur achter Savador, waar hij in bleef haken, de rozen eraan hangend. Hij draaide zich snel om en er kwam een vlam om hem heen, toen de vlam weg was, was hij zichzelf weer. Het enige wat hij hoopte is dat Savador hem niet gezien had, maar de scalpel, wel zou weten van wie de rozen kwamen. Hierna probeerde hij verder door de kerkers weer zijn weg naar boven te vinden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Mystralic
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Mystralic

20 Days UTL8oxA PROFILEPosts : 1079
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Licht, Nova.
Klas: 4th.
Partner: If all else perished, and he remained, I should still continue to be.

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 11:43

'Eph? EPH! Verdomme.' Myst hobbelde de hoek om, en keek toen met grote ogen de lege gang in. Dus waar was ze nou weer heen? Ze zuchtte zacht en liep de gang in, wetend dat hij maar één kant op leidde. Wat moet Eph in godsnaam in de kerkers? Ze zette enkele passen de galmende kerkers in, maar hoorde al snel Ephony’s stem van beneden komen. Het galmde als een malle, dus ze kon bijna verstaan wat er gezegd had. Ze liep nog enkele passen verder de trap af, het donker in. Het donker beangstigde haar niet; ze kon moeiteloos kijken in het donker door haar lichtmagie. Al het licht dat er in de gangen was, was genoeg om voor haar alles haarfijn op te lichten. Toen ze eenmaal in de gang was waar Ephony blijkbaar haar peetvader had gevonden, bleef ze staan. Ze had het begin van het gesprek niet gevolgd, maar deze woorden hoorde ze maar al te goed. Ze was te geconcentreerd op het geluid om op te letten dat er plots iemand langs schoot. Haar grote ogen volgden de jongen; een ouderejaars. Hij zat ook bij haar in de mentorklas, maar ze was zijn naam vergeten. Ze schudde even haar hoofd om het eruit te bannen, en luisterde naar de stilte in de kamer. Shit. Shit. Eph heeft een vriendin nodig. Shit. Het duurde enkele seconden voor ze het besluit genomen had, maar uiteindelijk snelden haar voeten weer naar boven. Shadraanse markt… die gozer stond vanmorgen op het lanceringsplatform. Haar ademhaling werd sneller en oppervlakkiger terwijl ze rende, haar haren bewogen mee in de snelheid. Het schoolgebouw uit, richting het lanceringsplatform. Eenmaal daar aangekomen klopte haar hard in haar keel, deden haar longen pijn van het snelle oppervlakkige ademhalen, maar de man stond er nog. ‘Meneer!’ Hijg, puf. ‘Een bos… Shadraanse… zwarte rozen… alsjeblieft.’ “Met of zonder doorns?” Ze steunde met haar handen op haar knieën, trok haar wenkbrauwen op en rolde met haar ogen. ‘Doe maar met.’ “Wel of niet gesneden.” ‘Kan het mij wat schelen! Hetgeen wat u het eerst klaar heeft. Iets wat ik zo neer kan zetten. Een vaas erbij maar; iets simpels, zwarts. Snel, alstublieft.’ De man trok een wenkbrauw op naar haar brutale ongeduld, maar was snel klaar. Ze drukte hem een briefje van teveel geld in zijn hand. ‘Keep the change.’ En toen rende ze weer. Ze klemde de zwarte rozen stevig tegen zich aan, hopend dat ze nog op tijd terug zou zijn, dat Eph nog niet weg zou zijn. Kom op, sneller. Ze bleef rennen, haar ademhaling inmiddels echt heel pijnlijk. Maar Eph had haar nodig en ze kon niet zomaar zonder iets zomaar bij iemand die op sterven lag binnenstormen. Zodra ze de kerkers binnenkwam was haar gierende ademhaling al te horen. Ze stopte, leunde even tegen de muur aan. Toen haar ademhaling een heel klein beetje stiller was liep ze rustig verder, hopend dat hij nog verder zou kalmeren. Uiteindelijk liep ze precies dezelfde route terug als eerst; getrokken door de kreetjes van Asema en Elwin. Ze stapte de deurpost in, pakte hem met één hand vast, terwijl de andere arm nog de prachtige duistere Shadraanse rozen tegen haar aandrukten. Haar ogen zochten eerst Eph, om te kijken hoe het met haar ging. Daarna schoten haar ogen naar Savador, met een licht bezorgde maar vooral sterk medelijdende uitdrukking erin. ‘Master.’ Ze sloeg haar ogen neer en liep naar hem toe. Ze knipperde even met haar ogen, het was niet zozeer dat ze zelf verdriet zou lijden om deze man, maar haar beste vriendin wel. ‘Alstublieft.’ Kwam er schor door haar keer terwijl ze de rozen naar hem reikte en uiteindelijk langzaam weer naar hem op keek. Vind ze mooi, vind ze alsjeblieft mooi. Daarna zakte haar blik weer af naar Ephony, een beetje hopeloos.

[Alright Eloo, er kan nog een heel gesprek plaatsvinden tussen Savador en Eph hebben plaatsgevonden voor Myst binnenkomt; mocht je het vervelend vinden :'D]
Terug naar boven Ga naar beneden
Ephony
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Ephony

20 Days UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 2621
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie.
Klas: Mentorklas van sexy Saf :3
Partner: Sometimes your nearness takes my breath away, and all the things I want to say can't find my voice. Then, in silence, I can only hope my eyes will speak my heart. ♥

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 13:02

Alleen de aanblik van zijn gehele houding was genoeg geweest om Ephony paniekend in snelle stappen dichterbij hem te brengen. Voor hem op haar knieën gezakt waarbij haar handen op zijn knieën kwamen te liggen staarde ze verschrikt naar zijn ogen. In stilte probeerde ze haar eigen ademhaling kalm te houden, bleef hem aankijken om hem hier alleen al mee te dwingen te spreken. De eerste reactie dat hij zijn starende ogen in die van haar richtte was al iets goeds, maar ergens wilde ze dat hij zijn blik weer afwende. Haar keel werd langzaam dicht geknepen bij alleen al kijken, wilde de tijd stilzetten om zo niet te hoeven horen wat de uitslag was. Twintig dagen, zijn eerste antwoord. Pas toen hij deze uitbreidde leek al het licht voor Ephony uit te gaan. Haar lippen van elkaar waarbij haar hart spontaan leek stil te staan. Evenals haar adem die een paar teugen miste bleef ze hem met ogen die zich steeds verder uit rekte aanstaren. Dit kon niet, hij maakte een grapje. 'Wat...?' klonk haar hese stem die een octaaf hoger was dan normaal, puur door de ingehouden emoties. Zijn verdere woorden drongen niet tot haar door, haar lichaam verstijfd voor zijn knieën op de grond. 'Twintig?' de gebrokenheid, de angst en de pijn golfde over in haar stem. Haar ogen vulde zich ongemerkt met tranen, die daarna genadeloos over haar wangen en haar nek naar beneden gleden. Haar ademhaling was weer op gang gekomen, klonk raspend en schokkend terwijl ze zich voor iemand onbekend bij elkaar probeerde te houden. Waarom gebeurde dit, waarom kon dit de uitslag zijn van een simpel ouderdomsverschijnsel. Haar handen verkrampte zich op zijn knieën, hadden zich zonder stof tot vuisten gebald waarbij Ephony nog steeds met geopende mond voor zich uit staarde naar Savadors borst. Haar gezicht ontsierd door tranen, haar hoofd eerder leeg dan gevuld met gedachtes merkte ze niets van de bos bloemen die plots in hun aanwezigheid was. Een lege stilte, waarbij de tranen nog steeds over haar wangen liepen. Een stilte die zelfs de kinderen niet opvulde. En al hadden ze het gedaan, het zou iets zijn geweest wat Ephony totaal niet opgevallen zou zijn. Haar hoofd zakte verder naar beneden samen met haar vertroebelde blik door de tranen. 'Dit kan niet. Waarom... het was niets..' haar hopeloze gebrabbel duidelijk haar eigen gedachtes die de leegte in haar hoofd langzaam vulde. Verder doorgezakt op haar knieën, haar voorhoofd nu op haar vuister, de blonde lokken vielen slapjes naar beneden over zijn benen en haar eigen schouders. Haar ogen dichtgeknepen waarbij haar ademhaling nu zacht en schoor weerklonk onder de ingehouden tranen die haar schouders lichtjes lieten schokken bij elke raspende inademing. In de verdere stilte bleef ze zitten, kon alleen maar de tranen over haar wangen laten glijden onder de ingestortte houding. Dit kon niet, dit mocht niet gebeuren. Waarom moesten de mensen uit haar omgeving verdwijnen. Waarom hij. Hij was dan wel niet de meest geliefde persoon in de wereld, maar zij hield van hem. Hij was haar uitvlucht geweest toen Laurens en Myst er nog niet waren geweest. Wat moest ze zonder hem, wat zou ze zonder hem moeten beginnen. 'Je mag niet weg gaan,' klonk het verscheurd waarbij haar hoofd omhoog kwam en ze Savador met pure verdriet aankeek. 'Niet jij.. Dat wil ik niet.. dat mag niet,' als een klein meisje kwamen de gebroken woorden over haar lippen. Haar grijsblauwe ogen toegeknepen onder het verdriet en haar wenkbrauwen wanhopig naar elkaar toe gekropen. 'Wat moet ik dan? Naar wie moet ik dan gaan? Wat gaat er met Asema en Elwin gebeuren?' tussen de snikken door klonken haar wanhopige vragen. Haast alsof ze hoopte dat als hier geen antwoord op gegeven kon worden de twintig dagen uitgerekt zouden worden tot nog honderd jaar. Ze merkte niet eens dat Myst even laten binnen kwam, had alleen maar geluidloos zitten huilen voor Savador. De stem van Myst klonk ergens ver weg in haar geest. Zie je, ze werd nu al gek. Nu al kwamen de stemmetjes in haar hoofd omhoog, straks zouden die mensen ook nog eens verdwijnen. Pas toen de stem weer weerklonk leken Ephony's schokkende schouders en haperende ademhaling even een hapering over te slaan. Haar houding niets meer dan gebrokenheid, wist niet of ze uit deze pijn nog zou komen. Wist niet of de stem van haar vriendin werkelijk door de martelkamer had geklonken of dat de waanideeën nu al in haar hoofd vaste vorm hadden gekregen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

20 Days UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 18:10

20 Days 33oicqr

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~


De schrik die ze uitstraalde deed Savador weinig, het was juist Ephony's reactie waar hij bang voor was. Maar het was eruit geweest voor hij het zichzelf ook maar had kunnen beseffen. Wachten met zulke dingen kon hij niet, hij wilde zijn angst delen. Op een spottende wijze, dat wel. Hij zou de dood in het gezicht uit hebben gelachen, zijn hele leven lang. Maar nu puntje uiteindelijk bij paaltje kwam was het geheel andere koek. Niettemin negeerde hij Ephony's ademloze gestaar, registreerde de lichte druk van haar handen steunend op zijn knieën en probeerde zich daar op te focussen. Gewoon ter afleiding.
Alleen zijn slangachtige ogen gleden even naar die van Ephony om haar allereerst een klein moment aan te kijken voor hij haar het uiteindelijke nieuws zou vertellen. Zoals verwacht was haar reactie geschokt, dat was al op te merken door haar lange zwijgen en de zachte geluiden die haar verstoorde ademhaling maakte. 'Wat...?' Van de shock moest haar stem een toontje hoger zijn geschoten. Savador sloot zijn ogen en wreef met een hand over zijn gezicht. Zijn duim en wijsvinger wrijvend over zijn zwaarder lijkende oogleden, waarna zijn hand verder omhoog streek om de onverzorgde lokken met een bevende zucht uit zijn bleke gelaat te halen. 'Twintig?'
Hij keek Ephony met zijn hand nog vermoeid steunend onder zijn hoofd met vochtige ogen aan. Er woordelijk op antwoorden deed hij niet, dat was te pijnlijk. Een klein zwak knikje van zijn hoofd toonde aan dat hij zich niet versproken had. Twintig dagen, niet meer. Een letterlijke deadline. Er gebeurde iets wat onvermijdelijk was, maar wat hij liever niet onder ogen zag. Tranen hoopten zich op in Ephony's ogen en biggelden in stilte over haar wangen. Hij voelde haar handen op zijn knieën zich krampachtig tot vuisten ballen terwijl haar ademhaling raspend werd. Met een van pijn verwrongen mond wendde Savador direct zijn blik af en verborg zijn op elkaar geperste lippen - die het meeste aantoonde dat hij eveneens weer op het punt stond om tranen te laten, maar dit gewoon niet wilde - achter een bleke hand. Zwakte had hij al genoeg getoond. Dan wel niet zoveel aan anderen, wel aan zichzelf. En dat alleen al had zijn trots als man zijnde geschonden. Hij ging hier toch niet een beetje zitten huilen? Maar wat moest hij ook anders?
De deur ging onder een zacht gekraak open en er kwam een in het zwart gehuld gedaante binnen. Teveel aangetrokken tot zijn eigen wanhoop en Ephony's logische verdriet lette Savador er niet echt op. Daarvoor hield hij zich ook teveel bezig om kostte wat het kost zijn tranen in te houden.
Uit zijn eigen moment gerukt schrok hij lichtelijk op toen een suizend geluid vlak langs zijn hoofd hem uit zijn eigen bezigheden haalde, waarna een zacht tjakkend geluid achter hem volgde. Loom draaide hij zijn hoofd, met de instelling in zijn achterhoofd dat niets hem nu nog kon verrassen. Toen hij de bos zwarte rozen vastgebonden aan een scalpel aan de muur zag bungelen wist hij genoeg. In gedachten verontschuldigde hij zich aan Ace, voor alles wat hij de jongen ooit had aangedaan. Het was attent dat hij zijn alvaste condoleances wilde laten blijken, maar het was voor Savador wel de trigger om het steeds moeilijker te krijgen zijn tranen binnen te houden. Hij kon van geluk spreken dat precies op dat moment Mystralic als vanuit het niets binnen kwam vallen. Het meisje had altijd al zoiets uitgestraald dat ze ietwat bezorgd om hem was, om wat voor reden dan ook. Dat was nu ook aanwezig, maar nu versmolten met sterk medelijden.
‘Master.’ Zwijgend scheurde Savador zijn afwezige aandacht los van Asema en Elwin, die nog altijd aan de wat stillere kant waren en keken naar de vreemde mensen in de kamer, en vestigde zijn blik op Mystralic. Gebroken keek hij haar aan, hoezeer hij het ook had willen verbergen. Het was nu gewoon onmogelijk. ‘Alstublieft.’ Een nieuwe bos gitzwarte rozen werd hem aangereikt. Hij pakte het boeket aan en staarde er een lange tijd naar. 'Dank je wel,' sprak hij schor en hees. Zijn mondhoeken trilden, maar zijn blik scheurde zich niet van de rozen los. Het liefst wilde hij de bos bloemen zover mogelijk van zich wegsmijten, de rozen vertrappen onder zijn schoenzolen. Zwarte rozen, om die nu al in ontvangst te krijgen in plaats van bij zijn begrafenis. Was dat niet een beetje te? Voor hem wel. Maar Savador liet niets blijken, hij was al lang opgelucht dat niet iedereen van de school er een groot feest zou maken als hij er niet meer zou zijn. 'Dank je wel,' herhaalde hij zacht. Daarna barstte hij ongecontroleerd in huilen uit, zijn betrokken gelaat half verborgen achter een hand.


S E R P E N T;;
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Kristh
.
.
Kristh

20 Days UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Little pig
Posts : 301
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light
Klas: -
Partner: You ain't nothing more then a distortion in a perfect taken photograph

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 18:17

Een snelle windvlaag schoot door de kerkers. Niet veel later kwam een slanke vrouwenhand op de schouder van Ephony en trok haar omhoog. De slanke vrouw sloeg haar armen kalm om Ephony heen. "Een schip kan een ijsschots zien boven de zee, maar wat er onder zit kan de kapitein niet zien..." sprak een kalme stem. "Het kan niets lijken, maar wat het is, is wat anders..." sprak ze kalm. De vrouw had een zwarte shirt aan die wat strak om haar lichaam zat. Een zwarte spijkerbroek was wat haar benen bedekte. Verder had de vrouw nog een witte doktersjas aan. "Savador, wat U doet is verkeerd..." sprak ze ineens. Ze had een hele korte solicitatie gehad, maar vanuit die solicitatie had ze geweten dat het de enige echte Savador was. Degene die ze al geruime tijd zocht. De vrouw streek even over Ephony's achterhoofd met haar slanke hand en liet haar daarna los. Ze liep door naar Savador. Ze wist dat zowel de kinderen en Savador haar niet herkende. "Wat U moet doen is niet zitten in een donkere kerker, je moet dingen doen, met uw kinderen. Zorg er voor dat ze deze 20 dagen niet kunnen vergeten. Zorg er voor dat er herinneringen zijn." sprak haar stem kalm en vriendelijk. Mealena haar ogen gingen naar Ephony. Met de fakkel was het misschien moeilijk gezien maar ook Mealena had gehuild. Er zaten nog een paar zwarte vegen op haar gezicht van uitgelopen make-up. Ze leek nu kalm maar dat was allemaal maar schijn. Ze kon zichzelf namelijk goed aanpassen aan verschillende situaties als het ging om mensen te helpen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Antony
.
.
Antony

20 Days UTL8oxA PROFILEPosts : 257
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Shadra: thuis van de Dark magicans
Klas: 5 de jaars
Partner: You could say i'm in love

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 19:02

Hoe lang het geleden was dat hij in deze kerkers had gestaan wist hij niet meer. Maar het was lang, het laatste gevecht met Savador. Maar Antony was over zijn haat voor de man heen. Hij was weg geweest, veels te lang. Opzoek naar Celedë. Maar zijn zoektocht was mislukt, hij had haar niet meer gevonden en daarom was hij maar terug gekeerd naar hier. Alleszins voor even, over enkele weken zou hij weer naar Shadra gaan om zijn vader op te volgen. Zoals altijd al het plan was geweest blijkbaar. Over exact 20 dagen moest hij weer terug gaan. Hij moest hier gewoon even alles in orde komen brengen met het schoolhoofd en dan was hij weg. De jongen met de witte haren wandelde door de kerkers heen, zijn gedachten gingen kort naar Diva, de zus van Celedë, hoe lang was het wel niet geleden dat hij haar zag. Kort schudde hij zijn hoofd en wandelde meteen verder. Toen hij geluiden hoorde komen uit een kamer legde hij zijn hand op het heft van zijn zwaard en wandelde hij verder. De jongen was gehuld in een zwart hemd en een donkergrijze broek, over zijn schouders hing een mantel. Typische kleding voor zijn familie. Zonder enig besef te hebben van wat hij zou vinden als hij de kamer inwandelde, wandelde hij binnen. Meteen zag hij Savador, met enkele mensen die voor hem vreemd waren. Maar hoe hij de man nu zag wist hij niet wat hij moest denken. Eens een man die zijn emotie's niet toonde bleefhet toch zo? Hij ademde even diep in en wandelde vervolgens met zijn beide handen naast zich naar hem toe en beef een eindje verwijderd staan. 'Savador.' Sprak hij met een licht bezorgde ondertoon in zijn stem. Even ademde hij in. 'Het spijt me, van alles. Ik ben tot besef gekomen dat wij te veel hebben ruzie gemaakt en de nodige heise daarbij. Ik weet niet wat er met je is, maar dit is de laatste keer ooit dat je me hier op de academie ziet.' Hij had nog meer vragen voor de man, maar hij hield wijselijk zijn mond maar en keek naar de grond. Moest hij de man nogalleen treffen zou hij het dan wel vragen, maar niet met al dat volk. Het ging merendeels over Celedë, maar dat zou Savador waarschijnlijk zelf wel gaan weten. Eigenlijk wou hij weten wat er met hem was, aangezien hij zich nu zo gedroeg. Het was raar om hem zo te zien, maar hij was hem dan ook veel vijandiger gewoon, wat heel normaal was voor hem aangezien hun geschiedenis, even keek hij rond. Het was hier niets veranderd, maar er waren leerlingen bijgekomen, veel te veel. De school zou zijn veranderingen ook wel hebben ondergaan waarschijnlijk. Alleen dit stukje dan, volledig ongerept.
Even keek hij naar een vrouw die zich bekommerde om een ander. Een minuscule glimlach verscheen, en verdween al heel snel weer. Nee, hij was niet de gelukkige jongen van die tijd geleden, maar dat kwam dan ook door het feitdat hij Celedë niet gevonden, en dat hij haar mistte. Ook had hij te horen gekregen van zijn ouders, dat als ze niet zou opduiken de trouw niet zou doorgaan. Iets waar hij fel tegen protesteerde wellicht.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://jacksonhigh.forumotion.com/forum.htm
Master Savador
 
 
Master Savador

20 Days UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 21:22

20 Days 33oicqr

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~


Met een gebalde vuist voor zijn smalle lippen wilde hij opkomende zachte snikken tegengaan. Het was al erg genoeg dat hij erin gefaald was zijn tranen binnen te houden. Een onmogelijke opgave nu, maar hij was altijd al te hard voor zichzelf geweest. De natte nagelaten sporen over zijn bleke ingevallen wangen voelden vertrouwd, het deed hem aan zijn jeugd denken. Destijds had hij ook veel gehuild. Iedere dag weer, na een zware schooldag waarin hij de pesterijen en vernederingen moest weerstaan. Het moest. Als hij liet blijken dat hij het er niet mee eens was gingen ze hem achterna en joegen ze hem door het hele dorp waarin hij was opgegroeid op om hem op een stille verlaten plek in elkaar te slaan. Het was spijtig dat het hem was bijgebleven; hij had het het liefst gewoon vergeten. Alles, van zijn eerste schooldag op de basisschool tot het afstuderen van de Universiteit toe. Het was niet gelukt om die slechte herinneringen te begraven en nooit meer op te halen. Hij nam het mee zijn graf in.
Savador keek langzaam op toen er nog meer volk binnen kwam. Had het nieuws zich dan al zo snel verspreid? Hij had het het liefst geheim gehouden, ook wanneer zijn laatste dag zou naderen. Hij zou sterven, gewoon heel plotseling en vanuit het niets. Dat was de grote bedoeling geweest. Zijn zicht werd half vertroebeld door de tranen in zijn ogen, daardoor had hij moeite de gedaante die zojuist was binnen gekomen direct te kunnen herkennen. Wit haar, donkere kleding, een bekend gezicht. De details deden de conclusie meteen aansluiten tot Antony. Wat had hij die lang niet gezien, een verschrikkelijk lange tijd niet. Maar het was hem, in levende lijve. Hij kon zich nog herinneren dat de jongen een affaire had met Celedë, de zus van zijn vrouw. Althans, het was nu nog officieel zijn vrouw. Diva zou dood niets meer aan hem hebben. Niet dat ze dat kennelijk zo al had gehad, dat liet ze wel blijken in haar lange afwezigheden.
Zijn slangachtige ogen keken Antony met nauwelijks zichtbare schaamte aan; het was vernederend plotseling bezoek van hem te krijgen wanneer hij net flink bergafwaarts ging. Hij wilde in ieders herinneringen bleven als een strenge rechtvaardige man, als de grote pilaar voor Starshine Academy en diens harde aanpak in de tijd dat hij over de school ging.
'Savador.' Zwijgend keek hij toe hoe Antony zich wat dichterbij naderde, maar enigzins nog wat afstand hield. In zijn ogen had de jongen zich altijd wat meer op de achtergrond gehouden. 'Het spijt me, van alles. Ik ben tot besef gekomen dat wij te veel hebben ruzie gemaakt en de nodige heisa daarbij. Ik weet niet wat er met je is, maar dit is de laatste keer ooit dat je me hier op de academie ziet.'
Savador brak er geen woorden over dat hij eiste met 'u' te worden aangesproken, ook wanneer hij stervende was. Hij wist niet waarom Antony hem meededeelde dat het de allerlaatste keer was dat hij hem hier op de academie zou zien, maar dan zij het zo. Zacht zoog hij zijn longen vol terwijl hij zijn smalle lippen van elkaar losscheurde, zijn ademhalen maakte een gedempt gierend geluid - ademen werd hem nu immers ook bemoeilijkt. Met een klein knikje van zijn hoofd gaf Savador woordloos antwoord op Antony's woorden. 'Het is goed zo, jongen.' sprak hij zacht. 'Het is je vergeven en vergeten.'
Bij de snelle windvlaag het volgende moment wapperden zijn sluike lokken een kort moment om zijn hoofd, tot het weer windstil was en er plots een vrouw in de kamer was verschenen. Ze had een bleke tint, had gitzwart haar en was bovendien mooi. Ze was al aardig op leeftijd en hij herkende haar vaag ergens van. Hij kon er alleen zijn vinger niet op leggen.
Tranen bleven onophoudelijk over zijn wangen stromen bij het zien hoe de vrouw haar armen geruststellend om Ephony heensloeg en haar bemoedigende woorden toesprak, die hem van binnen raakten. Opeens richtte de onbekende vrouw zich tot hem. 'Savador, wat u doet is verkeerd...' Langzaam liet hij de hand met de wijnfles zakken tot hij die met een zachte tik op de grond zette. Daarbij scheurde hij zijn blik niet van de vrouw los.
'Wat u moet doen is niet zitten in een donkere kerker, je moet dingen doen, met uw kinderen. Zorg er voor dat ze deze 20 dagen niet kunnen vergeten. Zorg er voor dat er herinneringen zijn,' voegde de vrouw er even later aan toe. Een langere tijd bleef Savador haar roerloos aanstaren voor hij schuldig zijn blik neersloeg. Hij wisselde even een blik met Ephony voor hij neerkeek op Asema en Elwin, die nog steeds hun adem in leken te houden en alles en iedereen geboeid in de gaten hielden. Traag sloot Savador zijn ogen even. Hij mocht ontkennen wat hij wilde, maar ze sprak de waarheid. Hij moest hier niet gaan zitten wachten op zijn dood, dat was zonde. De laatste dagen... hij moest er gewoon iets van maken. 'Je hebt gelijk,' gaf hij uiteindelijk zacht toe waarna hij zijn blik weer opsloeg naar de vrouw. Zijn mondhoeken trilden weer bij de gedachte dat het echt de laatste dingen zouden zijn die hij nog zou doen, de allerlaatste herinneringen van hem en zijn kinderen voor de laatste zucht zijn lichaam zou verlaten. Zijn gezicht leek weer in een trieste plooi te vallen alsof hij weer op het punt stond in huilen uit te barsten. 'Ephony!' riep hij in alle wanhoop uit. Angstig pakte hij de hand van zijn pleegdochter beet en trok haar op zijn schoot nu hij de tranenval echt niet meer tegen kon houden. Asema en Elwin wat hoger tegen zijn borst getild, zodat hun oudere pleegzus ze niet zou pletten. Savador hield Ephony met een arm stevig tegen zich aangedrukt en verborg zijn gezicht tegen haar schouder. Alleen zijn eigen schokkende schouders verriedden dat hij zijn verdriet nog deels verborgen wilde houden. Hij was bang, zo verschrikkelijk bang. Over enkele dagen ging hij echt dood.


S E R P E N T;;
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Mystralic
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Mystralic

20 Days UTL8oxA PROFILEPosts : 1079
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Licht, Nova.
Klas: 4th.
Partner: If all else perished, and he remained, I should still continue to be.

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 04 2011, 22:02

Myst <'3





Myst staat daar maar.

Ohja, verpoept, drie zinnen.

Myst kijkt naar Eph.
Myst kijkt naar Savador.
Myst knikte naar Savador toen hij haar bedankte, en bleef afwezig naar de man kijken. Pas toen hij weer iets prevelde werd haar blik weer helder. Ze knikte nogmaals, wat ongemakkelijk, voor ze zachtjes met een hand, als troostend gebaar, over Ephony's schouder streelde.
Myst kijkt naar mensen die binnenkomen.
Myst kijkt naar vrouw die armen om Eph heen slaat.
Myst kijkt naar Eph die door Savador op schoot getrokken wordt.
Myst die staat daar maar.







Terug naar boven Ga naar beneden
Ephony
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Ephony

20 Days UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 2621
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie.
Klas: Mentorklas van sexy Saf :3
Partner: Sometimes your nearness takes my breath away, and all the things I want to say can't find my voice. Then, in silence, I can only hope my eyes will speak my heart. ♥

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimedo mei 05 2011, 00:02

Haar hart brak toen Savador het ook leek te begeven, leek haar hoofd omhoog te lichtten zodra Savador in de huilbui leek uit te vallen. Ergens vond ze dit fijner, was er bewijs dat dit hem ook aangreep dan dat hij alleen maar vor zich uit staarde. Onhandig was ze omhoog gekomen, voelde amper de hand die daarbij had geholpen. De vreemde hand van de onbekende vrouw die ervoor zorgde dat Ephony in de verdoofde status niet naar Savador toe had kunnen buigen werd ze de andere kant op getrokken. Het kon haar niets uitmaken, de warme armen om haar schouders heen waren meer dan welkom. Ineengekrompen in de vrouwelijke armen, waarbij ze haar eigen armen omgetrokken tegen haar borst aan had en ze haar hoofd energieloos liet hangen terwijl de snikken nu af en toe een geluid door lieten. De eerste zinnen van de vreemde stem kwamen amper tot haar geest door, nam nu alleen de vrouwelijke geur in haar op en de armen om haar heen. Ergens met het idee dat het haar eigen moeder was, haar evenbeeld en haar grootste voorbeeld. Van binnen geheel gebroken, kon het idee niet beseffen dat Savador er niet meer zou zijn. Alsof hij nu al kassiewijlen op de grond lag. Ergens probeerde ze zich nog groot te houden, zoch in gedachten de aanraking van Myst die ze ergens ver weg op haar schouder had gevoeld. Kende deze stem en geur niet van de vrouw, waar plots al die mensen vandaan kwamen wist ze niet. Het liefst wilde ze dat ze allemaal hun weg terug zouden vinden, haar alleen laten samen met Savador en de kinderen. In haar geest hoorde ze hier niet, behalve Myst misschien. Zij mocht blijven, hoe hypocriet ze zich in haar onderbewustzijn ook was. Haar shokkende schouders die krampachtig bewogen zonder enige geluid gaven aan dat ze zich nog steeds inhield. Haar ogen staarde naar het donker die zich rond haar hangende hoofd had gevormd, probeerde te beseffen waar ze iets over het hoofd had gezien. Met moeit probeerde ze haar adem in te houden om naar de woorden van de nog vreemde vrouw te luisteren. Ze had gelijk, maar mochten ze op dit moment niet even beseffen wat eraan ging komen. Zachtjes voelde ze de hand over haar achterhoofd glijden, een vriendschappelijk gebaar, iets wat haar al het gevoel gaf dat ze deze vrouw wilde leren kennen. De armen verdwenen, waarbij Ephony haar eigen handen ook slapjes naar beneden vielen en ze haar gezicht voorzichtig oplichtte. Haar ogen probeerde zich door de vertroebeling heen op het gezicht van de vrouw te schetsen, maar haar aandacht werd eigenlijk meer getrokken naar Savador achter haar. Haar hoofd draaide zich om, staarde Savador met de nog gebroken uitdrukking op haar witte geizcht aan. Alleen al zijn aanblik deed de rest van haar lichaam omdraaien om de eerste stappen in zijn richting te zetten. 'Safke,' klonk haar te zachtte en onderdrukte antwoord op zijn wanhopige schreeuw waarbij ze de laatste pas vergroot naar hem toe zette en haar armen al om zijn hals had geslagen nog voordat zijn arm om haar heen lag. Nu klonk haar eigen verdriet ook hardop, gingen haar schokkende schouders gepaard met de wanhopige halen van haar adem. Haar armen lagen krampachtig om zijn schouders heen, haar eigen gezicht in de zwarte lokken verborgen. Elke spier in haar lichaam gespannen, de schok en de wanhoop die nu in lange halen naar buiten kwamen. Kon geen geruststellend woord over haar lippen krijgen, geloofde ze zelf voor geen goud dat er enige waarheid in schuilde. Evenals Savador bekroop de angst haar nu ook, het feit dat ze hem strakjes alleen als leveloos omhulsel in haar armen zou houden. Haar hand kroop omhoog naar Savadors achterhoofd, raapte zich na enige tijd weer bij elkaar om de moederlijke houding weer op zit te nemen. De hand op zijn achterhoofd streelde daar geruststellend, haar eigen snikken gingen langzaam over in gedwongen en trillerige ademteugen. Haar bovenlichaam draaide om haar gezicht mee te laten draaien en haar neus tegen de zijkant van zijn gezicht aan te leggen. Met gesloten ogen bleef ze zitten, haar strelende hand op zijn achterhoofd ging ongestoord door. 'Sssh,' klonk haar eigen stem nog trillerig in een poging de verkramptheid uit Savador te krijgen. Wist niet wat ze moest doen. Haar ogen opende zich langzaam, gleden leeg naar beneden om zich op de tweeling te richtten. De hand vanaf Savadors achterhoofd gleed door naar de kleine hummels. Lievelijk streelde ze omstebeurt de hoofdjes, voelde hoe haar eigen ogen weer volliepen met tranen alleen al bij de gedachtte dat de twee hummels alleen achter zouden blijven. Desnoods zou zij ze op laten groeien, zou ze een moeder worden als maagd. Langzaam rekte ze haar gehele rug vanuit de ineengedoken houding tegen Savador aan, bracht haar armen terug om Savadors gezicht met haar handen te omlijsten. Met haar duim veegde ze de onophoudende tranen weg, kon haar mondhoeken tussen haar eigen tranen door trillerig omgekrult tot een bemoedigende glimlach. Hoe ze het voor elkaar kreeg wist ze niet, maar ze moest ergens beginnen. Hoewel ze het eind van haar verdriet nog lang niet in zich zag probeerde ze zich van buiten zoals altijd te houden. Savadors gezicht omhoog gekanteld zodat ze hem kon aankijken streken haar duimen nog langs zijn huid in de tijd dat ze haar lege geest probeerde te vullen met gedachtes en woorden. 'We gaan ongelovelijk veel doen,' kreeg ze er uiteindelijk hees en fluisterend uit, wist niets anders eruit te krijgen. 'Asema en Elwin gaan denken dat ze jarig zijn,' glimlachtte ze haast overdreven met trillende mondhoeken om het enigzins geloofwaardig over te laten komen.

Hij past niet helemaal, potver
Lang leven een scrolbalk die er niet is Oh Noes!
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

20 Days UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimedo mei 05 2011, 22:54

20 Days 33oicqr

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~


Het aanzicht van hoe de vreemde vrouw zijn Ephony troostend tegen haar aantrok had hem al in een diepe put van verdriet weg laten zakken, maar Savador wilde geen zwaktes laten blijken. Hij was een man, en hoewel hij ook gevoel had vond hij het niet horen. Vooral niet op zijn leeftijd. De vrouw was als vanuit het niets gekomen, maar niettemin gaf ze hen steun.
De wanhoop onderdrukken was als een man op zijn leeftijd met deze ernstige lichamelijke klachten de hoogste berg op Puffoon beklimmen, en die waren absurd hoog. Hij had het niet kunnen verbergen, had het ook niet aan de kant kunnen schuiven. De eenzaamheid voelde aan als een groot koud ijsblok tegen zijn hart, en hij snakte naar de warmte om die te doen smelten. In zijn hulpeloze roep had hij Ephony al gebroken naar zich toegetrokken terwijl de tranen over zijn wangen stroomden. Hij verlangde naar haar steun en warmte, de angst was gewoon te groot. En op haar beurt leek Ephony er al net zo onder te lijden als hij. 'Safke,' de afkorting van zijn naam die alleen zij mocht zeggen; hij zou het ook nooit meer kunnen horen. In zijn naderbrengende beweging werden haar armen al om zijn hals geslagen voor hij haar ook maar op had kunnen vangen. Samen huilend in de omhelzing, alhoewel zijn uitingen van diepe verdriet enigzins nog gesmoord werden doordat hij zijn gezicht verborgen had tegen haar schouder. Door zijn zachte wanhopige snikken en beverige uithalingen was af en toe Ephony's naam te horen alsof ze hem de warmte nog niet schonk. Zijn stem hulpeloos en zijn uitstraling diep ongelukkig. Na enige lange uithalingen zoog hij hoorbaar zijn longen weer vol. 'Waarom ik?' kwam er in de uitademing er vol onbegrip uit. Hij was nog lang niet klaar met dit leven. Hij moest Deshas nog opvolgen, zijn kinderen grootbrengen, weer voor één tevergeefse keer een avond alleen met Madeline met alle moeite voor mogelijk krijgen. Hij wilde Asema als een zwijgzame volwassen vrouw meemaken, hij wilde weten hoe het met rumoerige Elwin zou aflopen en wat Ephony later zou doen als ze hier afgestudeerd was. Hij wilde er allemaal nog bij zijn.
Enige tijd later schakelde Ephony, sterk als ze geestelijk was, van gedrag over en leek hij nog de enige te zijn die het gevoel had in een eindeloze en bodemloze put beland te zijn. Er ging een siddering door zijn lijf bij de zachte geruststellende strelingen over zijn achterhoofd, Ephony's warmte en gezicht vlakbij het zijne. Zacht werd hij toegesust, maande ze hem lieflijk tot stilte. En het werkte. Op een langzaam tempo voelde Savador zich kalmer worden en sloot hij op den duur zijn ogen om de fijne handelingen beter in zich op te kunnen nemen. Hij opende langzaam zijn ogen toen de strelende warmte hem in de steek liet om verdeeld over te gaan op de tweeling. Zijn slangachtige ogen sloegen zich teder op de kleine kinderen neer. Hoe begripvol ze ook mochten kijken, ze hadden er allemaal nog geen besef van. Koortsachtig begon hij na te denken; wat moest hij met Asema en Elwin als hij er niet meer zou zijn? Diva keek niet meer naar ze om, hij zou ze ook niet bij haar achterlaten. Uda kende hij nog helemaal niet, wie weet wat voor vrouw het was. Daarom had hij eerst ook allerlei afspraken met haar gepland, dates om haar beter te leren kennen om te zien of ze geschikt genoeg was als moeder.
Voorzichtig bracht Savador zijn blik weer omhoog toen Ephony zijn gezicht omlijste en de tranen over zijn wangen zacht met een duim weg te vegen. Een fijn gevoel overspoelde hem, dreef voor even de kille kou en de somberheid in zijn geest weg zodra hij de lichte trillerige omkrullingen van Ephony's mondhoeken zag. Die ene glimlach was al als een klein lichtje in een bodemloze duisternis. 'We gaan ongelovelijk veel doen,' zei Ephony hem. 'Asema en Elwin gaan denken dat ze jarig zijn.'
Zijn eigen mondhoeken krulden zich ook om tot een zwak beverig glimlachje. Traag liet hij zijn armen om Ephony's middel doorglijden tot hij in de dichte omhelzing zijn kin op haar schouder kon laten rusten. 'En ik zal je de komende dagen behandelen alsof je voor mij het enige bent dat nog telt,' sprak Savador zijn pleegdochter zacht in haar oor toe. Als er iemand was die hij zielsdankbaar moest zijn, dan was dat Ephony wel.


S E R P E N T;;
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Kristh
.
.
Kristh

20 Days UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Little pig
Posts : 301
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light
Klas: -
Partner: You ain't nothing more then a distortion in a perfect taken photograph

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimevr mei 06 2011, 19:42

Mealena's hart scheurde in twee halve delen. Ze had net Savador gevonden en verliest hem al weer na twintig dagen. En daarbij zou ze niet veel tijd hebben met hem alleen aangezien hij vast met de kinderen doorbracht. Mealena zuchtte kort. Ze wilde Savador omhelzen maar daar zouden ze alleen vreemd van opkijken. Mealena daarin tegen strekte haar wijsvinger en met luchtmagie zorgde ze er voor dat haar vinger een soort speer werd. Een snelle haal in zijn bovenarm zorgde er voor dat er een zeer minescuul gaatje was ontstaan. Savador zou het amper gemerkt hebben. Mealena maakte een vacuumbal in haar handen om zo het bloed op te vangen en in een zakje op te vangen. Mealena keek naar Savador. "Ik wil niet geloven dat U over twintig dagen er niet meer bent. U bent een goed schoolhoofd, en van wat ik van U heb gezien is dat U een vechter bent. Ga niet bij de pakken neerzitten. Denk wat positiever, doe dingen met de kinderen en waarschijnlijk zullen de twintig dagen misschien nog wel verlengd worden..." sprak ze zachtjes. Het was altijd dat positiviteit een mens gezonder maakte. Maar of het Savador hielp met het opbeuren betwijfelde ze. Ze draaide haar rug om. "Ik ga na of de test die de kliniek hebben gemaakt kloppen. Er zitten namelijk een paar klinieken op Shadra, die voor veel geld prutsen..." sprak ze tamelijk kalm. Mealena liep toen wat weg van de twee. "Ik wil even laten weten. Mocht een van jullie iemand nodig hebben om wat tegen te zeggen. En dan heb ik het het over Savador, Ephony of jou..." sprak ze terwijl ze naar Mystralic wees. Ze kende haar naam immers nog niet. "Dan kom naar de ziekenzaal, daar ben ik meestal te vinden..." sprak Mealena kalm en knikte vriendelijk. "Sterkte allemaal..." sprak ze toen ze langzaam weg liep en met de wind mee werd gevoerd naar de ziekenzaal.
Terug naar boven Ga naar beneden
Mystralic
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Mystralic

20 Days UTL8oxA PROFILEPosts : 1079
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Licht, Nova.
Klas: 4th.
Partner: If all else perished, and he remained, I should still continue to be.

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimezo mei 08 2011, 13:29

Myst <'3

Gespannen en zwaar ongemakkelijk stond Myst nog in die kamer, wetend dat ze hier wilde blijven om haar vriendin te troosten, maar ook dat het niet zo geschikt was om ook bij Savador op zijn schoot te springen en mee gaan zitten janken om een man die ze nauwelijks kende. Ze zag duidelijk hoe Ephony zich groot probeerde te houden, en ook hoe Savador daarop reageerde. Hoe lieflijk hij was tegen haar. Tranen welden op in haar ogen, hoewel ze wist dat ze het waarschijnlijk vreemd zouden vinden als zij daar ook een potje zou gaan staan janken. Maar nu ze eindelijk die lieve, verzorgende kant van Savador had gezien waarvan ze altijd diep van binnen had geweten dat hij die had, het alleen maar veel zieliger werd om Eph haar vaderfiguur te zien verliezen. Ze knipperde met haar ogen en zakte rustig neer op de grond, om de hele tijd maar te blijven staan was nutteloos. Uiteindelijk zette ze zichzelf op afwezig, afgesloten voor nutteloze gevoelens maar helder genoeg om Eph in haar armen te kunnen ontvangen mocht dat nodig zijn. Haar hoofd draaide langzaam om toen Mealena begon te spreken, haar aandacht eindelijk op iets anders gevestigd dan op haar meelevende verdriet voor haar vriendin. Ze knikte naar de vrouw en schonk haar een zwak glimlachje, meer vrolijkheid kon ze niet opperen door de stemming die in de kamer hing. Ze keek de vrouw na en zuchtte in zichzelf, nu was ze nog de laatste persoon in de kamer die niet bij het gezin hoorde.
Met de zeer bekende afschuw die ze altijd kreeg als ze naar kinderen keek, richtte ze haar blik op Asema en Elwin. Maar al snel verscheen deze afschuw. De kinderen van Savador… wat moesten die zonder hem? Voor zover Myst het wist was hun moeder, als die er al was, niet veel met de kinderen bezig. Hoezeer ze ook een hekel aan kleine kinderen had, ze kon nu niks anders dan ze enorm zielig vinden terwijl ze met grote ogen naar hun vader opkeken, niets begrijpend van de hele situatie. Dit zou zeker een groot impact op hun leven hebben, als hun vader zomaar zou verdwijnen. Wie zou de zorg overnemen? Myst strekte langzaam haar arm uit en speelde met de donkere haren van Asema, voelde hoe zacht ze waren. Een van de dingen die ze eigenlijk het meest haatte aan kinderen, hun breekbaarheid, zorgde er nu voor dat er langzaam een traan over haar wang liep, meegenomen door de drama van de situatie.

Terug naar boven Ga naar beneden
Ephony
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Ephony

20 Days UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 2621
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie.
Klas: Mentorklas van sexy Saf :3
Partner: Sometimes your nearness takes my breath away, and all the things I want to say can't find my voice. Then, in silence, I can only hope my eyes will speak my heart. ♥

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimezo mei 08 2011, 16:16

Snikkend, met een gebroken en machteloos gevoel bleef ze tegen Savador aangeklemd zitten. Haar eigen lichaam zo gespannen in een brok frustratie en verdriet, had zich nog nooit zo hopeloos gevoeld. Een plotselinge dood viel altijd maar half te verwerken, een gevoel dat dit alles niet werkelijk was en dat dat persoon elk moment de kamer in kon komen lopen bleef altijd aanwezig. Maar zo'n tijd die je af kon tellen was het meest slopende, wist niet hoe ze zichzelf erdoorheen moest slepen om bij elke blik op Savador te weten dat dit een van de laatste was. Hoewel ze zelf snakte naar de zachte stem van haar moeder die haar vertelde dat het goed zou komen, dat ze niet alleen was en dat er nog ergens een licht puntje aan de horizon was wist ze dat dit hier onmogelijk was. Na een paar diepe ademhalingen wist ze zichzelf van buiten bijeen te rapen, Savador zachtjes tot stilte te sussen. De vreemde doktor had gelijk, hoewel ze de automatisch rillingen kreeg bij het zien van de witte jas was de kern in haar woorden groot. Zonder enige ophouding, waarbij ze haar eigen wanhopige tranen tegenhield bleef ze hem tot stilte sussen, leek onvermoeid te zijn hierin. Toen Savador zich meer leek te ontspannen richtte ze haar op de kinderen die zich nog steeds onwetend en ongewild in het moment hadden gedwongen. Neerkijken op de terugkijkende, glimmende en onbegrijpende oogjes streelde ze de kleine hoofdjes. Met een trillerige glimlach tilde ze Savadors gezicht tussen haar handen op. Zachtjes lagen haar armen daarna rond zijn hals, leunde met haar hoofd tegen die van hem. Ze sloot haar ogen bij zijn woorden, knikte voelbaar voor hem als reactie erop. 'Zeg de dingen die je altijd al had moeten zeggen, doe de dingen die je altijd al had willen doen. Ik zal je helpen waar ik kan,' sprak ze hees, richtte haar hoofd op naar de vreemde vrouw zonder dat ze gemerkt had dat ze bloed had afgenomen van Savador. In stilte bleef ze haar aankijken, nam haar gelaat in het half donker goed in zich op om haar te kunnen herkennen. 'Dank u,' beantwoorde ze haar zachtjes, bedankte haar voor meerdere dingen. Maar het meeste om het feit dat ze plotseling was op komen dagen uit de schaduwen, een geheime hulp leek te zijn. Ze wilde dat Savador niet zijn dagen nutteloos in zijn kantoor zou doorbrengen, om met een noodgang zijn vooraad wijn op te drinken. Wilde dat hij ging doen wat hij altijd al had willen doen, niet bij de pakkeneer zitten. Hoewel haar slaap nog tegen Savadors hoofd aan lag kropen haar ogen naar Myst toe. Ze zag de groene ogen van haar vriendin gericht op de tweeling die hun aandacht op hun vader hadden gericht. Met een lege blik volgde ze haar hand die over het hoofdje van Asema streelde, voelde de dankbare warmte van haar aanwezigheid, en de verbazing wat ze deed wetend dat Myst het niet had op kinderen en ze liever niet in haar bijzijn had. Met een laatste streling van haar hand over het achterhoofd van Savador waarbij ze haar blik haast overduidelijk even in die van hem richtte gleed ze langzaam van zijn schoot af om door op haar knieën te vallen voor Myst. Zonder een woord te spreken sloeg ze haar armen om de nek van haar vriendin, verborg haar gezicht in haar nek waarbij haar ademhaling weer haperend leek te worden. 'Dank je voor het hier zijn,' fluisterde ze zachtjes, haperend doordat ze haar zelfbeheersing omhoog probeerde te houden. Haar armen versterkte zich, merkte hoezeer het haar weer moeite kostte om zich in te houden. Uiteindelijk verslapte haar greep toen ze zeker was dat ze niet meer spontaan in huilen uit zou barsten, alleen maar voor Savador zodat hij ergens houvast aan had. Langzaam nam ze weer afstand, glimlachte verdrietig met neergeslagen ogen naar Myst om daarna haar ogen door te laten glijden naar Savador en de tweeling. 'Misschien moeten we naar boven gaan. Deze plek ik nou niet... geschikt,' duidelijk op zoek naar het juiste woord kon ze dit er alleen uit krijgen. Voorzichtig stond ze op, merkte de korte, stekende pijn in haar knieën als bedankje van haar lichaam omdat ze zich er zomaar op had laten vallen voor Myst.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Savador
 
 
Master Savador

20 Days UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Saf
Posts : 14626
Points : 0
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark // Fire
Klas: Teacher FireMagic
Partner: ♛ Seven Devils all around you

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimewo mei 11 2011, 00:27

20 Days 33oicqr

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~


Het was voor enkelen toch als een net zo'n harde klap aangekomen als dat het voor hem was geweest, dat besefte hij nu wel. Met Ephony en zijn overige kinderen op schoot kon Savador alleen maar tranen laten, spoelde daarmee op dit moment voor heel even zijn standaard beeld weg van een harde en strenge man, verving het met het regelrechte bewijs dat hij niet zo harteloos was als velen altijd dachten. Dat hij zijn zieke amusatie haalde uit slachtpartijen, het ouderwetse straffen van leerlingen, dood, verderf en bloed. Dat hij zijn voorkeur had voor frisse jonge dames in bed. En zelfs het gerucht van roddelgrage leerlingen dat hij 's avonds in zijn kantoortje vette muizen en ratten naar binnen werkte onder kamermuziek uit de jaren zestig en een glaasje rode wijn, als de slang die hij was. Hij gedroeg zich er tijdens zijn werk alleen niet naar en leerlingen wilden het vaak ook niet geloven, maar hij had wel degelijk gevoel. Hij was immers niet voor niks getrouwd en vader van twee kinderen - in feite drie.
De tranen vloeiden maar door terwijl Ephony hem nu tot stilte maande. Vanaf het begin van hun eerste ontmoeting tot zijn waardering voor haar had hij een groffe hekel aan haar gehad, hij had zelfs geprobeerd er een paar ledematen af te hakken om de reden dat ze bovenop één van de oudste ruïnes was geklommen en hij van mening was geweest dat hij de school en diens kostbaarheden liever in tact hield. Dat moment was een vaag scenario, belangrijk als herinnering, maar totaal niets vergeleken met hoe hun band nu was.
Ephony leek er onvermoeid in te zijn om hem zacht sussend tot stilte te manen, en daar was hij haar ziels dankbaar voor. Naar zijn mening waren vrouwen geestelijk ook veel sterker dan mannen. Half tegen hem aan, vlak naast Asema en Elwin die er natuurlijk allemaal nog niets van begrepen. Alhoewel de blik in Asema's slangachtige ogen meer begripvol waren dan die van haar broertje, en naast dat leek het meisje ook over iets meer intelligentie te beschikken of leek dat enkel zo. De aanrakingen en zachte strelingen stelden Savador meer gerust, tot de zoute tranen nog enkel half opgedroogde sporen op zijn bleke wangen achterlieten. Zacht had hij haar toegesproken, zijn stem hees van de woorden die hij haar duidelijk wilde maken, dat hij er ook in zijn laatste dagen voor haar zou zijn. 'Zeg de dingen die je altijd al had moeten zeggen, doe de dingen die je altijd al had willen doen. Ik zal je helpen waar ik kan,' luidde Ephony's reactie. Het was onvermijdelijk dat het hem raakte, waardoor hij Ephony misschien iets te stevig tegen zich aandrukte. Hij week weer wat terug om zijn hoofd loom opzij te draaien bij het voelen van een klein snel prikje in zijn bovenarm, door de stof van zijn bovenkleding heen. Futloos keek hij toe hoe een klein gecreëerd vacuümballetje gevuld werd met zijn diep donkerrode bloed.
'Ik wil niet geloven dat u over twintig dagen er niet meer bent. U bent een goed schoolhoofd, en van wat ik van u heb gezien is dat u een vechter bent. Ga niet bij de pakken neerzitten. Denk wat positiever, doe dingen met de kinderen en waarschijnlijk zullen de twintig dagen misschien nog wel verlengd worden...' Langzaam had Savador zijn hoofd naar de vrouwelijke dokter opgericht om haar aan te kijken. Een tijdlang staarde hij in haar vaag bekende grijsachtige ogen voor er een klein dankbaar glimlachje op zijn gelaat kroop. Wie ze ook mocht zijn, en of hij haar nu kende of niet; ze had haar gelijk voor de tweede keer behaald. 'Ik ga na of de test die de kliniek hebben gemaakt kloppen. Er zitten namelijk een paar klinieken op Shadra, die voor veel geld prutsen,' verklaarde de vrouw nu haar eerdere actie van het onaangekonigde aftappen van zijn bloed. Ze vermelde nog dat ze allen welkom waren bij haar op de ziekenzaal als ze iets bij haar kwijt wilden, en ondanks dat Savador haar naam niet wist bezorgde het hem een fijn beschermd gevoel. Met een sterktewensing verliet de vrouwelijke dokter vervolgens de ruimte.
Stilte herkeerde, en in diezelfde stilte kon hij alleen maar nog beter alle warme aanrakingen van Ephony op zijn schoot in zich opnemen. Mystralic was ook nog aanwezig; het meisje met de groenige uiterlijke kenmerken had nog nauwelijks iets gezegd en was in de tussentijd zittend op de grond neergezakt, maar ook aan haar uitstraling kon hij opmaken dat ze er ook mee zat. Waarom? Savador wist het niet, had altijd gedacht dat Ephony's twee beste vrienden hem liever niet zagen dan wel. Aandacht schonk hij niet echt aan haar, daarvoor was hij nog te diep verstrengeld in zijn eigen web van verdriet. Af en toe een zachte nasnik onderdrukkend was zijn verloren gelaat verborgen in Ephony's gouden lokken. Daarbij zag hij niet dat Mystralic haar aandacht nu gericht had op Asema, die met haar starende slangachtige ogen in die van Myst priemde bij het voelen van de vreemde hand door haar gitzwarte lokken. Alsof het jonge meisje stiekem al enig besef had van de situatie volgden haar grote goudkleurigen ogen de traan die over Mystralics wang gleed.
Savador week automatisch wat terug toen Ephony hem losliet en een veelbetekende blik in zijn ogen wierp voor ze van zijn schoot afgleed en zich voor Mystralic op de grond neer liet zakken. Zijn mondhoeken krulden om tot een kleine tedere glimlach bij het zien hoe Ephony haar vriendin wilde troosten en andersom door haar armen om Mystralics hals te slaan en haar dankbare woorden toe te spreken. Hij weerhield zichzelf ervan om opnieuw tranen te laten. Zwijgend keek hij Ephony starend aan met een lichtelijke en zorgelijke frons tussen zijn wenkbrauwen zodra ze hem weer aankeek. 'Misschien moeten we naar boven gaan. Deze plek ik nou niet... geschikt,' de lusteloze glimlach verscheen weer even op zijn bleke gelaat. Ze moest eens weten hoe vaak hij hier in de martelkamer had gezeten, onderuit gezakt en met een glas wijn - al was het alleen maar om van het aanschouwen van de oudste martelwerktuigen te genieten en zich zacht in zichzelf lachend voor de geest te halen hoe de ergerlijkste leerlingen er door gedood werden. 'Laten we naar boven gaan,' stemde hij er zacht mee in. Met beide kinderen in zijn armen kostte het hem enige moeite om uit de stoel overeind te komen, maar het lukte. Hoewel Savador zonet nog een zuinige glimlach op zijn bleke gelaat had gehad, straalde zijn uitdrukking nu weer een en al gebrokenheid uit.


S E R P E N T;;
Terug naar boven Ga naar beneden
http://staracademyrpg.deviantart.com/
Mystralic
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Mystralic

20 Days UTL8oxA PROFILEPosts : 1079
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Licht, Nova.
Klas: 4th.
Partner: If all else perished, and he remained, I should still continue to be.

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimevr mei 13 2011, 19:39

Myst <'3

Toen Eph op haar knieën neerviel voor haar neus opende ze automatisch haar armen, altijd klaar om haar beste vriendin te troosten. Ze trok haar dichter tegen haar aan en streelde met één hand over haar achterhoofd, terwijl de ander op haar rug lag. ‘Ssjt, je hoeft niks te zeggen. Túúrlijk ben ik hier.’ Haar stem was warm en teder waarna ze even vluchtig die ene traan van haar wang veegde. Haar blik gleed door naar Savador, die ze een kleine glimlach schonk. Een veelbetekenende blik in haar ogen om hem gerust te stellen; ja, ze gaat het moeilijk krijgen zonder je, maar ze heeft ons. Ze overleeft het. Zodra Eph haar greep versterkte deed ze dat zelf ook, haar nog dichter tegen haar aantrekkend. Ze pruttelde zachtjes wat vriendelijk bedoelde onsamenhangende dingen in haar oor, troostend bedoeld. Haar stem was het enige dat overduidelijk troostend was, haar woorden waren lief bedoeld maar ook een beetje onhandig. Myst haalde even een vriendelijke duim langs Ephony’s gezicht zodra ze, waarschijnlijk haar beste, maar nog steeds een vrij zwakke glimlach voor haar op haar gezicht bracht. Zodra Eph zich omdraaide richtte zijzelf ook haar blik op Savador, hoewel ze die toch geen troostende knuffel zou geven, tenzij hij het echt, écht zou willen. Ze kon iemand die op sterven lag toch niet iets weigeren? Maar waarschijnlijk zou hij wel genoegen nemen met de knuffels van Eph, die hij de komende dagen zonder meer vaak zou krijgen. Ze knikte beamend op de woorden van Eph, Savador zou dat waarschijnlijk ook wel begrijpen. Het verbaasde haar dan ook niet dat hij vrijwel gelijk ermee instemde. Ze bleef even een beetje hulpeloos toekijken hoe hij overeind kwam, wist niet zo goed wat ze moest doen. Uiteindelijk kwam ze zelf overeind en bood ook Ephony een hand aan om haar overeind te trekken. Ze keek even met medelijdende ogen naar Savador’s uitdrukking, voor ze hen voor ging naar boven. Ze maakte een klein lichtje en liet dat voor zich uit zweven, zodat ze konden zien waar ze liepen. Ze dwaalde foutloos door de donkere gangen, richtingsgevoel was iets wat ze wél bezat, in tegenstelling tot Eph, waarvan ze wist dat die het niet had. [Loveyou<’3] Eenmaal bij de laatste trap kon ze het buitenlicht al zien en liet haar eigen lichtje verdwijnen. Eenmaal boven en weer een normale gang van SSA. Ze glimlachte verontschuldigend naar Eph terwijl ze zich bedacht wat ze vond dat ze moest doen. ‘Ik denk… dat ik Laurens even ga… inlichten.’ Ze keek even bezorgd naar Eph voor ze haar een kus op haar wang gaf en zacht ‘Sterkte.’ in haar oor fluisterde. Ze liet haar ogen nog even over Savador heen glijden voor ze zich omdraaide en met vlugge pas richting de etagetrappen liep.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ephony
Ere Oud-Lid
Ere Oud-Lid
Ephony

20 Days UTL8oxA PROFILEReal Name : Elodie
Posts : 2621
20 Days UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Lucht magie.
Klas: Mentorklas van sexy Saf :3
Partner: Sometimes your nearness takes my breath away, and all the things I want to say can't find my voice. Then, in silence, I can only hope my eyes will speak my heart. ♥

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitimema mei 16 2011, 16:50

Ze had zich op de grond laten zakken, iets wat harder ging dan geplend en ze later de blauwe plekken ervoor terug zou vinden op haar knieën. Maar daar dacht ze niet aan, was onbelangrijk op dit punt. Haar armen om Myst heen, die haar nu susde tot rust. Ze hield zichzelf in, de pijn in haar borst en keel was het geen dat dat uitte en haar vertelde. Ze hield haar tranen binnen zo ver dat ging. Ze wilde zich nu niet als wrak gedragen, zou waarschijnlijk later ergens alleen gaan zitten. Ze was bang, bang voor de toekomst waarin nu een gat leek gekomen te zijn. De onsamenhangende woordjes hielden haar gedachtes weg, luisterde alleen naar de klank van Myst haar stem. De inhoud ervan was niet belangrijk, de klanken hielden haar ervan hier ter plekken in te storten en nooit meer op te staan. Zacht snuffend bij haar lopende neus had ze weer afstand gemaakt en haar ogen neergeslagen naar de grond. Zelfs bij het voelen van Myst haar hand sloeg ze haar ogen niet op. Zachtjes kuchte ze, richtte zich toen op met een zachtte stem. Zijn instemmende woorden deden haar goed, wilde op dit depressieve plekje niet langer zitten. En de pijn die duidelijk van Savador af te lezen was kon nu alleen maar verlicht worden door een normaal goed bed. Dankbaar nam ze de hand van Myst aan, merkte de steken in haar knieën die haar ondoordachte actie haar weer deden herinneren. Ze ging nu niet zanikken over haar knieën, Savador was hier de gene met de beeste pijn en de meeste redenen om dat te doen. Voorzichtig liep ze naar Savador toe die overeind kwam, en tilde een van de tweeling op om deze te dragen. Haar passen aangepast aan de snelheid van Savador zodat hij zich niet hoefde te haasten. Gedachteloos volgde ze Myst, merkte totaal niet hoe ze liepen. De gloed van het lampje had iets geruststellends, meer dan de fakkel haar had gegeven. Als Ephony hier alleen was geraakt was ze er nooit meer levend uitgekomen, had ze hier waarschijnlijk dagen rondgedwaald en uiteindelijk verhongerd. Aangezien dit verdwalen al gebeurde bij de kleinste routes. [Grom D:] Pas toen de eerste tredes van de trap kwamen leek de wazigheid in haar ogen te verdwijnen. Uiterst bedreven hield ze Savador in de gaten terwijl ze omhoog liepen, voelde de natuurlijke opluchting toen ze weer terug in de bewoonde wereld leken te komen boven aan de trap. Haar ogen schoten naar Myst bij het horen van haar stem. Bij haar woorden leek Ephony even weg te zinken, maar werd weer omhoog gehaald door Myst haarzelf. 'Is goed,' murmelde ze haar nog na, was ergens blij dat ze dit alles zo min mogelijk hardop hoefde te herhalen. Op deze manier wist Lau het tenminste, verlangde naar zijn armen om haar heen. Naar zijn talent om haar voor even alles te doen vergeten, haar weer tot vrolijkheid te brengen met acties die alleen hij konden en die bij hem hoorde. Gewoonweg door hem te zijn maakte hij haar dagen een stuk stralender, iets wat ze nu harder dan ooit nodig had. 'Naar het kantoor?' vroeg ze zachtjes aan Savador, bleef vlak naast hem lopen door de gangen heen.


[Sluiten we het topic hier af? Dan kunnen we als het waren het door laten lopen in dat topic van Madeline?]
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



20 Days UTL8oxA PROFILE
20 Days UTL8oxA MAGICIAN

20 Days Empty
BerichtOnderwerp: Re: 20 Days   20 Days Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

20 Days

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Seven Whole Days...
» :: Summer Days ::
» ♔ ;; Good Old Days.
» Some days [&DASH]
» [Ryan] First days are always fun

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Dungeons-